Tasodifiy hikoya: Kollejda
2-kursman bu voqea yaqinda tatil bowlanmasdan oldin sodir b6ldi men 2-qavatda balkondan qarasam past...davomi

TELEFON... 6-Qism...

Добавил:	-MAJNUN- (31.12.2018 / 13:38)
Рейтинг:	(3)
Прочтений:	15086
Комментарии:	10

TELEFON...


6-Qism...


U o`rnidan turdi.

- Maftuna men endi ketaman. Uzoq o`tirb qoldim! -dedi.
- Shunday ketaverasizmi?

O`rnimdan turib, unga biroz yaqinlashdim.

- Yo`g`ee, ustimga kurtkamni kiyib olaman! -dedi kulib.
- Yo`q men buni nazarda tutmadim!
- Tushundim nima nazarda tutganingni. Men shunchaki kayfiyatingni ko`tarmoqchi edim! -dedi ko`zini bir qisib.
- Haaa! - hazilini manosini tushunib, jilmaydim, - Meni unitvormang-a? - dedim uning samimiy boqishlaridan allanechuk entikib.
- Sen yurakdagi sirlaringni ishoib, yelkamga ortib qo`yding. Endi istasam ham seni unutmasam kerak...
- Sizdek do`stim bo`lishini istardim? -dedim do`stlik rishtalarini bog`lashga umid qilib.
- Yaxshi...

Umid qilgandimu, biroq kutmagandim. U qo`lini cho`zdi. Sevinchim ichimga sig`may ketti, tezda qo`llaridan tutdim.

- Endi do`stimsiz-a? -dedim ko`zlariga qarab, hamon ishongim kelmay.
- Ha... - uning chehrasiga samimiy tabassum yoyildi, ikki qo`llab yelkalarimdan tutdi, - Do`sting sifatida yana bir maslahatim. Sen yoshsan, go`zalsan hali hayoting oldinda. Unutvor. Yomon hotiralarga o`ralashib qolma. Yolg`izlikni o`zinga hohroh qilma. Hali tenging uchraydi. O`shanda uni etagidan mahkam tut. Turmushga chiq, oylali bo`l. Mana ko`rasan olloh farzandlar beradi. Hali eng baxtli ayol bo`lasan. Sen baxtli bo`lishing kerak Maftuna...

Bunday niyatlardan so`ng o`zimni tutolmay uni quchoqlab olibman. Bu kutilmagan harakatimdan mendan ko`ra u ko`proq hijolat tortdi. Ohista yelkalarimdan tutib, o`zini nari tortdi.

- Maftuna sayr qilib kelmaymizmi?
- Hozirmi? - bu taklifdan biroz hayron qoldim, - Soat bir bo`layabdiku?
- Nima bo`libdi? - jilmaydi, - Biroz tozza havoda aylanib kelamiz! -dedi.
- Rostdanmi?
- Rostdan, - jilmaygancha yelkalarimni salgina silab qo`ydi, - Bor kiyin, kechki shaharni bir aylanib kelamiz!
- Ho`p bo`ladi...

Sipalniga kirdimiu, shikafimni ochdim. Tezda kiyindim. So`ng oyna qarshiga o`tirib pardoz qilib, o`zimga qarab oldim.

- Mana tayyorman!
- Men ham tayyorman, yur...

U jentelmenlikni unutmadi. Eshikni qulflab zinadan tusha boshladik. Yonimda ishonchli hamrohim bor. Shuni his qilganim boyis, hech narsadan cho`chimasdim, havotirlanmasdim. Meni tushuna oladigan, to`g`ri maslahat beradigan inson bilan do`stlashganimdan, bundan shunchalar baxtiyor edim! Asta qo`llarimni qo`llari orasidan o`tqazib oldim. Shu holatda ko`chaga chiqdik. U shu yaqin atrofda ochilgan tungi kulub yaqinidagi tuni-kun ishlaydigan kefega borib kelishni taklif qildi. Men rozi bo`ldim. Juda sekin qadam tashlab, yo`l chetida suhbatlashib borardik. U qiziq-qiziq voqealar aytib berardi. Men esa jimgina unga yelkamni suyagancha tinglardim. Kafega yetib borganimizda qiziq voqea sodir bo`ldi. Unda ham, menda ham pul yo`q ekan. Ammo u kafega kirib bittadan tort bo`lagi va issiq qahva olib chiqdi. Tashqarida skamekada o`tirib yedik-ichdik. So`ng shu zayl ortga qaytdik.

- Sevganingiz bormi? - so`radim yo`l-yo`lakay, - Sevgan qiziz!
- Senga shu qiziqmi? -dedi.
- Ha, judayam... -dedim unga o`zimni yaqin tutib.
- Bor edi! - yeka qisgancha, - Endi yo`q! -dedi.
- Nega?
- Erga tegib ketti!

``Shunday yigitni tashlab, boshqasini istab ketgan qanday tentak qiz ekan o`sh?``

- Bunga qanday yo`l qo`ydiz? Nahotki uni ushlab qololmagan bo`lsayz? -dedim kuyunib.

