Tasodifiy hikoya: Anekdot
Chol va kampir o'g'lini uylantiribdi. Bir kuni ke4asi chol kampiriga yur yowlani poylaymiz qanaqa si...davomi

"Тоғдаги ғунча" Сериал1 қисм

Добавил:	Скромный (13.09.2021 / 08:38)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	11863
Комментарии:	4

Бир иш тақозоси билан побегда юришга тўғри келди. Узоқ тоғлар орасига кириб кетдим. Нозирлар бориб текширмайдиган. кутилган-кутилмаган меҳмонлар келавермайдиган, ўзим учун ҳавфсиз даралар орасида яшаб туришни маъқул топдим. Ниҳоят бир ғор топдим, ўша ғорда кундузи беркиниб ётиб, кечалари атрофни бироз айланиб юриб яшадим. Заҳирадаги озиқ-овқатим оз қолгач егулик сотиб олиш илинжида атрофга экспедицияга чиқишга мажбур бўлдим. Бошпанам бўлмиш ғордан чамаси 15 километрча узоқликка кетиб қолдим. Шунда бир ўтовни кўрдим, бир қария куймаланиб юрибди. Қўлимга бинокльни олиб, атрофини кузатдим. Чол рўзғор ишлари билан овора, бир қизча ўтов ичига кириб-чиқиб турибди. Бошқа инсон кўринмади. Уларни кечгача текшириш имконим бўлмагани учун олдиларига боришга аҳд қилдим. Риск қилмасам ғорга қайтиш учун қоронғуда қолиб кетишим ҳавфи бор эди. Ўтовга тўғри бордим:
- ассалому алайкум, отахон.
- эээ ваалайкум ассалом, келинг бўтам, келинг, биз тарафларга ҳам одам иси етиб келаркан-ку а, Шаҳриза чиқ, меҳмон келди.
- Отахон, мен сизларни уринтирмай, меҳмон деб овора бўлманглар, егулик сотиб олсам тезда қайтаман, деб ният қилганман. Ўзингиз тузукмисиз? Чарчамай юрибсизми?
- ҳаа болам, мана юрибмиз, саломат. Рўзғор экан, қимирлаб турибмиз болам.
- Отахон менга шуу....
- тўхтанг бўтам, аввал таом, баъдаз калом, аввал дастурхонга ўтирайлик, кейин ишингизни хал этамиз.
Биз турган ердан сал нарироқда бир супа қурилган экан, ўша ерга ўтирдик. Ёш қизча ўтовдан егуликлар олиб чиқиб, дастурхон тузай бошлади. Кўҳликкина, чиройли, тахминан 14-15 ёшлар атрофидаги қизалоқ эди. Чолнинг невараси бўлса керак, деб ўйладим. Қария билан анча суҳбатлашиб қолдик, мен бироз ҳавотирга туша бошладим. Мендаги безовталикни сезган чол нима мени қийнаётганини сўраганида. бошпанамга тезроқ қайтишим лозимлигини тушунтирдим. У эса кулимсиради ва деди:
- Бизнинг кулба йиллаб меҳмон кўрмайди, бир келиб қолибсиз, бугун сизни олиб қоламиз, меҳмонимиз бўласиз, олинг мана бу қимиздан симириб ичинг, чарчоқни олади бўтам. Сиз бугунчалик бу ерда қолинг, дамолинг, нарироқда шароит бор, ювиниб ҳам оларсиз.
- йўғаа отахон, сизларни униқтириб қўяман, бу яхши бўлмайди. Кета қолай!
- Илтимос болам, касал кампирим ҳам сизни кўрсин, бироз суҳбатлашсин. Анчадан бери қизим ва мендан бошқа бирор зотни кўргани йўқ, боёқиш.
- Ие, бу неварангиз эмасми?
- Қизим бўлади, ёлғизимиз бизни. Ўғлимни ёмонлар ўлдириб кетишган. биргина шу қизчамиз қолди, умри узоқ бўлсин.
- Онахон кўринмайдилар, бандмилар?
- У касал, ётади, туролмайди. Даволатишга пул йўқ, аммо ўзи ҳам истаётгани йўқ. Барибир қаримиз, касал тузалса ҳам яқинда вафот этамиз, деб мени қўрқитгани-қўрқитган.
- Нима касал, қанча кетар экан отахон?
- Дўхтирларни гапи бўйича, асабини шамоллатган эмиш, бирор ой даволанса оёққа турар эмиш. Энди пули ҳалиги четни пулидан бирор 700-800 кетармиш. Хозир қани ўша пул?. Қўлда йўқ, бир-икки биямни сотсам бўлади, лекин шаҳарга бориб келгунимча буларга ким қарайди, дейманда. Муаммо пулдан ҳам кўра, ёлғизликда кўпроқ бўляпти.
Мен бироз ўйланиб турдим, пулим етарли бўлса, нега эҳсон қилмаслигим керак экан? деб ўзимдан сўрадим. Бу қариянинг гаплари рост бўлса, албатта ёрдам қиламан, деб ўзимга аҳд қилдим. Шундан кейин ўтов ичига кириб, онахонни зиёрат қилдим. Кампир билан хол-аҳвол сўрашарканман, Шаҳризанинг кўз қири билан менга қараётганини сезгандим. Мунча ширин бўлмаса бу тоғ қизи.. Кенгликлар ва виқорли баландликлар орасида парфюмсиз, ёмон шароитда яшайдиган қизалоқ ҳам шундай гўзал бўладими? Бу мўжизага қойил қолдим.
