Tasodifiy hikoya: Birinchi sevgim yoki maktabdagi utmishim (navaxa)
Mana yana xikoya yoz yapman iltimos bunisini 4iqazing Admin Salom man bir qiz bilan taniwdim va uni ...davomi
Mana yana xikoya yoz yapman iltimos bunisini 4iqazing Admin Salom man bir qiz bilan taniwdim va uni ...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Bir juft oqqushlar...
| Добавил: | SaLoMcHa (14.11.2023 / 08:57) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 2384 |
| Комментарии: | 0 |
MUHABBAT JILG`ALARI: Bir juft oqqushlar...
7 - Qism...
Xonim sumkachasidan telefonini olib, bir necha sonya ekraniga termulib turdi:
- Akbar bir daqiqa, to`xtay olasizmi? -dedi ovozi qaltirab.
- Albatta...
Mashinani asta yo`l chetiga oldim.
Xonim telefonda allaqanday yaqin kishisi bilan gaplashardi. Suhbat avvalidanoq rangi, biroz o`chib ketti. Uni so`zlariga quloq solishni istamasdim, ammo...
Suhbat jarayonida; ahvoli qanday, birinchi guruh qoni yana shunga o`xshash bemor, shifoxona oyid so`zlar ishlatilganidan sezdim gap qandaydur og`ir bemor haqida ketyabdi. Suhbat uzoqqa cho`zilmadi, xonim telefonni qo`ygach, mening borligimni unutib, pastroq ovozda Ollohga shukronalik keltirdi. Shu asnoda peshonasida paydo bo`lgan terlarni, ko`zlarida miltiragan yoshni rumolchasiga artib oldi.
Ayni damda, qarshimda hodimlarini titratib turadigan qattiqqo`l rahbar emas, ojiza ayol turganiga guvoh bo`ldim.
- Tinchlikmi opa?
- Ha, yo`q... - sir boy bermaslik uchun, soxtakor jilmaydi, - Kettikmi?
Mashinani o`t oldirdim, biroq yurishga shoshmadim.
- Kechirasiz opa, istamagandim biroq gaplarizni eshitib qodim... Birinchi guruh qoni kerakligi haqida gap ketti! - ortimga o`gririb opaga qaradim, - Meniyam qonim birinchi, agar kimgadur zarur bo`lsa, beraman!
Birdan yuziga qizillik yugurdi.
- Haa zarur. Jiyanimga qon kerak. Bir yildan buyon, og`ir betob... Qon bersayz minnador bo`lardik!
- Behijolat, yordamim teksa hursand bo`laman... Qachon qayerga borishim kerakligini aytsayz bo`ldi?
Xonim yana telefoni olib, o`sha yaqin kishisi bilan suhbatlashib oldi.
- Akbar, ertaga o`zimizni paliknikaga borib, Feruza Otamurodovani so`raysiz. Nima qilishni, qayerga borishni o`zi tushuntiradi...
- Feruza... Feruzaaa mallasoch o`rta yoshdagi ayolaaa?
- Huddi o`zi!
- Taniman. Bo`ldi ertagayoq uchrashaman...
Mashinani yurg`azdim. Chamasi besh daqiqalar yurib, manzilga yetdik. Shu vaqt davomida, xonim faqat o`ychan qiyofada jim keldi, mashinadan tushishga ham shoshmadilar.
- Akbar, bir omonat bor, shuni ertaga Feruzaga topshirib qo`yasizmi?
- Ha, albatta...
- Unday bo`lsa, hozir olib chiqaman, biroz kutib turing!
Xonim kirib ketganlaridan 5, 6 daqiqa o`tib eshik ochildi. Chamasi 18, 19 yoshlardagi bir qiz darvoza oldida turib qoldi. Omonatni olib chiqdi degan hayolda, tezda mashinadan tushib yoniga bordim.
- Assalom alaykum!
