Tasodifiy hikoya: Majburlikdan ortga qayttim qaytkanimda esa immmmm
Salom ismim Laylo 94 yilman erim bilan ajrashgamman gozallik salonida ishliyman judayam xazilkash shox qizman , Bir kuni salondi qizla bilan Samarqandga bordik aylangani, 4 ta qiz mazza qilib aylanib rasmlaga tushib qaytdik , toshkenga yaqinlashib qoludik birdan esimga tushib qoldi telifonim samarqandda kafeda qopketipti, ( kafega zaryatkaga qoyipturudim,) voy endi nima qilaman dip majbur 1 ozim qaytib ketdim samarqandga, ishqilib telimmi titmagan bosin xichkim dip borsam usha kafeni xo'ja...davomi

EroMasterning Qaytishi 2!

Добавил:	EroMaster (08.04.2015 / 19:33)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	20379
Комментарии:	1

EroMasterning Qaytishi 2
Hikoyaning davomi.


Oldingi Qism

-Siqilma, yig'lama, senga yordam beraman, -shunday deb peshonasini silab qo'ydim. Lekin qanday olib chiqaman?
Miyamga bittagina g'oya keldi. Telefonimni olib Murodga sms yubordim: "Buyoqqa chiq. Ishkal qilamiz. Qizni opchiqib ketishim kerak. Eshikni ochiq ushlab tur"
"Jiddiy aytyapsanmi? O'rto bitta qizzi deb a?"
"Mutlaqo jiddiy. Tez bo'l, bo'lmasa o'zim harakat qilaman"
Krovatga, qizni yoniga o'tirdim va tasalli bera boshladim:
-Bo'ldi qil, keyin yig'laysan. Agar eplayolmasam hafa bo'lma. Ko'zyoshlaringni art, -shunday deb ro'molchamni qo'liga tutqazdim. U ko'zyoshlarini artib, chuqur nafas ola boshladi.
Men esa hayajonlanardim, imtixon topshirayotgan vaqtim esimga tushdi negadir. Birozdan keyin sms keldi:
"Showtime!"
Qizni qo'lidan tutib, eshikka yetakladim, eshikdan tashqariga qarab olgach, unga qaradim:
-Qulog'inga quyib ol, vaqti kelganda menga qaramay qochaver, tushundingmi, ko'chaga chiq, kumushrang mashina turibdi, ho'p?
-Hho'p, -dedi u titragan tovushda.
Chuqur nafas oldimda, "Bismilloh" deb pichirladim, "Ey xudo, shu qizni qutqarishimga yordam ber" deya hayolimdan o'tkazdim.
Qizni qo'lidan mahkam ushlab, koridorga chiqdim, chiqish eshigi tarafga shahd bilan yura boshladik. Murod dev bilan nimanidir gaplashayotgan edi. Eshik qiya ochiq. Qizni qo'lidan yanada mahkam siqib, eshikka yaqinlashdik. Dev avvaliga bizni sezmadi, lekin bizga ko'zi tushib, qo'li bilan yo'lni yopdi.
Qizni qo'lidan siltab, oldinga itardim, u engashib, devdan o'tib, eshikdan chiqib qochdi.

* * * * *

Karaht holda mashinada o'tirardim. . .
-Huuuuuuhuuhuhuuu! -qichqirdi Murod mashinani uchirgancha.
O'g'zi-burnim to'la qon, burnim singani aniq edi. Karaxt holatda oxirgi 5 daqiqada bo'lgan voqealarni xotirladim: dev menga yopishgani, yoqamdan olib, burnimga tushirgani, yana tushirgani, men uni changalidan chiqolmasdim, uni qorniga tepganimda biroz bukchaygani, Murod unga yopishib ag'dargani, meni sudrab olib chiqqani. . .
Orqa o'rindiqda qiz yuzini changallab o'tirardi.
-Menga qara, bu qiz jigaringdan urdimi deyman a? -dedi u hursandchilikdan baqirib.
Labim ham og'riyotganidan gapira olmasdim. Qon to'xtamay oqardi.
-Kasalxonaga boramizmi?
-Uyga, -dedim zo'rga, lablarimni bazo'r qimirlatib.
-Hey. . ?
-Uygaaaa!
Kvartiram joylashgan bino yonida to'xtab mashinadan tushdik. Lekin qiz tushmay o'tiraverdi. Orqa eshikni ochib, unga ishora qilganimdan keyin tushdi. Lekin bir og'iz ham gapirmas, ko'zlari qizarkan, yuzida ko'zyoshlari qotib qolgandi. Bir qo'lim bilan burnimni, boshqasi bilan qizni qo'lini ushladim. Murod oldinda yurib, yo'l boshlardi.
Kvartiraga kirganimizdan keyin Murod shkaflarni titkilay boshladi:
-Aptechka qayerda?
Unga tushintirishga qiynalgandan ko'ra o'zim oshxonaga o'tib, oq qutichani olib chiqdim. Murod aptechkani ochayotganida kirganimizdan beri eshik tagida turgan qiz ovozga kirdi:
-Menga bering.
Murod bir zum hayrat bilan tikilib turdida, "mayli" deb qutichani unga tutqazdi.
-Axror, men boraqolay, Lena havotir olayotgandir? Kechroq telefon qilib xabar olaman.
Unga javoban bosh irg'ab qo'ydim. Murod eshikni yopib chiqib ketgach, qiz (ismini haliyam bilmasdim) qutichadan paxta va spirt olib qonni artib tozaladi. Ko'zimni yumib, boshimni yuqoriga qilib o'tirardim. Qiz keyin qon oqayotgan joylarga yod surib qo'ydi. Yod tegishi bilan bir sapchib tushdim, juda achishtirardi.
-Ana bo'ldi, tez orada to'xtaydi.
-Rahmat, -dedim ortga suyanib olarkanman. Qiz haliyam tik oyoqda edi.
-Siz. . . Sizga rahmat. . . Judayam rahmat. . .
Qarasam hozir yana yig'i-sig'i boshlanadigan.
-Bo'ldi, jim, tsss! Qani, o'tirchi, -unga kresloni ko'rsatdim. U iymanibgina o'tirdi.
-Isming nima?
-Kamola.
-Yoshing?
-22da.
-Qayerdansan?
-Buxorodan.
-Ha yaxshi. Endi bunday, bo'lib o'tgan ishlarni unut. Birga toshkentga qaytamiz tez orada.
-Lekin. . .
-Nima. . . ?
-Passportim. . . Ularda, Sanamda qolgan. . .
Eeee homkalla! Odamni sotgandan keyin passportini olib qo'yishardiku, buni qanday unutdim a? Shu narsa hayolimga ham kelmabdi. . . Lekin baribir passportini ololmasdik. Muhimi Kamolani o'zini opqochdim!
-Ehh. . . . Uniyam biror nima qilarmiz. Bir iloji topilar.
-Rahmat, sizga . . . ?
-Axror, ismim Axror. Sendan 2 yosh kattaman.
-Rahmat Axroraka. . .
Muzlatkichni titkilab, konservalangan baliq bilan qorin to'qladik (labim ham yorilgani uchun ovqatni zo'rg'a yegandim). Keyin singan burnimga qon oqayotgani uchun plaster yopishtirib oldim. Bu kvartirada faqat bitta yotoqxona va bir kishilik krovat bor edi. Xonamni Kamolaga bo'shatib berib, o'zim mexmonxonadagi divanda uyquga ketdim.

