Tasodifiy hikoya: savol
salom mani ismim Umid yoshim 17 da men bir qizni yoqtiraman ancha yildan beri lekin sevishimni qanda...davomi

Fojeaga aylangan sevgi

Добавил:	Lil_gangstar (13.10.2014 / 06:46)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11481
Комментарии:	Комментарии закрыты

Kuz. O’qish endigina boshlangan payt, har bir o’quvchi 3 oy davomida mazza qilib damolib, o’qish tomon intilgan mahal. Biz ham qolgan o’quvchilar kabi o’qishga shoshilvotgan edik. O’qish ham boshlanib ketti. Bizning o’qishga bizdan kichkina kursdagi o’quvchilar yeg’ilvotgani, ular ichida go’zal qizlar borligi hammamizni quvontirardi. Chunki ko’pchiligimiz deyarli hamma do’stlarim qizlar bilan muhabbat ko’chasiga kirmagan edik. To’gri hayot faqat qizlar bilan muhabbatdan iborat emas ammo bu savdo hammaning boshida bor. Sentabr oyida hamma bir birini ko’zlari bilan kuzatgan, bir biri bilan tanishmoqchi bo’lib yurgan, qanday qilib tanishishni bilolmayotgandi. Lekin muhabbat ko’chasiga kirib qolaman deb hech ham o’ylamagan do’stim o’zi bilmagan xolda bu ko’chaga kirib qoldi. Bu voqea quyidagicha yuz berdi: O’qish paytida bo’lib o’tadigan tadbirlar o’quvchilar yordamida amalga oshirilar edi. Sentabr oyi tugab borvotgan, 1-oktabr ya’ni mehribon o’qituvchilar kuni yaqinlashayotgan edi. Shu bois o’qishimizdagi o’quvchilar yeg’ilib o’qituvchilar bilan tadbirga birgalikda tayyorgarlik ko’rishmoqda edi. Buni qarangki taqdiri azal deb bekorga aytishmas ekan, taqdirdan qochib bo’lmasligi aniq ekan. Bu tadbirda do’stim men va do’stimning o’sha o’zi bilmagan maftunkor, o’jar, o’z bilganidan qolmaydigan muhabbati qatnashayotgan edik. Do’stim ham o’ziga yarasha qaysar, u ham o’z bilganidan qolmaydigan, yigit kishini ko’rki- kamtar va g’ururli edi. Aqilga sig’maydi bu ikki inson ham bir xil xarakterga ega. Ikkalovi o’jar bo’lganligigami, bularning sevgisi boshqalanikidan ajralib turardi. Psixologlarning fikricha agar ikki sevishgan inson turli xil xarakterga ega bo’lsagina ular uzoq va baxtli yashashar ekan. Chunki yigitning kamchiligini qiz, qizning kamchiligini yigit to’ldfirar emish. Haqiqatdan ham shunday. Lekin bu ikki sevishgan bir xil xarakterga ega bo’lsa xam ulardan baxtliroq inson yo’q edi.[ www.BePuL.NeTSaytdan olindi] Keling endi o’sha ularni birlashtirgan tadbirga qaytsak. Tadbir paytida ular bir birlariga ko’p martta qarashar, qiz uyalganidan ko’zini ob qochar, do’stim esa bunga befarq edi. Tadbir tugagach bir qo’ng’iroq tufayli do’stim bilan o’sha qiz do’stlashib ketishdi. Buni qarangki men telefon topolmay o’sha qizning telefonidan do’stimga qo’ng’iroq qilgan edim, azgina vaqt o’tgach u ham meni qidirib aynan shu raqamga meni so’rab telefon qilib o’sha qiz bilan tanishib ketgan ekan. Ularning do’stlashishiga qaysidir ma’noda men sababchi bo’ldim. Agar men bo’lmaganimda balkim bular gaplashmasmidi? Bilmadim! Oktabr oyi boshlandi. O’qish davom etayotgan edi. O’sha qizning ismi Diyora, do’stimning ismi esa Kamronbek edi. Kamronbek bilan Diyora telefon orqali aloqa qilib bir birlarining xolidan xabar olib turishardi. Kun sayin ularning do’stligi kuchayib borardi. Qiz bilan yigitning o’rtasida hech qanaqa do’stlik bo’lishi mumkun emas deganlari haqiqat ekan. Chunki ularning do’stligi ham uzoqqa cho’zilmadi. Kamronbek do’stim juda ham qizg’anchiq, rashqchi bo’lganligi sabablimi u ortiq kuta olmadi. Balkim shu ularning do’stligiga nuqta qo’yib yangi tuyg’u ya’ni muhabbatni shu ikki insonning qalbida paydo bo’lishiga sababchi bo’lgandir. Do’stim menga nima bo’lsa bo’ldi Diyora mening sevgimni rad etmaydi, chunki uni o’zi ham meni juda qattiq yahshiko’radi, nima qiliy deb maslahat so’radi. Men esa qalbinga, yuraginga quloq sol ana o’shatdangina o’zinga kerakli javobni topasan deb javob berdim. U huddi men aytganimdek qildi, qalbiga quloq solib Diyoraga uni jonidanam ortiq ko’rishini aytdi, Diyora esa ancha vaqtgacham o’ylanib turdi, ozgina javob qaytarishga uyaldi, boshqa bunday imkoniyat bo’lmasligini tushunib yetib u ham unga aynan shunday javob qaytardi. Ulardan baxtliroq inson yo’q edi. Do’stimning baxtini ko’rish men uchun ham BAXT edi. Uni xursand bo’lib yurishida ortiqroq narsa menga kerak emasdi. Ularning ko’ziga bir-biridan boshqa hech kim ko’rinmasdi. Go’yo bu dunyoda ulardan boshqa inson yo’qde. Mana shu narsa meni azgina xavotrga solib turardi. Chunki bu darajada bir biriga bog’lanib qolish yahshilikga olib kelmasligini men juda yahshi bilardim. Do’stimga shuni ko’p martta tushuntirishga xarakat qilardim lekin u meni eshitmas, hop deb bilganidan qaytmas edi. Bejiz xayot bir tekislikdan iborat emas deb aytishmas ekan. Oldinda taqdir ularga qo’ygan sinovi bor edi. Men qo’rqqan narsa yuz berdi. Buni eslash men uchun og’ir. O’sha kunni hamon yodimda. 24-may. Men Kamronbek bilan magazinga Diyoraga sovg’a olgani borgan kun. Bu kuni ularning sevgisiga 7 oy bo’lgandi. Diyoraga sovg’a olib qaytdik, keyin u Diyora bilan uchrashishga men esa uyimga keldim. Hammasi yahshi ketayotgan payt. Soat kechgi 8 laga yaqin Kamronbek meni uyimga keldi. Boshida biroz hayron bo’ldim chunki avvallari do’stim ishdan chiqib bizning uyga kelmasdi. Rangida rang qolmagandi, yuzlari qizarib ketgan, qo’llari shilingan, ko’z atrofi ishgan, eng dahshatligi hammayog’I qon bo’lgandi. Judayam qo’rqib kettim...