Tasodifiy hikoya: Mening tugallanmagan hikoyam va nihoyat tugadi!!!
Òwa kundan keyin F ga bòlgan fikrim umuman òzgardi. Uyi tòla odam bòliwiga qaramay mani birga bòliwg...davomi

Iblis 2-qism (mack dan tanlovga)

Добавил:	Ak_47 (14.08.2018 / 06:19)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	6787
Комментарии:	Комментарии закрыты

2-qism
Ko'zini arang ocha oldi. Qarasa qandaydir kasalxonada. Lekin to'liq o'ziga kela olmagani uchun buni anglay olmadi. Shunda hamshira qiz kirib keldi. Va ukol qilish uchun dori tayyorlay boshladi. Otabek arang uning yuziga qaradi:
- Kumush! - uning ovozi shu qadar hayajonli chiqdiki - Kumush bu yerda nima qilayabsan - bo'g'iq ovozda.
- Men Kumush emasman. Zilolaman sizni hamshirangizman - dedi muliyimlik bilan.
- Menga nima bo'ldi
- Hech narsa boshingiz va qo'lingiz biroz lat yegan hammasi o'tib ketadi. - bemorning tomiriga dori ular ekan.
Otabek biroz tin oldi ko'zini yumdi. Nima bo'lganini eslashga harakat qildi.
Ishdan qaytayotgan edi. Yo'lidan Akmal chiqdi yonida 2 ta bola. Otabek ular bilan quchoqlashib ko'rishmoqchi bo'lganda Akmal uni ko'ksidan itardi. Hayron bo'lgan Otabek:
- Ha Akmal arpangni hom o'rdimmi. Bu nima qilganing.
- Arpamni hom o'rsang mayli edi. Maraz! Uringlar uni - gapining ohirini yigitlarga aytdi. Ulardan biri Otabekning oyog'iga tepdi. U yiqilgach do'pposlay boshlashdi.
- Senga birovni singlisini zo'rlashni ko'rsataman iflos. Bu kuningdan o'lganing yahshi. Ha seni o'ldiraman.
- Axir men uni sevmayman-ku, Unga tegmadim.
Shu payt boshiga berilgan qattiq zarbadan hushidan ketdi...
Hamshira chiqib ketayotib eshikni qattiq yopib yuborgan edi cho'chib ketdi. Hayollari chalkashib ketdi. Nima dedi? Zaynabni zo'rlashibdi? Kim zo'rladi? Men unga tegmadim-ku. Nega mendan ko'rayabdi? Savollar uni qiynab tashladi.
.
.
.
.
.
(fojiyaning ertasi kuni Ne'mat aka xonadoni)
Ne'mat aka mudray boshladi va uyquni qochirish uchun borib yuz qo'llarini yuvdi. Tuni bilan uhlamagan ko'zlari qizarib ketgan edi. Xotiniga qo'ng'iroq qildi:
- Onasi, yaxshi bo'lib qoldingmi? - ovozida yasama quvnoqlik bilan.
- Ha tuzukman bugun ruhsat berishadi. Yetib boraman - Ne'mat aka kelsa nima bo'lishini taxmin qildi. Va xotiniga:
- Yo'q kelmay qo'yaver. Yaxshilab damingni ol 2-3 kun.
Saida opa "nega?" demoqchi bo'ldi-yu o'zini tiydi. Uyiga borsa qizi unga yig'lasa yana biror narsa bo'lishidan qo'rqdi va sekingina:
- Xo'p -deb qo'ya qoldi. Ikkisi ham go'shakni qo'ymay uzoq turishdi. Qani endi biror gap topilsa? Ikkisini hayoli ham qizida edi. Nihoyat sukutni Ne'mat aka buzdi:
- Mayli tezroq tuzal, o'g'ling o'sha yerdami?
- Yo'q kechasi ko'chaga chiqib ketgan.
Eri shu qadar g'azabga mindiki uni tashqaridan ko'rgan odamga boshidan tutun chiqayotganday tuyulardi.
- Ho'p o'zim telefon qilib qo'yaman? Havotir qilmay damini olaver - deb go'shakni joyiga qo'ydi. Yaramas bola kasalmand onasini tashlab qayerda sanqib yuribdi.
Shu vaqt telefoni jiringladi. Qarasa Akmal. Go'shakni ko'tarib o'g'lining ovozini eshitdi:
- Dada Otabekdan qasos oldim...
.
.
.
.
(biroz oldin shifoxona)
Damini olaver emish qanday dam olaman? Bu ahvolda ishqilib hammasi yaxshi bo'lsinda. Saida opa yig'lay boshladi.
Nega bunday bo'layabdi ey hudo?
Davomi bor