Tasodifiy hikoya: Universitetdagi extiros 2 qism
Universitet amxona (mas) Ikkinci xikoya Salom man yana Farruxman bu xikoyamam bazi dostlarmmi tal...davomi

TELEFON... 3-qism (Tanlovga!)

Добавил:	-MAJNUN- (29.12.2018 / 17:15)
Рейтинг:	(4)
Прочтений:	17140
Комментарии:	2

TELEFON...

3-Qism...


U tomondan tushinarsiz ingrashga o`xshash ovoz kelardi. Menga shunday tuyulardi, balki shunchaki qo`lidan tushurib yuborgandur telefonini! Lekin negadur darov javob beravermadi...

- Aloooo... Maftunaaa!

Uni chaqira boshladim.

- ....

U javob bermasdi.

- Alooo, Maftunaxon...

Yanada qattiqroq, gapirdim telefon maikrafoniga.

- Alo-o-o-o! -dedi, dirdiragan ovozda.
- Nima bo`ldi?
- Hechnima-a-a!

Ovozida yeg`i alomati bor.

- Birnima g`ichirlab ketdiyu? -dedim.
- ....

Yeg`i ovozi kuchliroq kela boshladi.

- Alooo Maftunaxon...
- Hmm!
- Nima yig`layabsizmi?
- Yeqilib... - endi ho`ngrab yubordi, - Yeqilib tushdim...

``O`hhh, jin ursin-a!``

- Qayerdan yeqildiz? - yuragimni vohima boshdi, - Hech qayeriz lat yemadimi?
- ...
- Maftunaaaa!
- Hmmm!

Yeg`lashidan yomonroq yeqilgani ayon edi. Undan havotirlana boshladim. Endi noiloj yoniga borishga majbur edim.

- Aloo Maftuna eshityabsizmi?
- Ha, nima!
- Yonizda sizga yordam beradigan odam bormi?
- Yolg`izman! -dedi, yig`lashda davom etib.
- Boraman, manzilizni ayting! - u yig`lagancha yashash manzilini tushuntira boshladi, - Hozir boraman, faqat yig`lamang ho`p?
- Tezroq keling...

Tezda kiyindimu telefonni olib uni yoniga shoshildim...


* * * * *


MAFTUNA:

- Chaqrivumni birinchisi va ikkinchis besamar ketti. Uchunchi galda esa, notanish yigit ko`tardi! O`zimni bosib olib, hushmomilalik va ozgincha ayollik nazokati bilan suhbatga kirishdim. Bu ish berdi, u telefonni topib olganini tan oldi. Keyin tanishib olidim. Qarasam g`irt begona emas ekan! Shog`irdim Nargizaxonning tanishi bo`lib chiqdi.

Bugun to`rt hamkasib, kelayotgan Yangi Yil bayramini nishonlab restaranda o`tirgan edik. Chiqimlar meyordan oshib ketgani sabab taksiga to`lashga pulimiz qolmabdi. Nargizaxon; tanishi borligini aytib aynan shu yigitni chaqirgandi. Qizlarni qistovi bilan yoshgina hamkasbimiz Nargizaxon ham ikki qultum sharob ichgandi. To`satdan bizlarga ham gap teqqazib uni tergab berdi. Men ersiz ayol edim, shuni uchunmi uning so`zlari zalvorini unchayam his etmadim. Ammo qolgan hamkasblarim qamchi yeb holdan toygandek bo`shashib qolishdi. O`shanda bu yigitni tushungan, mulohazali inson ekanligini tushungandim. Hursand bo`lib ketdim. Meni tushunadi, telefonimni olib kelib beradi deb o`ylagan edim. Ammo birdan feli aynib so`kina boshladi. Keyingi so`zlaridan esa, shokka tushib qoldim. Hatto oyoqlarimdan mador ketib, o`zimni devon ustiga tashlab yubordim.

``U hammasini, ko`rgan telefonimni ochib ko`rgan!``

Qattiq qo`rqib ketdim. Inson borki uning jismini ustihoni tik tutib tursa, ruhini yuragidagi hechkimga aytolmaydigan sirlari tik tutib turadi...

Ayollik hirsimni nazoratda ushlash, sal bo`lsada taskin berish maqsadida yigitlar bilan ayollik shanimga nojoyiz suhbatlar qura boshlagandim. Bu yo`l bilan sal bo`lsada o`zimga taskin berib hirsimni jilovlay olaman deb o`ylagandim. Ammo hirsimni jilovlash o`rniga, nazoratni qo`ldan chiqarib qo`ydim. Hayosiz filmlar ko`rish kundalik odatga aylanib qoldi. Hatto ularga taqlid qilib, o`z jismimdan o`zim huzur ola boshladim. Bazan yolg`iz bo`lgan vaqtlarimda o`zimni beyhayo holatda suratlarga tushurib, o`zimni tomosha qila boshlagan edim.
Bu ishlarimdan hechkimni habari yo`q, bu meni sirim edi.
Ishxonada, ko`chada meni bilgan hamkasiblarim, yaqinlarim meni - sabirli, hayoli pokdomon ayol sifatida bilishar hurmat qilishardi. Yaqin-yaqindan buyon jirkanch qiyofga ega bo`lganimdan beyhabar edilar. Agar bu qiyofamdan yiqinlarim, hamkasiblarim habar topsa!!! O`ylashgayam cho`chiyman!

