Tasodifiy hikoya: Sinfdoshim Rohila (salom muhabbat) 4- fasl
Rohila (salom muhabbat) O'qishlar boshlandi, anchagina tanishlar orttirdim. Sentyabr oyi oxirlarid...davomi

ONA-BOLA (By Amor) 1-qism

Добавил:	Amor (26.05.2020 / 17:41)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	53547
Комментарии:	12

ONA – BOLA…
AKT 1:
Bugun ishlar odattagidan ko’proq bo’lganligi uchun ishga biroz erta ketishga qaror qildim. Singlim va onam meni dasturhon atrofida kulib, kutib turishibdi. Bu lahzalarni ko’rish qandayin zavqli. Eng yaqinlarining atrofingda… (Bundan bir necha haftadan keyin bo’ladigan voqealar butunlay mana shu manzarani o’zgartirib yuborishi o’sha vaqt tushimga ham kirmagan edi). Mehribon onajonim, men yaxshi ko’radigan sirdan “domashniy” qilgan ekanlar. Onam:
- Ha, tinchlikmi? Bekzod. Bugun sal ertaroq turibsan?
- Tinchlik, ona, bugun ishlar biroz ko’p, xo’jayin bir necha ishchilar bilan komandirovkaga ketgandi, shunga biz o’rnilarini bildirmay turamiz.
- Ha yaxshi, faqat extiyot bo’lgina?
- Hop bo’ladi, siz havotir olmang, Onajonim.
Sizlarga onamni bir tanishtirib o’tay, Onamning ismlari Aziza, yoshlari 40 da, tikuvchilik sexida ishlaydilar, qo’llari gul bo’lgan onam, meni va singlimni yol’g’iz boshlari bilan katta qildilar, bundan 20 yil oldin otamni berib qo’ygandik, mana 20 yildan beri bizzi deb hech ham turmush qurish haqida o’ylamadilar. Singlimning ismi Visola, Yoshi 20 da, u ham tekstill da ishlaydi, onamning huddi o’zginasi, ishda ham, husnda ham.
Hullas, hammasi o’sha kuni ishdan kech qaytganimdan boshlandi. Ishlar haqiqattan ham juda ko’payib ketgandi, juda charchadim, uyga ham zo’rg’a yetib kelgandim. Kelsam, soat tungi 1, endi yotib kirib uhlayman desam, onam oshxonada kutib o’tirgan ekanlar, uhlamasdan… Chaqirdilar, chiqib ketishga bo’lmadi. Shu odatlarini hech tashlamagandilar, meni yarim soat nechada kelsam ham, uhlamay kutardilar.
- O’g’lim, buncha kech qolding, qorning ham ochqagandir?
- Ha, onam, gapirmang, juda ham charchadim, qornim esa uncha och emas, ammo siz pishirgan bo’lsangiz, yo’q deymanmi…
- Hozir tayorlayman. San shu yerda kutib tur…
Onamni shu vaqti negadur kuzattim, tun, bo’yanmagan bo’lsa ham, juda chiroyli edilar, lekin ko’zlaridagi mayuslik sababini anglolmadim. Bu ham mening yuragimga qandaydir g’ulg’ula soldi. Ovqat tayor bo’ldi, stolga qo’yatgonlarida ham ularga tikilib turgan edim, beihtiyor egilganlarida ko’zim siynabandlariga tushib qoldi, oppoq men emgan siynalarni ko’rib g’alati bo’lib kettim, nima bo’layotganini uncha tushunmayapgandim, onamning “O’g’lim, ovqating sovuyapti” deb aytgan gaplaridan o’zimga keldim. Shu kunim qandaydir g’alati o’tti, o’zimda emasdim.
***
Uyqidan turganimda soat 11 bo’layozgandi, ishdan 21 marta telefon qilishibdi, “blyat, uhlabqommanu” deb birinchi bo’lib, singlimga jahl qildim, har kuni meni u turg’izardi, bugun negadir turg’izmabdi. Apil-tapil kiyinib, teskari kiyilgan paypoqda uydan chiqib ketayotganimda, onam:
- Hoy, qayoqqa ketyapsan choy ichmay?
- Ona! Axir ishga kech qolyabman, hozir amallab yetib bormasam, ishdan aniq haydalaman.
- Hop, bo’pti, faqat ishxonangda ubu narsa yebolgin.
- Hop, bo’ladi, mayli, yaxshi o’tirilar.
***
Bugungi kun ham kechagidan farq qilmadi, tinimsiz ishlaru gap eshitishlar bilan o’tib ketti (aytgancha, men turizm firmasida ishlayman, administrator bo’lib, ishimizda deyarli dam olish yo’q, ayniqsa, komanda to’liq bo’lmasa, juda ham qiynalib ketamiz).
Uyga bugun kechagidan vohleroq keldim, shunda ham barbir singlim uhlab qolgandi, onam oshxonada tel o’ynab o’tirardi. Meni ko’rib, vohle kelganimdan hursand bo’lib, tezda ovqatga harakatni boshlab yubordi.
- Og’lim, tinchlikmi? Bugu erta kelibsan?
- Ha, tinchlik, bugun o’zim ketvordim. Negadir ertaroq borib dam olgim keldi.
- Yaxshi qilibsandam bu ish olgur umuman tugamaydi.
- Nimasini aytasiz.
Huddi kechagi holat menda yana takrorlanyotgan edi, onamni beihtiyor kuzatishim, yoshlari katta bosa ham, nozik harakatlar, chiroyli ovoz, har qanday erkakni o’ziga rom qila oladigan darajadagi qomat, meni ham chegaradan chiqishga majburlayotgan edi. Tezda o’zimga kelib, o’zimni rosa so’kdim, nimalarni o’ylayamman deb.
Ovqatni ham yebboldik, hamma hona honasiga kirib ketti, men esa ha deganda uyqim kelmayapti, nettagilardan habar oldim, Shuhrat ogaynim bilan yakshanbadagi o’tirishi maslahat qildim, shu bilan uzog’I 1.5 soat vaqt o’tkazdim. Cho’milib chiqsam, uyqim kelib qolar deb, vannahonaga kettim, borsam, svet yoqiq, onam bo’lsa kerakdir deya kuttim. Ozginadan chiqdilar, meni borligimni kutmadilarmi deyman, bemalol ochiq sonlar bilan chiqqandilar, faqat siynalar va sonning tepa qismlari yopiq edi, juda g’alati bo’lib kettim, endi haqiqatan ham onamga xirs ko’zi bilan qarashni boshlagan edim. Onam esa: “Begi, bu yerda nima qilyapsan?” deya noqulay vazyatga tushib qoldilar, shartta ko’zlarimni yumdimda, honamga indamay kirib kettim. Divanga yotib, uhlashga harakat qilayotganimda, nimadur halaqit berayotgan edi, qarasam, manzaradan ta’sirlangan o’latim tik turgan edi…
*Kommentlardagi fikrlarga qarab, davomini yozaman. Fikringizni bildiring, bu juda muhim.