Tasodifiy hikoya: Дуст
Рустам чет элга келдию севгилиси Нафисани согинганини хис кила бошлади уйга тезрок кетишни истар лек...davomi

Kallakesar 5 (kamolov)

Добавил:	Kamolov (07.02.2019 / 04:57)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	43761
Комментарии:	Комментарии закрыты

Javhariy aytganidek, bugungi tun Mehmonalining hayotida unutilmas lahzalarga boy bo'lishi kutilardi.
U qariyaning 16 yashar ko'hlikkina qizini qul qilib lagerga olib keldi.
Qo'l ostidagi jangarilarning ham havasdanmi, hasaddanmi, ko'z qarashlari alang-jalang edi. Kimlardir bir-birini turtkilab, afg'on qizini ko'rsatar, eshittirmasdan nimalarnidir bir-birlariga uqtirishardi.
Umrida chimildiq ko'rmagan Mehmonali esa bir quvonsa, bir hayajonga tushar, bu qiz bilan o'tkazadigan kechani tasavvur qilganda, toshga aylanayozgan yuragi entikishdan tiyila olmasdi.
Shunday ahvolda qizni xonasiga olib kirdi.
Bunday g'alabani, romantik kunni nishonlamasa bo'lmasdi. Qo'llari chandib boylangan qizga ters o'girilib, oq og'u kukuni bilan xumorini bosgan bo'ldi.
Borlig'iga inib ulgurgan quvonchni narkotik battar kuchaytirdi. Qizning qarshisida go'yo o'zining zo'rligini namoyish qilmoqchidek, ora-sirada kerilib-kerilib oldi…
Biroq bu xom sut emgan banda qishloqda qanday og'ir gunohga yo'l qo'yganini, ma'suma qizning ko'z o'ngida padarini so'yganini, yana bu ishga xudoga nola qilar chog'ida qo'l urganini, ibodatgo'y uchun juda qimmatli bo'lgan joynamozni qonga bo'yaganini zo'rlik intihosi deb bilishi do'zaxga do'mbira qilishi muqarrarligini, bunday gunohlar, shirkning ajri juda yomon bo'lishini xayoliga ham keltirmasdi. Bilmasa ham kerak. Chunki bunday kallakesarlarning o'zi tavba qilsa ham boshqa yeri tavba qilmasligini xudo ham ko'rib, sezib, hisoblab, his etib turibdi…
— Xo'sh, xotinbo'y, oting nima? — so'radi ko'zlari qizarib, afti murdaniki kabi oqarib ketgan Mehmonali qizning yoniga o'tirib. — O'zbekchani bilasanmi?
Qiz ko'zlari jiqqa yoshga to'lgan holda Mehmonaliga bir o'qrayib qaradi-yu, eshitilar-eshitilmas «Xudoyo otamning arvohi ursin!», deya shivirlab olish bilangina cheklandi. Afsuski, shu tobda Mehmonalining qulog'iga gap kirmasdi. Ikki xayoli yonidagi xuddi shu ma'suma qiz bilan aysh qilish, unga haqiqiy erkakligini ko'rsatib qo'yishda edi. Bu qiz azali ekaniga, umrida erkak bag'riga kirib ko'rmagani, hayosi, orzulari xohishlaridan-da mo'lroqligini bilmasdi. Bilsa-da fahmi yetmasdi.
Mehmonali yana birpas unga hirs bilan tikilib turgach, daf'atan qo'llarini arqondan bo'shatdi.
— Qani, yechin, — buyurdi qizga po'pisa aralash. — Nega baqrayib qolding? Yechin, mening ko'nglimni ovla!
— Ovora bo'lasanlar, — dedi qiz tap tortmay. — Sendaqa ifloslarminan yotadigan ahmoq yo'q. Xudo joningni olsin iloyo!
— Gapni ko'paytirma, ojiza! — baqirdi kayfi battar taranglashib go'yo vahshiy qiyofasiga kirib bo'lgan Mehmonali va shosha-pisha kissasidagi to'pponchani chiqarib qizning peshonasiga tiradi. — Yechin dedim! Hozir asfalasofinga jo'natvoraman! Bo'l tez!..
Qizdan sado chiqmagach, nimadir yodiga tushgandek, shkafdan qalin skotch oldi-da, kerakli qismini qirqib olib jonholatda og'zini skotchlab tashladi.
— Ana endi dodingni xudogayam ayta olmaysan, — dedi pishillagancha qizning egnidagi kiyimlarni tortqilab yecharkan. — Menday mujikka xotin bo'lganing uchun ro'molingni osmonga otmaysanmi, g'alcha? Men kimsan bo'lg'usi dala komandiriman! Fahming yetadimi shunga?..
Qiz javob qaytarishga chog'landi. Biroq og'zi skotchlangani xalal berib, inqillashdan nariga o'ta olmadi.
Bu orada Mehmonali qizni to'liq yechintirib bo'ldi. Qomatini tomosha qilarkan, og'zi qulog'iga yetdi.
— Voh, — dedi u qizning tanasiga qo'l yuborib. — Sen anavi maraz Mo''tabarimdanam zo'r ekansan! Voh, shunaqayam chiroyli bo'ladimi qiz deganning qomati!?. Qani, yotsinlar endi xotinbo'y! Vaqt ziq! Hali…
Mehmonalining gapi og'zida qoldi.
Eshik g'iyqillab ochildi-yu, ichkariga Javhariy kirib keldi.
Kiriboq qip-yalang'och qizga, ko'zlari xuddi qonga to'lgan Mehmonaliga ko'zi tushdi.
— O', Mehmon, maishatlar zo'r-ku-a?!. Zo'rini topibsan-ku sohibjamolning! Bundaylarni qul qilib olsa yarashadi, ha!..
Mehmonali komandir kirgandayoq dast o'rnidan turib ketgandi. Bir muddat qo'l qovushtirib turgan bo'ldi-yu, tilga kirdi.
— Bu… O'sha o'zingiz aytgan cholning qizi ekan. Qarang, ja ketvorgan xilidan ekan!
— Bu yaxshi, — dedi Javhariy Mehmonaliga yanada yaqinroq kelib. — Lekin o'zboshimchalik qip qo'yibsan-ku, ukam! Komandiring xonasida zerikib, dard chekib o'tirsa-yu, kirib bir og'iz ruxsat so'rab qo'ymabsan-da! Bu odobdan emas, bo'lg'usi komandir!
— Haligi… O'zingiz aytgan…
— Bas, — gapni kesdi Javhariy. — Haqiqiy jangari o'zi suygan buyumni yaqin odamlar bilan baham ko'rishi kerak. Bizda qoida shunaqa! Bugun bu qiz mening ko'nglimni ovlaydi. Uqdingmi, yo yana takrorlaymi?..
— Gap yo'q, — deya oldi Mehmonali tarvuzi qo'ltig'idan tushgan kimsa kabi bo'shashib. — Nimayam derdim? Siz komandirsiz! Gap yo'q!..
— Mana bu boshqa gap, — Javhariy kaftlarini bir-biriga ishqalagancha qizni qaytadan kiyintirishga tushdi. Kiyintirib bo'lgach, og'zidagi skotchni yechmagan holda tashqariga yetakladi.
— Sen ertaga erlik qilasan bunga, — dedi chiqib ketishdan oldin. — Faqat lab-lunjingni osiltiraverma! Hali bizning qoidalarga o'rganib ketasan. Ishon, ertaga xotiningni bus-butun qilib qaytaraman o'zingga!..

