Tasodifiy hikoya: yangiyerlik kenayiwka
meni ismim rustam gulistondan man bu voqeya 4 oy oldin bulgan voqeya odnada bir ayol b.n taniwdim is...davomi

Shaharcha: Oyim qiz 2

Добавил:	-Oshiq- (10.01.2022 / 18:42)
Рейтинг:	(11)
Прочтений:	11760
Комментарии:	3

Shaharcha: Oyim qiz 2...

Yoxud

"Meni ishga olasizmi?"

Yangi ijodkor qizning oʻylari.

(Muxlisam bilan hamkorlikda, oʻylab topilgan hikoya.)

Eslatma: hikoyani qizbola tilidan oʻqing...


Men oʻz aksimga qaradim, kamchiliklarni tekshirish uchun yelkamni koʻzgu tomon burdim. Ishga joylashish uchun suhbatdan oʻtishim kerak! Ooo, bu meni doim asabiylashtirardi. Sababini bilmadim, lekin bu safar asabimni iloji boricha tinchlantirishga qaror qildim. Shunday qilib, men oʻzim tekshirdim, yaxshi lekin har ehtiyotdan ikki marta tekshirdim. Tim qora, sochlarim boʻynimga yaqin boʻshashgan stilda, meni begʻubor koʻrsatardi. Lelon paypoqlarim siqib olgan, uzun oyoqlarimning uchini silkitib, mushaklarning goʻzal shaklini koʻrdim.

Enimdagi biznes kostyumi menga xushmuomala va yoqimli, ayol qiyofasini shakllantirib berdi. Ana, endi men u yerga boshimni baland koʻtarib kira olaman va ishimga ega boʻlaman

"Mana sen tayyorsan Goʻzal!"

Oʻzimga dalda berdim, biroq shunga qaramay, qoʻllarim titradi. Qachonki asablar menga yaxshilikni ravo koʻrmasa, qoʻllarim xuddi shunday titrardi.

"Oʻzingni bos, Goʻzal... Shunchaki hammani ichki kiyimda tasavvur qilgin-da, kulib kiraver!"

Oʻylab qarasam bu oʻzimga beradigan eng yaxshi maslahat edi. Biroq bilardimki, bu maslahat qiziqchilar yoki aktyorlar uchun yaxshi ishlar ehtimol, lekin ish uchun suhbatga ketayotgan qizga emas albatta...

"Hammasi, yaxshi boʻladi!"

Men portfelimni oldim, uning tarkibini ikki marta tekshirdim. Uzbxxx shaharchasidagi, uzoq muddat boʻlgan fuqaroligim, chat klubdagi faolligim yana basi dugonalar, oshiqlarim, doʻstlarim tomonida berilgan tavsiyanomalar... Xullas hamma hujjatlar joyida. Uydan chiqgach, sevimli avtomobilimga oʻtirib, shahar markaziga shoshdim. Ulkan binoga kira solib, liftlarga qarab yurdim. Men liftlarni yomon koʻrardim. Lekin bundan ham koʻproq, men liftlarni qavatlar orasida avtobus kabi toʻxtashini yomon koʻrardim.
Oʻtkir odekolon va atir-upalarga koʻmilib ketgan kabena eshiklari ochilganda, boshqalar ter toʻkib, nima qilishini bilmay, ichkariga kirishdi. Qanday boʻlmasin, lift har doim odamlarning eng yomon hidlarini iskashga majbur qiladi. Men esa nafasimni siqib, yetti qavatga koʻtarilish uchun kurashishni xohlamadim. Shuning uchun liftni qaytishini kutdim. Nihoyat!

- Liftni ushlab turing!

Eshiklar yopila boshlaganda erkak ovoz eshitildi. Beixtiyor eshiklar yopib qolmasligi uchun qoʻlimni uzatdim.

"Jin ursin! Nega bunday qildim?"

Endi men bu odamni oʻtqazib yuborishga majbur boʻldim. Men qoʻlimni eshikdan olib oʻylardim. Bu aqlli eshiklar, oʻzlarini yopishga ruxsat berishdi.

- Rahmat, - dedi u jilmayib.

Ogʻzim ochildi. Men tabassum bilan unga hech qanday muammo yoʻqligini aytmoqchi boʻldim, lekin men qotib qolib, unga tikildim.

- Iltimos, yettinchi raqam, - dedi u tugmachalarga ishora qilib. Ertalabki vaqtini tejamoqchi boʻlganmi, galstugini qoʻlida ushlab olgandi. U iyagini ochdi va galstukni yoqasiga oʻradi. - Xoʻsh, xonim?

"Nima? Ha. Yettinchi raqam?"

Men unga oʻzimning hozirgi parishonligim bilan ahmoqona koʻrinmadim deb umid qildim. Yettinchi raqamni urdim va men bilan birga liftga kirgan yigitga tikilishni davom ettirdim.

- Men buni taqishdan nafratlanaman, - dedi u galstukni boʻyniga bogʻlashga urinib.
- Sizga yordam berishimni xohlaysizmi? - dedim jilmayib, unga yordam berish uchun portfelimni pastga qoʻydim.

