Tasodifiy hikoya: kursdowim sabina bilan
kursdowim sabina bilan...davomi

EroMasterning Qaytishi!

Добавил:	EroMaster (07.04.2015 / 22:28)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	21994
Комментарии:	2

"EroMasterning Qaytishi"
Ilk bor: Hayotiy hikoya. . .

Fevral oyi o'rtalariga kelib kunlar nisbatan iliqroq bo'lgandi. Toshkent ko'chalaridan birida joylashgan shinamgina kafeda bir gurux yoshlar asabiy holatda edi.
-Zaybal blin, qatga ketadi u, nime hechkimin bilmisanla a?
-Ne manga sakravosan yiban, man qattan bilaman uni?
-Ssskee nadayel uje, qislarin sukala, osmonga uchib ketmagandir, topiladi hozir!
Bu gapdan davradagilar biroz o'zlarini bosib olishdi. Lekin ko'pchilik asabiy holatda edi, oyda bir marta o'tkaziladigan do'stlar yig'inida birgina odam kelmay qolsa hamma asabiylashar, uni yerni tagidan bo'lsa ham topib, olib kelishga intilishardi. Bu "qoida"ni yaxshi anglagan davradagilar yig'ilish kuniga hamma ishlarini bir chetga surishar, muhim majlis bo'lsa ham uni boshqa kunga ko'chirishga majbur edilar. Kech qolgan nisbatan ozroq miqdorda jarima to'lasa, kelmay qolgani bir necha ming dollar jarima to'lashga majbur etilardi.
Ba'zilar telefon orqali boshqa tanishlarga bog'lanar, internetda u bo'lishi mumkin bo'lgan saytlarga qarashar, hullas, uni topishga urinishardi.
U esa. . . .uzoqlarda edi. . .
Kafe eshigi ochilib, 20 yoshlardagi chiroyli, qomati o'ziga juda mos, sochlari mayda o'rilgan, boshiga milliy do'ppini qo'ndirib olgan qiz kirib kelganini davradagilar avvaliga payqashmadi. U mayda qadamlar bilan shovqin-suron markaziga yaqinlashdi. Davradagilar uni sezib, birma-bir jim bo'pqolishdi. Hamma bor diqqatini qizga qaratib, jim qolishdi. Bundan qiz biroz hayajonlandi, ko'pchilik, asosan yigitlar va kamchilik qizlarning ko'zlari o'ziga tikilib turganidan o'ng'aysizlandi, tizzalari titrab ketdi. U sumkachasini ochib, allanima yozilgan bir parcha qog'oz chiqardi va eng yaqinda turgan yigitga berdi. Yigit qog'ozni olsada, qizdan ko'z uzmas edi. Qiz yutinib qo'yib, ming bir istihola bilan gapirdi:
-Axror akam. . . . Dubaydalar. . .

* * * * *

Soat: 10:30 GMT 4
Birlashgan Arab Amirliklari, Dubay.

Lena 22 yoshni qarshilagan rus millatiga mansub, shirinso'z, ochiqko'ngil, mehribon qiz. Yupqa ko'ynakda ochiq havoda quyoshga qarab yotarkanman, uning ovozini eshitdim.
-Кажется, многие люди начинают нервничать, так как они не могут найти вас, -u shunday deya yelkamga qo'lini qo'ydi. Qo'limdagi stakandan sharbatni simirarkanman, so'radim:
-Почему вы так думаете?
-Ваш телефон был звон в течение нескольких часов. -dedi u, kechagina sotib olgan telefonimni tutqazib, - И с того номера телефона я догадываюсь, вызывающие абоненты из вашей страны. Вам повезло, у вас есть такие друзья.
-О да, я рад, что они поняли, я не с ними -deya kulib qo'ydim va telefonni o'chirib, chetga olib qo'ydim. "Hammasidan dam olish kerak" deya hayolimdan o'tkazdim.
-Sen bola ruschani qachon o'rgana qolding a?
Tanish ovozni eshitib, ko'z qirim bilan Murodga qaradim va yana ko'zlarimni yumgancha javob qaytardim:
-Bilmasmiding, onamni qornidan tushganimda doya opaga qarab ruscha serenada kuylaganman.
Murod gapimdan qah-qah urib kulgancha, yonimdagi kreslodan joy oldi va pepsidan quyib, icha boshladi.
-Dubay senga yoqyapti a, to'g'risini ayt, ketging kelmay qolyapti -dedi qistovga olib.
-Haaa, dubay ajoyib shaxar. Lekin San-fransiskoga teng kelolmaydi, -dedim sir boy bermay, -u yerda bolaligim qolgan.
-Uyga qachon qaytmoqchisan?
-Taxlil natijalariga qarab. Balkim bir oy, balkim bir yil. Ish topsam yaxshi bo'lardi. Cho'ntagimni tagi ko'rinib qoldi uje.
-Buyog'ini o'ylama, men shef bilan gaplashdim, kuryerlikka rozimisan?
-Kuryerlik? Aqling joyidami, buyerda hali birorta ham ko'chani yaxshi bilmasam, adashib o'zim yo'qolib qolamanku.
-Unaqa emas. Yo'lni sen bilmasang GPS biladi, mashina haydashni bilasanku harqalay?
-Jiddiy gapiryapsanmi?
-Mutlaqo.
-Nimayam derdim, tayyor ish bo'lsa qochmimanku, lekin shefing menga ishonarmikan?
-U senga emas, menga ishonadi. Sen shu yerda dam ol buguncha.
-Eeee yo'q o'rto, buyerda sen bilan xotininga halal berish niyatim yo'q, -dedim kulib. Internetni qarab kvartira topib qo'yganman. Kechroq o'sha yerga ketaman.
-Bu gapingni yig'ishtir ahmoq, -dedi u rosmana jaxl bilan, -uzoqdan yaqin do'stim keladiyu, men uni kvartirada turishiga rozi bo'lamanmi? Hechamda!
-Murod, meniyam tushun, bilasan yolg'iz qolishni ma'qul ko'raman hozir. Shunchun ham alohida yashaganim ma'qul.
-Agar biznikiga kelib turmasang, aftingni yoraman, -dedi u mushtini o'qtalib.
Murod ichkariga kirib ketarkan, men uzoqlarga tikilgancha, hayol surishni davom etdim. Murod bilan universitetda birga o'qigandik. Bakalavrni tugatib, men magistraturaga harakat qilayotganimda u dubayga, biznes bilan shug'ullanadigan tog'asini yoniga ketgandi. Mana 2 yil ichida o'zini o'nglabdi, ijara bo'lsa ham uyi, mashinasi bor, uylanibdi. . . Kelayotganimdan xabar topib meni kutib olishga chiqdi va shu yerga olib keldi. Zo'r yigitda. . .deya o'ylaymanu yana undan yordam olayotganim uchun paxta qo'ymayabmanmi deb o'zimdan shubxalanib qo'yaman. . .