* * * * *

-Axroraka, Axroraka?
Erinibgina ko'zimni ochdim. Tepamda Kamola jilmayib turardi. Uni ko'rib meni ham chehram yorishdi.
-Turing, nonushta tayyorladim.
Yuvinish xonasiga bu ahvolda kirishni hechkim istamasa kerak. Yuzimni yuvaman desam, suv tegsa achishadigan bo'lib yotibdi. . .
Oshxonaga kirganimda nonushta tayyor edi: kofe damlangan, tuxum qovurilgan, mevalar tuzalgan. Nonushta qilib bo'lmasimizdan Murod keldi.
-Basharang chiroyli bo'lib qoptimi? -deya iljaydi u. Unga Kamola haqida gapirib berdim.
-Passporti ham yo'q. Nima qilsak bo'ladi?
-Bilmayman, bunaqa narsalarga aqlim yetmaydiyu, o'zing surishtir tanishlaringdan.
Rostdanam uni qo'lidan hamma narsa kelavermaydiku deb o'ylab qoldim.
-Sen o'rto bugun ishga chiqma, uyda qol. Bunaqa afting bilan bemalol ishlolmisan ham.
-Unda haydavorishmidimi?
-Yo'q, bugungi rizqingni boshqa kuryerlar yeydi faqat. Bo'pti menga ruxsat unda, -Murod chiqib ketar ekan, Kamola tarafga nazar tashlab qo'ydi.
Kamola o'ychan holda yonimga kelib o'tirdi.
-Axror aka?
-Ha?
-Endi nima qilaman, boradigan joyim ham yo'q, ishim ham. . .
U "ishim" deganida ovozi titrab ketdi. Balki oldingi "ish joyi" esiga tushgandir. . .
-Tentak bo'lma. Hozircha shuyerda yashaysan. Xujjatlaringni tayyorlab keyin birga Toshkentga uchamiz. Uyerdan birorta ish topib berishga harakat qilaman.
-Raxmat sizga. . .
O'sha kuni uyda qoldim. Kamolani nima ish bilan shug'ullanganini bilsam ham unga yomon nazar qilmasdim. Toshkentga, IIBdagi tanishimga telefon qilib passportni to'g'rilash bo'yicha tavsiyalar oldim. Elchixona, ariza, qog'ozbozlik, bir oylarda bitadigan ish ekan. . .

* * * * *

Kamola bilan uzoq suhbat qurdik, ba'zan hazillashib turardik. Ertasidan yana ishga qaytdim. Burnim va labimda jaroxat izlari hali ketmagan edi. Kamola meni uyda kutardi. Ertalab nonushta tayyor, kelishimga issiq ovqat ham bor.
Piskako'z qo'shnilarim kvartiramda men bilan bir qiz yashayotganini bilib, menga uncha yopishmay qo'yishdi. Kamolani ham hujjatlarini to'g'rilashni boshladik. Avval o'zbekistondan javob kelgunicha bir hafta kutishimiz, javob ijobiy bo'lsa yangi passport 2 haftada tayyor bo'lishini aytishdi.
Bazan Kamolani ham ishga olib ketardim, mashinada, yonimda men bilan gaplashib ketardi. Biz ancha