Tasodifiy hikoya: birinchi marta selka
Bir kuni men dugonamni yigiti menga yigit topib berdi u bilan bir yil sevishdik kiyin xar kuni kechq...davomi

Aldangan QiZ

Добавил:	SaLoMcHa (08.11.2014 / 08:09)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10392
Комментарии:	Комментарии закрыты

Balki, undan baxtimni,
zulmat bosgan dunyomni yoritadigan mohtobimni toparman, deya orzulagan bir bechora yigitni
kechirolsangiz, keyingi safar tugmani bosing. Man sizdan olisda - poytaxtdaman. Xayr, Gulim.
Bir bor ko‘rmagan. Xushbo‘y iforlarini hidlamagan, faqat olisdan-tikanli so‘zlarini yuragimga
qadagan, qo‘ng‘iroq ovozli, bemehr Gulim, xayr.
U javob ham kutmasdan aloqani uzdi.
Toshkentdanmikan? Qatorasiga shuncha yolg‘on gapirdi. Unga ishonib bo‘ladimi?
Bechora, rostdan ota-onasidan ajralib yetim qolganmikan? Bu yomon gap-ku. Bu sovuq
gaplarni uncha-muncha odam yolg‘on aytolmaydi-ku. Negadir ko‘nglim bezovta bo‘la boshladi.
Endi qo‘ng‘irog‘ qilmasa-ya! Bunday chiroyli gaplarni qaydan toparkan? Yana "Gulim” degan
ovozini eshitarmikanman?
Notanish yigit meni unutdi shekilli, kuni bo‘yi telefon qilmadi. Har qo‘ng‘iroq kelganda,
SMS gudogi eshitilsa, yuragim hapriqib ketardi. Ammo u emas... Kayfiyatim tushib, hayotdan
ko‘nglim qolgandek bo‘shashib ketdim. Dadam kechqurun choy ichib o‘tirganimizda bolish olib
kelishni buyurdilar. Ayam dadamni yonboshlashlari uchun maxsus bolish yasaganlar. Og‘ir, ichi
to‘la uvada paxta. Uni arang ikki buklab qo‘ydim.
-Ha, ona qizim, shashting past, -deb yonboshladilar dadam va tirsaklarini bolishga suyab,
boshlarini biroz ko‘tarib davom etdilar. -Odam bolasining ko‘nglini topish qanchalar mushkul.
Ona qizimni aytgani aytgan, degani degan bo‘lsin, -deb erta-yu kech ishlasam, bisotimda bir
sen-u, bir ukang. Shukur qilib yurmaysanmi? Sotka tutibam ko‘ngling yorishmadimi?
Qovog‘ingdan qor yog‘yapti?” -dedilar sal jilmayib.
Juda uyalib ketdim. Agar begona bir yigitning qo‘ng‘iroq qilmaganidan o‘kinayotganimni
dadajonim bilsalar, qanday ahvolga tushadilar, bilmadim. Ikki yuzim lov yonib ketganini his
qildim. Go‘yoki gunoh ish qilib qo‘ygandek his qilardim o‘zimni. Dadam to‘g‘ri aytgan ekanlar.
Sotka qizlarga yaxshilik keltirmasov. Shunchalik ahmoq bo‘lamanmi? Basharasiniyam
ko‘rganim yo‘q-ku. Nega uni o‘ylayapman? Demak, men o‘zimni aql-hushli deb hisoblamasam
ham bo‘lar ekan.
Bir hafta shunday o‘tdi. Endi esimdan chiqardim, deb turganimda u yana telefon qildi:
«Gulyaxon, yana sizni bezovta qildim. Ming bor uzr. Xafa qilib qo‘ydim, deb necha kundan
beri o‘z yog‘imda qovrildim. Axiyri, kechirim so‘rashga qaror qildim. Bir-birimizni tanimasak,