Bu muloyim ovozli, husin-chiroyda onasidan andoza olgan qiz, xonimni o`rtancha qizi! Bir necha yil avval bu honadonda kelgan vaqtimizda guvoh bo`lganmiz, xonimning uch qiz ham hayo-odobda benazir qizlar edilar. Hozirham hayodan ko`zlarini yashirib turgan bu qizni darov tanidim. Qiyofasi o`sha-o`sha, o`zgarmagan biroq ulg`ayib, husniga-husn qo`shilibdi.
``Ismi nima ediya!``
Xonimning har uchala qizlarining ham, noyob go`zal ismlar bor edi. Turmushga chiqqan katta qiziniki Achaniso, eng kenja qiziniki Olamoy. Biroq mana shu o`rtancha qizini ismi yodimdan faromush bo`libdi!
- Vaalaykum assalom! - salomiga alik oldim, - Yaxshimisiz?
Hayo bilan ko`zini yashirib turgan qizga, tik qarashga o`zimda jurat topolmay, zamdan uning qo`liga qaradim. Qo`llari bo`sh; aytilgan omonat nima ekan degan o`yda qizga jilmayib qarab qo`ydim.
- Yaxshi... - uyaldi chog`i ovoziga titroq kirdi, - Haligi... dadamlar, iltimos qilib ichkariga kirishizni so`rayotgan edilar...
``Ooo, yo`q!``
Bu kutilmagan taklifga qanday javob qaytarishga o`ylanib qoldim. Ko`nglimni bir g`ashlik tirnab o`tdi. Ahir qanchondurbu xonadondan yomon xotiralar bilan chiqib ketgandimda, qayta kirishni hecham istamagandim. Biroq qizning hamon javob kutib turishi, noiloj oldinga undadi.
- Dadangiz yaxshimilar?
O`zimni hotirjam tutushga urunib, qizni savolga tutdim.
- Biroz mazalari qochgandi, shukur hozir yaxshilar! - qiz qo`llarini oldinga cho`zib, meni dadasini xonasi tomonga yo`naltirdi, - Akaa, siz tortinmay ichkari kiravering, dadamlar shu yerdalar... Men...
Qizni ohirgi so`zlari eshitilmadi, u oshxona tomonga shoshib ketti. Bir lahza unging ortidan qarab qoldim. Yana nohush xotiralar qurshab oldi. Shu kayfiyatda asta zinadan ko`tarilb, eshikni chertib, ruhsat so`rab ichkariga kirdim. Domla kresloda kitob o`qib o`tirardi. Men kirganim hamoni, qo`lidagi hajmi katta kitobni yopib chetga oldi. O`rnidan turmay o`tirganidan hayron bo`lib salomlasharkanman, ko`zim avval stol chetidagi dorilarga, devrga suyalgan bir juft qo`ltiq tayoqqa, so`ng domlani gipslangan oyog`iga tushdi. Quyuq salom-alikdan so`ng gipsga ishora qilib so`radim:
- Tinchlikmi, domla?
- Shu deng Akbarjon, parashut ochilmay qoldi...
O`z hazilidan o`ziyam zavqlanib kuldi. Shu bilan suhbatimiz yuqori kayfida davom etti. Domla men bilan avvalgi Alijon domlaga sira o`xshamas edilar. Nihotda hazl-mutoyibaga usta bo`lib ketibdi, hatto meni ham kuldirardi.
``Ha, anchadan buyon uyda o`tirib, suhbatdoshga muhtoj bo`lib qolibdilar!``
Devordagi soatga qarab qo`yaman, o`n daqiqadan oshdi. Domla tinmay gapirayotgani uchun so`zini bo`lib, ketishga ruhsat so`rashga istihola qildim.
Shu payt eshik ochilib, boyagi qiz qo`lyuvgich ko`tarib kirdi.
- Dadajon qo`lizni chayib olasizmi?
- Ha, keling ona qizim, - domlar bir chiroyli duolar qilganch qo`lini chayib olarkan, yumshoqlik bilan so`radi; - Ovqatingiz tayyormi qizim?
