Tasodifiy hikoya: Назира. Давоми
Ҳаммага Салом. Узр ёзишга вақтим бўлмаганлиги учун озгина кечикди. Мени ҳамма кийимларимни, ўзини халатини ечиб мени маҳкам қучоқлаб олди ва томоғимдан бошлаб эҳтирос билан ўпиб аста секинлик билан пастлай бошлади, асбоб таранг бўлиб турибди, киндигимми атрофидан ўпиб қўтоғимни қўли билан ўйнаб секин бошидан ялай бошлади. Ман уни сочларини силаб эркалата бошладим, у баттар эҳтиросга берилиб қўтоғимни охиригача оғзига тиқиб битта қўли билан моякларимни ўйнай бошлади, ман шунақанги мазза қил...davomi

Er xotin va Aka singil voqiyasi

Добавил:	sexyboy4 (09.02.2020 / 00:25)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	35198
Комментарии:	3

Toshkent. 19:20 Restoran. Bejirim bezatilgan stollarda juftliklar bir-birining köziga termulib ötirishardi. Örtadagi kichikroq ochiq joyda esa, sokin musiqa ostida sevishganlar vals tushib tebranishardi. Shuning özini baxt deb hisoblovchi sevishganlar, atrofdagi odamlarga, ularning nigohiga e'tibor berishmas edi. Restoran zalining bir burchagidagi stolda esa, bizning qahramonimiz Aziz, bir janon bilan qöl ushlashib ötirardi. Aziz yoshi 27da,uylangan biroq, nuqul hayoti va xotinidan noliydigan yigit edi. Mana bugun ham Mahliyoning makrlariga uchib, xotinidan bir amallab qochib keldi.
-Ehh Mahliyo, gulim. Siz bilmaysizda bizning xotinni.
-Bunchalik emasdir?
-Afsus shunchalik.
-Hmm, sizday erning qadriga yetmas ekanda.
Bu gapiga javoban, Aziz bir tabassum qilib qöydi. Stol ustida telefon tebranib jiringlab qoldi. Aziz shoshilmaygina olib ekranga qaradiyu, telefonni yana joyiga qöydi.
-Ayolingizmi?
-Hm.
-Unda uyga boraqoling! Axir u yolg'iz.
-Ammo siz...
-Meni qöyavering, hafa emasman. Butunlay ketmayabsizku!
-Ha albatta, nasib qilsa ertaga körisharmiz. Nima dedingiz?
-Juda soz. Ertaga kun böyi böshman -dedi Mahliyo Azizga jilmayib.
-Meni ham vaqtim bemalol.
Aziz ofitsantni chaqirib hisoblashib oldida, stol ustidagi telefon, suyanchiqdagi pidjakni olib, Mahliyoga savolomuz qaradi.
-Balki birga ketarmiz.
Bugun ham xotinini yoniga qochib ketayotgan bu yigitni qöyib yuborgisi kelmasada, öz hohishi bilan jönatib yuboryatganidan Mahliyoni asabi buzulib turgandi. U oyoqlarini asta tapirlatib ötirardi. Azizning taklifidan söng, qölidagi soatga qarab qöydi.
-Mayli -dedi yana ösha jon oluvchi tabassum bilan.
Sumkasini oldiyu, modellardek yurishlar bilan Azizning oldiga tushdi. Öng tarafdida, salgina oldiroqda ketayotgan qomati gul bu sanamga qarab töymasdi. Dumbalardan köz uzmasdi. Ikki palla har yurganida tepa-pastga bir hil yönalishda tushib chiqardi. Pastroqdagi yarim ochiq sonlari, köylagining tor etagidan oppoq va dömboqgina bölib körinib turardi. Oyoqlari uzunligi va shu uzun oyoqlardan, uning oppoq teriga egaligi bilinib turardi. Orqasi beligacha yarim ochiq libosi ham, uning oppoq badanining bir qismini körsatardi. Orqa tarafdan qaraganda ham, ikki yon tomonga biroz chiqib, qomatga körk berib turgan kökraklari ölchami, yetarli darajada katta edi. Sochlari qöng'ir rangida, orqasiga tekis tushurilib, tepasidan ikki tutami bog'lanib turmaklangandi. Oldinga yurar ekan, boshi öngga yoki chapga biroz qayrilsa, uzun kipriklari ham körinardi. Aziz qadamini tezlatib, u bilan yonma-yon keta boshladi. Mahliyoning böyi baland bölib, Azizdan deyarli ikki qarich baland turardi(poshna bilan). Azizning böyi pastroq bölgani uchun kökraklar körinishidan bahra ololmas edi. Mahliyo esa, tuzog'iga tushgan "sigir"dan foydalanish rejalarini öylab ketardi. Eshik oldiga yetib kelib, birin-ketin tashqariga chiqishdi. Ikkovi ham kelgan sovuq shamoldan bir entikib qöydi. Sharros quyayotgan yomg'irga hayrat bilan qarashardi. Restoranga kirishlaridan oldin nurlarini tekinga sochayotgan quyosh, endi bulutlarga taslim bölgandi. Mahliyo ikki qöli bilan, tirsak va bilaklarni silay boshladi. Bu harakatdan uni sovuq qotganini sezgan Aziz shoshilib qoldi. U hali kiyib ulgurmagan pidjakni, nozik yelkalar ustiga tashladi.
-Rahmat!
Zinalardan pastlab, avtoturarjoyga yura boshlashdi. Mashina oldiga yetishganida, kiyimlar shalabbo bölishga ulgurgandi. Azizning Cobalt mashinasiga ötirishib, nafas rostlab olishdi. Mashinani qözg'atar ekan, tepa oynadan ustidagi shalabbo pidjakini yechayotgan Mahliyoga közi tushdi. Pidjak yechildiyu, köylak oldiga chippa yopishgan kökraklar körinish berdi. Bu yetmaganday, kalta libosi, ötirgani sabab battar kaltalashib, sonlarining deyarli barcha qismini ochib qöygandi. Azizda erektsiya holati boshlangandi va ötirishi qiyinlashib borardi. Öng'aysizlanib, oyoqlarini bir-bir kötarib, yölda davom etardi. Mahliyoni kvartirasiga yetib kelishdi. Yomg'ir ham tingandi. Mashinadan tushib, töqqiz qavatli uy ostonasiga kelishganda:
-Endi ketavering, buyog'iga özim.
-Uyingizga chiqay degandim.
-Hoo, nima qilasiz meni uyimda?
-Chiqganimizda bilasiz jonim!
-Ertaga azizim. Hali tayyor emasman. Xotiningiz yoniga boring hozir.
-Eh attang, zorimiz bor, zörimiz yöq.
-Ertagacha, yaxshi yetib oling!
-Ertagacha!
Xayrlashuvdan söng, ikkisi ikki tarafga yurib, biri mashinaga ötirdi, biri zina böylab yuqoriladi. Aziz mashinani öt oldirarkan:
-Bir kun menga bir yildek ötsa kerak -deb öziga gapirib qöydi.
Mahliyo esa:
-Zöring bölmasa ham, zaring borku -deb lift tugmasini bosdi. Lift ichida öziga-özi gapirib ketar, Aziz bilan tezroq birga bölishni öylardi. Kvartirasiga kirib, xonalarni saramjonlay boshladi. Ertangi kun uchun pardoz-andoz vositalar va kiyimlarini taxt qilib qöydi.