* * *

Mehmonaliga juda alam qilgandi. Kelganidan beri bu tun haqida ko'p va xo'b orzu qilgandi. Shu afg'on qizi bilan birga bo'lib, Mo''tabarning xiyonatini bir lahza bo'lsin unutmoqchi edi. Vujudiga muz bo'lib ingan alam va nafratga yengilmasligini, aksincha ulardan-da yovuzroq kimsaga aylanganini isbotlamoqqa shaylangandi. Javhariy barchasini yo'qqa chiqardi. Ko'zini lo'q qildi-yu, nasibasini tortib oldi.
Mehmonali alam ustida yana oq kukundan bir chimdimini milkiga ishqaladi. Bu safar ko'zlaridan o't chaqnab ketgandek bo'ldi. A'zoyi badanini sovuq terga o'xshash bir namlik chirmab borayotganini his etdi va bo'shashgancha karavotga o'tirib qoldi.
Shu payt qizarishi bir bo'lib, zo'rg'a ochilayotgan ko'zlari hov narida — deraza qarshisida tanish qiyofani ko'rgandek tuyuldi.
Oldiniga o'zini uxlayotganga, tush ko'rayotganga yo'ydi. Lekin u yer-bu yerini chimdim ko'rib, ko'rayotgani tush emasligiga amin bo'ldi.
Deraza qarshisida a'zoyi badani qonga bo'yalgan, boyagina o'zi kallasini olgan qariya qo'lida qon qotgan joynamozni siqimlagancha unga alam aralash boqardi.
— S-senga nima kerak? — Mehmonali narkotik ta'sirida bo'lishiga qaramay, yuragini qo'rquv hissi chulg'agan ko'yi ehtiyotkorlik bilan o'rnidan qo'zg'alishga tutindi. Ammo uddasidan chiqa olmadi. Jussasi o'ziga bo'ysunmadi. Go'yo kimdir karavotga mixlab qo'ygan-u, qo'zg'alsa, kuchli og'riqdan azob chekadigandek goh o'ng, goh chap yonboshiga o'zini tashlashdan nariga o'ta olmadi.
— Sen o'lishing kerak, — dedi qariyaning arvohi qo'lidagi qon qotgan joynamozni silkitib. — Menga o'xshab pichoq tig'idan oh chekib, nola qilib o'lishing zarur. Sen joynamozimni bulg'ading, iflos, iymonsiz! O'lasa-an! Qon qusib o'lasa-an!!!
Mehmonali bu hayqiriqlar quloqlari ostida jaranglaganini aniq-tiniq sezib turardi.
Qo'rquv, hadik, ajal ta'qibi uni yotishga majbur etdi. Yotganda ham ko'rpaga o'ralgancha qorni bilan yotib oldi. Hayqiriqlar, tahdidli va o'zi uchun yoqimsiz