Tasodifiy hikoya: Kelin oyim blan 2- qism
Men qochib xonamga kirib bölgan voqealarni eslab yotardim bir payt xonamni eshigi ochildi qarasam oy...davomi

sevgi degani faqat sex emas. RUXNING SEVGISI

Добавил:	nokiajon (16.08.2014 / 18:32)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	23311
Комментарии:	Комментарии закрыты

Rustam
Qashqadaryo universitetiga
o’qishga kirgan yili qishloqdan
shaxarga ijaraga uy izlab kelib, bir
qarovsiz qolgan, egasi Rassiyaga
ishlashga ketganligidan, kichkina
xovlisi bor. Xovli o’rtasida bitta tut
daraxti joylashgan, uch xonali uyga
kursdoshi Tursunboy bilan
joylashgan ekan. Uy egasi
ketganiga uch oy bo’libtiki,
xechkim bu uyda turmagan ekan.
Bu uyni qo’shni xovlida turadigan
60 65 yoshdagi kampir orqali bu
yerga joylashishipti, kampir uy
egasini onasi ekan. Shunday qilib,
Tursunboy va uning do’sti
Ravshanni bu uyda turish
shartlarni aytgan kampir ularga uy
xonalarini ko’rsatipdi. Ikki
xonaning eshigini ochib o’sha ikki
xonadan foydalanishni, uchinchi
qulflangan qizil eshikni
ochmaslikni tayinlab, shartlar
qo’yibdida ularni yolg’iz qoldiripdi.
Mana uch kundirki Tursunboy
mazza qilib uxlar ekan, Rustam
bo’lsa qalin kitob olib o’qish bilan
ovora. Shu payt Rustamning ko’zi
toliqipmi, qo’lini stol ustiga qo’yib,
boshini egkancha shkaf tarafga
qarab yotgan ekan, shkafning
tagida qalin chang bosib turgan
kimningdir katta partretiga ko’zi
tushib qoladi. U qiziqib shkaf
tagidagi o’sha bir uchi ko’rinib
turgan partretni sekin o’ziga tortib
oladi, changlarini qoqadi. Partetda
chiroyli taxminan 15 16 yoshlar
atrofidagi qizning rasmi edi. Qiz
judayam chiroyli ediki, uni ko’rgan
har qanday kishi qayta qayta
ko’rgisi kelardi. Rustam ham
suratni ko’rib xuddi oshiq bo’lib
qolgan shaxzodadek cho’ntagidan,
dastro’molini olib, partretni sekin
artdi. U qiz shu qadar go’zal
ekanki, ko’zlari katta katta, xuddi
oxuning ko’zlariga o’xshar, yuzlari
sutga chayilgandek oppoq,
qoshlari ingichka va qora, lablari
esa xuddi ertaklardagi
malikalardek kichik va qalin edi.
Shunday qilib Rustam suratni
changlardan tozlab, chiroyli qilib
devorga, ya’ni o’ziga ko’rinadigan
tarafga ilib qo’yipdi. Keyin takror
va takror suratga qaran so’ng
kitob o’qishni davom ettiripdi…
Oradan bir necha hafta o’tgach
kechasi taxminan soat o’n
yarimlarda Rustam kitob o’qib
o’tirar ekan, hayoliga xuddi yaxshi
narsa kelganday do’sti
Tursunboyni turtib uyg’otadi. U
boshida alaxsirab uyg’onishi qiyin
bo’ladi, so’ng Rustam do’stiga
kampir taqiqlab qo’ygan xonani
ochib ko’rishni aytadi. Tursunboy
ham anchadan beri qiziqib yurgan
ekan. Tezda yuz qo’llarini yuvdi-da,
ikki o’rtoq o’zlari uchun ruxsat
etilgan hona kalitlarini ochish
taqiqlangan qizil eshikning qulfiga
solib ko’rishadi. Xuddi hammasini
o’ylab qo’yilganidek kalit ham qulf
ga tushib taq etib ochiladi. Rustam
eshikni ochmasdan turib men
hozir deya honasiga kiribfonar olib
chiqadida jentelmenlarcha eshikni
ochadi. Eshik ochilmaganiga uch
to’rt yil bo’lgan shekili, eshik
ochilishi bilan tirqichlardan chang
zar kabi to’kiladi, Rustam fonarni
yoqib ichkariga kiradi, fonar
yorug’ida xonani ko’zdan kechirar
ekan, honadagi jihozlar did bilan
joy joyiga qo’yilgan, xona to’rida
deraza joylashgan bo’lib, pardalar
qiya ochib qo’yilgan, deraza yonida
devorga yaqin qilib kravat
joylashgan. Xonaning eshikdan
kiraverish tomonida trimo
joylashgan bo’lib, qizlarning turli
taqinchoqlari-yu bo’yonchiqlari
ko’zguga taqalib taxlab qo’yilgan,
o’sha taqinchoqlar yonida bir dona
tilla uzuk joylashgan bo’lib, to’rt
buklangan qog’ozning ustiga
qo’yilgan, Rustam ularga
tegmasdan shunchaki ko’z
