TJ_MaGiC___Xazon bölgan sevgim
| Добавил: | TJ_MaGiC (21.11.2014 / 06:18) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 9518 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Xiyobon. Daraxt soyasi ostida örindiq. Unda bir qiz xomush uzoq-uzoqlarga termulib ötirardi. Guli bugun hayotini ostin-ustun qilib yuborgan mash'um xabar eshitdi. U hali ham bu xabarga ishongisi kelmas, lekin könmaslikdan aslo iloji yöq. Taqdir uning yozug'iga shu hukmni ravo etibdi. U bu xabarni nima qilib bölsa ham Farhodga aytishi kerak. Ammo qanday qilib? Qanday jur'at etadi bunga? Yöq...yöq....aytmaydi....aytolmaydi....Yöq u aytishi kerak, bu narsani bekitib bölmaydi. Uning ichida 2 xil ovoz tinmay kurashayotgan payti nogahon qulog'i ostidagi qattiq qarsak va vax degan ovozdan chöchib tushib beixtiyor orqasiga qaradi. Farhod unga jilmayib qarab turardi. Farhod uning yonidan aylanib ötib örindiqqa chökdi.
Farhod: Yomonam qörqoqsande boru - dedi kulib.
"Hech shu odatlaringizni qöymadingiz-da" - biroz jilmayib qöydi Guli.
"Menga qara, özi nimaga termulib ötiripsan?" - qiz qarayotgan tarafga qarab nimadir körishga urindi yigit.
Guli qöli bn körsatib: "Huv anu kapalaklarni köryapsmi?" - dedi.
"Qani körmayapmanku"- biror narsani körishga urinardi yigit.
"Ana qarang 2ta kapalak uchib yuripti" - yana körsatdi Guli. "A böldi kördim. Bizga öxshagan oshiqlar bölsa kerak a?" - dedi Farhod.
Guli: "Ana shu kapalaklar atigi bir kun umr körishadi. Lekin hamma narsaga ulgurishadi. Biz insonlar-chi? Hayotni qadriga yetmaymiz gohida".
"Tög'ri aytasan" - uning gapini ma'qulladi Farhod. "Biz köp vaqtimizni befoyda narsalarga sarflaymiz, lekin men hayotimdan, taqdirimdan mamnunman.
Bilasanmi nimaga?"
Guli nimaga deganday boshini qimirlatdi.
Farhod uning qöllaridan tutib: "Chunki u menga seni berdi. Seni qanchalar sevishimni bilasanmi? Seni hechkimga berib qöymayman.
Guli örindiqdan turib bir qadam tashladi. U hozir aytmasa kech bölishini tushundi. Ammo qanday gap boshlashni bilmasdi. Ortiga ögirilib yigitga qaradi.
"Farhod aka...men...men...mensiz" - yöq aytolmadi. Axir qanday aytsin? Uni ichini tilka-pora qilayotgan dard jondan sevgan aziz insoninig yuragini yuz chandon tilka-pora aylaydi-ku. Axir Farhodning közlari har safar u bn uchrashganda shunaqa porlaydiki. Chin dildan sevishi aynan shu közlaridan ayon bölardi. Har gal uchrashuvlarda tinmay hazil-huzul qilar, qizni bir soniya bölsa-da zeriktirmas, hardoim quvnoq kayfiyatda bölardi. Hozir aytadigan gapidan söng ne holga tushadi u? U shu narsalarni öylab yanada köproq ezildi. U qandaydir ishoralar bn bildirishim kerak deb ahd qildi. Bu öylar uning miyasida qandaydir soniyalar ichida ötdi.
"Farhod aka...men...men...mensiz...meni yöqotib qöysangiz nima qilasiz?"
Farhod örnidan turib unga yaqinlashdi. Gulining bilagidan tutib közlariga qaradi.
"Sensiz menga hayot yöq" - qiz bu gapga va yigitning muhabbat töla nigohlariga dosh bera olmay közlarini yerga qadadi. "Gulim sensiz yashashni men hatto tasavvurimga ham sig'dira olmayman. Bu dunyoda sendan boshqa yaqinim yöq, hayotim mazmuni faqat sensan. Men faqat sening yoningda haqiqiy hayot bn yashayman. Meni unday gaplar bn qörqitma Gulim.
Agar sen ham meni tashlab ketsang...bilmadim...tashlab ketmaysanku tög'rimi?
Qiz uning nigohlariga ortiq dosh bera olmadi. U yigitning qöllaridan chiqib ketib nariroq yurdi. Tashlab ketmaysan deydimi? Qani edi ilojisi bösa, bir umr yonida qolardi ammo...
