Tasodifiy hikoya: Killer 5 (kamolov) copy
*** — Hoy bola, qayoqqa? — Vali bildirmaygina chiqib ketmoqchi edi. Bo'lmadi. Ma'fura xonasi eshigi...davomi

Paxtadagi Voqealar 2

Добавил:	Joker_ (12.04.2019 / 23:04)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	27882
Комментарии:	Комментарии закрыты

Uchinchidan dadam va akam Rossiyada. Shunday ekan, hech qanaqa noqulaylik yo'q. Qani ketdik!
U desam, bu dedi, bu desam, u deb baribir ikki qiz meni olib ketishdi. O'zi aslida bormoqchiydim, chunki perelovka ovqatiga unchalik hushim yo'q. Shunchaki rasmiyatchilik uchun shunday dedim).
Uyga yetib bordik. Aytganiday uyida hech kim yo'q ekan. Oshxonaga kirishimiz bilan dimog'imga issiqqina somsaning hidi urilib, ishtaha karnay-surnayni chalib yubordi. Birgalikda ancha-muncha somsani yedik. Ovqatlanish jarayonida ham Feruza tinmay gapirar, hammamizni kuldirishni uddasidan chiqar edi. Ovqatlanib bo'lgach, ovqat uchun, maroqli suhbat uchun tashakkur aytib, Go'zal bilan yana yo'limizda davom etdik.
-Somsa qo'y go'shtidan bo'lgan ekan,-deya gap boshladi Go'zal.
-Bilmadim, men go'shtlarning farqiga bormayman.
-Dumbalar solingan ediku. Bilmadizmi?
-Dumbaniku bildim.
-Endi ozgina qiynalasizda.
-Nega? Gap qayerga qarab burilganini bilsamda, jarayonning davomi meni qiziqtirib qo'ygan edi.
-Qo'y go'shtining kaloriyasi juda kuchli. Ayniqsa erkaklar uchun.
-Hamma ovqatda kaloriya bo'ladiku.
-Qo'y go'shtiniki alohidada. Ayniqsa dumbaniki.
-Men lekin qiynalmayman.
-Nega?
-Chunki Siz borku. Kechagi tush, kechagi hayollar hammasi allaqachon ketib bo'lgan edi.
-Men bo'lganim bilan kecha kelmadingizku?((
-Kecha ozroq ishim chiqib qoldi. Bugun boraman.
-Bugun ham ishingiz chiqib qoladida.
-Yo'q. Bugun ishim chiqsa ham bormayman. Axir bugun qo'y go'shti yedimku.
Bu gapdan ikalamiz ham kulvordik. Ularning uyiga yaqinlashganimizda eshigiga qulf solingan edi. Unga savol tarzida qaraganimda:
-Ayamlar bozorga ketishgan.
Eshikni o'zining kaliti bilan ochib, meni ichkariga taklif qildi. Aslida taklifsiz ham kirar edim. Darvozaxonaga kirib, uyer-buyerga qaradimda, shartda quchoqlab oldim.
-Yigit, to'xtang. Darvozani yopaylik.
Darvoza yopildi. Lablar bir-biriga talpina-talpina visolga yetishdi. Cho'lda suvsiz qolgan odamday yutoqib-yutoqib o'pardi. Mening bir qo'lim o'z-o'zidan uning ko'kraklari sari yo'naldi. Razmerini bilmadimu, lekin ushlagan qo'lni quvontiradigan darajada katta edi. Ikkinchi qo'lim esa sekinlik bilan jinsiy lablari tomon yo'naldi. Endigina belgilangan manzilga yetib borganida, yana to'xtatib, uyga kiraylik dedi. Xohlamaygina uning aytganini qilishga majbur edim. Uning xonasiga kirishim bilan ko'ylagini yecha boshladim. U ham meni futbolkamni yechishga chog'landi. Avval mening kiyimlarimni yechib bo'lgandan so'ng, uning yordami bilan kiyimlarini yechdik. Men bitta tursikda, u esa lifchik va tursikda turar edim. Asbob allaqachon urushga shay holatda qurollangan edi. U sekin qo'lini olib borib, ushlab, ozodlikla chiqardi va tursikni yechib tashladi. Yuqori pastga qilib ozgina o'ynab turib, tizzalab o'tirishga chog'landi. Uning harakatini sezib, kerak emas degancha o'rnidan turg'azdim. Unga qandaydir bir foxisha, 3-4 kunlik hirsni qondiruvchi bir vosita deb qarashga menda qandaydir kuch to'sqinlik qilardi. Uni haqiqatda yoqtirib qolgan edim.
