Tasodifiy hikoya: bu voqea bundan ancha yillar oldin bulgan () xumoy-2353
bir qishloqda anvar isimli 85 yil yigit bor edi amga juda qiziqar lekin birortasi bn birga bulmagan ...davomi
bir qishloqda anvar isimli 85 yil yigit bor edi amga juda qiziqar lekin birortasi bn birga bulmagan ...davomi
hayot guzal
Добавил: | qwaszx (07.09.2014 / 07:17) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 9631 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
Adashmasam
tög'ri
ketyapmiz,- qizning fikrini
öqigandek javob berdi yigit. -
Ha, yaqin qoldi, - xunob böldi
qiz, - aytingchi, hayotni qanday ta'riflaysiz? - Menimcha bunaqa sharoit
va
vaqt uchun noörin savol,- kuldi
yigit.
Ular qizning uyiga
yaqinlashishgandi. - Buyog'iga özim ketaman, sizga katta
rahmat. - Soyabon
sizda qola qolsin, menga oq
ranglisi köproq yoqadi.
"Ey Xudo, - hayolidan ötkazardi
qiz, - mening pushti rangni yoqtirishimni ham bilarkan!" - Mayli
xayr, - yigit ortga ön
qadamlar tashlagach qiz uni
töxtatdi:
- Hey!
Yigit ögirilib qaradi. - Savolimga javob bermadingiz. Yigit
ösha yoqimli tabassumida
jilmaydi
va baland ovozda baqirdi: -
Hayot gözal!
Qizning yuragi juda-juda tez va baland urardi. Qiz ayni damda baland
musiqa
eshitayotgandek öz yuragining
dukurini
eshitib turardi. U
hayajonlanganidan yomg'irni ham ilg'amasdi. U tanish yoqimli
musiqani xushtak qilib
chalib ketayotgan yigitning
ortidan qarab qoldi...
Ertasi kundan boshlab qizga
negadir gul kelmay qöydi. Qiz endi juda ham öychan bölib qoldi. U yigit
haqida kun-u tun
öylardi. Xuddi hozir balki
yordamim kerakdir, deb paydo
böladigandek tuyulardi. Lekin
yigitdan ham atirgullardan ham darak bölmasdi. Shu bir-necha kun ichida
qiz özi bilmagan
holda yig'lab ham yuborardi.
Ha, qiz sevib qolgandi. Lekin
buni hali özi bilmasdi. Nihoyat
bir kuni ösha kutilgan ovozni eshitdi: - Salom!
- Salom, - javob berdi qiz.
- Biroz aylanib kelmaymizmi? -
Bahor oylarida yomg'irsiz
havoda piyoda yurish ham
zavqlimi? - Albatta. Ular birinchi marta
körishishgan xiyobonni sayr
qilishdi. davomi........
tög'ri
ketyapmiz,- qizning fikrini
öqigandek javob berdi yigit. -
Ha, yaqin qoldi, - xunob böldi
qiz, - aytingchi, hayotni qanday ta'riflaysiz? - Menimcha bunaqa sharoit
va
vaqt uchun noörin savol,- kuldi
yigit.
Ular qizning uyiga
yaqinlashishgandi. - Buyog'iga özim ketaman, sizga katta
rahmat. - Soyabon
sizda qola qolsin, menga oq
ranglisi köproq yoqadi.
"Ey Xudo, - hayolidan ötkazardi
qiz, - mening pushti rangni yoqtirishimni ham bilarkan!" - Mayli
xayr, - yigit ortga ön
qadamlar tashlagach qiz uni
töxtatdi:
- Hey!
Yigit ögirilib qaradi. - Savolimga javob bermadingiz. Yigit
ösha yoqimli tabassumida
jilmaydi
va baland ovozda baqirdi: -
Hayot gözal!
Qizning yuragi juda-juda tez va baland urardi. Qiz ayni damda baland
musiqa
eshitayotgandek öz yuragining
dukurini
eshitib turardi. U
hayajonlanganidan yomg'irni ham ilg'amasdi. U tanish yoqimli
musiqani xushtak qilib
chalib ketayotgan yigitning
ortidan qarab qoldi...
Ertasi kundan boshlab qizga
negadir gul kelmay qöydi. Qiz endi juda ham öychan bölib qoldi. U yigit
haqida kun-u tun
öylardi. Xuddi hozir balki
yordamim kerakdir, deb paydo
böladigandek tuyulardi. Lekin
yigitdan ham atirgullardan ham darak bölmasdi. Shu bir-necha kun ichida
qiz özi bilmagan
holda yig'lab ham yuborardi.
Ha, qiz sevib qolgandi. Lekin
buni hali özi bilmasdi. Nihoyat
bir kuni ösha kutilgan ovozni eshitdi: - Salom!
- Salom, - javob berdi qiz.
- Biroz aylanib kelmaymizmi? -
Bahor oylarida yomg'irsiz
havoda piyoda yurish ham
zavqlimi? - Albatta. Ular birinchi marta
körishishgan xiyobonni sayr
qilishdi. davomi........