yugurtirib chiqardi yonidagi
do’stiga qarab Tursunboy
ko’ryapsanmi o’rtoq bu xona
menimcha o’sha uy egasini
qizining honasi bo’lsa kerak
xoynaxoy, nima deding?, atrofga
tikilib qararkan, to’g’ri menimcha
ham shunday bo’lsa kerak dedi
Tursunboy. Xona devorlarida o’sha
paytlarda endigina tanilib
kelayotga n qo’shiqchilarning
suratlari ilingandi, o’sha rasmlar
devorning hamma tomonida bor
edi, Tursunboy bu rasmlarni
erinmay tomosha qilib chiqardi,
devorning yana bir burchagida esa
katta kitob javon joylashgan bo’lib,
kitob javonida katta bir qutida qizil
lenta bilan o’ralgan, sovg’aga
o’xshagan narsa turardi. Rustam
sekin javonni ochib, o’sha qutini
oladida eshikdan kiraverishdagi
tryumo ustiga qo’yib ochmoqchi
bo’ladi, shu payti o’zidan o’zi
uyning chiroqlari o’chib, xona
eshigi taq etib yopiladi. Rustam
qo’rqib ketganidan fonarni eshik
tomonga yoqar ekan, xechkim
ko’rinmasdi. Tursunboy ham
qo’rqdi shekilli kim yopdi senmi
dedi Rustamga, Rustam yo’q
eshikni sen yopding deb o’ylabman
deydi, so’ng ular hammasini
shundayligicha qoldirib hona
eshigini ochib tashqariga
chiqishadi. Tezda fonar yorug’ida
xonani qulflaydi. Shu payt yana
chiroq yonadi, so’ng o’zlari uchun
ajratilgan xonaga borib eshik ochib
qarasa, ne ko’z bilan ko’rsinki
o’ktam ilib qo’ygan partret yerga
tushib yotardi. U hayron bo’lib bir
sesgangancha, atrofga razm solib
qaraydi. Xechkim yo’q u chuqur
nafas olib chiqargancha,
hechnarsa bo’lmagandek suratni
oladida, stol yoniga borib kitob
o’qiydi, do’sti Tursunboy esa yotib
uxlaydi. Taxminan kechasi soat o’n
ikkilar… Rustam xali ham kitob
o’qib o’tirardi, Tursunboy bo’lsa
xurrak otgancha uxlab yotibdi.
Xullas shu payt Rustam devordagi
suratga uzoq termulib qaraydida
tabassum qiladi. Shu pay tuning
yelkasiga kimdir qo’lini
qo’yayotganday bo’lganini sezadi,
Rustam xayron bo’lib birdan yon –
atrofiga, ortiga qaraydi, xechkim
yo’q. u qo’rqib ketadi, u balki
menga shunday tuyulayotgandir
deya o’z ishi bilan mashg’ul
bo’ladi. Yo’q, bu hayol emasdi,
xuddi boyagi voqea yana
takrorlanadi. Kimdur Rustamning
bo’ynidan quchoqlaydi. Rustam
qo’rqib hayajonlangancha
Tursunboyni uyg’otadi, do’stiga
uni kimdur quchoqlayotganini,
judayam qo’rqib ketayotganini
aytadi, Tursunboy unga
ishonmasdan, Rustamni urushib
beradida, yana uxlayveradi. Voqea
yana takrorlangach, Rustam
do’stiga yig’lab hayajonlangancha
g’ayratabiiy voqeani aytib beradi,
o’shanda unga Tursunboy yaxshi
gaplar bilan bu voqeani unutishini
aytib tinchlantiradi. Shu tarzda
tong ham otgach, bu kuni ham
huddi o’sha voqea takrorlanadi.
O’ratada Tursunboy uyqusizlikdan
nolirdi. Rustam bo’lsa uni
ishontirish bilan kuni o’tardi. Shu
zaylda oradan 5 kun o’tadi,
oltinchi kuni ertalab Tursunboy
Rustamni olib uy egasining ya’ni
kampirning oldiga olib boradi.
Bo’lgan voqealarni oqizmay
tomizmay kampirga aytib beradi.
Kampir bu gaplarni eshitib,
ulardan rosa jaxli chiqadi: men
senlarga xatto xonani ochmanglar
degan edimku deb urushib beradi.
Boshini egib turgan bollarni
ko’rgan kampir g’amgin ohangda,
o’sha xona to’g’risida so’zlab
beradi. Kampirning aytishicha chet
elga ketga o’g’lining birdan bir hali
voyaga yetmagan qizi bo’lganligini,
nimadir sabab bo’libmi?, yoki
kasallikmi, tug’ilgan kunini katta
bayram qilib nishonlab bergan
kechasi o’sha qiz adashmasam
ismini Parizod degandi, o’sha qiz
o’zini o’sha kecha xovlisidagi katta
tut daraxtiga oshib joniga qasd
qilgan ekan, kampir taqiqlab
qo’ygan xona o’sha qizning xonasi
bo’lib, u vafot etgandan so’ng
onasi qizini unutish uchun, uni
eslamaslik uchun mana uch yildirki
qulflab qo’yilgan ekan. Bu