Uni bir koʻrsangiz edi, uyalganidan yonoqlari qizarib ketdi. Kelishgan, baquvvat yigit, hatto poshnamda ham galstukni ushlab olish uchun qoʻllarimga koʻtarilishim kerak boʻldi. Qoʻllarim uning muskulli yelkalari ustidan sirgʻalib oʻtdi. Pastdagi shaklni tasavvur qila olmasdim. Uning keng yelkalari mening tasavvur olamiga olib oʻtishga majbur etdi. Men uning katta qoʻllari yelkamdan ushlab, meni oʻziga tortayotganini tasavvur qildim, shunda u meni uzoq va chuqur oʻpishi mumkin emasmi? Uning lablari, mening ehtirosli lablarim bilan raqsga tushsa edi. Ohh, mening tasavvurlarim, reallikka koʻchib oʻta olsa edi!

Men jilmayib, sehrli galstuk bilan ishladim, shu vaqtgacha u menga sehrini ishlatishini xohladim. Sovuq havoda koʻkraklarim ogʻriy boshladi. Va men allaqachon tomchilab turgan sharbatlarimdan yoqimli hidni his qila boshladim. Mening tursugim bir zumda namlandi.

Men xayollarni qoʻzgʻatib, oʻzimni tutishga urinib koʻzlarimni yumdim. Ammo uning oʻrniga koʻkragimni silab turgan qoʻllari haqidagi tasavvurlar egalladi. Oh, men ishonamanki, bu qoʻllardan biri mening qornimdan oʻtib pastlaydi, toki u mening sezgir klitorimni topmaguncha. U buni uddalaganda, qanday hisni tuyar ekanman? Yoqimlimi? Ogʻriqlimi?

Lift eshigi jiringlab ochildi va meni tasavvurlar olamidan chiqarib yubordi. Koʻzlarimni ochib, qizarib ketdim.

ʼʼEy Ollohim!ʼʼ

Endi men nimadir deyishim kerak edi. Men bu odamdan uzoqlasholmay ichimdan, u haqida xayol surib, hech narsa deyolmadim. Qanday, noqulay holat!

- Kechirasiz, - dedim men.

Toʻsatdan oyogʻi qayrilib ketgan kishidek, unga suyanib, ozgina yengillikni his qildim va muvozanatni rostladim. Men bu yolgʻonim, hamma hayajonimni yashirish uchun yetarli deb umid qildim. Men portfelni oldim va liftdan yugurib chiqdim.

"Xudoga shukur!"

Yoʻlakning oxirida badrafxona bor ekan. Men ayollar xonasiga kirib, eshikni orqamdan qulflab qoʻydim. Ichki kiyimim shunchalik nam, hidim esa havoda uchardi. Albatta, bunday ifor bilan ichkariga kirib borish noqulay boʻlardi. Hech qanday holatda men suhbatdoshim oldida, erkin oʻtira olmasdim.

Mening sezgir, emiziklarim kiyimlarim, orasida siqilib qolayotganini sezdim. Mening hayajonimni birov koʻrib qolishidan hayiqib, yolgʻizmanmi deb xonani koʻzdan kechirdim. Suhbat boshlanguncha taxminan oʻn besh daqiqa qoldi. Bu oʻzimni nazorat qilib olish uchun yetarli vaqt. Trusiklarimni yechib, rakovinada yuvib tashladim va quritgich tagiga joyladim. Endi men ularning qurishini kutib, devorga suyanib, koʻzlarimni yumdim. Men liftga qaytganimni tasavvur qilib, unga galstuk taqishga yordam berardim. Faqat avvalgi safardan farqli, men uyalib, ​​noqulaylik sezmas xuddi eri yonidagi xotindek yalangʻoch, gul-gul yashnab ketardim. Oʻylaganimdek, u meni quchogʻida ushlab turardi. Oyoqlarim orasidagi yoriqda, uning ulkan azosining uchi, tepaga-pastga yoqimli tebranardi. Mening shaffof sharbatlarim, biz aloqaga kirishmasimizdan oldin ham, uning toʻqmogʻiga tomchilab oqardi. U meni ehtiros bilan labimdan, yanoqlarimdam, boʻynimdan oʻpardi.

"Umm!"

Uning, azosi mening ichimga asta singib, devorlar orasini toʻliq toʻldirdi. Meni baquvvat, tanasi bilan devorga mixlab, qayta-qayta zarba yoʻllaganda nola qildim...

"Oh, jin urgur!"

Bu fantaziyam yordam bermayotgani meni, diqqatimni oshirdi. Titrayotgan yadroimda yoqimli ogʻriq uygʻona boshladi. Koʻylagimning, xushbichim dizayni sabab, koʻkraklarim siqilib ogʻriy boshladi. Shunda koʻylagimni tugmalarini yechib, koʻkragimni ochdim. Ularni yupqa toʻrli, lifchiklardan ozod