Tasodifiy hikoya: lezbi sindow qizla b-n sex 3
vanixoyat 3 qsimiyan yozdm xullas qizla bn 2kunda bir bazan xar kuni sikiwardi qizla borgansari toym...davomi
vanixoyat 3 qsimiyan yozdm xullas qizla bn 2kunda bir bazan xar kuni sikiwardi qizla borgansari toym...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim... (3 - Qism...)
| Добавил: | -MAJNUN- (20.08.2018 / 02:32) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 21046 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim...
RASM
Avvalgi 1 - 2 - Qismlar...
(3 - Qism...)
Ertasi kuni maktabga ketayotib opamdan bir-necha daqiqa kechroq chiqdim. Chiqsam opam, Shirinni opasi Nozima ancha nariga borib qolishgandi. Odatda uch qiz doyim maktabga birga ketishardi. Men ulardan sal avval yoki kechroq chiqib, do`stim Avaz bilan chaqirishib borardim.
Bu gal Nuriya ammam Shirin bilan darvozalari yonida turishardi. Darov sezdim, meni kutishayotganini. Hoyna-hoy kechagi qahramonlik uchun shaxsan minnadorchilik bildirmoqchilar! Yonlariga borib salomlashdim.
- Rustam ma oool! -dedilar, bitta kanfetni qo`limga tutqazib.
- Yo`q rahmat... -dedim tortinib.
- Olaqo og`lim ol... -majburlab kaftimga tutqazdilar, - Aylanay sendan, bu qizni o`z singlingday himoya qilibsan... -yuzimdan o`pib, - Rahmat... -dedilar.
- Singlingday!!! Vooy oyi menaaa? - Shiringa ammamni ``singlingdey!`` degan so`zilari uncha hush yoqmadi chog`i, onasini so`zini keskin bo`ldi, - Biz tengmiz-ku! Bir sinfda o`qiymiz!
Shu joyda bo`sh kelgim kelmadi.
- Baribir sendan 4 oyga kattaman, o`zi aka deyishing kerak! -dedim.
- Bo`yi baland ham kuchli! -dedilar ammam, bizni bolalarcha aytishishimizga kulib, boshimni silab erkalab.
Bu esa Shiringa yanaham yoqmadi, burnini jiyirib qo`yarkan salgina jahil qilib:
- Biz boraqolaylik bo`lmasam! -deya ters burilib yo`lga tushdi.
Ammam birozgina engashib, yelkamdan tutgancha muluyimlik bilan:
- Qizimni dadasi yo`q deb birortasi hafa qilishiga yo`l qo`ymagin! -dedilar.
- Ho`p amma, uni hafa qilganni o`zim adabini beraman...
- O`zim aylanay sendan arslonim...
- Bo`pti amma, men kettim... -deya yugurib Shiringa yetib oldim.
Ortimga qarab-qarab qo`yarkanman. Ammam haliham bizni kuzatib turardilar. Ich-ichimdan shunday istak bo`ldiki, men Shirinni qo`lidan mahkam tulib oldim. U bir qarab qo`ydi ammo qo`lini olmadi. Men qaddimni tik tutgancha to`g`riga qarab ketaverdim. Saldatdek g`oz yurishim yoki qo`lidan ushlab olganim kulguli tuyulib, Shirin kulib, qaray boshladi. Men ham zimdan nigohimni tashlab qo`ysam, jim bo`lib olardi. Nigohimni olsam yana qiliq qilib kula boshlardi. Malum vaqtdan so`ng bu kulguli holatdan ikkimiz ham kulib yubordik...
Bizning begubor kulgumizda, kulgudan chaqnagan nigohlarimizda kichikkina beg`ubor olam bor edi. Bu olamda, bolalarcha do`stlik, ammamning tog`dek ishonchi va yuraklarga endigana qadalgan muhabbat atalmish tuyg`uning urug`lari, nish ura boshlagandi..
To`g`ri o`sha paytda bu tuyg`ular muhabbat ekanligini tushunmaganmiz. Sevgi, ishq bu tuyg`ular, bizga yaxlit qadir, o`zoro mehir bo`lib tuyulgan holos.
* * *
Birinchi sinfdanoq juda a`lo o`qidim. Bunga sabab, onam juda qattiqqo`l edilar. Bundan tashqari dadamning rag`bati. Bolaligimdan Futbol jinnisi edim. Agar chorak baxolarim hammasi 5. bo`lsa dadam, koptok, butsa, Real Madridning 7 raqamli futbolchisi Raulning formasini olib berar edilar. Bundan tashqari tez-tez Paxtakor stadiyoniga olib borardilar. Lekin o`zimda ham o`qishga ishtiyoq balant edi. Shuni inobatgan olgan onam meni letseyda o`qshimni, yanada yaxshiroq bilim olishimni istadilar. Shu tariqa 2 sinfdan maktabni letseyga o`zgartirdim...