ko‘rishmagan bo‘lsak, tushunmovchilik bo‘ladi-da. Shu sabab siz uchun suratimni
yuborayapman. Albatta, siz ham salomga yarasha alik olib, gul chehrangizni ko‘rishdan bebahra
qilmassiz. Salomatlikda ko‘rishaylik».
Uning gapi shunchalik tez tugadiki, go‘yo yodlab olgandek tez va tinmay gapirdi. Nafasim
og‘zimga tiqilib, bir og‘iz ham gapira olmadim. U ham javob kutmay o‘chirib qo‘ydi. Lekin
ko‘nglimdagi qora nuqtalar har tarafga tarqalib, xushnudlik boshlandi. Biroz fursat o‘tib, uning
surati yetib keldi. Xonandalardan biriga-to‘g‘rirog‘i Alisher Fayzga o‘xshab ketadigan chiroyli
yigit yarimta suratdan kulib turardi. Egnida kastum. Bo‘ynida galstuk. Demak, jiddiy bola ekan.
Kastum-shimda sipo bo‘lib yurganlar alabo‘ji kiyingan zamonaviy yigitlardan ko‘ra menga
ko‘proq yoqardi. Odatda ular ichmaydi, chekmaydi. Bachkana qiliqlar qilmaydi. Suratga tikildim,
u sal qorin qo‘yganga o‘xshaydi. Bu menga ma’qul emas. O‘g‘il bolalarning qorindor, to‘ladan
kelganlarini jinim suymaydi. Men-chi? Rasmimni yuborsam, ma’qul kelarmikan? Ammacham
har kelganda "Ha lo‘li Maryam, katta qiz bo‘lyapsanmi?” -deb qoraroq ekanligimni pisanda
qiladilar. Potti bo‘lsa, "Sen hindlarga, ayniqsa, Kajolga o‘xshaysan”, -deydi. Har qalay husnim
bilan maqtanaolmayman. Maktab davrida sinfimizdagi eng xunuk qiz men edim. Ko‘zlarim
katta-kattaligidan jahlim chiqardi. Endi qandaydir o‘zgardim. Yuzim to‘lishgani uchunmi,
ko‘zlarim meyoriga tushdi
Xolamning aytishlaricha , qizlar o‘sish yoshida sal beso‘naqay, xunukroq bo‘lib, balog‘at
yoshida gul-gul ochilib ketarkan. Mening yoshimda xunuk qizning o‘zi bo‘lmasmish. Xolam
uchun men parilarning parisi. «Xuddi ayangni» o‘zi bo‘lyapsan. Ayangni orqasidan ilashmagan
yigit yo‘q edi qishlog‘imizda, -deb erkalaydi. Ko‘zguga qarab, o‘zimdan nuqson qidirdim.
Peshonamdan yana toshma chiqibdi. Shu ugrivoylar ikki yilcha bo‘ldiki, tinchlik bermaydi.
O‘ylab-o‘ylab, axiyri Pottining rasmini yigitga jo‘natib yubordim. Ha, notanish oshiqni bopladim,
degan xayolda edim. Sotkani vebga qo‘yib, ayamga yordam bera boshladim. Dadam kadi
mantini yaxshi ko‘radilar. Hali bodringdek ko‘kish bo‘lib turgan xom qovoqni qishloqdan olib
kelibdilar. Mantilarni qasqonga terayotgan paytim telefonim gudok bera boshladi.
-Ol, anovi savilingni. G‘o‘ngillab miyani yedi, -dedilar ayam surpani yig‘ayotib.
Ichkariga kirib cho‘ntagimdan olib qarasam, o‘shandan xabar kelgan ekan.
"Qiynama meni, sevaman seni, kelmasa malol, sevaman halol”. Hali hech kim menga
she’r bag‘ishlamagandi, sevaman demagandi. Ertaga dugonalarimga ko‘rsatib maqtanaman,
deb o‘chirmay, saqlab qo‘ydim.
Bitiruv kechasi bizning uyda bo‘ladigan bo‘ldi.