Tasodifiy hikoya: Farida Va Farxod ( kayf qilish uchun tavsiya etladi)
Uzoq o‘tmishda bir chuqur soy nomli qishloqda Forxod aka ismli durodgor bo‘lib, xotini sel toshqini tufayli olamdan o‘tgan, oilada 15 yoshli qizi va 4 yoshli o‘gli bn yolg‘iz qolibdi. Oyladagi sharoit juda og‘ir ro‘zgor tebratish arang qora qozon qaynab turardi. Qizi Farida maktab fo‘rmasi o‘quv qurollari yuqligi sabab o‘qishni xam tashlab quygandi. Farxot aka durodgorchilik qilar, odamlarni uyini qurib berar, kimni uyida og‘ir ishi bulsa qilib berardi lekin kosasi oqarmas edi. Yoz kunlarini bir...davomi

TJ_MaGiC___Chunki - bu taqdir...

Добавил:	TJ_MaGiC (03.12.2014 / 11:24)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	19033
Комментарии:	Комментарии закрыты

Vokzal. Odam gavjum. Kimdir qayerlargadir shoshgan, kimdir esa yaqinlarini kutib olish niyatida bu yerga chiqqan. Zilola esa betoqat u yerdan-bu yerga yurardi. Uni zimdan bir yigit kuzatib turganini u hatto payqamadi ham. Shu payt qizning qöl telefoni jiringlab qoldi. U göshakni kötarishi hamono narigi tomondan ayol kishining ovozi eshitildi:
-Menga qara, hamma narsangni olib kelyapsanmi? Uyga kelgach, bahona qilma!
-Aya, axir imtihonim borku. Baribir qaytib kelishim shart! - qarshilik körsatdi Zilola.
- Sen imtihonni emas, özingni öyla. Meni öyla. Shuncha yurganing yetadi. Axir salkam 6oy böladi. Haliyam kech emas, avval borib narsalaringni yig'-da, keyin yölga chiq,-qiziga buyruq berdi ona.
- Aya, axir bekorga shuncha payt tayyorlandimmi bu yerga kelib? Imtihonim ötib, javobi chiqsin aya. Agar kirolmasam butunlay qaytib boraman. Axir dadamlar öqishimni xohlagandilarku.
Zilolani zimdan kuzatayotgan yigit yaqinroq kelib qizning telefondagi suhbatiga quloq tutdi.
- Hardoim shunaqa deysan. Odamlardan har xil gap eshitib qon bölib ketdim, - onaning yig'lamsiragan ovozi eshitiladi. - Dadang hayot bölganlaridayam maylidi...Odamlar nimalar demyapti bilasanmi?
Qizning qoshlari chimirildi, ovozi ham biroz balandlashib:
- Nima deyapti ösha "hamma"? Yana qanaqa tuhmat qilishyapti? Ularning gapiga qarab xohiw, istaklarim, orzuimdan voz kechamanmi? Odamlar, odamlar dwyavermang endi...
- Deyman, bildingmi deyman. Agar narsalaring bilan kelmasang, kelib ötirma tushundingmi? - onasining rostmana jahli chiqdi.
- Bormayman, aya, ösha uyingizga bormayman, - ham jahli chiqib, ham yig'lsirab javob berardi Zilola. - Qayerdagi odamlarning gapini deb menga...
Rustam ortiq chida olmadi. Borib qizning qölidan telefonni tortib oldi.
- Onalar bilan bunaqa gaplashilmaydi. Qayerdan örgangansiz bunaqa muomalani?
Zilola biror narsa deyishga ojiz edi. U bu bezlik qilgan yigitga hayron qarab turdi. Gapirmohchi bölib endi og'iz juftlagan ham ediki, yigit unga e'tibor bermay telefonni qulog'iga tutdi.
Assalomu alaykum kennayi! Xavotir olmang, qizingiz poyezdga chiqyapti. Hademay körishasizlar. Tez orada bag'ringizga yetib boradi.
Zilola hali ham talmovsirab qarab turardi.
Göshakning narigi tarafidan biroz taajjublangan ovozda tutilib gapiradi ayol:
Valeykum assalom! S-s-siz...siz kim bölasiz?
- Men...- qizga ayyorona qarab qöyadi va közini uzmay gapiradi - Men vokzal xodimiman. Vokzalda shovqin kötarish mumkin emas. Shuning uchun qizingizga biroz dakki beraman. Aybga buyurmaysiz.
Onaning ovozi darrov özgaradi:
Voy aylanib ketay bolam uzr. Qizim biroz qiziqqonroqda. Özi men aybdorman. Urishmang xop. Rahmat sizga. Mayli uzr - mehribon tovushda xayrlashib telefonni qöyadi.
Yigit qizga telefonni qaytarib bermohchi böladi. Qiz esa og'zi avval boylanib, endi yechib tashlanganday bidillab ketadi:
- Siz kimsiz? Nima haqqingiz bor bunday qilishga? Nimaga unday qildingiz?
Rustam esa xotirjam:
- 2marta onangizga baland ovozda gapirmang xop.