Shu zaylda asta ulg`ayib bordik. Shirin bilan bir maktabda o`qimasakda, qo`shni bo`lganimiz uchun uni har kuni ko`rardim. Men shuni anglab yetardimki, go`yo ko`z o`ngimda olmos sayqallanib borardi. Yuqori sinfga o`tgandan keyin, qalblardagi muhabbat urug`lari ham barg yozib anchagina bo`y cho`zib qolgandi.
Shu damlarda o`zimda o`zgarish seza boshladim. Mudom Shirin tomonga intilish u haqida o`y surish yoqimli mashg`ulotimga aylanib qolgandi. Kundan-kun kuchayib borayotgan bu tuyg`ular ishq, muhabbat ekanligiga fahmim yetib qolgandi. Hamma yoshlar singari men ham o`zimcha sevgi, muhabbat haqida sh`erlar yod olardim, berkitib turli-tuman sevgi maktublarini yoza boshlardim.
Yana o`zimni kuchli ko`rsatib, bir yoqlarga qarab yugurib keladigan, temir shotiga turnik yasab osilib, tosh ko`tarib kuchumni ko`rsatib qo`yishga intiladigan bo`lib qolgandim. Raqiblarniku sanog`i yo`q, ayni kimdur bilan kuch sinashish kerak bo`lsa boxona tayin, Shinin uchun har qanday raqib bilan mushlashishga tayyor edim.
Lekin raqiblardan ustun jihatim, Shirin har doyin men tomonda ekanligi edi. Bir-birimizda ko`nglimiz borligi allaqachonlar kunday ayon bo`lsada, jurat etib tilimizga chiqara olmas edik.
``Sen menga yoqasan!`` deyishga qulay fursat bo`lmasdi.
* * *
Nuriya ammam, qizlari katta bo`lib, ularning ham yordami tega boshlagandan keyin, barcha ishlarini tashlab ona bolalar gulchilik bilan astoydil shug`ullana boshladilar. O`zlari yaxshi tushiungan, gulchilik kasbidan ro`zg`orlariga ham ancha baraka kirdi. Deyarli 3, 4 yilda juda katta ishni bajardilar. Uylarni qayta zamonaviyroq tamirlatdilar, to`y qilishdi, gulchilikni ancha rivojlantirib oldilar. Bu orada opalarimiz Xolida va Nozima inistitutga kirishdi, birin ketit turmushga uzatdik ikkisini ham. Biz u payt 9 sinfni bitirib kollejga qadam qo`ygan edik.
Shirin o`qishga qiziqmadi. Nuraya ammamga yordamchilik qilib, gulchilikni o`rgana boshladi. Uylarida hamma ayol bo`lgani uchun, erkaklar qiladigan ishlar chiqib qolsa mendan yordam so`rab turardilar. Tez-tez uylariga matorulda sopol tuvaklar, qopda chirindi o`g`it yoki ko`mir opkelganlarida yordamga chaqir edim...
* * *
Bahorning ilk oyi edi. Kecha kechki payt, shaharda turadigan repetitir xolamnikidan qaytib kelgandim. Erta tongdan onam: uydaligimdan foydalanib, kir kiyimlarni yuvmoqchi ekanliklarini aytib, suv tashib berishimni so`radilar. Kanesterlarni ko`tarib ko`chaga chiqdim. Qarasam Nuriya ammam bozorga ketmoqchi, bo`lib turishgan ekan. Buketlarni mashinaga joylabdilar. Taksis bilan tuvakdagi kattakon manzarali gulga ziyon yetqazmay, qanday joylashtirish haqida bosh qotirib turgan ekanlar. Nuriya ammam bilan deyarli ikki haftalarcha ko`rishmagan edik, shunga salomlashish maqsadida yonlariga bordim.
- Assalomu a`laykum amma!
- Voooy, amma degan tillaring aylanay... Va`alaykum assalom...
O`zimga yaqin olib amma deb murojat qilsam judayam sevinib ketadilar.
- Yordamim kerakmi?
- Bo`shmisan?
- Ha...
- Iyaaa aytgndek! - tajublandilar, - Tayorlovingga bormadingmi?
Ohirgi oylarda, kollejga ham repitetirimiz yani xolamning uyidan qatnab yurganim uchun, uyda deyarli bo`lmasdim.
- Ha, yo`q. Xolam: uydagilaringni ko`rib kel deb bugun dam olishimizga ruhsat bergan. Ayni bugun bekorchilikdan nima qilishni bilmay turubman! -dedim, yordamim tegsa hursan bo`lishimni shama qilib.
