Tasodifiy hikoya: Lazatli qiynoqlardan rohatlanardi. 2-qism ( Tanlov uchun)
Yeg'iwtrdik ham kresloga utrib uni chizamga utrgizib ubu gaplar bilan quchoqlay bowladim. Asta labid...davomi
Yeg'iwtrdik ham kresloga utrib uni chizamga utrgizib ubu gaplar bilan quchoqlay bowladim. Asta labid...davomi
Sening xoxishing bolaqolsin 3 qism
| Добавил: | Sexyboy5 (30.06.2020 / 11:29) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 4887 |
| Комментарии: | 0 |
Biz vaqtni cheksiz deb hisoblaymiz. U tugamaydi. Davom etaveradi va o’zidan kunlar, oylar, yillar, asrlarni qoldiradi. Vaqt bu bir cheksizlikmi? Takrorlanishmi? Hamma narsa bir-biriga bog’liq desam, ishonasizmi? Bugun. 2018 yil. Noyabirning 4-kuni. Yakshanba. Dangasa quyosh, kichkina SenPeter shaharchasiga nurlarini sochganida, shayton o’z o’ynini boshladi.
...Yasin yo’qolishiga bir soat qoldi...
– O’rmon dunyodagi eng tinch joylardan biri. Yakshanba bo’lsa... Dam olishimizga haqqimiz bor o’g’lim, – dedi Dilrabo, orqa o’rindiqda o’tirgan o’g’liga mashinaning oldi oynasidan qarab. Uning so’ljayib o’tirishini ko’rib, boshini qimirlatib qo’ydi. Bo’ynigacha keladigan jingalak sochlarini to’g’irlab, tezlikni oshirdi. – Kulsangchi... Axir, dam olamiz, ovqat pishiramiz, vaqtni birga o’tqazamiz. Ahmoq direktoringni topshiriqlarini deb, sen bechora juda charchading. Bu kichik sayohat sen uchunligini unutma. Keyin, o’n ikkiga to’lishinga ham oz qoldi. Tug’ulgan kuninga nima istaysan?
– O’lishni...
Bu sokin javob, Dilraboni gangiratib qo’ydi. Mashinaning to’rmizini bosib, orqa o’rindiqda, boshini egib o’tirgan o’g’liga qaradi va uning sovuq, juda sovuq qo’lidan ushladi. Nega bu so’zni aytganini bilgisi keldi? O’lim nimaligini o’n bir yoshli bola qayerdan biladi?
– Nima deding? Bu so’zni qayerdan olding?
– Oyi, men bu o’rmonda oldin ham bo’lgandayman. Xuddi, o’tmish yoki kelajak takrorlanayotganday.
– Sistema buzilish. Kelajakdagi odamlar senga ishora beradi. Internetda o’qigandim. Uni qo’ya tur. O’lim so’zini nega og’zinga olding?
Yasin javob bermadi. Onasini ovitish uchun, mayin kuldi va hazzilashdim, deya yolg’on gapirdi. Bir necha soniya avval, uning og’zidan chiqqan so’z, hech hazilga o’xshamasdi.
...Shahar mahkamasi. Maftunaning o’lganiga besh soatdan oshdi...
Uning bog’da tushgan rasmini, DNK javobini, barmoq izlarini, qotillik sodir etilgan joyda olingan rasmlarni, kamera yozuvlarnini maxsus do’skaga osayotgan Toxir, eshikdan kulib kirgan Sabrinaga ham e’tibor bermadi. Juda mohirona. Ko’p qotillar o’zlaridan ozgona bo’lsa ham iz qoldirishadi. Maftunaga kim dushman bo’lishi mumkin? Yana o’z uyida, oyoq-qo’llarini bog’lab, tanasini xuddi qassobday kesish. Ayniqsa uning og’zidagi qizil lola.