- Siz nimaga begonalarning ishiga aralashasiz? Hechnarsadan bexabar... - shu payt poyezdning jönashi haqida e'lon qilishadi. - Voy poyezdim ketib qoladi hozir, - qiz sumkasini kötargancha shosha-pisha poyezdga yuguradi. Yigit uning ortidan qarab qoladi va qölida telefoni qolib ketgani yodiga tushib:
- Voy esi pastvoy telefoni menda qolib ketdiku, - qizning ketidan poyezdga qarab yuguradi. Vagon ichiga yugurib kirdi. Qiz allaqachon kupelardan biriga kirib ketishga ulgurgan edi. Rustam kupelarning har biriga qarab chiqishni boshladi. Va nihoyat bir kupening eshigini ochishi bilan narsalarini joylayotgan qizga közi tushadi.
Rustam: Xux, xudoga shukr topdim. Yaxshi qiz...
Zilola orqasiga ögirilib chöchib ketdi:
Yana sizmi? Nimaga orqamdan poylab yuripsiz?
Rustam Zilola tarafga bir qadam tashlab:
- Men...
- Yaqinlashmang, - sumkasi bilan ödag'ayladi. - Hoz baqiraman.
Rustam orqaga tisarilar ekan, ikki qölini taslimman deganday kötardi. - Voy men...
Zilola uning gapini bölib:
- Jiming. Kimsiz? Nima kerak mendan sizga?
Yigit bir qöli bilan telefonni körsatadi. Ammo qiz tushunmaydi: - Nima qilyapsiz?
Poyezd sekin joyidan jildi. Bundan xavotir olgan yigit ikki qölini kötarib turgan holatda bir qölidagi telefonni körsatib boshini imlaydi.
- Tilingizni yutvorganmisiz? - hali ham gap nimadaligini tushunmagan Zilola.
- Voy özingiz jiming dedingizku.
- Maynavozchilik qilmang. Nima xohlaysiz mendan? Nimaga orqamdan ergashib yuripsiz?
- Men sizni orqangizdan ergashib yurganim yöq. Telefoningizni menga tashlab özingiz qochib ketdingiz-ku. Olib qöying telefoningizni, - Rustam telefonni uzatib stolga qöydi.
Zilola xavotirlanib telefonni oldi:
Rahmat sizga...Insofli yigit ekansiz, - sumkasini joyiga qöydi.
- Rahmat, - Rustam xafa körinishda ötirib oldi.
Qiz ham uning qarshisiga ötirdi. U biroz xijolat chekardi.
- Sizam Samarqandga ketyapsizmi? Yuklaringiz körinmaydi.
- Yöq, - qörs javob berdi yigit.
- Unda qayergacha borasiz insofli yigit? - qiziqsindi Zilola.
- Men özi hech qayerga borishim kerakmas. Toshkentda qolishim kerak edi. Vokzalda. Sizga tushuntirib telefonni berguncha poyezd yurib ketdiku, - yigitning jahl qilayotgani sezilib turardi.
Zilola yanada noqulay ahvolga tushdi. Axir yigit uni deb shu ahvolga tushib ötiribdi. U biroz gapirib yigitni jahlidan tushirib, chalg'itmohchi böldi.
- Voy meni kechiring notög'ri tushunganim uchun. Meni deb poyezdda qolib ketdingiz insofli yigit. Vokzalga kimnidir kutib olishga chiqqanmidingiz?
- Hech kimni kutib olishga chiqmagan edim. Nimaga meni insofli yigit db yotibsiz? - Rustamning rostmana jahli chiqdi.
- Chunki ismingizni bilmayman-da, - jilmaydi Zilola.
Qizning jilmayishini körgan Rustam biroz jahli tarqadi. U haaa deganday boshini qimirlatib qöydi va qizdan söradi:
- Sizni ismingiz nima?
- Ismim Ismaloq.
Rustam hayrat bilan qaradi. Bu qiz yana ustidan kulmoqchimi?
- Buni qarang-aaa!!!
- Endi otimni sörashingiz kerak, - quvnoqlik bilan gapirdi Zilola.
Qizning samimiyligini körib, yana jahl qilishni boshlayotgan Rustam darrov sovidi.
- A-a-a, otingiz nima?
- Otim Otquloq, - kulib yubordi qiz. Yigit ham uning haziliga kulgisi kelib unga jör böldi.
- Hazillashdiiiim...Zilola, - shunday deb u qöl uzatdi. Unga javoban yigit Rustam deb qöl uzatadi.
- Sizni tushkunlikka tushib qolganingizni körib biroz kayfiyatingizni kötaray dedim-da hazillashib. Hech qayerga ketmasangiz, hech kimni kutib olmasangiz vokzalda nima qilib yurgandizgiz? - qiziqsindi Zilola.
Rustam ham hozirgi hazil-huzildan keyin özini bösh qöydi.
- Men akterlikka öqiyman. Ustozim Jasur aka (bu man) yaxshi akter bölish uchun odamlarni kuzat, obraz örgam deydilar. Obraz örganishga eng yaxshi joy qayer bilasizmi?
Zilola qiziqib ketib:
- Vokzalmi?
Rustam qizga termulib turib:
- Yöq...bozor, - deb kuldi. Qiz ham qöshildi. - 1:1. Bozor, vokzal...shuning uchun men haftada bir kun bozorga borib shunchaki aylanaman. Bir kun kelib vokzalda odamlarni kuzataman. Bilasizmi bu juda qiziq mashg'ulot. Turli xil insonlarni uchratasiz.