- Yaxshi, unday bo`lsa bir iltimosim bor...
- Iltimos qilib o`ltirasizmi! Buyuring amma...
- Pechkani buzib bersang...
Vohlimasmikin degan o`y, hayolimga keldi. Huddi shuni
RASM
Avvalgi 1 - 2 - Qismlar...
(3 - Qism...)
Ertasi kuni maktabga ketayotib opamdan bir-necha daqiqa kechroq chiqdim. Chiqsam opam, Shirinni opasi Nozima ancha nariga borib qolishgandi. Odatda uch qiz doyim maktabga birga ketishardi. Men ulardan sal avval yoki kechroq chiqib, do`stim Avaz bilan chaqirishib borardim.
Bu gal Nuriya ammam Shirin bilan darvozalari yonida turishardi. Darov sezdim, meni kutishayotganini. Hoyna-hoy kechagi qahramonlik uchun shaxsan minnadorchilik bildirmoqchilar! Yonlariga borib salomlashdim.
- Rustam ma oool! -dedilar, bitta kanfetni qo`limga tutqazib.
- Yo`q rahmat... -dedim tortinib.
- Olaqo og`lim ol... -majburlab kaftimga tutqazdilar, - Aylanay sendan, bu qizni o`z singlingday himoya qilibsan... -yuzimdan o`pib, - Rahmat... -dedilar.
- Singlingday!!! Vooy oyi menaaa? - Shiringa ammamni ``singlingdey!`` degan so`zilari uncha hush yoqmadi chog`i, onasini so`zini keskin bo`ldi, - Biz tengmiz-ku! Bir sinfda o`qiymiz!
Shu joyda bo`sh kelgim kelmadi.
- Baribir sendan 4 oyga kattaman, o`zi aka deyishing kerak! -dedim.
- Bo`yi baland ham kuchli! -dedilar ammam, bizni bolalarcha aytishishimizga kulib, boshimni silab erkalab.
Bu esa Shiringa yanaham yoqmadi, burnini jiyirib qo`yarkan salgina jahil qilib:
- Biz boraqolaylik bo`lmasam! -deya ters burilib yo`lga tushdi.
Ammam birozgina engashib, yelkamdan tutgancha muluyimlik bilan:
- Qizimni dadasi yo`q deb birortasi hafa qilishiga yo`l qo`ymagin! -dedilar.
- Ho`p amma, uni hafa qilganni o`zim adabini beraman...
- O`zim aylanay sendan arslonim...
- Bo`pti amma, men kettim... -deya yugurib Shiringa yetib oldim.
Ortimga qarab-qarab qo`yarkanman. Ammam haliham bizni kuzatib turardilar. Ich-ichimdan shunday istak bo`ldiki, men Shirinni qo`lidan mahkam tulib oldim. U bir qarab qo`ydi ammo qo`lini olmadi. Men qaddimni tik tutgancha to`g`riga qarab ketaverdim. Saldatdek g`oz yurishim yoki qo`lidan ushlab olganim kulguli tuyulib, Shirin kulib, qaray boshladi. Men ham zimdan nigohimni tashlab qo`ysam, jim bo`lib olardi. Nigohimni olsam yana qiliq qilib kula boshlardi. Malum vaqtdan so`ng bu kulguli holatdan ikkimiz ham kulib yubordik...
Bizning begubor kulgumizda, kulgudan chaqnagan nigohlarimizda kichikkina beg`ubor olam bor edi. Bu olamda, bolalarcha do`stlik, ammamning tog`dek ishonchi va yuraklarga endigana qadalgan muhabbat atalmish tuyg`uning urug`lari, nish ura boshlagandi..
To`g`ri o`sha paytda bu tuyg`ular muhabbat ekanligini tushunmaganmiz. Sevgi, ishq bu tuyg`ular, bizga yaxlit qadir, o`zoro mehir bo`lib tuyulgan holos.
* * *
Birinchi sinfdanoq juda a`lo o`qidim. Bunga sabab, onam juda qattiqqo`l edilar. Bundan tashqari dadamning rag`bati. Bolaligimdan Futbol jinnisi edim. Agar chorak baxolarim hammasi 5. bo`lsa dadam, koptok, butsa, Real Madridning 7 raqamli futbolchisi Raulning formasini olib berar edilar. Bundan tashqari tez-tez Paxtakor stadiyoniga olib borardilar. Lekin o`zimda ham o`qishga ishtiyoq balant edi. Shuni inobatgan olgan onam meni letseyda o`qshimni, yanada yaxshiroq bilim olishimni istadilar. Shu tariqa 2 sinfdan maktabni letseyga o`zgartirdim...