- Tayyor dadajon.
- Barakalla ona qizim, - domla men tomonga imladi, - Qizim mehmonni qo`llariga ham suv quyvoring!
- Yo`g`eee, shartmas... - noqulay holatga tushdim, - Uzur domla. Odina opa; omonatim bor, bir kishiga berib qo`yasiz degan edilar, shuni olamanu qaytaman. Ko`p qololmayman vaqtim tig`izroq! -dedim o`rnimdan qo`zg`alib.
- Shoshmang Akbarjon... - domla shashtimdan qaytarib, qo`limdan tutib oldi, - O`tiring... O`tiring...
- Domla ahir...
- Qayoqqa shoshasiz, ozib-yozib keibsiz... Mana Oybohor, qo`ling o`rgulsin manti pishirgan. Birga-birga tanovl qilamizda!
``Yodimga tushdi, qizning ismi Oybahor edi!``
Bir domlaga, bir qiziga qarab oldim. Domlani shashtini zo`r, taklifi beyg`arazligini ko`rib, ko`nishdan o`zga ilojim qolmadi.
- Akaa qo`lizni tuting?
Boyadan berib yonida qo`lyuvg`ich tutib turgan Oybahorga havasmand nigohda bir qarab olib yengimni shimardim.
- Rahmat...
Qo`limni sochuqqa artib, qo`liga tutqazar ekanman, behos qo`limdan uslab oldiyu, o`zi hayajondan titrab ketdi. Nigohim unga tushi. Hiyol jilmaygan chog`ida, yuzida kulguch paydo bo`lishini endi ko`rishim edi. U ham kiprik ostidan, bir lahza botinib ko`z tashlab qo`ydi.
``Oybahor, ismi jismiga monand qiz bo`libdi! Qaysi baxtiyor yigitning, xonadoniga beka bo`lar ekan-a?``
Hayolimdan shu so`zlar o`tdi. Lekin qalbimda bu qizga nisbatan akaning, singlisiga bo`lgani kabi tuyg`ulardan ortig`i yo`q edi.
Oybahor bir zumda dasturxon tuzadi. Laganda manti kelganda, Odina opayam kelib erini yoniga o`tirdi, biroq qizlari o`tirmay chiqib ketdi. Oling-olingdan so`z, bitta-ikkita manti
7 - Qism...
Xonim sumkachasidan telefonini olib, bir necha sonya ekraniga termulib turdi:
- Akbar bir daqiqa, to`xtay olasizmi? -dedi ovozi qaltirab.
- Albatta...
Mashinani asta yo`l chetiga oldim.
Xonim telefonda allaqanday yaqin kishisi bilan gaplashardi. Suhbat avvalidanoq rangi, biroz o`chib ketti. Uni so`zlariga quloq solishni istamasdim, ammo...
Suhbat jarayonida; ahvoli qanday, birinchi guruh qoni yana shunga o`xshash bemor, shifoxona oyid so`zlar ishlatilganidan sezdim gap qandaydur og`ir bemor haqida ketyabdi. Suhbat uzoqqa cho`zilmadi, xonim telefonni qo`ygach, mening borligimni unutib, pastroq ovozda Ollohga shukronalik keltirdi. Shu asnoda peshonasida paydo bo`lgan terlarni, ko`zlarida miltiragan yoshni rumolchasiga artib oldi.
Ayni damda, qarshimda hodimlarini titratib turadigan qattiqqo`l rahbar emas, ojiza ayol turganiga guvoh bo`ldim.
- Tinchlikmi opa?
- Ha, yo`q... - sir boy bermaslik uchun, soxtakor jilmaydi, - Kettikmi?
Mashinani o`t oldirdim, biroq yurishga shoshmadim.
- Kechirasiz opa, istamagandim biroq gaplarizni eshitib qodim... Birinchi guruh qoni kerakligi haqida gap ketti! - ortimga o`gririb opaga qaradim, - Meniyam qonim birinchi, agar kimgadur zarur bo`lsa, beraman!