Meni sekin kravatiga yotqizdida, ustimga tizzalarini ochgancha, o'tirib oldi. Sekin lifchigini yechganida ikki tog'men tarafga qarab qimirlab turardi. Men sekin ikki ko'kragini olib eza boshladim. U esa yo og'riqdan, yo rohatdan'mmmm, aaaay, ohhhh'degan tovushlar chiqara boshladi. Nafas olishi ancha tezlashgandi. Ko'kraklarini so'rib, ema boshladim. U esa ikki qo'li bilan boshimni yanada qattiq bosardi. Mening ham emgan sari emgim kelardi. Uning o'zini tutishi, ovozlari allaqachon meni o'ziga rom etib ulgurgan edi. Keyin esa yana lablar to'qnashuvi vujudga keldi. Men qo'llarimni sekin tursigiga olib borib, uni yecha boshladim. U ham shuni kutib turganday, yechishga yordamlashvordi. Sekin qo'limni markazga olib borganimda allaqachon namlanganini sezdim.
-Daryo toshib ketibdiku.
-Daryo toshganiga 5 oy bo'ldi. Faqat suvni boshqaradigan mirob yo'qda.
-Mana bizda mirob deya uni tagimga oldim. Sekin asbobni markaz ustiga ishqalar ekanman, undan har xil ovozlar chiqa boshladi. Meni battar hirsim uyg'onardi.
-Agar meni sabrimni sinamoqchi bo'lsangiz, xato qilasiz. Sabr kosasi 5 oydan beri to'laverib-to'laverib, datchigi ishlamay qolgan. Undan ko'ra o'zingizni ham qiynamangda, seeeekin tiqing.
Bu gaplardan yana ham hirsim oshib, sekin tiqa boshladim. Shu qadar tor ediki, kirishi ozroq qiyin bo'ldi. U esa yelkalarini ko'targancha ohlab yotardi. Sekin sekin hammasini tiqdim.
-Kutilgan lahzalar yetib keldi deya ikki oyoqlarini belimdan o'tkazib olib, harakatlanishga qo'ymas edi. Ozroq shunday turgandan keyin, oyoqlarini bo'shatib yubordi. Sekin harakatni boshladim. U goh belini, goh boshini, goh yelkasini ko'targancha, rohatdan osmonlarda uchardi.
-Sekinrooooq.....mmmmm.....aaay....astaaa
deya mening hirsimni oshirgandan oshirib, harakatimni tezlashtirar edi. Bu gaplardan, bu harakatdan ichimda vulqon otilayotgandek, ichim qizishni boshladi.
-Kelayapti.
-Ichimgaaa...aaaahh...tashlamang...immm.
Chiqarib qorniga to'kdim. Juda holdan toygan edim. U esa qora terga botgancha, menga kulib qarab turardi.
-Yigit, meni charchatadigan hali bu dunyoda yo'q degandingizku. Bitta bilan hansirab qoldingizku.
-Erkak kishi bir bo'shanganda 40 tonna yuk tushurganchalik, charchaydi. Lekin Seni harakating bilan 80 tonnachalik bo'lidiyoov.
-Nega endi?
-O'zi ko'p kishi bilan bo'lmaganman. Almashtirishni yoqtirmayman. 3 kishi hozir ham bor shaxarda. Lekin uchalasi berolmagan kayfni sen berding. Qoyil.
-Menam juda maza qildim. Siz hattoki, tasavvur ham qilolmaysiz. Erim meni bu darajada erkalamasdi. Hattoki, u bilan bo'lganimda umuman namlanmas edim. Tupugi bilan ho'llab tiqardi. Lekin hozir kam bo'lgan bo'lsada, juda maza qildim. Raxmat sizga,-deb labimdan o'pa boshladi. Bu gaplardan sekin-sekin asbob ko'tarila boshladi. U esa buni sezdimi, yoki hayolida bormidi:
-Hozirga menimcha ikalamizgayam yetadi. Chunki uydagila kelib qolishi mumkin. Yuring yuvinaylik,- deb hammomga yo'l boshladi. Oldin men, keyin esa u yuvinib oldi. Chiqib kiyimlarni kiyib, darvozaxonada ancha vaqtgacha o'pishib turdik. Keyin esa xayrlashib, ko'chaga chiqdim.
-Yigit, kechga kutaman. Hali dumba go'shtning ta'siri ketmagandur.
-Go'shtning ta'siri paxta tugaguncha hech qayoqqa ketmaydi,- deya kvartiraga qarab yo'lga tushdim. Kelib o'rnimga bosh qo'yib uyquga ketdim... Uyqudan uyg'onganimda allaqachon kursdoshlar kelib bo'lishgan edi. Hammomga borib yana cho'mildim. Ancha yengil tortdim. Men cho'milib chiqqunimga qadar dasturxon tayyor ekan. Maza qilib ovqatlandik. Ovqatlanish jarayonida 50-50 qilib, besh kishi 4 tani yiqitdik. Yaxshigina kayfiyat bilan telimni qo'limga oldim. Kechqurungi'sarguzasht'esga tushib, soatga qaraganimda, soat millari kechgi 10 ga yaqinlashayotgandi. Tel qildim.
-Allo.
-Yaxshimisan? O'zingga keldingmi?
-Menku o'zimdaman. Lekin Sizning o'zingizga kelishingizga ancha vaqt ketdimi, yiiigit?)
-Men o'zimdamanmi yoki yo'q, hali baho berasanda?
-Ishqilib bugun baho bersam yaxshiydi.
-Baho berging kelayaptimi?
-Har soat, har daqiqa, har soniya...