Tasodifiy hikoya: Йўлда. Давоми
Келиб хонтахтага ўтирдим, Зарина ёнимга ўтириб чой узатди ва дастурхонга таклиф қилди. Қарасам чиройли дастурхон тузалган, гўшт билан пиёз аралаштирилиб қовурилган, битта муздек роял ароқ қўйилган, уч тўрт хил салат бор. Жоним ароқ қуяйми деб сўради, албатта дедим, шу пайтда хотин тел қилиб қолди, дадаси яхши келдингизми дейди, уйдагиларни тинчлигини сўраб Самарқандда ишларим бор шу ердаман, кечга қайтаман худо хохласа деб тел ни ўчириб қўйдим. Зарина иккаламизга бир рюмкадан ароқ қуйди ва ич...davomi

pok sevgi (sayoнaтcнidan)

Добавил:	Lil_gangstar (26.11.2014 / 09:36)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10102
Комментарии:	Комментарии закрыты

Tezyurar poezd shiddat bn olg'a intilardi. Biz xamrohlar ikki ayol bn, suhbatlashib borardik. Birinchi sevgi - qalbning quyoshi! U umrning bo'yi hayotning yölini yoritib turadi, - deya gap boshladi xamroh ayol :
- öshanda juda mag'rur qiz edim. Yelkalarim uzra erkalanib, bellarimni quchib jilolanayotgan tölqin-tölqin jamalak sochlarimning öziyoq qaramaganni qaratar edi. Biroq hech kim yurak yutib gap otolmas, nigohlarini qadash bilangina kifoyalanardi. Bu esa meni yanada balandroqqa, osmonlarga chiqarib qöyardi. Mabodo dadilrog'i duch kelib tanishishga uringan taqdirda xam özimni shunday tutardimki, göyo xech kim gapirmayapti, xech narsa eshitmayapman. Shunda birdan uning kayfiyati tushib, nari ketardi. Ha, dili og'riganini aniq his qilardim. Bu meni aslo xavotirlantirmasdi.
Öqishlarimni tugatib uyga kelayotgan edim. Avtobusda bir körimsizgina yigit bn yonma yon ötirib qoldik. Men yöldagi sevimli mashg'ulotim- kitob öqishga tushdim. Yigit bölsa iyagin kaftiga tutgancha meni oshkora kuzata boshladi. Doimgidek pinagimni xam buzmadim. Manaman, deganlarga qayrilib qaramagan, sen kim bölibsan, dedim ichimda. Bir vaqt shundoq qölimdagi kitobning ustiga boshini qöyib yuzimga tikildi. Bu keskin harakatdan chöchib özimni orqaga tashladim.
- ha-a-a ? - qichqirib yubordim birdan.
- uxlab qolmadizmi ? Söradi u. Jaxd bn og'zimni juftladimu uning qorachadan kelgan sokin chexrasida, samimiy boqib turgan közlarida, shirin tabassum balqiyotgan lablarida aks etgan bir sof , pokiza nimadir ovozimni ichimga yutiwga majbur etdi.
Yana kitob öqiwda davom etdim. U savollarni aralaw berardi. Bunga beparvo ötirardim.
- öqiwdan qaytyapsizmi? Qayerda öqiysiz? Qayerda yawaysiz? Ismiz nima? U savollarini javobsiz qoldirayotganimga parvo qilmasdi.
- ismim Farhod, hozir hizmatdow döstimni oldiga ketyapman. Eyy qöying shu kitobni, deb qölimdan kitobni oldiyu sumkamga soldi. Lablarim titrab yelkalarim bir titrab tuwdi.
- böldi, böldi deya gunohkorona gapiri latifa aytishga tuwib ketdi. Gapirmoqchi edim lekin jimgina örindiqqa suyanib, közlarimni yumdim. Farhod 3 soat yölda tinmay gapirardi. Latifalari wu qadar qiziq ediki, sekin yuzimga tabassum yugurardi. U köp savol berardi. Men esa faqat ha yöq javobi bn kifoyalanardi. Manzilga yaqinlashib tuwar ekanman, Farhod g'amgin gapira bowladi. Tog' tog' bn uchrawmasa odam odam bn albatta uchrawadi. Agar taqdirimizda 10 yildan kiyin uchrashish bitilgan Bölsa mani tanirmikansiz, esizdan chiqarmasmikansiz. U kulimsirab blaknotiga bir nimalar yozdi. Qarasam tel raqam. Qölimga varoqni yirtib Tutqazdi va ketdi. Söng yukimni olib men ham tuwdim. Birdan waboda kötarildi. Qölimdagi Varoq parchasi uchib ketdi. Afsuslandim. Endi uni bowqa köra olmiman. U Qalbimni zabt etgandi. Mana oradan aytganidek 10 yil ötdi. Uni hech uchratmadim. Farhodga öxshaw bir inson bn turmuw qurdim. Uni doim eslayman. Doim yig'lagim kelsa uni latifalarini eslab yig'idan töxtayman, nima bölgan taqdirda ham u mani chin sevgim . . . Deya köziga yosh oldi. Qolgan hamrohlarni ham közi namlandi. Ha bu sevgi