Tasodifiy hikoya: Noodatiy hikoya
Alam qildi.Xammasi...O'ttiz uch yil tutqich bermagan baxti,nafaqat umr yo'ldoshi,balki shunday kunla...davomi

Meni sev..

Добавил:	EliTe=) (18.02.2021 / 21:08)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	4616
Комментарии:	Комментарии закрыты

Meni sev..

- qizim uygondingmi?
- xa dada
- nonushta tayyor kelaqol qizim
- xop hozir

Kunim shu dialog bilan boshlanardi. Ismim Velial nega bunday ism qoyishgan tushunmayman ogilbollar ismiga oxshardi hech o'zimga yoqmagan, lekin dadam Pavel va oyim Veronika meni judaham yaxshi korishardi, hali yoshim kichikligiga qaramay kochadada yoshi katta erkaklarham suqlanib qarashardi, huddi kozi odamni teshib yuborgudek. Sochlarim sariq, kozlarim esa moviy randa, bu dadamdan otgan menimcha dadamningham kozlari moviy randa. Oyimdan esa sochlarim rangi meros, lekin oyim meni iloji boricha kochaga chiqmasligimni tayinlardi, albatta 90-yillar kochda tartibsizlik hukimron, dadam metall zavodida ishlardilar, oyim esa non pishiriuchi kichkina tsexda. Nolimayman qora qozon qaynardi, qornim toq, kiyishga kiyimim bor edi. Yoshim 7 ga tolishi bilan maktab atalmush dargoxga qadam qoydim, u yer menga juda yoqdi yangi dostlar orttirdim, oqish yozishni, organdim. Hash-pash deguncha 8-sifga borib qolganimni sezmay qoldim, shunga yarasha, 14 yoshli hamma qizlar kabi boyanish chiroyli bolish kasmetika kabi narsalarga qiziqishim oshdi, bollarham gap otishar, sevgi izhor qilishardi. Albatta menham bir bolaga qiziqishim bor edi uning boylari mendan sal uzun, oriqdan kelgan lekin kozlari va sochlari juda chiroyli edi, ammo u meni payqamasdiham bilmadim nega tahminim boyicha u qizlarga qiziqmasdi yoki sevgani bor edi. Albatta meni bunga jahlim chiqardi axir u uchun boyanardim yasanardim, mening ham ozimga yarasha chiroyim bor, kokraklarimham orta dumaloqgina, kaltaroq yubka kiyganimdaku bollar tugul yoshi katta yigitlarham orqamga bir koz tashlamay otmasdi, maktabtagi bollarning kopchiligadan sevgi izhorlariniham olib turardim. Lekin men uchun faqat u ( Roman ) kerak edi. Men birinchi qadamni qoyishga qorqardim agar rad javobini olsamchi degan hayol meni tinch qoymasdi. Bari bir qaror qildim oz tuygularimni unga aytaman javob qanday bolishidan qatiy nazar. Osha kun maktabdan uyga kelgach unga atab xat yozdim:

Salom Roman. Siz meni tanimaysiz, balkim tanirsiz bilmadim. Bu xatni sizga beraolamanni yoki yoq buham aniq emas agar bu xatni olsangiz meni togri tushinasiz degan umitdanman. Men sizni anchadan beri yoqtiraman.

Oz ismimni yozdimda xatni tugattim, qaysi sinfda oqishimni yozishga qorqtim va oyladimki mening ismimdek ism boshqa sinflarda bolmasa kerak. Ertasi kuni xatni sumkamga soldimda maktabga yol oldim, darslar birin ketin otardi lekin xatni berishga yuragim dov bermasti, nima bolsa bolar deya dugonam Kristinaga xatni berib Romanga yetqazishi iltimos qildim, Kristinaham ustimdan ancha kulib rozi boldi, osha kuni xat egasiga yetib bordi. Men qorqqanimdan uyga qanday yetib kelganimni bilmay qoldim. Ertasi kuni javob xati kelishi aniq, buni oylasam battar qorqivga tushardim. Tongham otti, maktabga ming hayajon bilan yol oldim, dars vaqtidaham hayollarim javob xatida edi...