Sabrina qo’lidagi ikkita qahvani, varoqlar yoyilgan, tartibsiz stolning ustiga qo’ydi. Toxir osayotgan ma’lumotlarga diqqat bilan qarab, cho’ntagidan bir parcha qog’ozni oldi va do’skaga osdi.
– Bu nima? – dedi Toxir. Uning ovozi sokin, charchagan odamday edi.
– Kecha hodimlar, qizning javonidan topishibdi. SIC MUNDUS CREATUS EST. Lotin hariflar. Bu bir-nimani anglatishi kerak. Hozir tilshunozga habar berdim.
– Men ham kitoblardan qidirib ko’raman. Sabrina, bu g’alati shundaymi? Umrim davomida shu shaharda ulg’aydim, ammo hech bunday qotillikni ko’rmagandim.
– SenPetrda hech narsa sodir bo’lmaydi
.
Sabrina bu javobni tezlik bilan aytdi. Xuddi, bir-nimani yashirmoqchi bo’lganday. Toxirni, devorga yopishgan terli divonga o’tqazdi.
– Qotilni tez kunlarda topamiz va uni panjara ortiga tiqamiz. Bilasanmi, kechagi tunimiz chala qolib ketdi. Davom ettirishga nima deysan?
– Hozir vaqtimas.
– Aniqmi? – deya Toxirning ishtonini yechib, uning yigirma santimetir keladigan qo’tog’ini ushladi. Shu bilan birga, oq koftasining tugmalarini yechdi. Sabrinaning ikki o’lchamli ko’kragini berkitib turgan oq lifchikka ko’zi tushgan Toxir, bir zumda ehtirosga berildi. Sabrina, uning qo’tog’ning bosh qismini
Biz vaqtni cheksiz deb hisoblaymiz. U tugamaydi. Davom etaveradi va o’zidan kunlar, oylar, yillar, asrlarni qoldiradi. Vaqt bu bir cheksizlikmi? Takrorlanishmi? Hamma narsa bir-biriga bog’liq desam, ishonasizmi? Bugun. 2018 yil. Noyabirning 4-kuni. Yakshanba. Dangasa quyosh, kichkina SenPeter shaharchasiga nurlarini sochganida, shayton o’z o’ynini boshladi.
...Yasin yo’qolishiga bir soat qoldi...
– O’rmon dunyodagi eng tinch joylardan biri. Yakshanba bo’lsa... Dam olishimizga haqqimiz bor o’g’lim, – dedi Dilrabo, orqa o’rindiqda o’tirgan o’g’liga mashinaning oldi oynasidan qarab. Uning so’ljayib o’tirishini ko’rib, boshini qimirlatib qo’ydi. Bo’ynigacha keladigan jingalak sochlarini to’g’irlab, tezlikni oshirdi. – Kulsangchi... Axir, dam olamiz, ovqat pishiramiz, vaqtni birga o’tqazamiz. Ahmoq direktoringni topshiriqlarini deb, sen bechora juda charchading. Bu kichik sayohat sen uchunligini unutma. Keyin, o’n ikkiga to’lishinga ham oz qoldi. Tug’ulgan kuninga nima istaysan?
– O’lishni...
Bu sokin javob, Dilraboni gangiratib qo’ydi. Mashinaning to’rmizini bosib, orqa o’rindiqda, boshini egib o’tirgan o’g’liga qaradi va uning sovuq, juda sovuq qo’lidan ushladi. Nega bu so’zni aytganini bilgisi keldi? O’lim nimaligini o’n bir yoshli bola qayerdan biladi?
– Nima deding? Bu so’zni qayerdan olding?
– Oyi, men bu o’rmonda oldin ham bo’lgandayman. Xuddi, o’tmish yoki kelajak takrorlanayotganday.
– Sistema buzilish. Kelajakdagi odamlar senga ishora beradi. Internetda o’qigandim. Uni qo’ya tur. O’lim so’zini nega og’zinga olding?
Yasin javob bermadi. Onasini ovitish uchun, mayin kuldi va hazzilashdim, deya yolg’on gapirdi. Bir necha soniya avval, uning og’zidan chiqqan so’z, hech hazilga o’xshamasdi.