Biroz jim turib, tepaga qarab:
-Farhod aka, qarang barglar sarg'ayishni boshlapti, bu yil kuz erta tushadiganga öxshaydi.
Yigit: "E menga qolsachi umuman kuz bölmasin, - yerdan sarg'aygan barg oldi - Hammayoq barg, xazon bölib ketadi, - bargni chetga uloqtirdi.
"Daraxtlar ham xunuklashib ketadi, - ikki qölini tepaga kötarib - Bahor bn yozga yetmaydi baribir. Gullar, oftob charaqlab turadi.
Qizning közida yosh miltilladi. Yöq, u yig'lamaydi. Köz yoshlarini Farhod akasi körishi kerak emas. Shundoq ham hayotda köp qiynalganlar. Sekin bildirmasdan yoshni artib tashladi. Jilmaymoqchi böldi, lekin qölidan kelmadi. Yigitga ögirilib:
- Inson hayotini shu barglarga öxshataman. Avval kurtak ochib, söngra yam-yashil tusga burkanadi. Chiroy ochib turadi. Keyin kuz kelishi bilan asta-sekin öz chiroyini yöqotib, sarg'ayib, qovjirab yerga tökilishini boshlaydi. Xuddi insondek tuproq bag'rida uning hayoti yakun topadi.
Farhod uning oldiga yaqinlashib, bilagidan tutib, uning köziga engashib qaradi. Jiddiy ohangda söradi: "Menga qara, kechasi yaxshi uxladingmi?"
Guli hayron bölib: "Nega unaqa deyapsiz" - dedi.
Farhod kulib yubordi: "Gaplaringni qaragin, faylasufning özginasi. Xuddi kechasi yomon tush körib chiqqanga öxshaysan".
"Ba'zida hayot insonni faylasuf qilib qöyarkan. Sevgining örnini armon, visolning örnini ayriliq, quvonchning örnini köz yosh, umrning örnini..."
Gulining gapini Farhod böldi:
"Nimaga erta-indin öladigan odamlardek gapirasan a? Odamni unaqa qörqitma qöy. - berilib gapirib ketishni boshlaydi. - Hayotning gözalligini qara...Undan köra hayotdan zavqlanib yashasang-chi, uning har bir onidan lazzat olgin. Axir hayot bizga bir bora beriladiku. Boya özing aytgan kapalaklardek har bir ötgan kunimizdan mazmunli foydalanmaymizmi? Shirin orzularni xayol surib, orzularimiz sari intilsak..."
Guli Farhod gapirayotgan payt bög'ziga achchiq faryod tiqildi. U ham yashamoqchi edi, hayotning har bir onidan lazzat olgisi kelar, muhabbati bn bir umr yashab ötishni istardi. Lekin nomard taqdir unga bularni g'animat bildi. Yigitning sönggi gaplari qulog'iga kirmadi. Boshi aylanib, közlari tinib ketdi. Özini tutib tura olmay, yerga quladi. U aytolmadi, bedavo dardga yölliqanini aytolmadi. Bugun qancha harakat qildi. Atigi bir oy, balki undan ham kam umri qolganini bilganida eng birinchi hayoliga Farhod akasi keldi. Jondan sevgan Farhod akasiga bergan va'dasini bajarishga taqdir yöl qöymadi. Uni tashlab ketyapti. Hayot azoblariga duchor etib.
Gursillagan ovozni eshitib, Farhod gapidan töxtab ortiga ögirildi. Bir zum nima bölayotganini anglamay, söng öziga kelib Gulining yoniga chopib borib chökkaladi, qizning boshini qöliga oldi. Bir qöli bn uning nozik-nihol badanini kötarishga shaylanardi.
Farhod: "Gulim...Gulim...senga nima böldi? Közingni och meni qörqitma. Senga nima böldi? Och közingni...Gulim..."
Guli sönggi bor nafas oldi-yu, joni uzildi.
Yigitning hayqirig'i nainki xiyobonni, balki butun dunyoni larzaga keltirdi göyo...
"Y-Ö-Ö-Ö-Ö-Ö-Q GULIM Y-Ö-Ö-Ö-Q...Meni tashlab ketma...tashlab ketma...söz bergandingku...Axir nega? Nima un? - yigit uni bag'riga bosib yig'lardi. - Sen ham meni tashlab ketdingmi? Kichkinaligimdan ota-onamdan ayrilib yetimlik azoblari bn ulg'ayganimda seni uchratib, haqiqiy hayotim boshlangandek böludi. Endi sen ham meni tashlab ketdingmi Gulim? - yigit tinmay dod solib yig'lar, qizning jonsiz tanasini goh quchib, goh sochlarini silab yig'lardi.