Birdan yuziga qizillik yugurdi.
- Haa zarur. Jiyanimga qon kerak. Bir yildan buyon, og`ir betob... Qon bersayz minnador bo`lardik!
- Behijolat, yordamim teksa hursand bo`laman... Qachon qayerga borishim kerakligini aytsayz bo`ldi?
Xonim yana telefoni olib, o`sha yaqin kishisi bilan suhbatlashib oldi.
- Akbar, ertaga o`zimizni paliknikaga borib, Feruza Otamurodovani so`raysiz. Nima qilishni, qayerga borishni o`zi tushuntiradi...
- Feruza... Feruzaaa mallasoch o`rta yoshdagi ayolaaa?
- Huddi o`zi!
- Taniman. Bo`ldi ertagayoq uchrashaman...
Mashinani yurg`azdim. Chamasi besh daqiqalar yurib, manzilga yetdik. Shu vaqt davomida, xonim faqat o`ychan qiyofada jim keldi, mashinadan tushishga ham shoshmadilar.
- Akbar, bir omonat bor, shuni ertaga Feruzaga topshirib qo`yasizmi?
- Ha, albatta...
- Unday bo`lsa, hozir olib chiqaman, biroz kutib turing!
Xonim kirib ketganlaridan 5, 6 daqiqa o`tib eshik ochildi. Chamasi 18, 19 yoshlardagi bir qiz darvoza oldida turib qoldi. Omonatni olib chiqdi degan hayolda, tezda mashinadan tushib yoniga bordim.
- Assalom alaykum!
Bu muloyim ovozli, husin-chiroyda onasidan andoza olgan qiz, xonimni o`rtancha qizi! Bir necha yil avval bu honadonda kelgan vaqtimizda guvoh bo`lganmiz, xonimning uch qiz ham hayo-odobda benazir qizlar edilar. Hozirham hayodan ko`zlarini yashirib turgan bu qizni darov tanidim. Qiyofasi o`sha-o`sha, o`zgarmagan biroq ulg`ayib, husniga-husn qo`shilibdi.
``Ismi nima ediya!``
Xonimning har uchala qizlarining ham, noyob go`zal ismlar bor edi. Turmushga chiqqan katta qiziniki Achaniso, eng kenja qiziniki Olamoy. Biroq mana shu o`rtancha qizini ismi yodimdan faromush bo`libdi!
- Vaalaykum assalom! - salomiga alik oldim, - Yaxshimisiz?
Hayo bilan ko`zini yashirib turgan qizga, tik qarashga o`zimda jurat topolmay, zamdan uning qo`liga qaradim. Qo`llari bo`sh; aytilgan omonat nima ekan degan o`yda qizga jilmayib qarab qo`ydim.
- Yaxshi... - uyaldi chog`i ovoziga titroq kirdi, - Haligi... dadamlar, iltimos qilib ichkariga kirishizni so`rayotgan edilar...
``Ooo, yo`q!``
Bu kutilmagan taklifga qanday javob qaytarishga o`ylanib qoldim. Ko`nglimni bir g`ashlik tirnab o`tdi. Ahir qanchondurbu xonadondan yomon xotiralar bilan chiqib ketgandimda, qayta kirishni hecham istamagandim. Biroq qizning hamon javob kutib turishi, noiloj oldinga undadi.
- Dadangiz yaxshimilar?
O`zimni hotirjam tutushga urunib, qizni savolga tutdim.
- Biroz mazalari qochgandi, shukur hozir yaxshilar! - qiz qo`llarini oldinga cho`zib, meni dadasini xonasi tomonga yo`naltirdi, - Akaa, siz tortinmay ichkari kiravering, dadamlar shu yerdalar... Men...
