Tasodifiy hikoya: hikoyalar
Bir sinfdoshim bor. O‘zi juda yaxshi yigit, ammo ibodatsiz, kayfu safoga berilgan, taralla bedod yig...davomi

Bemor

Добавил:	Reketirziko (29.10.2014 / 11:12)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	13076
Комментарии:	Комментарии закрыты

Бўлиб ўтган ушбу воқеани бир
пайтлар
Марказий Африка ҳудудида
фаолият олиб
борган бир шифокор ёзиб
юборган:
Кечки навбатчиликларнинг
бирида
ҳамширалар билан оғир туғруқ
жараёнини
ўтказишга тўғри келди. Қанчалик
ҳаракат
қилмайлик, онани олиб қола
олмадик. У
бизга жажжигина, муддатидан
олдин
дунёга келган бир гўдакни ва
чирқиллаб
йиғлаб қолган икки ёшли
қизчани
қолдириб, кўз юмди.
Зарур шарт-шароит бўлмагани
боис,
гўдакни қандай сақлаб қолишни
тасаввур
қила олмасдик. Чунки ўша вақтда
асбобларни ишлатиш учун электр
ҳам йўқ
эди.
Экваторда бўлсак ҳам, кечалари
жуда
совуқ ва жон-жонингиздан ўтиб
кетадиган
шамоллар эсар эди.
Ёрдамчиларимдан бири, стажер-
акушер
омбордан бир қучоқ пахта олиб
келиб
ҳозиргина дунёга келган болани
ўрай
бошлади. Ҳамшира эса, иситгич
олиб
кетгани югурди. Аммо бир неча
дақиқадан сўнг тушкун ҳолда
йиғламсираб қайтиб келди ва
иссиқ сув
қуяётганида иситгичнинг ёрилиб
кетганини айтди. “Бу бизнинг энг
охирги
иситгичмиз эди!”- деди у куюниб.
Ҳа, тропик иқлимда резинанинг
мўртлашишини яхши билардим,
лекин
айнан ҳозир, жуда зарур пайтда
бундай
бўлиши...
Ғарбда “тўкилган сутга ачиниш
ярамайди”,
деганларидек, Марказий
Африкада ҳам
ёрилган иситгич туфайли
тушкунликка
тушишдан фойда йўқ. Чунки,
иситгич,
биласиз, дарахтда ўсмайди, сотиб
олай
десангиз, яқин ўртада на
дорихона, на
дўкон бор.
Бўлар иш бўлди, - дедим
ҳамширага ва
бошқа ходимларга қарата. -
Болани бу
совуқ кечадан тирик олиб чиқиш
учун
оловга иложи борича яқинроқ
қўйинглар.
Ўзимиз эса галма-галдан бола
билан эшик
ўртасида ётамиз. Яна чақалоққа
шамол
тегмасин. Шу кунларда энг муҳими
–
болани иссиқда ушлаб туриш.
Одатга кўра, эртасига болалар
уйига
бордим. У ерда истаган болалар
билан
намоз ўқирдим. Намоздан олдин
уларга
кечаси бўлиб ўтган воқеани
сўзлаб
бердим. Иситгич ҳақида, гўдакни
доимо
иссиқда ушлаб туриш қийинлиги
ҳақида
гапирдим. “Иситгич бизни бу
вазиятдан
қутқарган бўларди, - қўшимча
қилдим
мен. - Чунки бола сал совуқ қотса
ҳам
ўлиб қолиши мумкин”.
Шунингдек, болаларга гўдакнинг
икки
ёшли опаси борлигини, онасини
соғиниб
йиғлаётгани ва онаси энди умуман
қайтиб
келмаслигини айтдим.
Болалар диққат билан қулоқ
солишди ва
дуо қилгани туришди. Шунда ўн
ёшлар
атрофидаги бир қизчанинг дуо
қилиши
мени ҳайрон қолдирди. У кучли
ихлос,
бегуноҳ болаларга хос покиза
иймон
билан дуо қиларди.
“Илтимос, Аллоҳ, - деб дуо
қиларди у. –
Бизларга иситгич юбор. Эй Аллоҳ,
иситгични бугун юбор, чунки
эртага кеч
бўлиши мумкин. Чақалоқ эртагача
ўлиб
қолса нима бўлади?”
Дуосининг охирида эса, яна
қўшимча
қилиб қўйди: “Аллоҳим, бизга яна
чақалоқнинг опаси учун қўғирчоқ
ҳам
юбор. Шунда сен уни яхши
кўришингни,
ўзининг ёлғиз эмаслигини ҳис
қилади.
Илтимос, Аллоҳим!”
Бу сўзларни эшитиб боланинг
қалбидаги
ихлос ва покизаликдан лол
қолдим.
Ўшанда бу дуога “омин” дея