...Shahar mahkamasi. Maftunaning o’lganiga besh soatdan oshdi...
Uning bog’da tushgan rasmini, DNK javobini, barmoq izlarini, qotillik sodir etilgan joyda olingan rasmlarni, kamera yozuvlarnini maxsus do’skaga osayotgan Toxir, eshikdan kulib kirgan Sabrinaga ham e’tibor bermadi. Juda mohirona. Ko’p qotillar o’zlaridan ozgona bo’lsa ham iz qoldirishadi. Maftunaga kim dushman bo’lishi mumkin? Yana o’z uyida, oyoq-qo’llarini bog’lab, tanasini xuddi qassobday kesish. Ayniqsa uning og’zidagi qizil lola.
Sabrina qo’lidagi ikkita qahvani, varoqlar yoyilgan, tartibsiz stolning ustiga qo’ydi. Toxir osayotgan ma’lumotlarga diqqat bilan qarab, cho’ntagidan bir parcha qog’ozni oldi va do’skaga osdi.
– Bu nima? – dedi Toxir. Uning ovozi sokin, charchagan odamday edi.
– Kecha hodimlar, qizning javonidan topishibdi. SIC MUNDUS CREATUS EST. Lotin hariflar. Bu bir-nimani anglatishi kerak. Hozir tilshunozga habar berdim.
– Men ham kitoblardan qidirib ko’raman. Sabrina, bu g’alati shundaymi? Umrim davomida shu shaharda ulg’aydim, ammo hech bunday qotillikni ko’rmagandim.
– SenPetrda hech narsa sodir bo’lmaydi
.
Sabrina bu javobni tezlik bilan aytdi. Xuddi, bir-nimani yashirmoqchi bo’lganday. Toxirni, devorga yopishgan terli divonga o’tqazdi.
– Qotilni tez kunlarda topamiz va uni panjara ortiga tiqamiz. Bilasanmi, kechagi tunimiz chala qolib ketdi. Davom ettirishga nima deysan?
– Hozir vaqtimas.
– Aniqmi? – deya Toxirning ishtonini yechib, uning yigirma santimetir keladigan qo’tog’ini ushladi. Shu bilan birga, oq koftasining tugmalarini yechdi. Sabrinaning ikki o’lchamli ko’kragini berkitib turgan oq lifchikka ko’zi tushgan Toxir, bir zumda ehtirosga berildi. Sabrina,uning qo’tog’ning bosh qismini.
...Yasin yo’qolishiga bir soat qoldi...
– O’rmon dunyodagi eng tinch joylardan biri. Yakshanba bo’lsa... Dam olishimizga haqqimiz bor o’g’lim, – dedi Dilrabo, orqa o’rindiqda o’tirgan o’g’liga mashinaning oldi oynasidan qarab. Uning so’ljayib o’tirishini ko’rib, boshini qimirlatib qo’ydi. Bo’ynigacha keladigan jingalak sochlarini to’g’irlab, tezlikni oshirdi. – Kulsangchi... Axir, dam olamiz, ovqat pishiramiz, vaqtni birga o’tqazamiz. Ahmoq direktoringni topshiriqlarini deb, sen bechora juda charchading. Bu kichik sayohat sen uchunligini unutma. Keyin, o’n ikkiga to’lishinga ham oz qoldi. Tug’ulgan kuninga nima istaysan?
– O’lishni...
Bu sokin javob, Dilraboni gangiratib qo’ydi. Mashinaning to’rmizini bosib, orqa o’rindiqda, boshini egib o’tirgan o’g’liga qaradi va uning sovuq, juda sovuq qo’lidan ushladi. Nega bu so’zni aytganini bilgisi keldi? O’lim nimaligini o’n bir yoshli bola qayerdan biladi?
– Nima deding? Bu so’zni qayerdan olding?