Bu orada esa uning hayqirig'ini eshitib, atrofiga hiyobondagi odamlar yig'ila boshlagandi...
Bu hikoyani oldinam yozgandim. Ma'qul körsela tanlovda iwtirok etsin. Yoki hichbömasa yana chiqarila. Öqiwsin. Oldindan kotta rahmat
Farhod: Yomonam qörqoqsande boru - dedi kulib.
"Hech shu odatlaringizni qöymadingiz-da" - biroz jilmayib qöydi Guli.
"Menga qara, özi nimaga termulib ötiripsan?" - qiz qarayotgan tarafga qarab nimadir körishga urindi yigit.
Guli qöli bn körsatib: "Huv anu kapalaklarni köryapsmi?" - dedi.
"Qani körmayapmanku"- biror narsani körishga urinardi yigit.
"Ana qarang 2ta kapalak uchib yuripti" - yana körsatdi Guli. "A böldi kördim. Bizga öxshagan oshiqlar bölsa kerak a?" - dedi Farhod.
Guli: "Ana shu kapalaklar atigi bir kun umr körishadi. Lekin hamma narsaga ulgurishadi. Biz insonlar-chi? Hayotni qadriga yetmaymiz gohida".
"Tög'ri aytasan" - uning gapini ma'qulladi Farhod. "Biz köp vaqtimizni befoyda narsalarga sarflaymiz, lekin men hayotimdan, taqdirimdan mamnunman.
Bilasanmi nimaga?"
Guli nimaga deganday boshini qimirlatdi.
Farhod uning qöllaridan tutib: "Chunki u menga seni berdi. Seni qanchalar sevishimni bilasanmi? Seni hechkimga berib qöymayman.
Guli örindiqdan turib bir qadam tashladi. U hozir aytmasa kech bölishini tushundi. Ammo qanday gap boshlashni bilmasdi. Ortiga ögirilib yigitga qaradi.
"Farhod aka...men...men...mensiz" - yöq aytolmadi. Axir qanday aytsin? Uni ichini tilka-pora qilayotgan dard jondan sevgan aziz insoninig yuragini yuz chandon tilka-pora aylaydi-ku. Axir Farhodning közlari har safar u bn uchrashganda shunaqa porlaydiki. Chin dildan sevishi aynan shu közlaridan ayon bölardi. Har gal uchrashuvlarda tinmay hazil-huzul qilar, qizni bir soniya bölsa-da zeriktirmas, hardoim quvnoq kayfiyatda bölardi. Hozir aytadigan gapidan söng ne holga tushadi u? U shu narsalarni öylab yanada köproq ezildi. U qandaydir ishoralar bn bildirishim kerak deb ahd qildi. Bu öylar uning miyasida qandaydir soniyalar ichida ötdi.
"Farhod aka...men...men...mensiz...meni yöqotib qöysangiz nima qilasiz?"
Farhod örnidan turib unga yaqinlashdi. Gulining bilagidan tutib közlariga qaradi.
"Sensiz menga hayot yöq" - qiz bu gapga va yigitning muhabbat töla nigohlariga dosh bera olmay közlarini yerga qadadi. "Gulim sensiz yashashni men hatto tasavvurimga ham sig'dira olmayman. Bu dunyoda sendan boshqa yaqinim yöq, hayotim mazmuni faqat sensan. Men faqat sening yoningda haqiqiy hayot bn yashayman. Meni unday gaplar bn qörqitma Gulim.
Agar sen ham meni tashlab ketsang...bilmadim...tashlab ketmaysanku tög'rimi?
Qiz uning nigohlariga ortiq dosh bera olmadi. U yigitning qöllaridan chiqib ketib nariroq yurdi. Tashlab ketmaysan deydimi? Qani edi ilojisi bösa, bir umr yonida qolardi ammo...
Biroz jim turib, tepaga qarab:
-Farhod aka, qarang barglar sarg'ayishni boshlapti, bu yil kuz erta tushadiganga öxshaydi.
Yigit: "E menga qolsachi umuman kuz bölmasin, - yerdan sarg'aygan barg oldi - Hammayoq barg, xazon bölib ketadi, - bargni chetga uloqtirdi.
"Daraxtlar ham xunuklashib ketadi, - ikki qölini tepaga kötarib - Bahor bn yozga yetmaydi baribir. Gullar, oftob charaqlab turadi.
