Tasodifiy hikoya: Domilam Bilan Real voqea<1qism)
2-qism Domilam trustigimni yechib tik turgan Qo'tog'imni Qo'llari bilan O'shlab Silay boshladi men ...davomi

BALKI UNITISH MUMKINDIR, EHTIMOL..!

Добавил:	AVTORUCHKA (26.04.2015 / 13:49)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	19335
Комментарии:	Комментарии закрыты

Mening shaxsiy videostudiyam bor edi. Kliplar, to’ylar, marosimlar, konsertlar syomka qilar edik. Xamma narsam yetarli edi. O’zimga yarasha xurmatim, obro’-e’tiborim. Xar xil mijozlar, har xil insonlar. Xullas gap bu haqida emas. Aytmoqchi bo'lgan hikoyam bundan bir-necha yil oldin yoz oylarida sodir bo'ldi. Bu kun mening hayotimni ostin-ustun qilib yubordi. O'sha kuni syomkamiz yo'q edi. Bugun bir dam olamiz, deb bolalar bilan barga pivo ichishga kirdik. O'tirishimiz zo'r bo'ldi, kayfimiz taroq. Xozir chiqmayapti shekilli Baltika 9 degan pivo bo'lar edi, naq aroqning o'zi edi. Shuning ta'sirida rosa ko'p ichganman shekilli kayfim oshib qoldi. Men ma'zam qochayotgani sababli uyga ketishim zarurligini aytib o'rtog'larimdan uzr so'rab tashqariga chiqdim. Kayfligim sabab mashinamni haydagim kelmadi. Soat kech 8 lar atrofi edi. Yo’lak bo’ylab yura boshladim. Xayolimda biroz kayfim tarqasa mashinamni olib ketaman, deb o’yladim. Yo’lni kesib o’tayotganimda bir mashinaning qattiq signal chalgani eshitildi. O’sha yoqqa qaradim: Otabek aka! Xammasi shu yerdan boshlandi. Aslida shu Otabek akani nima ish qilishini bilmasdim, nomiga bo’lsa kerak paynet shahobchalari bor edi, hech kimga sir boy bermasdi, lekin har doyim unda pul Bomba edi. Meni bu holatimni ko'rib, "Kayf zo'rku! Yuring kak raz sherik kerak edi. Bir joyga boramiz. Paynetdagi ishchimni dugonasi kelgan. Shu qiz bugun Sizniki", dedi. Chunki uning paynet shahobchalari ko'p edi. U joylarida chiroyli-chiroyli qizlarni ishga olib, ishini qilib yurishini eshitgandim. Kayfligim sabab o'zimning ham borgim keldi. Otabek akaning Nexiasiga o'tirib yo’lga tushdik. Yo'l-yo'lakay tel qilib qizlarni chaqirdi. Aytilgan joyga borib biroz kutganimizdan so'ng 2 ta qiz chiqib kelib mashinaga o’tirishdi. Bu yer Otabek akaning hilvatdagi uyi bo'lib, birinchi bora kelishim edi. Ikki qavatli qilib qurilgan chiroyli uy ekan. Sizlar kiraveringlar men hozir deb sigaret chekish baxonasida tashqarida qoldim. Biroz o'tib kirdim. Yorug'da u qizlarni ko'rib lol edim. Xaqiqatan ham chiroyli va qaddi-qomati kelishgan qizlar edi. Ularni ko'rgan erkak kishining yuragi bir orziqib ketmasa iloji yo'q edi. Xullas xammamiz o'tirib yana ozgina-ozgina pivo ichdik. Tanishib ham oldik. Ichimda Otabek akaning didiga tan berardim. Ularnig ismi Zarina va Xumora ekan. Zarina rosa shaddod qiz ekan. Otabek aka ikkalasi qiziq-qiziq gaplar aytib hammamizni kuldirib o'tirardi. Men ancha dadillashib qolgandim. Xumora bilan sekin-sekin gapimiz-gapga ulanib borar edi. E vox, uning ko'zlariga qaray olmasdim, birinchi bora shu qizdan uyalardim. Ich-ichimdan his qilardim, bu qiz boshqalarga o’xshamas edi. Xayotimda ko'p qizlar bilan birga bo’lganman. Lekin bu qizning chiroyi oldida lol edim. Otabek aka Zarina bilan boshqa honaga chiqib ketishdi. Xumora ham biroz uyatchanroq ekan. Uyalib-uyalib ko'zlarini pirpiratib gapirishlari ehtirosimni keltirar edi. Biz ancha yaqin bo'lib qoldik. Muz sentrda relax muzika qo'yib u bilan vals tushdik. Undan taralayotgan ifordan entikib ketardim. Men uni borgan sari yoqtirib borar edim. Vals tushar ekanmiz, nahotki shunday qiz shunaqa ishlar qilib yuribdi, deb o'ylab ko'nglim g'ashlanar edi. Muzikaga hamohang qo'shni honadan Otabek aka bilan Zarinaning har xil ovozlari eshitilib turar edi. Bu borada Otabek akaning tajribasi kattaligi tufayli birga bo'lishni uzoq kutib o'tirmagandi. Biz Xumora bilan biroz gaplashib o'tirdik. Oradan yarim soatlar o’tgandan keyin qo’shni honadagi “jang” tugadi, shekilli ular birin-ketin chiqib kelishdi. Otabek aka Xumoraga ishora qilib, “Bugun shu yerda u bilan qolavering. Men Zarinani uyiga olib borib qo’yaman”, deb ular ketishdi. Biz Xumora bilan yolg’iz qolgandik. O’zimda yo’q xursand edim. Uni yana valsga taklif qildim. Uni quchoqlagan holda erkalay boshladim. U mening bu harakatlarimga qarshilik qilmas edi. O’z ixtiyorini tamomila menga qo’yib bergandi. Uyda yolg’izligimiz sabab endi erkin harakat qilar edim. Anordek bo’rtib turgan siynalari ko’kragimga tegar ekan ehtirosdan boshim aylanardi. Chidolmasdan uni dast ko’tarib olib, yerga yotqizgan holatda o’pa boshladim. Lablaridan, yuzlaridan. Kiyimining ustidan ko’kraklarini ushlardim. Xumora ham allaqachon shaxvoniy istak og’ushida edi. U menga shunday ehtirosli qarardi-ki, allaqachon aqlu-hushimdan ayirgandi. Uning qomati endi hech bir kiyimlarsiz yaqqol aks etib turar edi. Xuddi mohir rassom tamonidan chizilgan san’at asari edi. Erkalashda davom etdim… Biz nihoyat birga bo’ldik. Visol lazzatidan ikkimiz sarxush edik. Keyin uni bag’rimga bosgan holda uxlab qolibmiz.