– Oyi, men bu o’rmonda oldin ham bo’lgandayman. Xuddi, o’tmish yoki kelajak takrorlanayotganday.
– Sistema buzilish. Kelajakdagi odamlar senga ishora beradi. Internetda o’qigandim. Uni qo’ya tur. O’lim so’zini nega og’zinga olding?
Yasin javob bermadi. Onasini ovitish uchun, mayin kuldi va hazzilashdim, deya yolg’on gapirdi. Bir necha soniya avval, uning og’zidan chiqqan so’z, hech hazilga o’xshamasdi.
...Shahar mahkamasi. Maftunaning o’lganiga besh soatdan oshdi...
Uning bog’da tushgan rasmini, DNK javobini, barmoq izlarini, qotillik sodir etilgan joyda olingan rasmlarni, kamera yozuvlarnini maxsus do’skaga osayotgan Toxir, eshikdan kulib kirgan Sabrinaga ham e’tibor bermadi. Juda mohirona. Ko’p qotillar o’zlaridan ozgona bo’lsa ham iz qoldirishadi. Maftunaga kim dushman bo’lishi mumkin? Yana o’z uyida, oyoq-qo’llarini bog’lab, tanasini xuddi qassobday kesish. Ayniqsa uning og’zidagi qizil lola.
Sabrina qo’lidagi ikkita qahvani, varoqlar yoyilgan, tartibsiz stolning ustiga qo’ydi. Toxir osayotgan ma’lumotlarga diqqat bilan qarab, cho’ntagidan bir parcha qog’ozni oldi va do’skaga osdi.
– Bu nima? – dedi Toxir. Uning ovozi sokin, charchagan odamday edi.
– Kecha hodimlar, qizning javonidan topishibdi. SIC MUNDUS CREATUS EST. Lotin hariflar. Bu bir-nimani anglatishi kerak. Hozir tilshunozga habar berdim.
– Men ham kitoblardan qidirib ko’raman. Sabrina, bu g’alati shundaymi? Umrim davomida shu shaharda ulg’aydim, ammo hech bunday qotillikni ko’rmagandim.
– SenPetrda hech narsa sodir bo’lmaydi
.
Sabrina bu javobni tezlik bilan aytdi. Xuddi, bir-nimani yashirmoqchi bo’lganday. Toxirni, devorga yopishgan terli divonga o’tqazdi.
– Qotilni tez kunlarda topamiz va uni panjara ortiga tiqamiz. Bilasanmi, kechagi tunimiz chala qolib ketdi. Davom ettirishga nima deysan?
– Hozir vaqtimas.
– Aniqmi? – deya Toxirning ishtonini yechib, uning yigirma santimetir keladigan qo’tog’ini ushladi. Shu bilan birga, oq koftasining tugmalarini yechdi. Sabrinaning ikki o’lchamli ko’kragini berkitib turgan oq lifchikka ko’zi tushgan Toxir, bir zumda ehtirosga berildi. Sabrina, uning qo’tog’ning bosh qismini
Biz vaqtni cheksiz deb hisoblaymiz. U tugamaydi. Davom etaveradi va o’zidan kunlar, oylar, yillar, asrlarni qoldiradi. Vaqt bu bir cheksizlikmi? Takrorlanishmi? Hamma narsa bir-biriga bog’liq desam, ishonasizmi? Bugun. 2018 yil. Noyabirning 4-kuni. Yakshanba. Dangasa quyosh, kichkina SenPeter shaharchasiga nurlarini sochganida, shayton o’z o’ynini boshladi.
...Yasin yo’qolishiga bir soat qoldi...