Qizning közida yosh miltilladi. Yöq, u yig'lamaydi. Köz yoshlarini Farhod akasi körishi kerak emas. Shundoq ham hayotda köp qiynalganlar. Sekin bildirmasdan yoshni artib tashladi. Jilmaymoqchi böldi, lekin qölidan kelmadi. Yigitga ögirilib:
- Inson hayotini shu barglarga öxshataman. Avval kurtak ochib, söngra yam-yashil tusga burkanadi. Chiroy ochib turadi. Keyin kuz kelishi bilan asta-sekin öz chiroyini yöqotib, sarg'ayib, qovjirab yerga tökilishini boshlaydi. Xuddi insondek tuproq bag'rida uning hayoti yakun topadi.
Farhod uning oldiga yaqinlashib, bilagidan tutib, uning köziga engashib qaradi. Jiddiy ohangda söradi: "Menga qara, kechasi yaxshi uxladingmi?"
Guli hayron bölib: "Nega unaqa deyapsiz" - dedi.
Farhod kulib yubordi: "Gaplaringni qaragin, faylasufning özginasi. Xuddi kechasi yomon tush körib chiqqanga öxshaysan".
"Ba'zida hayot insonni faylasuf qilib qöyarkan. Sevgining örnini armon, visolning örnini ayriliq, quvonchning örnini köz yosh, umrning örnini..."
Gulining gapini Farhod böldi:
"Nimaga erta-indin öladigan odamlardek gapirasan a? Odamni unaqa qörqitma qöy. - berilib gapirib ketishni boshlaydi. - Hayotning gözalligini qara...Undan köra hayotdan zavqlanib yashasang-chi, uning har bir onidan lazzat olgin. Axir hayot bizga bir bora beriladiku. Boya özing aytgan kapalaklardek har bir ötgan kunimizdan mazmunli foydalanmaymizmi? Shirin orzularni xayol surib, orzularimiz sari intilsak..."
Guli Farhod gapirayotgan payt bög'ziga achchiq faryod tiqildi. U ham yashamoqchi edi, hayotning har bir onidan lazzat olgisi kelar, muhabbati bn bir umr yashab ötishni istardi. Lekin nomard taqdir unga bularni g'animat bildi. Yigitning sönggi gaplari qulog'iga kirmadi. Boshi aylanib, közlari tinib ketdi. Özini tutib tura olmay, yerga quladi. U aytolmadi, bedavo dardga yölliqanini aytolmadi. Bugun qancha harakat qildi. Atigi bir oy, balki undan ham kam umri qolganini bilganida eng birinchi hayoliga Farhod akasi keldi. Jondan sevgan Farhod akasiga bergan va'dasini bajarishga taqdir yöl qöymadi. Uni tashlab ketyapti. Hayot azoblariga duchor etib.
Gursillagan ovozni eshitib, Farhod gapidan töxtab ortiga ögirildi. Bir zum nima bölayotganini anglamay, söng öziga kelib Gulining yoniga chopib borib chökkaladi, qizning boshini qöliga oldi. Bir qöli bn uning nozik-nihol badanini kötarishga shaylanardi.
Farhod: "Gulim...Gulim...senga nima böldi? Közingni och meni qörqitma. Senga nima böldi? Och közingni...Gulim..."
Guli sönggi bor nafas oldi-yu, joni uzildi.
Yigitning hayqirig'i nainki xiyobonni, balki butun dunyoni larzaga keltirdi göyo...
"Y-Ö-Ö-Ö-Ö-Ö-Q GULIM Y-Ö-Ö-Ö-Q...Meni tashlab ketma...tashlab ketma...söz bergandingku...Axir nega? Nima un? - yigit uni bag'riga bosib yig'lardi. - Sen ham meni tashlab ketdingmi? Kichkinaligimdan ota-onamdan ayrilib yetimlik azoblari bn ulg'ayganimda seni uchratib, haqiqiy hayotim boshlangandek böludi. Endi sen ham meni tashlab ketdingmi Gulim? - yigit tinmay dod solib yig'lar, qizning jonsiz tanasini goh quchib, goh sochlarini silab yig'lardi.
Bu orada esa uning hayqirig'ini eshitib, atrofiga hiyobondagi odamlar yig'ila boshlagandi...
Bu hikoyani oldinam yozgandim. Ma'qul körsela tanlovda iwtirok etsin. Yoki hichbömasa yana chiqarila. Öqiwsin. Oldindan kotta rahmat
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!