Qizni ohirgi so`zlari eshitilmadi, u oshxona tomonga shoshib ketti. Bir lahza unging ortidan qarab qoldim. Yana nohush xotiralar qurshab oldi. Shu kayfiyatda asta zinadan ko`tarilb, eshikni chertib, ruhsat so`rab ichkariga kirdim. Domla kresloda kitob o`qib o`tirardi. Men kirganim hamoni, qo`lidagi hajmi katta kitobni yopib chetga oldi. O`rnidan turmay o`tirganidan hayron bo`lib salomlasharkanman, ko`zim avval stol chetidagi dorilarga, devrga suyalgan bir juft qo`ltiq tayoqqa, so`ng domlani gipslangan oyog`iga tushdi. Quyuq salom-alikdan so`ng gipsga ishora qilib so`radim:
- Tinchlikmi, domla?
- Shu deng Akbarjon, parashut ochilmay qoldi...
O`z hazilidan o`ziyam zavqlanib kuldi. Shu bilan suhbatimiz yuqori kayfida davom etti. Domla men bilan avvalgi Alijon domlaga sira o`xshamas edilar. Nihotda hazl-mutoyibaga usta bo`lib ketibdi, hatto meni ham kuldirardi.
``Ha, anchadan buyon uyda o`tirib, suhbatdoshga muhtoj bo`lib qolibdilar!``
Devordagi soatga qarab qo`yaman, o`n daqiqadan oshdi. Domla tinmay gapirayotgani uchun so`zini bo`lib, ketishga ruhsat so`rashga istihola qildim.
Shu payt eshik ochilib, boyagi qiz qo`lyuvgich ko`tarib kirdi.
- Dadajon qo`lizni chayib olasizmi?
- Ha, keling ona qizim, - domlar bir chiroyli duolar qilganch qo`lini chayib olarkan, yumshoqlik bilan so`radi; - Ovqatingiz tayyormi qizim?
- Tayyor dadajon.
- Barakalla ona qizim, - domla men tomonga imladi, - Qizim mehmonni qo`llariga ham suv quyvoring!
- Yo`g`eee, shartmas... - noqulay holatga tushdim, - Uzur domla. Odina opa; omonatim bor, bir kishiga berib qo`yasiz degan edilar, shuni olamanu qaytaman. Ko`p qololmayman vaqtim tig`izroq! -dedim o`rnimdan qo`zg`alib.
- Shoshmang Akbarjon... - domla shashtimdan qaytarib, qo`limdan tutib oldi, - O`tiring... O`tiring...
- Domla ahir...
- Qayoqqa shoshasiz, ozib-yozib keibsiz... Mana Oybohor, qo`ling o`rgulsin manti pishirgan. Birga-birga tanovl qilamizda!
``Yodimga tushdi, qizning ismi Oybahor edi!``
Bir domlaga, bir qiziga qarab oldim. Domlani shashtini zo`r, taklifi beyg`arazligini ko`rib, ko`nishdan o`zga ilojim qolmadi.
- Akaa qo`lizni tuting?
Boyadan berib yonida qo`lyuvg`ich tutib turgan Oybahorga havasmand nigohda bir qarab olib yengimni shimardim.
- Rahmat...
Qo`limni sochuqqa artib, qo`liga tutqazar ekanman, behos qo`limdan uslab oldiyu, o`zi hayajondan titrab ketdi. Nigohim unga tushi. Hiyol jilmaygan chog`ida, yuzida kulguch paydo bo`lishini endi ko`rishim edi. U ham kiprik ostidan, bir lahza botinib ko`z tashlab qo`ydi.
``Oybahor, ismi jismiga monand qiz bo`libdi! Qaysi baxtiyor yigitning, xonadoniga beka bo`lar ekan-a?``
Hayolimdan shu so`zlar o`tdi. Lekin qalbimda bu qizga nisbatan akaning, singlisiga bo`lgani kabi tuyg`ulardan ortig`i yo`q edi.
Oybahor bir zumda dasturxon tuzadi. Laganda manti kelganda, Odina opayam kelib erini yoniga o`tirdi, biroq qizlari o`tirmay chiqib ketdi. Oling-olingdan so`z, bitta-ikkita manti
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!