Tasodifiy hikoya: Hayot faqat ehtirosdan iborat emasku 2 qism
Rahmatli bobom aytgandilar qizim sen o'qi akademik bo'l, va qishloqqa tegkin, shaharlik bollarga ald...davomi

Bu mani Birinchi hikoyam

Добавил:	Abu779 (30.08.2014 / 09:31)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	13077
Комментарии:	Комментарии закрыты

........Tun, soat chamasi 22:50. Ko'p qavatli uyning balkonida hayol surib o'yga tolgan Anvarni ortidan kelgan nozik qo'llar o'ziga keltirdi. Zilola Anvarni quchoqlab sizni sevaman degan gapidan so'ng, Anvar ortiga o'girildi. Uning qarshisida bir go'zal pari turardi. Oq sariqdan kelgan, chiroyli, qomati o'ziga yarashgan, tizzadan teparoq, oldi ko'kraklari yarmi ochiq, ehtiroslarni qo'zg'atuvchi tunggi ko'ylakda Zilola turar edi. Ha bunday sohibjamol qarshingda turganda, xar qanday odam uni og'ushida, totli bo'salar iskanjasida qolishni istaydi. Oh bu shaxlo ko'zlar, oppoq siynalar... Anvat Zilolani yuzidan oxistaik bilan o'pdiyu, qulog'iga "bu kecha o'zgacha bo'ladi" deb shivirladi. O'zi xommom tomon yurdi, va vannani suvga to'ldira boshladi. Zilola ham ortidan keldiyu, Anvarning labiga o'z bo'sasini hadya qildi, quchog'ida o'tirgan parini nafis tarovatiyu, nozik xarakatlari Anvarni tamoman aqldan ozdirayotgan edi go'yo. "Jonimmm sizni sevaman" shu shirin so'z, bo'salarning ketma ketligi, qo'llarning tana bo'ylab nozik harakatlari 2yoshga ehtirosli lazzat berardi. Bu lazzatdan esa Zilola to'lg'onar, Anvarni bag'riga mahkam bosgancha yoqimli tocushlar chiqarardi. Anvar ham oxistalik bilan qizni bo'ynidan ushladi va zarb bilan qizning boshini suv to'la vannag tiqa boshladi. Ha, yigitni ko'zi qonga to'lib borar, ich ichdan esa alam otilib chiqardi. U kutmagandi, avaylab ardoqlab kelgani o'z xirsiga qul bo'lishini, U kutmagandi sevikli insoni bunchalikka borishini, U kutmagandi juft xalolim deb kutgan yori, XAROM ZINO tomon qadam bosishini.... Shularni o'ylarkan Anvar o'z nafratini jilovlay olmasdi. Zilola bo'lsa tinmay tipirchila, Anvarning qo'llaridan qutulishga urinardi. U Qizni qo'yib yubordi va yuziga tarsaki tortib yubordi. Zilola qo'quvdan qaltirar, Anvar esa Zilolani ko'tarib, xonasi tomon yo'naldi.U qizning shkafidan toza kiyimlarni oldi va Zilolani yoniga bordi. U bir krovat oldida qo'rquvdan qaltirayotgan Zilolaga qaradi. Ha oldinlari mehrga to'la ko'zlarni endi nafrat va alam egallagandi. Zilola o'z krovatida shiftga termulgancha jim yotar, yonida esa Anvar o'tirardi. Bu sukunat tongga qadar cho'zildi...
Tong otdi. Zilola uyg'onganda yonida Anvar yo'q edi, qiz uni mehmonxonada bo'lsa kerak deb u yerga chiqdi, u yerda xam yo'q, stol ustida esa xat. Shoshib xatni ochib o'qidi. "Zilol, meni kechir..." Xatni o'qidiyu, beixtiyor alamidan yig'lab yubordi...
Oradan ancha vaqt o'tdi. Bugun Zilolaning nikoh oqshomi. Chimildiq ichida o'tirgan kelinchak Hudoga o'sha kungi Anvarning "gunohi" uchun tinmay rahmat aytardi...Eshik ochilib, xonaga kimdir kirganini sezdi, o'zi tomon yaqinlashib kelgan qadam tovushlaridan biroz sergaklandi. Nigohini o'zi tomon burgan nigohlarga qaratdi. Endi Zilolaga mehrga to'la Anvarning ko'zlari boqib turardi...