Tasodifiy hikoya: Кайсар кизнинг касоси сунги кисм
Ҳам қонун, ҳам Дилшода томонидан қилмишига яраша жазоланган Бўрибойнинг тақдири ҳақида ҳеч нарса дея...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim... (2 - Qism...)

Добавил:	-MAJNUN- (18.08.2018 / 02:14)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	18119
Комментарии:	Комментарии закрыты

MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim...

RASM

Avvalgi 1 - Qism...

(2 - Qism...)

Shu orada qayoqdandur, Do`lanboyevlardan biri ham, yemakxonaga kelib qoldi. Bizdan 5, 6 yosh katta. Oramizda u bilan bir ko`chada turadiganlar ham bor. Hamma bir-bir so`rashib o`tardi. Menga qo`l cho`zgan mahal, ichimda shayton bir g`alayon qildiyu, g`irt nomardni yo`lini tutdim.
Ochig`i hayotimda hech qachon birovni bunchalik kamsitmagan edim. No o`rin joyda, tilimdan chiqqan no o`rin bu haqoratli so`zdan keyin u yoqamga yopishdi. Jo`ralarim o`rtaga tushib ajratib qo`yishdi. Avaz qo`limdan tortqilab nari olib ketdi.

- Qo`yvor Avaz uni jig`ini ezaman... -dedim, jahil ustida do`stimni qo`lidan chiqishga urunib. Ammo Avaz qo`yib yubormadi, siltab-siltab tinchlantirishga urundi. Ancha-muncha gapirdi. Oriyatli yigit bo`lgani uchun, ahmoqona ishimdan g`azablanardi. Jahlim chiqib turgani sabab Avazning gaplari huddi pichirlaganday qulog`imga kirmasdi. Lekin uning: erkayni ishini qilmading degan so`zi aniq va ravon eshitildi.

Do`stimning so`zlari dilimni og`ritti, jahil ustida keskin, o`zimdan nari itarib tashladim, ammo qancha achchiq bo`lsada u haqiqatni aytdi. Shuni uchun do`stimni achchiq dakkisini ichimga yutdim.

(Qachonlardir Do`lanboy degan kishi biz tomonlardan uylanib, shu yerda ichkuyov bo`lib qolgan ekan. U kishidan uch o`g`il, uch qiz zurruyod qolgan. O`g`illarini ikkitasi ham kimdurlarga ichkuyov bo`lgan. Shiringa sovchi bo`lib kelganlar o`sha Do`lanboy deganlarining, nabiralaridan biri edi. U kishi juda serfarzand bo`lib, yetti o`g`il va bitta qiz bor. O`g`illardan uchtasi bobosi va amakilariga munosib izdosh bo`lishgan. Ayollari esa menga shunday tuyuladi, tulkiday ayyor. Ha o`sha boyagi sovchilar. Bilmadim qanday uddalashadi! Qiz tomonni ko`ndirishadi. Balki atayin ichkuyov qilishni istaydigan, yolg`iz qizi bor oylalarni topishar. Rosti bu gaplar Do`lanboevlar sulolasi haqida qishloqda tarqalgan gaplar. O`zim ichikilab surushtirmaganman, shunchaki quloqqa chalingan, bazi kattalardan eshitganlarim holos...)

Haqoratim ham shu to`g`risida edi. Aynan nima deganimni aytishni hojati yo`q, har holda do`stim aytgandek yigit aytadigan gaplar emasdi, asfuski...

Aslini olganda Do`lanboyevlar ham yomon odamlar emas. Borgan joylarini obod qilishadi, birovga zarar yetqazmaydilar. Barchalari muloyim yumshoq ko`ngil insonlar. Lekin nega bunchalik jahlim chiqayabdi!!!

Ularning oylasini yaxshi bilaman, uylanadigani eng kichigi qolgan. U esa, Shirindan ancha kichik. Kelgan sovchi undan emas, o`ylashimcha! Yana ularda bir oylasi buzilib ajrashgani bor. Ayollarini gap-so`zlaridan sovchi jo`natgan aynan o`sha. Mana nimasi alam qilyabdi... Boshqadan bo`lganda ham, lokim yoshroq bo`lganda ham bunchalik quyushqondan chiqmasdim...

Shu Nuriya ammamga ham qoyil qolmadim. Kelib-kelib Do`lanbeyevlarni Shiringa munosib ko`rdimi?! Ahir qizlarida ko`nglim borligini, qanchalik qadirlashimni bilar edilar. Kuyib o`l deganday onamni ham yonlariga chaqiribdilara!..

Nohot yana umidlarim so`nsa. Taqdirga tan berishga majbur bo`lsam!

* * *

Janjal tinchib, hammomga kirdik. Shu payt, birdan oyog`im sirpanib, to`pig`imni qayib oldim.

