Tasodifiy hikoya: mening aybim nigor 3
va'nada yuviniwga tuwdik uning nozik qulari tuk bosgan tanamaga tekanda juda bowqa4a bulib ketardi q...davomi

asadbek1996

Добавил:	asadbek1996 (12.10.2014 / 00:09)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	17825
Комментарии:	Комментарии закрыты

Qiz juda chiroyli edi. Boshqa qizlardan farqli ravishda hayotga
özgacha nigoh ila qarardi. 19
yoshli sohibjamol qizni tabiiy ravishda sevuvchilar ham bisyor
edi. Lekin uni atrofdagi yigitlar umuman qiziqtirmas, qanaqadir
özgacha bir sevgini kutardi.
Yuragining tub- tubidan uning kelishini ham his etib turardi.
Bir kuni darsga kelganida, partasining ustida turgan qip- qizil
atirgulni kördi. Gul bandiga biriktirilgan
qog'ozchaga atiga ikki jumla yozilgandi: "Hayot gözal..." Negadir
qizning lablarida tabassum
uyg'ondi... Keyingi kunlarda yana bir-ikki bor bu holat
takrorlandi. Qip- qizil atirgul va doimgi bir
xil dastxat. Qiz bu gullarning sohibi kim ekanligiga judayam
qiziqardi... Kunlarning birida qiz uyqudan
uyg'onib, derazadan köchaga qaradi va birdan özgacha
hayajonlanib ketdi. Röparadagi
dökonchaning oppoq devoriga har xil böyoqlarda katta qilib
yurak shakli chizilgan, uning ichiga
qiz ismining bosh harfi yozilgandi. Eng ajoyibi esa, surat tagiga
ösha sirli dastxat qöyilgandi: "Hayot
gözal..." Qiz endi doim ösha sirli yigit haqida öylardi. Uning özini
kuzatib yurganligini ham yaxshi bilardi.
Odamlar orasidan uning qiyofasini axtarardi. Avvallari doim
öychan yuradigan qiz endi kulib,
jilmayib yurar, bu tabassumi uni yanada jozibador körsatardi.
Qiz öziga yuborilayotgan har bir gulni qöliga
olib zavqlanar, chindan unga hayot judayam gözal körinardi.
Bahor tonglarining birida velosipedda
sayrga chiqqan qiz musaffo havo va xiyobondagi yashil
gözallikdan zavqlanardi. Lekin velosiped
g'ildiraklarini harakatlantiruvchi zanjir örnidan chiqib ketib, qiz
töxtashga majbur böldi. U
zanjirni joyiga örnatishga urinardi-yu buni hech eplolmasdi. -
Balki yordamim kerakdir? Qiz yoniga kelib
töxtagan velosipedli yigitga qaradi. - Yöq, özim... - Mana bunday
qilish kerak, - yigit qizning velosipedi
zanjirini örniga qöydi, - Ana böldi. - Rahmat! Qiz yigitga e'tibor
bilan qaradi. Yigit böy-basti kelishgan,
körkamgina yigit edi. "Ayniqsa kulishi öziga juda yarasharkan",-
öylardi qiz. - Arzimaydi. Yigit öz
velosipediga ötirib, qanaqadir yoqimli kuyni xushtak qilib
chalganicha qizdan uzoqlashdi. Qiz
esa uning ortidan bir zum termulib qoldi... Qizga atirgullar kela
boshlaganiga bir oydan oshgandi.
Lekin, qiz haligacha ösha sirli yigitning kimligini bilolmasdi.
Shunday kunlarning birida qiz u- bu ishlar bilan ushlanib,
judayam kechga qolib ketdi. Aksiga olib havoning avzoyi buzuq,
kuchli momaqaldiroq bölayotgandi.
Qiz taksi ushlash maqsadida kollej yonidagi bekatga kelganida
allaqachon öta shiddatli yomg'ir
boshlangandi. Uyi yaqin-u bunaqa paytda yolg'iz ketishga ham
qörqib turgandi. Kamiga bekatda hech
kim yöq, osmonni qoplagan qop- qora bulutlar atrofni yanada
qorong'u körsatardi. Hammasidan
momaqaldiroqning vahimali ovozi qizni chöchitardi. Shu
mahalda unga tanish, yoqimli ovoz eshitildi:
- Balki yordamim kerakdir? Bu ösha tongdagi velosipedli yigit
edi. Qiz juda sevindi. Bu ösha yigitni yana körganligi uchunmi
yoki
boshqa sababdanmi özi ham bilmasdi. Lekin yigitga dilidagini
aytmadi: - Yöq, özim ... Yigit
ham jilmaydi: - Yomg'ir hali-beri tinmaydi. - Nima, meni
mashinangizda uyimgacha kuzatib
qöymoqchimisiz? - Menda yaxshiroq fikr bor. Yigit shoshib
qayergadir yugurib ketdiyu, zumda qaytib keldi: - Xösh, qalay?
Qiz
yigitning qölidagi oq va pushti rangli soyabonlarni körib
