Tasodifiy hikoya: Муаллим ва укувчи киз
Салом! ман сизларга бир реал вокеани айтиб аникроги езиб бермокчиман. 2005-йил сентябр ойи, одатдаги...davomi

Катта хотин 10

Добавил:	putunhua (19.08.2018 / 15:21)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	16537
Комментарии:	Комментарии закрыты

Бирозгина кийимда машқ қилгач, Гулшан ҳам яланғоч бўлиб машқ қила бошлади.
-Ҳа, одам ўзини жуда эркин сезаркан, деди Гулшан.
-Ойи, Феруза холанинг момиши сизникидан катта экан, деди Баҳора. Феруза ҳам, Гулшан ҳам кулиб юборишди.
-Чунки Феруза холанг мендан каттароқ, шунинг учун момиши ҳам каттароқ, деди Гулшан.
-Ойи, уйқум келаяпти, деди Баҳора.
-Бўпти, энди ётамиз, деди Феруза.
Ҳаммалари ўринларига ётишди. Дугоналар у ёқ-бу ёқдан гаплашиб ётишди. Баҳора ухлаб қолганди.
-Юр, ҳовлиларингда бироз сайр қилайлик, деди Феруза. Гулшан қўлини кўйлагига чўзди.
Йўқ, шундай чиқаверамиз, деди Феруза. Улар қип-яланғоч бўлиб ҳовлида юришарди.
О, бундай юриш мазза экан-ку, деди Гулшан.
Ҳа-да, мен ҳовлимизда тез-тез мана шундай сайр қилиб тураман, деди Феруза.
-Феруза, айтгандай, бизга ўхшаб турсисиз юрадиганлар ўзимизда ҳам бормикан-а?
-Э бўлмасам-чи! Туркман аёлларни билсанг керак, этаги тор, узун, тўпиғигача кўйлак кийишади. Уларнинг кўпчилиги турси кийишмас экан.
-Йўғ-э? Кимдан эшитдинг?
-Бир Хоразмлик курсдош дугонам телефонда айтиб қолди, гапдан гап чиқиб. Унинг ўзиям турси киймас экан. Менга ҳам шуни тавсия қилганди, кечикдинг дугона маслаҳат бергани, дедим. Дарров тушунди.
-Хўш, энди қачонгача турси киймай юрса бўлади?
-Об-ҳавога қараб-да, сентябрнинг яримларигача юрса бўлади. Умуман олганда, мен ташқаридан келгач, момишимни ушлаб кўраман, муздай бўлса, турси кийиб бошлайман.
-Ҳа, айтгандай, ҳар сафар Тошкентга борганингда бирор баҳона ўйлаб топаман, дединг, кейинги борганларингда нимани баҳона қилдинг?
-Баҳона тап-тайёр-ку! Энди савдогарчилик билан шуғуллана бошладим. Биласан, навбатчи ҳамшираман, бир ҳамшира опа бор, унга мени ўрнимдаям ишлаб туришни сўрайман, жон, деб рози бўлади. Ишлаган куни учун нақ пул тўлайман.
Айтгандай, ҳар сафар сиктирганингга Ботир пул берадими, ҳар ҳолда пулга унча зориққан жойинг йўқ-ку? кулиб сўради Гулшан.
-Ботир, ам сикканда, эркак киши аёлга пул бериши керак, дейди.
-Нимага экан?
Улар қип-яланғоч ҳолда паст овозда гаплашиб ҳовлида айланишиб юришарди.
-Бир куни Ботир амалиёт ўташ учун Бекободга кетаётган экан,бир киракаш амаки унга шундай ўгит берипти. Бир марта текинга ам сиккан экан, бир кун ўтиб машинасини дарахтга уриб олиб, машинасига жиддий бўлмаса-да бироз зарар етибди. Ўша бироз зарари ҳам уч юз минг бўлипти. Иккинчи бора текинга ам сикканда эса мижозлари пул бермай қочиб кетибди. Учинчисида эса асбобининг атрофлари икки-уч кун ўтгач, қичий бошлабди. Шунда таниш докторига учрабди. У эса қичима юқтирганини, ҳар эҳтимолга қарши қон анализи топширишни тайинлапти. Хайрият, анализ яхши чиқипти. Шундан кейингина у киши ҳар ам сикканда албатта пул бериш кераклигини тушуниб етибди. Шунинг учун, Ботир йигитлардан пул йиғиб, ўзиям қўшиб пул беради.
Улар суҳбатни уйда давом эттиришарди.