Aziz uyga yetib keldi. U köp qavatli, söngi standart böyicha qurilgan binoning, ön ikkinchi qavatiga lift orqali kötarildi. Eshikni ochib, ichkariga kirarkan, oshxonadan kelayotgan hid tufayli, kayfiyati biroz kötarildi. Oshxona tomon yurib, taom uchun bor mahoratini ishga solayotgan xotinini ortidan quchdi.
-Voooy! Tuf-tuf! Qörqitvordiz Azizaka! -dedi Lobar halatining oldiga puflab, -Assalomalekum.
-Özingku, uyga odam kirsa ham bilmaysan. Volekum.
-Sizdan boshqa kim ham kirardi.
-Ochiq tursa kiraveradida!
-Ee Azizaka janjal chiqarmang! Iktagina kalit bölsa, sizda va menda. Eshik har doim yopiq turadiku!
-Ha yaxshi. Hop. Yutqizdim. Ovqating tayyormi?
-Hm tayyor, ötiring!
Deyarli tayyor dasturxonga, choy va ovqat keltirildi. Hididan ishtahalar karnay bölib, ovqatga qöl chözishdi. Aziz ovqatni ishtaha bilan paqqos tushirayotgan bir vaqtda, xotini "be'mani" savollarini boshlab qoldi.
-Qayerda edingiz!
-Köchada.
-Nima qilyatgandingiz?
-Yana boshlamagin tergovini!
-Nima qilibdi tergasam? Öz erimni tergashga haqqim yöqmi?
-Ish bilan yurgandim, böldimi?
-Hmm, böldi! -xotini shunday deb, zarda bilan dasturxondan turib ketdi. Aziz ovqatdan söng, yotoqqa kirdi. Ertangi böladigan shakarguftorlik uchun pul hozirladi. Tayinli joyga qöyib, uyquga ketti. Shu bilan qosh qorayganda uyg'ondi. Közini ochsa yonida xotini unga termulib yotardi. Lobar - judayam qaysar, qizg'anchiq, taptortmas, vaqti kelsa vaysaqi yoshgina ayol edi. U endigina yigirma olti bahorni qarshilagan. Körinishi esa, ön sakkiz yoshlik qizlarni eslatar edi. Böyi pastgina, jussasi kichkina bölib, Azizning öziga yaratilgandek edi. Qomati ham öziga yarasha edi. Yelkalari kichik, kökraklari ham unchalik katta emas, bellari öta ingichka. Past qismdagi dumbalari ham özining ihcham körinishida edi. Terisining bug'doy rangidagi körinishi, Azizniki bilan bir hilda edi. Aziz uchun eng yoqimlisi, Lobarning beli edi. Chumolidan andoza olgan belidan quchib, xotini bilan qovushishni afzal körardi. Hozir ham u bilan qovushgisi kelardiyu, örtadagi arzimas janjal bunga tösqinlik qilar edi. Ayni paytda öziga termulib turgan jayron közlarga biroz qarab yotdida, jimlikni buzmay ögirilib oldi. Hech qancha vaqt ötmasdan, Aziz örnidan turdi. Boshqa uxlolmasligini