– O’rmon dunyodagi eng tinch joylardan biri. Yakshanba bo’lsa... Dam olishimizga haqqimiz bor o’g’lim, – dedi Dilrabo, orqa o’rindiqda o’tirgan o’g’liga mashinaning oldi oynasidan qarab. Uning so’ljayib o’tirishini ko’rib, boshini qimirlatib qo’ydi. Bo’ynigacha keladigan jingalak sochlarini to’g’irlab, tezlikni oshirdi. – Kulsangchi... Axir, dam olamiz, ovqat pishiramiz, vaqtni birga o’tqazamiz. Ahmoq direktoringni topshiriqlarini deb, sen bechora juda charchading. Bu kichik sayohat sen uchunligini unutma. Keyin, o’n ikkiga to’lishinga ham oz qoldi. Tug’ulgan kuninga nima istaysan?
– O’lishni...
Bu sokin javob, Dilraboni gangiratib qo’ydi. Mashinaning to’rmizini bosib, orqa o’rindiqda, boshini egib o’tirgan o’g’liga qaradi va uning sovuq, juda sovuq qo’lidan ushladi. Nega bu so’zni aytganini bilgisi keldi? O’lim nimaligini o’n bir yoshli bola qayerdan biladi?
– Nima deding? Bu so’zni qayerdan olding?
– Oyi, men bu o’rmonda oldin ham bo’lgandayman. Xuddi, o’tmish yoki kelajak takrorlanayotganday.
– Sistema buzilish. Kelajakdagi odamlar senga ishora beradi. Internetda o’qigandim. Uni qo’ya tur. O’lim so’zini nega og’zinga olding?
Yasin javob bermadi. Onasini ovitish uchun, mayin kuldi va hazzilashdim, deya yolg’on gapirdi. Bir necha soniya avval, uning og’zidan chiqqan so’z, hech hazilga o’xshamasdi.
...Shahar mahkamasi. Maftunaning o’lganiga besh soatdan oshdi...
Uning bog’da tushgan rasmini, DNK javobini, barmoq izlarini, qotillik sodir etilgan joyda olingan rasmlarni, kamera yozuvlarnini maxsus do’skaga osayotgan Toxir, eshikdan kulib kirgan Sabrinaga ham e’tibor bermadi. Juda mohirona. Ko’p qotillar o’zlaridan ozgona bo’lsa ham iz qoldirishadi. Maftunaga kim dushman bo’lishi mumkin? Yana o’z uyida, oyoq-qo’llarini bog’lab, tanasini xuddi qassobday kesish. Ayniqsa uning og’zidagi qizil lola.
Sabrina qo’lidagi ikkita qahvani, varoqlar yoyilgan, tartibsiz stolning ustiga qo’ydi. Toxir osayotgan ma’lumotlarga diqqat bilan qarab, cho’ntagidan bir parcha qog’ozni oldi va do’skaga osdi.
– Bu nima? – dedi Toxir. Uning ovozi sokin, charchagan odamday edi.
– Kecha hodimlar, qizning javonidan topishibdi. SIC MUNDUS CREATUS EST. Lotin hariflar. Bu bir-nimani anglatishi kerak. Hozir tilshunozga habar berdim.
– Men ham kitoblardan qidirib ko’raman. Sabrina, bu g’alati shundaymi? Umrim davomida shu shaharda ulg’aydim, ammo hech bunday qotillikni ko’rmagandim.
– SenPetrda hech narsa sodir bo’lmaydi
.
Sabrina bu javobni tezlik bilan aytdi. Xuddi, bir-nimani yashirmoqchi bo’lganday. Toxirni, devorga yopishgan terli divonga o’tqazdi.
– Qotilni tez kunlarda topamiz va uni panjara ortiga tiqamiz. Bilasanmi, kechagi tunimiz chala qolib ketdi. Davom ettirishga nima deysan?
– Hozir vaqtimas.
– Aniqmi? – deya Toxirning ishtonini yechib, uning yigirma santimetir keladigan qo’tog’ini ushladi. Shu bilan birga, oq koftasining tugmalarini yechdi. Sabrinaning ikki o’lchamli ko’kragini berkitib turgan oq lifchikka ko’zi tushgan Toxir, bir zumda ehtirosga berildi. Sabrina,uning qo’tog’ning bosh qismini.
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!