Shu zaylda asta ulg`ayib bordik. Shirin bilan bir maktabda o`qimasakda, qo`shni bo`lganimiz uchun uni har kuni ko`rardim. Men shuni anglab yetardimki, go`yo ko`z o`ngimda olmos sayqallanib borardi. Yuqori sinfga o`tgandan keyin, qalblardagi muhabbat urug`lari ham barg yozib anchagina bo`y cho`zib qolgandi.
Shu damlarda o`zimda o`zgarish seza boshladim. Mudom Shirin tomonga intilish u haqida o`y surish yoqimli mashg`ulotimga aylanib qolgandi. Kundan-kun kuchayib borayotgan bu tuyg`ular ishq, muhabbat ekanligiga fahmim yetib qolgandi. Hamma yoshlar singari men ham o`zimcha sevgi, muhabbat haqida sh`erlar yod olardim, berkitib turli-tuman sevgi maktublarini yoza boshlardim.
Yana o`zimni kuchli ko`rsatib, bir yoqlarga qarab yugurib keladigan, temir shotiga turnik yasab osilib, tosh ko`tarib kuchumni ko`rsatib qo`yishga intiladigan bo`lib qolgandim. Raqiblarniku sanog`i yo`q, ayni kimdur bilan kuch sinashish kerak bo`lsa boxona tayin, Shinin uchun har qanday raqib bilan mushlashishga tayyor edim.
Lekin raqiblardan ustun jihatim, Shirin har doyin men tomonda ekanligi edi. Bir-birimizda ko`nglimiz borligi allaqachonlar kunday ayon bo`lsada, jurat etib tilimizga chiqara olmas edik.
``Sen menga yoqasan!`` deyishga qulay fursat bo`lmasdi.
* * *
Nuriya ammam, qizlari katta bo`lib, ularning ham yordami tega boshlagandan keyin, barcha ishlarini tashlab ona bolalar gulchilik bilan astoydil shug`ullana boshladilar. O`zlari yaxshi tushiungan, gulchilik kasbidan ro`zg`orlariga ham ancha baraka kirdi. Deyarli 3, 4 yilda juda katta ishni bajardilar. Uylarni qayta zamonaviyroq tamirlatdilar, to`y qilishdi, gulchilikni ancha rivojlantirib oldilar. Bu orada opalarimiz Xolida va Nozima inistitutga kirishdi, birin ketit turmushga uzatdik ikkisini ham. Biz u payt 9 sinfni bitirib kollejga qadam qo`ygan edik.
Shirin o`qishga qiziqmadi. Nuraya ammamga yordamchilik qilib, gulchilikni o`rgana boshladi. Uylarida hamma ayol bo`lgani uchun, erkaklar qiladigan ishlar chiqib qolsa mendan yordam so`rab turardilar. Tez-tez uylariga matorulda sopol tuvaklar, qopda chirindi o`g`it yoki ko`mir opkelganlarida yordamga chaqir edim...
* * *
Bahorning ilk oyi edi. Kecha kechki payt, shaharda turadigan repetitir xolamnikidan qaytib kelgandim. Erta tongdan onam: uydaligimdan foydalanib, kir kiyimlarni yuvmoqchi ekanliklarini aytib, suv tashib berishimni so`radilar. Kanesterlarni ko`tarib ko`chaga chiqdim. Qarasam Nuriya ammam bozorga ketmoqchi, bo`lib turishgan ekan. Buketlarni mashinaga joylabdilar. Taksis bilan tuvakdagi kattakon manzarali gulga ziyon yetqazmay, qanday joylashtirish haqida bosh qotirib turgan ekanlar. Nuriya ammam bilan deyarli ikki haftalarcha ko`rishmagan edik, shunga salomlashish maqsadida yonlariga bordim.
- Assalomu a`laykum amma!
- Voooy, amma degan tillaring aylanay... Va`alaykum assalom...
O`zimga yaqin olib amma deb murojat qilsam judayam sevinib ketadilar.
- Yordamim kerakmi?
- Bo`shmisan?
- Ha...
- Iyaaa aytgndek! - tajublandilar, - Tayorlovingga bormadingmi?
Ohirgi oylarda, kollejga ham repitetirimiz yani xolamning uyidan qatnab yurganim uchun, uyda deyarli bo`lmasdim.
- Ha, yo`q. Xolam: uydagilaringni ko`rib kel deb bugun dam olishimizga ruhsat bergan. Ayni bugun bekorchilikdan nima qilishni bilmay turubman! -dedim, yordamim tegsa hursan bo`lishimni shama qilib.
- Yaxshi, unday bo`lsa bir iltimosim bor...
- Iltimos qilib o`ltirasizmi! Buyuring amma...
- Pechkani buzib bersang...
Vohlimasmikin degan o`y, hayolimga keldi. Huddi shuni
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!