Tasodifiy hikoya: Bir tanishim tarixi.
Ilk bora 1997 - yilda maktabga qadam bosdim. 22 - sonli arab tiliga ihtisoslashgan maktabga berishdi...davomi

"Meni Unashtirishdi. . ."

Добавил:	EroMaster (12.08.2014 / 21:08)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11079
Комментарии:	Комментарии закрыты

"Begim, meni unashtirishdi. . ."

Bu so'z odamni yuragiga qanchalik ta'sir qiladi? Agar uni chin yurakdan sevgan qizingiz aytsachi? Huddi shu hissiyot mening boshimga tushdi.

Shu o'tgan 24 yillik umrim davomida 20ga yaqin (balkim undan ham ko'proq) qizlar bilan yurdim. Lekin hech biriga "sevaman" deb aytmagandim. Chunki ularni aldagim kelmasdi. Ular ham mendan umid qilishda davom etishardi, natija chiqmasligini bilishsa ham!

Lekin kunlarning birida hayotim butkul o'zgardi. . . Uni uchratdim! Avvaliga shunchaki gaplashdim, bekorchilikdan. Lekin keyinchalik bog'lanib qolayotganimni sezdim. U bilan bog'lana olmasam yuragim huddi yarim bo'lib qolgandek bo'lardi.

U men haqimda hammasini bilardi, bu sayt, hikoyalar, undan hech narsani yashirmasdim (Modomiki, real hayotda gaplashib yuradigan qizlarimga bu sayt haqida aytmasdim).

Biz yaqin do'stga aylandik. U mendan ancha yosh bo'lsada, negadir uni yonida yosh boladek edim. Unga yanada bog'lanib borardim. Birinchi sevgimdan keyin sevgiga ishonmay qo'ygandim, "haqiqiy sevgi endi kelmaydi" deb o'ylagandim, lekin adashgan ekanman. Shuncha qizlarning erkalashlariga "jiz" etmagan bu yurak uning oddiygina salomiga jizza bo'lib qolardi.

U birdan yo'q bo'lib qoldi. Undan darak yo'q, raqami o'chirilgan, internetga kirmay qo'ygan. . . Hayotim mazmunsizdek edi. Ijod qilishdan to'xtadim. . .

Ikki haftadan so'ng u qaytdi! Uni ko'rganimdan samolarga parvoz qilardim. Hayotimga mazmun qayta boshladi. . . Bir kuni uni yoqtirishimni (sevishimni emas) aytdim. U ham menda ko'ngli borligini aytdi. Sevgi borasida bir-birimizni sinab ko'rishni taklif qildim, u rozi bo'ldi. . .

Bir qancha muddatdan so'ng u yana yo'q bo'lib qoldi. Telefoni yana o'chirilgan, internetga anchadan beri kirmagan. "Yana telefoni buzilgan, ko'rishsak yangisini (kuchliroqlariga qurbim yetmasada) sovg'a qilishim kerak". . .

Bu safar uzoq vaqt o'tdi. O'sha o'tgan 20 kun 20 asr, 20ming yillardan uzoq o'tdi. . .

U qaytdi. . . Ichimga sig'may ketdim. Umrimda ilk bor "sevaman" degan gapni aytdim. U ham meni sevishini aytdi. Faqat. . . Sal homushroq, o'zini baxtli qilib ko'rsatishga urinardi. . . Sababini so'rab oyoq tirab turib oldim.
"Begim, meni unashtirishdi. . ."

Tamom! Go'yo yuragim to'xtagandi o'sha laxzada. Bo'g'zimga bir narsa tiqilgandek bo'ldi. "Hazillashyapman deb ayt?". . .
"Hazil bo'lishini men ham hohlardim"
"Nega? Kimga? Hali 18ga to'lib ulgurmagan qizni qaysi ota-ona unashtirib qo'ydi?"
"Meni kechiring, yo'q deyolmadim. . . ."

Nega ertaroq aytmading? Nega? Shu ishlar bo'lishidan avval aytsang bo'lardiku? Lekin hali ham kech emas. Imkoniyatlar juda kam, harqalay yo'q emas. . .

Men shoir emasman, lekin yuqoridagilarni yozayotganimda negadir shu she'rni yozdim:

Seni chindan sevdim, lekin pinxona,
O'zinga aylading meni devona.
Bu dunyoda yo'qdir sendayin go'zal,
Marjona, Marjona, Marjona!