jilmaydi. - Bahor oylarida yomg'ir mahali piyoda yurish zavqli,-
dedi
yigit. Ular yonma-yon ketib borisharkan, qiz öziga
yuborilayotgan gullarning sohibi shu yigit ekanligini öylay
boshladi. Buni tekshirib körish uchun yigitga savol berdi: - Siz
yölingizda uchragan har bir
qizga shunaqa yordam qilasizmi? - Har biriga emas ...
hammasiga. Ular kulishdi. Qiz uyi tomon
ketishayotganda ikki tomonga ketgan köchaning yigit qaysi
tarafga burilishiga juda qiziqayotgandi. Muyulishda
yigit qizning uyi taraf burilgach, qiz sevindi. "Bu ösha yigit", -
öylardi - Menimcha uyingiz shu tarafda
bölsa kerak. Chunki narigi tarafda shifoxona va boshqa binolar,
atiga bir-ikki xovli bor. Adashmasam
tög'ri ketyapmiz,- qizning fikrini öqigandek javob berdi yigit. -
Ha, yaqin qoldi, - xunob böldi qiz, -
aytingchi, hayotni qanday ta'riflaysiz? - Menimcha bunaqa
sharoit va vaqt uchun noörin savol,- kuldi yigit. Ular qizning
uyiga yaqinlashishgandi. - Buyog'iga özim ketaman, sizga katta
rahmat. - Soyabon sizda qola
qolsin, menga oq ranglisi köproq yoqadi. "Ey Xudo, - hayolidan
ötkazardi qiz, - mening pushti
rangni yoqtirishimni ham bilarkan!" - Mayli xayr, - yigit ortga ön
qadamlar tashlagach qiz uni
töxtatdi: - Hey! Yigit ögirilib qaradi. - Savolimga javob
bermadingiz. Yigit ösha yoqimli tabassumida jilmaydi va baland
ovozda
baqirdi: - Hayot gözal! Qizning yuragi juda- juda tez va baland
urardi. Qiz ayni damda baland musiqa
eshitayotgandek öz yuragining dukurini eshitib turardi. U
hayajonlanganidan yomg'irni ham ilg'amasdi. U tanish yoqimli
musiqani xushtak qilib chalib
ketayotgan yigitning ortidan qarab qoldi... Ertasi kundan boshlab
qizga negadir gul kelmay qöydi. Qiz endi
juda ham öychan bölib qoldi. U yigit haqida kun-u tun öylardi.
Xuddi hozir balki yordamim kerakdir, deb paydo böladigandek
tuyulardi. Lekin yigitdan ham atirgullardan ham darak bölmasdi.
Shu bir- necha kun ichida qiz özi
bilmagan holda yig'lab ham yuborardi. Ha, qiz sevib qolgandi.
Lekin buni hali özi bilmasdi.
Nihoyat bir kuni ösha kutilgan ovozni eshitdi: - Salom! - Salom, -
javob berdi qiz. - Biroz aylanib
kelmaymizmi? - Bahor oylarida yomg'irsiz havoda piyoda yurish
ham zavqlimi? - Albatta. Ular
birinchi marta körishishgan xiyobonni sayr qilishdi. Qiziq
mavzularda suhbatlashishdi. Nihoyat yigit qizga bir dona
qip-qizil atirgul tutdi. Qiz gulni oldiyu uning bandiga köz
yugurtirdi. Qog'ozcha yöq edi. Savol
nazdida yigitga qaradi. Yigit har doimgidek kulib turardi. - Mana
u, - yigit qöllarini yozdi. Uning kaftiga
böyoq bilan ösha dastxat yozilgandi: "Hayot gözal..." Keyingi
kunlar xuddi shirin tush kabi
tez ötardi. Qiz yigit sevgi izhor qilganidan keyin özi ham uni
sevishini anglab yetdi. Chindan
ular u-n hayot judayam chiroyli va zavqli körinardi. Qiz
qachonlardir kutgan hayoliy röyo haqiqatga
aylanganidan baxtiyor edi. Juda ham chiroyli muhabbat edi bu...
Yigit rassom edi. Qizga juda chiroyli tabiat manzaralarini
körsatardi. Qiz xuddi ertaklar olamiga tushib qolgandek baxt va
sevgidan sarmast yashardi. Yigit
qizga portret sovg'a qildi. Qiz öz suratiga qaradi. Judayam nafis
va chiroyli chizilgandi. - Nega meni
bulutlar orasida turibman? Söradi qiz. - Chunki sen mening
farishtamsan,- javob berdi yigit. Har bir kuni gözal edi bu
sevgining... Lekin öshanda qiz hali özini oldinda nimalar
kutayotganini bilmasdi... Kuz kelgach, bir kuni ular odatiy
uchrashadigan xiyobonga yigit
kelmadi. Qiz ancha vaqt kutdi, xavotir oldi. Ertasiga yigit bilan
körishganida yigitning nimadandir xafaligini payqadi. Yigit
odatdagidek jilmayardi, lekin bu tabassum ortida