Tasodifiy hikoya: Shijoatning mashaqqatli yo`li
Hayotiy-to`qima fantastik hikoya Parijdan to`gri Toshkentga uchdim. Kutib olgani chiqqan Laylim ko`...davomi

Yagzonwox

Добавил:	Yagzonwox (24.10.2014 / 12:12)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10634
Комментарии:	Комментарии закрыты

AFSUS.
(Mistik hikoya)
Qishning sovuq kunlarining birida
betoblanib qoldim. Ahvolim
og'irlashib borar, tuzalishimga
umid yöqday edi.
Kasalxonaga
borishni istamay uyda
davolanaman derdim. Tunlari
uxlolmay chiqardim. Bir kuni
kechasi... (eslasam qölim tugul
tizzalarim qaltirab ketayapti).
Isitma qilib nafas yetishmay
qoldi. Yonimda TV körib ötirgan
otamni chaqiray desam ovozim
chiqmadi. Bög'zimga nimadir
tiqilib nafas kirib-chiqmay
azoblana boshladim.
Butun tanam
mixlab qöyilganday
qimirlamayotgani meni
qiynayotgandi. (Axir boyagina
özim qöllarim bilan kompot
ichgandimda). Nafas yetmay
közim xira torta boshlaganda
tipirchilab qoldim. Men
ölayotgandim. Odamzod
shunchalik ojiz bölishini tan
oldim... Meni qaltirayotganimni
körgan otam shoshib örnidan
turganini kördim-u közim
yumildi...
_ _ _
Oradan biror soat
ötdi shekilli og'riq töxtadi. Sekin
kötarilib yengil ucha boshladim.
Bu hol meni ajablantirmadi.
Derazaga yaqin borib ochmasdan
suzib ötdim. G'alati hissiyot! Men
ruhman! Hovlimizda uchib
yurgandim shamol boshlanib
qoldi. Muvozanatni saqlolmay
dodlab havoda ömbaloq oshib
uchib ketaverdim.
Uchib borib daraxt shoxiga
ilinib
qoldim. Biroz pastlab parvozni
davom ettirdim. Yurolmasdim,
chunki qadam tashlash
qobiliyatini yöqotib qöyibman.
Shamol ancha pasayganda
bemalol özim istagan joylarga
bordim.
Uzoq-uzoq
dalalarni, baland tog'larni körib
zavqlandim. Endi tirik emasligimni
yaxshi tushunardim. Men uchun
vaqt ahamiyati yöqday edi.
Kunlar ötayaptimi soatlarmi,
bilolmadim. Ortimga qaytganimda
hechkim meni eslamayotganini
kördim...
Har kim öz ishi bilan ovora,
ular
uchun men hech qachon mavjud
bölmagandayman... Dilim
g'ashlandi. Nimalardandir afsus
qilayotgandim.
Hayotda hech kimga yomonlik
qilmaganman, lekin yaxshilik ham
qilmabman...
Ana otam yer chopayapti. Men
vaqtida otamga yordam
bermaganman. Qölimdan kelsada
"keyinroq qilarman" qabilida
yurgan ekanman. Kechiring ota...
Onam xamir qilmoqda. Eh onajon,
bemehr ög'lingizni bir bor eslang?
Aka-ukalarim
tirikchilik tashvishi bilan yurganini
körib yaqin bordim. Hech biri meni
sezmadi...
Nimadir qidirib parvoz qilib
borarkanman jim yig'lardim.
Ajabki közlarimdan yosh
chiqmasdi...
Tentirab uchib yurganimda ötgan
yili vafot etgan döstimni
uchratdim!
U bitiruv kechasiga
borayotganday yasanib olgan,
mamnun qiyofada nimalardir
dedi, lekin gapini yaxshi
tushunmadim... Shunda "yana
ozroq yashasam bölarmidi?"
degan xayolga bordim. Chunki
xatolarimni tög'rilashga
ulgurardim. Afsus, buni endi iloji
yöq... Yurib-yurib zerikib
"uycha"mga kirib yotdim. Tavba,
atrof kaftdagiday körinib
turibdi...! Faqat bir tomon,
köchadan ötib-qaytayotganlarni
kuzata olaman.
Oradan bir necha kun ötib
siqila boshladim. Naq burnimni
oldida örgimchak tör töqib
tashlagan, men ularni sidirib
tashlolmasdim. Ta'riflab bölmas
ökinch bilan köchaga termulib
yotganimda ötayotgan ukamni
körib bir zumga kelishini shunaqa
istadimki... U yaqin kelib
chökkalab qöli bilan burnim
oldidagi va yon-verimdagi
pöpanaklarni tozalab tashladi.
Ukam tikilib turganimni sezmadi...
"Rahmat ukajon" deya dilim
yorishdi. Juda xursand böldim.
Ukam esa örnidan turib öz ishiga
ketdi. Endi yana parvoz qilolaman!
Sekin uchib atrofni tomosha
qildim. Keyin hayotdan rozi bölib
jimgina allaqayerga keta
boshladim. Yölimda yana ösha
vafot etgan döstimni uchratdim.
Bu safar u dona-dona qilib "hali
sizga erta" dedi. U tirikligidayam
shunaqa kamgap edi.
Baribirmasmi deya yölimda
davom etdim.
- Ota...? dedi kimdir. Aniq meni
chaqirdi. Lekin hali
böydoqmanku?
- Ota-ov. deb jajjigina qöl meni
qölimni silay boshladi.
Axir bu shirintoy
Alisherku??? Birdaniga tirik
paytimda tonglari uyqudan
uyg'onishga erinib yotganimdagi
holatga tushdim. Közimni ochay
desam ocholmayman...
- Ota ota. deb Alisher qölimni
silkiy boshladi. "Eh shirintoyim,
qachon aka deyishni örganasan
a?" Jajji qöl nihoyat közimni
ochishga majbur etdi.
Mashaqqat bilan közimni
ochganimda kasalxonada
ekanimni kördim. Garchi a'zoyi-
badanim og'riyotgan bölsada
yana nafas olayotganimdan
mamnun böldim! Koridorda
shovqin bölib xonamga hamshira
bilan kelinoyim kirib keldi.
Kelinoyim ög'lini kötarib olib
menga qarab baqirib yubordi.
Keyin shoshib chiqib ketdi.
Hamshira esa menga igna
sanchdi...
Men hayotga qaytdim! Endi
hammasi boshqacha böladi! Toki
tirik ekanman, afsus qilgulik ish
qilmayman endi. Barcha
xatolarimni tög'rilayman...
Nafas olayotganim uchun Ollohga
ming qatla shukur!