Tasodifiy hikoya: Abuturiyentlikda
Qolganlani bilmadimu maniki hayotimda bögan. Mani yoshim 20 mada. Ismim Behruz. Man oliy öquv yurtig...davomi

Javohir Alyordan hikoya- Menikisan. 1-fasl. (TANLOV UCHUNmas?

Добавил:	javohir-aliyor- (12.06.2015 / 12:57)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	12947
Комментарии:	Комментарии закрыты

Bu hikoya sizlarga yoqadimi yo'qmi bilmadim, ammo qo'ldan kelgancha harakat qildim.

1-fasl.

O'sha paytlarda 17 yosh edim, Uyimiz Hamza tumanida edi.
Men tabiatdan qizlarga qiziqmasidim, faqatgina ijodim, sherlarim haqida o'ylardim.
Yuragim siqilardi, chunki yolg'iz edim, aytarli do'stlarim ham yo'q edi. Hiyobonni bir o'zim kezib chiqishni yoqtirardim. Berilib, bir biriga qaynoq bo'sa berayotgan sevishganlarni ko'rib, shu ishni shu yerda qilish shartmi?, deb o'ylab qolardim. Telefonim jiringladi, Dadam ekan, (adabiy tilda yozishni maqul ko'rdim, aslida Ada deb murojaat qilaman).
Uyga tez kel dedilar.

Uyga bordim. Dadam xonangni bo'shatib qo'y dedilar,
-Nega?
-Muxlisa kelyotganakan, Sen topshiryotgan kollejga topshirarkan. (Muxlisa amakimni qizi mendan bir yosh kichik ammo men maktabga 1yil kechikib kirganman.)
-Shunga nima bo'pti?
-Onengniki bo'pti?- asabiylashdi dadam. Oshxonadan oyimni ovozlari eshitildi,
- Hoy! Dadasi, og'zizga erk bermang!- keyin meni oldimga keldida,
-Ulug'bek, o'g'lim, xonalar ko'pu, 5 xonali uyimiz bo'lsa, eng shinam xona seniki bo'lsa, u ham begona emas, amakingni qizi bo'lsa- dedi boshimni silab. Meni injiq deb o'ylamang, shunchaki xonamni yaxshi ko'rardim, Toshkentga ko'chib kelganimizga 10 yil bo'lgan bo'lsa, shu xonada ulg'aydim, - Mayli- dedim, yarim soatdan keyin, o'zim uchun kerakli narsalarni qo'shni xonaga olib chiqib ketdim. Muxlisani ko'rmaganimga ham ancha yillar bo'lib ketdi, taxminan 5, 6 yil.
Kechasi bilan o'ylab chiqdim, Temiryo'l kollejida u nima qiladi, axir Farg'onada ham bor-ku. Uni hayolimdan chiqarib tashladim. Chunki oxirgi marta ko'rganimda Muxlisa ko'rimsizgina qiz edi.


Tong otdi, Internatga noutbook da kiraman desam modemni topolmadim, jaxlim chiqdi, majbur teldan kirdim, google kirib, o'zini nimani hohlayman so'rovini berdim, har xil hikoyalar chiqib keldi, psixolog testlar topdim, biroz pastroqda esa, bir hikoyaga ko'zim tushdi, bu "Seni hohlayman" hikoyasi edi, uni o'qib chiqdim, muallif eromaster edi, Yo'q men, bizga ishonib qizini jo'natgan amakimga hiyonat qilmayman deb o'zimga vada berdim.
Men "REDAKSIYA" ga ketyotgandim, telefonim jiringladi, yana dadam bo'lsa kerak deb o'yladim ichimda, ammo begona raqam,
-ALO! -dedim hayron bo'lib.
- Aloo! Javohir, meni tanidizmi?- qiz bolani ovozi edi, qizlar bilan telefonda gaplashmaganim uchun, ikkilanmasdan
-KIM bu tanimadim - dedim.
- Men Muxlisaman, amakim sizni kutib oladi deb aytgangandi- shu payt dadam ertalab aytgan gap yodimga tushdi. Butkul yodimdan ko'tarilibdi,
-Qayerga keldinglar- dedim darhol.

-Rohatdamiz, Artelni oldidan o'tyapmiz- dedi.
Demak 10daqiqalik yo'l qolibdi dedim, soat, o'n ikkiga yaqin edi. Pitakka shoshildim, yetib o'sha raqamga telefon qildim,
-Qayerdasan?
-Buyum bozorini darvozasi oldidaman
-Meni kutib tur xozir boraman.
(E'tibor beryotgan bo'lsanggiz Qo'yliqni tasvirlayabman)

Darvoza oldida bir qiz, turardi, sochlari qorararoq, hamda yoyilgan, bo'yi ham o'rtacha, gavdasi ham o'rtacha, ko'kraklari bilinib turardi, shimi ham tarrang edi, qo'lida Android, ikkimchi qo'lida sayohat uchun mo'ljallangan, g'ildirakli sumka, e'tibor bermapman, oldida yana bir sumka bor edi, menimcha Muxlisa shu bo'lsa kerak, bo'lishi mumkunmas qanday qilib qisqa vaqt ichida shunchalik o'zgarishi mumkun?
Xullas oldiga bordim:
-ketdikmi?
-Qayerga?
- Uyga.
- Kimsiz o'zi?
-Ulug'bekman.
- Kechirasiz sizni janimadim.
-Muxlisamisiz?
-Yo'q - dedi, biroz uyaldim. Uyoq buyoqqa qaradim. Boshqa qiz yo'q.
-Hoy- dedi boyagi qiz.
- Hazillashdim, ketdik.
- Shunaqayam hazil qilasanmi?- dedim,
Naxot shunchalik sodda bo'lsam deb o'ylab qoldim. Oilada yolg'iz farzandman. Bunchalik sodda bo'lish menga yarashmasdi.

Domga ham yetib keldik. Endi alamimni olaman dedin ichimda.
- Nechinchi qavatda turaslar
- Afsus to'qqizinchi qavatda. Bugun lift ham ishlamayabdi. Sen chiqaver men ortingdan yuklarni olib chiqaman,- quloqlariga quloqchin taqib oldida, ho'risingancha birin ketin zinalardan ko'tarila boshladi. Orqadan chiroyli ko'rinardi. Telefoni gaplashyotgan odamdek o'zimni tutib,
-Chiqaver- degandek ishora qildim, Sakkizinchi qavatga yetganida,
-Tushaver, uyimiz birinchi qavatda- dedim.
-Yaramas!- degan ovoz eshitildi teppadan.

SHunday qilib uyga kiryotganimizda, uni kof'tasi eshik qulfiga ilinib qoldi, u bir qadam tashlashi bilan ko'ftasini yelka qismi yirtilib ketdi, ko'krakdagi gavharlarni yashirib turgan pushti rangli niqob ko'rinib turardi, men uni yalang'och bo'lib qolgan, yelkasidan ushladim, hech narsa qilmadimi, deb so'radim, yelkasi biroz qizaribdi. Kalitni berdimu,
- Sen shu yerda o'tir, men Taxririyatga boraman- dedim.
-Uy bilan tanishtirmaysizmi?- dedi. Men esa buni hazilga burdim.
-Muxlisa tanish bu uy, Uy tanish bu muxlisa, tanishvoldilarmi?- dedim. U esa jilmaydi, men unga termulib qoldim, u qanchalar go'zal ammo, unga qo'l tekkazishga haqqim yo'q.
J
A
v l
o y
h o
i r
r