олармидим?
Йўқ, менимча ихлос билан айта
олмасдим. Бу илтимосни Аллоҳ
қондириши мумкинлигига тўлиқ
ишона
олмасдим. Албатта Аллоҳ ҳамма
нарсага
қодир ва нимани истаса қила
олиш
қудратига эга, Қуръонда шундай
дейилган. Аммо ҳамма нарсада
бўлганидек, илтимоснинг ҳам
чегараси
бор-ку! Мен ўша шароитда бу
илтимосни
бажариш мутлақо имконсиз, деб
ўйлардим. Чунки бизга иситгични
фақат
менинг юртимдан юборишлари
мумкин
эди. Лекин мен у ерда деярли тўрт
йилдан
буён ишлардим ва ҳали ҳеч
кимдан
бирорта ҳам посилка олмагандим.
Бирортаси посилка юборса ҳам,
экваторга,
тропик жазирамага иситгич
жўнатиш
кимнинг ҳам хаёлига келарди?
Ана шундай ишончизлик
ҳаёллари билан
ишга қайтдим.
Бир неча соатдан кейин,
ўқувчиларимга
тиббиёт асосларидан сабоқ
бераётган
пайтимда (уйим ишхонага яқин
жойлашганди) уйим олдига
машина
келиб тўхтаганлиги хабарини
беришди.
Уйга етиб келгунимча машина
кетиб
бўлибди. Лекин, кираверишда 22
килограммлик посилка турар эди.
Мен кўзимга ёш тўлаётганини
сездим.
Посилкани ўзим оча олмагач,
болаларни
ёрдамга чақирдим. Бугун ўзим
борган
болалар уйининг
тарбияланувчилари бир
пасда етиб келдилар. Уларнинг
орасида
ҳалиги ўн ёшли қизча ҳам бор
эди.
Болалар билан бирга тугунларни
ечиб,
пичоқ билан аста қутини очдик.
Ўттиз
жуфт кўз қимир этмай менинг
қутидан
совғаларни олишимни кузатиб
турарди.
Қутининг энг устида бир нечта
рангоранг
свитерлар бор экан. Уларни
тарқатиб
берганимда болаларнинг кўзлари
шодликдан яна ҳам ярқираб
кетди. Кейин
беморлар учун боғламларни
олдим.
Уларнинг тагидан турли хил
тиббий
ускуналар чиқди. Болалар уларга
тушунмай қараб туришарди.
Сўнгра майиз
солинган бир нечта пакетларни
олиб
четга қўйдим.
Кейинги маротаба қутига қўл
солганимда...
Йўқ... Бўлиши мумкин эмас!
Ўз кўзларимга ишонмай,
ҳақиқатга
умуман тўғри келмаслигини
тушунган
ҳолда қутидан .... ҳа, ҳа, қутидан
яп-янги
иситгични олдим!
Болалар ҳайратдан ҳайқириб
юборишди.
Мен кўз ёшларимни тия
олмасдим.
Мен Аллоҳдан иситгич юборишни
сўрамаган эдим. Чунки бунинг
иложи
борлигига умуман ишонмасдим.
Қанчалик
ҳам аҳмоқ эканманки, дуонинг
кучига
ишонмай ўтирибман!
Шунда ҳалиги ўн ёшли қизча
хурсанд
ҳолда олдимга югуриб келди.
Қутига
тикиларкан, у “Аллоҳ иситгични
юборибдими, қўғирчоқ ҳам
юборган
бўлиши керак”, - деб қулоғимга
ишонч
билан пичирлади.
Ҳа! Албатта! Бошқача бўлиши ҳам
мумкин
эмасди! Қутининг энг тагида
ажойиб,
жажжигина қўғирчоқ ётарди.
Қизалоқнинг
кўзи икки юлдуз каби порлаб
кетди. У
дуосининг ижобат бўлишига бир
сония
бўлсин, шубҳаланмаган эди.
“Қўғирчоқни ҳалиги қизга
бергани сиз
билан бирга борсам майлими,
Аллоҳ уни
жуда яхши кўришини унга
айтардим?...
Илтимос”, - дея сўради мендан.
Кўзларимда ёш, “Албатта,
ширинтойим”, -
дея бош силкидим.
Ўша посилка йўлда роппа-роса
беш ой
юрган экан. Уни менинг собиқ
ўқувчиларим собиқ
ҳамкасбимнинг
ташаббуси билан юборган
эканлар. Айнан
шу вақтда посилка жўнатишни ва
унга
иситгич қўшиб қўйишни эса,
унинг
қалбига Аллоҳ таоло солганди.
Бир
шогирдим эса, холис иймонга эга
қизалоқнинг дуосига жавобан
қутининг
ичига ўша жажжигина
қўғричоқни солиб
қўйибди.