-Яна қандай янгиликларинг бор, айтавер, уйқум келмаяпти, деди Гулшан.
-Бу орада Чаман опанинг эри оламдан ўтди. Орадан бир йилча вақт ўтгач, Чаман опа менга, сиктиргиси келаётганини айтди. Тошкентга олиб бориб бирорта эркак топиб беришимни сўради. Мен бунинг иложи йўқлигини айтсам, ҳар Тошкентга борганимда сиктириб келишимни билишини айтса бўладими! Ноилож, буни қандай билишини сўрадим. Тошкентдан келганимда анча юриш-туришим тетик бўлиб, хушчақчақ юришимдан сезаркан!
У хотин эллик ёшда қўтоқсираб қолдими?!
Йўқ, у пайтда 47 ёшда эди, ҳозир 50 ёшда. Боши тез-тез оғриб, мазаси бўлавермагач, докторга борганда, унга эрга тегиш ёки ўйнаш топишни тавсия қилган экан.
Хўш-хўш, олиб бордингми?
Нимаям қилардим, олиб бордим.Тошкентга боришдан олдин Ботирга телефон қилиб икки киши бўлиб бораётганимизни
,лекин шеригимнинг ёши анча катталигини айтдим, ёшини сўраганда, ёшини камайтириб 43 ёшда, деб айтдим. Ҳеч қиси йўқ, келаверингизлар, деди. Янги, ҳали ам сикмаган болалар бор экан. Қанча кишисизлар, деб сўрасам, келаверинглар, қўтоққа тўясизлар, деб кулди.
Шундай қилиб йўлга чиқдик.Тошкентни бироз айландик. Бир пайт Чаман опа ҳожатга боргиси келаётганини айтиб қолди. Менинг ҳам сийгим келаётганди. Пуллик ҳожатхоналардан бирига кирдик. Биз билан битта ёш аёл ҳам у ерга кириб қарама-қарши томонга кириб кетди. Сийиб бўлгач, иккаламиз бир вақтнинг ўзида чиқдик. Шунда мен у аёлга дедим: гаров ўйнашим мумкин, сиз турси киймагансиз! Аёл довдираб қолди, дув қизариб кетди. Қаердан билганимни сўради, чунки кабинанинг эшигини у ҳам, мен ёпиб олгандик, фақат бошларимиз кўриниб турарди.Турси киймаганини этагини кўтариб дарров сийишга ўтирганидан билганимни айтдим ва мен ўзим ҳам турси киймаганинимни айтдим.Ишонмай, ростданми, деб сўради. Мен шартта этагимни кўтариб момишимни кўрсатдим. Шу пайт ичини бўшатиб бўлган Чаман опа ҳам чиқиб келиб турсисиз эканлигини айтиб этагини кўтариб, каттакон амини кўрсатиб қўйди.
-Нега турсисиз юрасиз, деб аёлдан сўрадим. Эри шундай юришини хоҳларкан, бошида ноқулай бўлипти, ҳозир ўзига ҳам ёқиб қолипти. Ҳеч ким амингизни кўриб қолмадими, деб сўрагандим. Йўқ, бироқ бир марта, тиқилинч автобусда бир киши сонларидан, кўтларидан ушлаб, сийпалаб, амига бармоқларини тиқиб кайф қилдирипти. Эрига бу воқеани айтиб берган экан уршиб-койиш ўрнига кайфи келиб, эрталабки соат 3-4ларгача сикипти.
Хўш, кейин нима бўлди?
Кейинми, кейин у аёл билан телефон рақамларимизни алишдик, оти Озода экан. Чин дилдан уйига таклиф қилди, бошқа сафар боришимизни айтиб хайрлашдик. Хуллас, Ботирникига бордик, борсак, йигитлар олти киши экан. Ботир билан ҳар доимгидек, қучоқлашиб, ўпишиб кўришдик, анча соғинган экан. Дарров сиккиси келаётганини айтди. Бир хонага обкириб ярим соатча сикди. Энди сикишиб бўлгандик Тошкентлик дугонам телефон қилиб қолди, мен Тошкентда эканлигимни айтгандим, соғинганлиги айтиб, тезроқ келишимни сўради. Мен Бек-Барака бозорида учраша қолайлик, товар олишим кераклигини айтдим.
Ботир билан ваннада ювинаётиб вазиятни тушунтирдим. Ювиниб бўлгач, Чаман опага дугонам чақираётганини айтдим, қолса, бир ўзи мазза қилишини айтиб кулдим.