``Ey hudoyim nima qilib qo`ydim! Negayam telefon sotib oldim?! Nima uchun telegram deb atalmish shayton bozorga oraladim! Nega nega! Hoooo qishloqdagi yaqinlarib bilsa nima bo`ladi? Otamchi? Hudo ko`rsatmasin bo`g`zimga pichoq torttishi aniq!!!``

Qo`rqib ketganimdan ho`ngrab yeg`lab yubordim. Yerda yotgan telefonimdan ismim eshitila boshladi. Olib qulog`imga tutdim, negadur yigit meni yupatmoqchi bo`lardi. Yeg`layotganim sababini so`raganda ``Yeqilib tushdim!`` deb yubordim. Rahmi keldimi yoki rosdan yeqilib tushdi deb o`yladimi, manizilimni so`rab yonimga kelishini aytdi! O`zimni sal bosvolgan bo`lsamda, lekin yuragimdagi qurquv va hovotirni bosolmasdim.

Suratlarim tarqalib ketmasin, sharmanda bo`lmay deb iltijmo qilardim. Tinmay soatga qarardim, yurak hovuchlab yigitni kelishini kutardim. Nihoyat eshik jiringladi! Oradan o`ttiz daqiqa o`tibdi, ammo men uchun o`ttiz soat vaqt o`tib ketgandik uzoq cho`zildi uning kelishi...


* * * * *

ASQAR:
- Lanati uydan shoshib chiqibmanu, pul olishni unutibman! Katta yo`lga chiqqanimda pulim yo`qligini bilganimdan keyin, ortga qaytishga erindim. Chamamda manzilgacha 3.km masofa chiqadi. Shuni uchun yugurib ketaqolishga qaror qildim. Lekin 5, 6 daqiqa yuzura oldim holos, qalin kiymlar buni ustiga sovuq havo o`pkamni tez charchatib qo`ydi. Uyog`iga yayov ketdim. Taksida borib kelishni o`ylaganim uchun, futbolka ustidan kurka kiyib qo`yaqolgandim. Buni ustiga boya yugurganimda biroz terlabmanmi ayolni uyiga yetib borgunimcha sovuqqotib ketdim.

``Ishqilib yaxshi bo`lsinda!`` degan havotirda, zinadan to`rtinchi qavatga shoshib chiqdimu, qo`ng`iroq tugmachasini bosdim. Sal o`tib eshik ochildi. Qarshimda ko`zyoshlardan yuzlari namlangan, ammo oyog`i soppa-sog` bo`lgan ayol turardi. Bu o`sha selfiylardagi ayolning o`zi edi!

- Telefonimni olib kelib beradi deb aldabsizda? -dedim, uni oyog`lariga ishora qilib.
- Hmm!

Ko`zlarini olib qochgancha, bosh irg`ab tastiqladi.

- Makkora! - qaddi-qomadiga bir qarab oldim, - Sen ishonib, sendan havotirlanib uydan shoshib chiqibman. Oqibatda taksiga pul olishni unitibman. Lekin sen yordamga muhtojdursan, rostdan yeqilib oyog`ingni shikasladingmi deb hovotirlanib sovuq tun bo`lishiga qaramay piyoda kelibman ahmoqqa o`xshab! -dedim, sovqatganim alami yuragimni yondirib.
- Telefonimni... - ko`zimga qarolmay bir yutunib oldi, - Telefonimni opkeldizmi? -dedi.

Shoshmaygina telefonini u tomonga uzatdim. U telefonini olmoq uchun narigi tomonidan ushladi. Men bu tomonini qo`yib yubormadim.

- Sen o`zingni joni telefon ichida joylashgan o`lmas kashshayman deb o`ylaysanmi? -dedim, ko`zlariga qarab.

Ensasi qotib menga termuldi va birozgina shartaki ohangda:
- Yo`q! -dediyu telefonini tortib oldi.
- Menam shunday bo`lsa kerak deb o`ylagandim! - alamimdan kuldim, - Ichidagi jonlaringni o`chirib tashlagandim. Haqiqatda kashshay emasakansan, mana o`lmabsan! -dedim.

Ayol jimgina bosh egib turardi. Men esa yana shu sovuqda, uyga piyoda qaytishimni o`ylab asabiylashardim. Alamimdan chiqish uchun, uray desam ayol kishi. Shuni uchun gap bilan ezg`ilab alamimdan chiqib olgim keldi.

- Yoldiz o`zing turasanmi?
- Yo`q! - uy ichiga bir nigoh tashlab qo`ydi, - Uyda erim bor!

``Uyalmay aldashinichi!``

- Ering kar-soqov, oyoq-qo`li sholmi?
- Yo`q u soppa-sog`,