Men savollar yog`diraverdim. U sokinlik bilan javob qaytaraverdi. Gaplashib uyga yetib kelib qolibmiz.

Biz sayrga sarf etgan fursat juda oz bo`ldi. Lekin u bilan o`tgan har daqiqalarim mening hayotimdagi eng yaxshi, qalbim hotirjamligida, baxtiyorlikda o`tgan damlarimdan biri boldi...

U hayrlashish fursatini kutayotgani seza boshladim. Yuragim yana bezovta. Undan sira ham ajralgim kelmaydi. Hozir u ketib qoladi va men uyimga yolg`iz qaytib kiraman. Huddiki uyim meni yutib yuboradigandek tuyulardi!

- Maftuna sayr yoqdimi senga?
- Judayam yoqdi, - uni qo`yvorishni istamay bilaklaridan qattiqroq tutdim, - Sizdan sira ajralgim kelmayabdi, do`stim! -dedim.
- Lekin Maftuna men uyga qaytishim kerak.
- Tongda ketarsiz, buguncha menikida qolaqoling?
- Birovni uyida yotib qolishga odatlanmaganman! -dedi, jahli chiqqandek, ketar tomoniga qarab.
- Men yotib qoling demayabman, - asta qo`llaridan ushladim, - Shunchaki do`stona suhbatlashib o`tiramiz, ho`p deng?
- Uzur Maftuna...

Hamon uni qo`yib yuborishni istamayman. Uning barmoqlari orasiga, barmoqlarimni suqub mahkam changallab oldim.

- Qarang atrofni jimjitligini, yuragizga vohima soladi! Shunday vahtda sizni qo`yib yuborgim kelmayabdi...

U kulib yubordi.

- Meni qo`rqoq deb o`ylayabsanmi?
- Rostini aytsam men o`zim qo`rqoqman! - uni qo`llarini yanada qattiq siqdim, - Bunday huzurbaxsh tundan keyin ko`zimga uyqu kelmasligi aniq... Ishonsez hozir uyga yolg`iz kirishdan o`lgidek qo`rqyabman. Yo`q demang tungacha yonimda qoling, iltimos!

Javobini kutmay uning qo`llaridan tortib, uyga boshladim. Ammo bu kechani yakuni qanday tugashini o`ylamagan ekanman...


* * * * *


ASQAR:

- Maftuna bir qarashda, baxtli ayolga o`xshaydi. Ishi bor, uyi bor, chiroyi bor. Ammo shunga yarasha dardlari ham bor ekan.

- Hammasi shu! - deya so`zlarini yakunladi, istirbga to`la nigohlar, alamli tabassum bilan tikildi, - Hammasi shu, sizga yuragimni shundog`ligicha ochdim... -dedi.

O`ylanib qoldim. Shuncha sirini, faqatgina menga ishongan ayol. Bunga sabab meni o`ziga yaqin bildi va qandaydur ruhiy madat bera olishimga ishondi. Men esa ishonchning masulyatini his qilgan holda, uning dardiga malham bo`laoladigan so`zlar topishim kerak! Lekin buni qanday uddalashga hayron edim. Chunki hali o`zim ham yoshman, hayotiy tajribam kam! Nari borsa 20 gayaqin kitoblar o`qiganman. Shulardan 2, 3 tasigina badiy kitoblar. Diniy bilimim ham yuqori emas. Bilmadim bu ozgina tajriba, bilim bilan uning dardiga malham surishga aqlim yetarmikin?

``Ollohim o`zing mada ber!``

- Maftunaxon! -deya gapni uzoqdan boshladim.
- Hoo, labbay! -dedi pichirlagancha ko`zlari multirab.
- Ayol kishidan yosh so`rash odobsizlik aaa?
- Hmm....

Tajjublanib qaradi. U tomonga surib tinmay etagini changallab, titrayotgan qo`llarimdan tutdim. Albatta bu yomon ko`ngilda emas, meni ruhan his etishi uchun.

- Lekin sizdan so`rayman yoshiz nechada?
- 28! -dedi o`ylab o`tirmay.

Nargiz unga opa deb murajat qilganidan, 30 yoshlarda deb tahmin qilgandim. O`shanda deyarli unga e`tibor bermagandim. Ammo hozir u yonimda. Qizlardek qomati, yoshlardek qiyofasidan qo`rqmay aytaman, har qanday inson bir qarashda 20 yosh beradi. Men o`zim Nayabrda 23-yoshga to`lib, 24 ni qarshi oldim. Biyalagik jihatdan undan anchagina kichik ekananman.

- Sizdan kichik ekanman. Sen deb murojat qilsam sizga noqulay emasmi? -dedim.

Avval unga qanday murajat qilishni aniqlab olishim juda muhim edi.

- Yo`q! - jilmaygancha bosh chayqadi, - Senlashiz yoqdi!
- Rostdan-a?

Uzoq vaqt yolg`iz yashagan.