Xullas shu bilan tong ham otdi. Ertalab Otabek aka kelib bizlarni uyg’otdi. Xumorani Zarinani oldiga olib borib qo’ydik. “Xali meni sog’inib qolasiz!”, - bu xayrlashish oldidan Xumoraning menga aytgan so’nggi so’zlari edi. Men ham ishga ketdim. Studiyamga kelib ishlar bilan band bo’lsam ham hayolim unda edi. Uni yana ko’rgim kelar edi. Shu bir kun sabab unga bog’lanib qolgandim. Rosti sevib qolgandim. Lekin uning ko’cha qizi ekanligi menga alam qilardi. Sevgi bu narsaga qarab o’tirmas ekan. Oradan kunlar o’tdi. Esdan chiqarishga harchand urinmay, bu ish qo’limdan kelmasdi. U qiz bilmadim meni sehrlab ketgandi, chamasi. Oxiri chidolmadim, Otabek akadan Zarinani tel nomerini olib, u qiz haqida so’radim. U Farg’onalik ekan. Uyiga ketgan degan javobni eshitdim. Xumoradan o’sha kun nomerini so’raganimda tel i yo’qligini aytgandi, Zarina ham uning nomeri yo’qligini o’zi biror kun yana kelib qolishini aytdi. Xamma mening ustimdan kulishardi, ko’cha qizini sevib qolgan oshiq, deb. Men bunday gaplarga e’tibor bermasdim. Uni juda ko’p ahtardim. Aksiga olib Zarina ham uning manzilini aniq bilmasligi hafsalamni pir qilgandi. Oradan kunlar o’tdi, yillar o’tdi, lekin uni esdan chiqara olmasdim. Biror kun uni uchratib qolishimni ich-ichimdan his etardim, uni yana hayotimda paydo bo’lishini intizor kutardim. Taqdirimdan yana bizni uchrashtirishini yalinib-yolvorib so’rardim. Bir kuni bir badavlat honadonga hizmatga videoga olishga bordik. Kelin vodiydan(!) ekan. Kuyov bola o’rtoqlari bilan tongda kelinni olib kelishga bizdan boshqa videochilar bilan ketishgan. Biz ertalabki nahor oshini, kunduzgi ayollar oshini hamda kechquringi bazmni tasvirga olishimiz lozim edi. Xullas xizmatdamiz. Kech bo’ldi. Xammamiz kelin-kuyov kelishini kutyapmiz. To’yxona odam bilan to’lgan. Xamma yig’ilgan, lekin kelin va kuyovdan darak yo’q. Birdan to’yhonada tartibsizlik boshlanib ketdi. Kelin bilan kuyov kelayotgan mashina avtohalokatga uchrab, ular hayotdan ko’z yumishibdi! Hamma bu voqeadan karaxt ahvol edi. Biz ham nima qilishimizni bilmas edik. O’sha kuni noxush kayfiyatda uyga qaytdik. Oradan kunlar o’tib kuyov bolaning akasi keldi. Qo’lida qandaydir videokasseta bor edi. Buni kelin tarafni olishga ketgan videochilar berishganligini, o’ziz uyda olgan lavhalarga qo’shib, ukamdan yodgorlik sifatida shuni ham montaj qilib, bir yo’la diskka yozib bering, deb tashlab ketdi. Bizning studiyamizdagi zakazlar ko’pligi sabab bir haftalardan