* * * * *

Lift eshigi ochilgach, chemodanimni g'ildiratgancha sudrab liftdan chiqdim. Podyezdda yon atrofga qarab, 238-kvartirani izladim, chap tarafdagi eshikdagi 238 raqamiga ko'zim tushib, jilmaygancha o'shayoqqa yurdimu, podyezdning narigi tarafida 2ta xiringlashib turgan qizga ko'zim tushdi. Ular podyezd derazasidan tashqariga qarab, nimanidir ko'rsatib xiringlashardi. Ulardan biri menga qarab kulishdan to'xtatida, yonidagi qizni turtdi. Ikkalasi ham menga yeb qo'ygudek tikilib turganidan hijolat bo'lib, eshik tarafga yurdim va kalitni suqib, ocha boshladim. Qizlar yana xiringlashishni boshlagach, men ham miyig'ida kulib qo'yim. . .
Kvartiram bir o'zim yashashimni hisobga olganda lyuks edi. 3 xonali, to'liq jixozlangan, oshxona, yuvinish xonalari bor. Bundan ortiq yana nima ham kerak?
Yuklarimni joylashtirib bo'lgach, cho'ntagimni kovlab pullarni chiqardim. Bor yo'g'i 50 dollar pulim qolibdi. Shuncha pulni 2 kunda sarfladimmi? Qayoqqa ketdi buncha pul? Bu pul bilan bu yerda hechqancha yashab bo'lmasdi. Ertadan ishga chiqamanku, bir gap bo'lar, ko'chada qolmasman.
Lekin xursand qiladigan yangilik ham yo'q emasdi: muzlatgich to'la edi. Bu ahmoqlikdek tuyulishi mumkin, lekin bundan juda xursand edim. Darrov kartoshka, piyoz, go'shtni tayyorlab "jiz-biz" qilib yubordim. Soat 8 bo'lib, qorong'i tushgan edi, qornim to'q, uyqi yo'q. Bir aylanib kelay deb kvartirani qulflab, liftga qarab ketdim. Lift eshigi ochilib, endi kirmoqchi edim, ortimdan "hey" degan ovozni eshitib to'xtadim. Bu haligi 2ta xiringlashayotgan qizlardan biri edi. Aftidan xitoy yoki koreys yoki yapon edi, harqalay "piska"da!
-Приветик.
-Привет. Как дела?
-Достаточно хорошо. Я думаю, вы новичок в этой квартире?
-На самом деле я новичок в этом городе -deya kulib qo'ydim.
-Вы русском?
-Нет. Я узбек! -mag'rur ohanda dedim.
-Меня зовут Джули, -qo'lini uzatdi u.
-Ахрор, кстати, Алекс, -deya qo'lini siqib qo'ydim.
-Приятно познакомиться. Могу ли я пригласить вас на нашей квартире для. . .
-На что? Для чашкой чая или на ужин? -deb gapini bo'ldim.
-Может быть любой из них -qiz