Эр-хотин бугун мени қолишимга кўндиришди, менга илтифот қилиб, содда душхонада ювиниб олишимга шароит ҳам қилиб беришди. Қолгани оддий, самимий, маиший ишлар бўлди. Кеч кирди, ташқарида ухлашга изн олдим. Отахон минг ҳижолат билан ўтовига кириб кетди, мен анча вақтгача ухлолмадим. Ғоримга ўрганиб қолган эканман шеклли. Кейин негадир Шаҳриза ўтовдан чиқди, мен томонга келди, қараса уйғоқман, нега ухламадингиз хали ҳам? деб сўради. Мен оддий жавоб бердим, Яна бошқа саволини берди. Шошмай ўйланиб туриб жавоб бердим, шу баҳона супага-олдимга ўтирди. Отанг уйғониб қолса жаҳли чиқади, дедим. У эса "отам бир ухладими, тонггача турмайди" деди. Аниқми, деган саволимга "ҳавотир олманг, аниқ" жавобини олдим. Алламаҳалгача гаплашиб ўтирдик. Тонгга бир ярим соатча вақт қолганида ўтовга кириб кетди. Шу бўйи уни эртасига кўрдим.
Эрталаб отахон билан биргаликда нонушта қилдик, умри чўпонлик ва тарки дунё билан ўтаётган бу қарияга бир тарафдан ҳавас ҳам қилдим. кампирига раҳмим келди, шароитларига ачиндим, қора кунга олиб қўйган пулимдан озроқ қисмини берсам, муаммолари хал бўладиганга ўхшади ва отахонга бу таклифни айтдим:
- Отахон, мен ўз жойимга бориб келай, сизга аталгани бор, шуни олиб келаман.
- Тушунмадим, нима у аталгани?
- Пул, онахонни олиб бориб даволатасиз.
- йўғаа раҳмат сизга, сизни уринтириш ниятида айтмадим. Кеча суҳбатда дардим тилимга чиқиб кетибди, маъзур тутинг болам.
- Отахон, қайсирлик қилмайсиз, мен бораман, пул олиб келаман, қолганини кейин бир қарорга келамиз.
Отахон қараса мен жиддийман, ўзимни гапимни ўтказишга ҳаракатдаман. Шунда ноилож руҳсат берди ва мен бориб пулни олиб қайтим.Қўлига 1500 пулни узатдим:
- Отахон, буни назр қилдим, олиб дуо қилинг, қабул этмасангиз жуда хафа бўламан, бу онахонга совға, ортса рўзғорга бир нима сотиб оласизлар.
Отахонни зўрға кўндирдим. Шу билан бирга мени бировларга айтмасликларини ҳам таъкидладим. Отахон сир тутишга ваъда бердилар, эртадан бошлаб сафарга тайёргарлик кўришни бошлашларини айтдилар.
******************************************************
Шу кечаси ота-онаси ухлаганидан сўнг Шаҳриза яна мени олдимга чиқди, суҳбатлашиб ўтирдик. Онаси учун катта миқдорда пул берганимга мени дуолар қилди, раҳматлар айтди. Мен эса унга "қўй ҳижолат бўлмасдан яша, қўвер" дедим ва қўлидан ушлаб силадим. У сесканиб кетди, аммо қочиш ўрнига менга бироз яқинлашди. Иккинчи қўлим билан юзидан силаб туриб:
- бунчалар гўзалсан а Шаҳриза, ёшинг нечада? деб сўрадим.
- 15 ёшга тўламан, оз қолди, -деди, ерга қараганича.
Ўзимни ушолмадим, анчадан бери аёл кўрмаганим сабабли хирсимга тобеъ бўлиб қизчани ўпдим. Қизалоқ бироз ноқулай холатда қолди, лекин мени бағримга кўникди.
- Балоғатга етибсан, эрга тегишинг лозим, -дедим лаблари шаробидан татиб бўлгач.
- Сиздан бошқа эркак кўрмаганман, умрим шу ерда ўтди, кўрганим ягона сизсиз...
- Ахир мен сендан 20 ёш каттаман гулим.
- Ой ёғдуси гувоҳлигида, гўзал юлдузлар остида пок баданимга теккан инсоннинг ёши аҳамиятли эмас. Биз билан қолсангиз хизматингизда бўлардим.
- Балки, балки Шаҳриза... лекин сени умидвор этиб ташлаб кетсам номардлик бўлади. Сен покизасан, бокирасан, сенга лойиқ эмасман!
- ундай деманг акажон, икки кеча - атиги кечада ўзимни сизга никоҳлаб турибманку ахир...
Унинг бу гапи мени эҳтирослантириб юборди, қўлим кўкрагига кетиб қолди. Олмадек эмчагидан эзарканман, ҳижобини ечиб ташлаб бўйни ва елкасидан шимиб ташладим. Қиз ўзини мени ихтиёримга ташлади. Унинг танасига тегмаган ерим қолмади. Ҳатто трусиксиз чотига