- Astog`furullo, behosiyat kun bo`ldi men uchun... -dedim kutulmagan palakatdan nolib.
- Ko`rdingmi sen besababdan-besabab bir begunohni dilini og`ritding, uni urug`-aymog`ini haqorat qilovding, mana nohaq ekansan, o`n daqiqada hudodan qaytdi... -dedi, Avaz ayibimni yana bir karra yuzim solib.
- Sen haqsan do`stim... Vaqti kelganda uzur so`rab qo`yaman! -dedim yumshoqlik bilan, oqsoqlanib bir chekkaga o`tarkanman, - Chin so`zim!

Avaz yo`limni to`sdi, nigohlaridan ``Hali gapim tugamadi!`` degan manoni o`qib oldim.

- Yana nima?
- Senga nima bo`ldi? Jahildor bo`lib qolibsan? Yoki qoning qo`shilmayabdimi? -dedi.

Avazni tushunishga urunaman, haqiqatgo`y inson, nohaqlikni ko`rsa chidolmaydi. Ikkinchi sinf paytimda chuqurroq bilim olish maqsadida maktabdan, letseyga o`tib ketgandim. ``Qoning qo`shilmayabdimi?`` deganda ham shuni nazarda tutgandi. Lekin gapni chuvalashtirgisi kelmadi yoki no o`rin gapirib, qo`ygani o`ziham sezib yelkamga qoqib qo`yarkan:

- Do`st achitib gapiradi! -dedi, maqoldan parcha keltirib.
- Iymoni but yigitsan, Avaz. Sendan hafa bo`lgan dushman-ku o`rtoq... -dedim, men ham uni so`zlarini nasihatga yo`yib, - Boringa shukun...

Jo`ralarim orasida, yaxshiyam Avazday insonlar bor. Bazilarni ko`ziga yomon ko`rinsayam ``hay-hay`` deb turishadi. Sholi kurmaksiz bo`lmaydi deganlariday, oramizda ko`ngli har-xildagi kayfu-safoni istaydigonlar bor. Bazilar ayol bilan, bizilar mast qiladigan narsalar bilan kayf qilgisi keladi. Bilmadim, barchamizni sal bo`lsada yomon yo`llardan qaytarib turmaganida, doyim yig`ilishib turadigan joylarimiz ham islovatxona, mayxona yoki qumorxonaga aylanib ketarmidi?

- Do`stim chindanam asablaring tortishib qopti... - deya naridagi uqalovchini chaqirdi, - Hoy og`ayni bo`lib qoldizmi, manabu yigitni bir tepkilab qo`ying! -gapni kulguga oldi, hoholadi. - Senga foydali Rustam, hozir qushday yengil bo`lasan! -degancha o`zi parxona tomon ketdi.

* * *

Uqalovchi, o`z ishini ustasi ekan, go`yo manpada hamir qorganday, o`nbesh qaqiqaga qolmay tandirbop qilib qo`ydi. Masaj olib, asablar ham anchayin bo`shadi. Shundan keyin parxonaga kirdim.

Sinfdoshlar to`plangan davrada, suhbat uchun eng zo`r mavzu bu maktab davri haqida bo`ladi. Men kirganimda ham jo`ralarim maktab davridagi voqealarni eslab guring qilayotgan ekanlar. Hamma hangomalar, sevdim-kuydim shunga o`xshash voqealarni aksari yuqori sinf paytlarida bo`ladi. Ayni shu mavzuda, Avaz aytgandek: qonim qo`shilmay qoladi. Boya aytganimday meni shu davrim boshqa yerda o`tgan. Shuni uchun, biroz kulishgan bo`lib bir chekkaga o`tib oldim.

Issiq par og`ushida ruhim asta yengillasha boshladi. Ko`zlarimni yumib oldim...

Umirni oqayotgan anhorga qiyoslashadi. Men manashu fikrga qo`shilaman. Haqiqatan o`tayotgan umrimiz oqar suvday ortga qaytmaydi. Lekin hayotda shunday damlar bo`ladik, sen birdam to`xtab ortga qaragin, ho`o` o`sha boshlangan zilol bulog`ing, shildirab oqqan chashmangni qumsab qolasan. Mening ham qalbim tubida asrab, eslaganda ko`ngilga halovat berguvchi, eng go`zal, buloq suviday tiqin, hanuzgacha shuvurimdan o`chmagan yoqimli hotiralarim bor. Doyim g`azablanib, dilim siyoh bo`lganda, halovat istagan vaqtlarimda, birdan ortga qaraymanda umr anhorimning hali loyqalamagan, iflos oqavalar qo`shilmagan, boshlang`ich nuqtasini izlab qolaman...

Yengil tin ola boshlaganimdan so`ng, jo`ralarimning ovozlari go`yo uzoqdan eshitilayotgandey pasayib, asta hiralashib bordi. Men hotiralar ummoniga g`arq bo`la boshladim.

* * *

Bobom kolxozda traktorchi bo`lib ishlaganlar. Mustaqillikdan keyin, traktorchilarga, dalada jonbozlik ko`rsatganlarga davlat tomonida