Tasodifiy hikoya: andijanka 3
B6ldi yetadi endi sikaman deb oyog'ni yelkamga tawlab amga qotog'imi t6g'rlab tiqdi kirmadi qina...davomi

"zaryadnigim" ishlamayapti, -dedi u mayuslik bilan.
Qahramon istar-istamas ovoz kelgan tarafga nazar tashladiyu ko'z uzolmay qoldi. Oldida huddi parilardek go'zal, yuzlari sutga chayilgandek oppoq, g'unchadek ihcham lablari, beliga tushgan tim qora sochlari. . . Qahramonning yuragi negadir tezlashib, hatto o'z qulog'iga ham "duk-duk" ovozlar eshitilib ketdi. Bu pariga tikilib qolganidan hijolat tortib piyoladagi choyiga qarab oldi.
-Nega ishlamaydi? -dedi ayol.
-Kuyib qolibdi menimcha, -qizni ovozi huddi yig'lash arafasida turgan yosh qizchalarnikidek chiqardi.
-Telefoningda zaryading yo'qmi?
-Yo'q-da! Batareykam o'chyapti. . .
-Ushla qizim, menikini ishlatib turaqol, -ayol cho'ntagidan telefonini chiqarib berarkan, -Xondamirga aytib qo'yaman, tushgacha yangi "zaryadnik" olib kelib beradi.
Qiz shu vaqtdagina xonada yana bir odam borligini faxmladi va begona yigit yonidagi erkaligiga biroz hijolat chekdi:
-Bu yigit. . .?
-Ha, bu yigit bog'imizda ishlashga keldi.
-Ha-a, men xonamga boray.
-Ho'p qizim, kiyimlaringni dazmollab tayyorlab qo'yganman.
-Rahmat.
Qiz ketgach Qahramon savol nazari bilan ayolga tikildi.
-Malika, -dedi ayol, samimiy jilmayib, - Akromjonning qizi.
Keyin bu oila haqida qisqacha gapirib berdi. Uy egasi Akromboy degan odam bo'lganini, uning ayoli 19 yillar avval - Malikani dunyoga keltirish jarayonida olamdan o'tganini, u vaqtda Akromboy boy emas, oddiy oila bo'lgani, marhuma ayolidan bir o'g'il, bir qiz qolgani, shu farzandlari qiynalmasligi uchun ter to'kib mehnat qilgani, o'gaylik bo'lmasin deb boshqa uylanmagani, qilgan ishlari xudoga ma'qul bo'libmi, ishlari yurishib, hozirda shaxarning old boylaridan biriga aylanganini so'zlab berdi. Malikaning akasi esa mana 5 yildirki chet elda ekan.
Bu ayolning ismi esa Muborak bo'lib, Akromboydan 2-3 yosh kattaroq, 17 yildan beri shu uyda yordamchilik qilarkan. Muborak opaning eri bir necha yil avval hastalikdan vafot etgan, farzandlarining ikkalasi ham qiz bo'lib, allaqachon turmushga uzatgan ekan.
Boy oila bo'lsada, boshqa boylarga xos takabburlik, dimog'dorlik bularga begona edi.
Suxbat yakunlangach, Qahramon kiyimlarini alishtirib, Muborak opa ko'rsatgan joydan ish qurollarini olib, yerni chopiq qilishga kirishdi. Erta bahor bo'lgani uchun oftob chiqsa ham kun unchalik issiqmas, odamga yoquvchi mayin shabboda esardi.
Soat taxminan sakkizdan o'ta boshlaganida Malika o'qishga ketayotgan qizlardek kofta-yubkalarda kiyinib chiqqandi. Qahramon o'zi hohlamagan tarzda unga tikilib qolardi. Malika boy bo'lsa ham ochiq-sochiq, kalta-kulta kiyinmas, kiyimlari o'ziga judayam yarashib, odamni havasini keltirardi. Muborak opa Malikani o'qishiga kuzatib, Qahramonni ishini biroz kuzatdi, choy damlab keldi, o'zi zerikmasligi va Qahramonni zeriktirmaslik uchun hamsuxbat bo'lib turdi.
Yer ancha mayin bo'lgani uchun Qahramon qiynalmay ishlardi. Tushlik vaqtigacha maydonning yarmidan ko'pini chopib bo'lgandi. Muborak opa Qahramonni gapga solib, o'zi sabzi tog'rab, piyoz maydalab, guruch tozalab, oshni harakatini qildi.
-Yer ancha yumshoq ekan, -dedi Qahramon, tushlik vaqtida, palovdan oshamlarkan.
-Ha, bog'bonimiz bor edi, yaxshi qarardi, rahmatlik, -dedi Muborak opa pastroq ovozda.
-Olamdan o'tdilarmi?
-Ha, yaqinda "qirq"i chiqdi, xudoning irodasi shu ekanda bolam.
-Xudo rahmatiga olsin.
-Lekin seni ham bog'bonlikdan xabaring bor, menimcha?
-Unchalikmas-u, xolajon, lekin ertalab aytganimdek ijarada turadigan hovlimni bog'iga o'zim qarayman.
-Ha, shu bog'imizni chiroyli qilib bersang bo'lgani.
Tushlik vaqti tugab, yana ishga sho'ng'igan Qahramon pulini halol topish uchun chin dildan, berilib ishlardi. Soat taxminam ikkilar bo'lganida, darvozadan qora kostyum-shim kiygan, o'ziga qaragan, 30 yoshlar atrofidagi odam kirib keldi.
-Xondamjon, keldingmi bolam.
-Ha Mubopa, erkatoy yana nima qilibdi?
-Voy, nega erkatoy deysan yaramas, hecham unaqa emasda, qani zaryadnikni olib keldingmi?
-Ha, mana oling, -qo'lidagi kichik qutichani Muborak opaga uzatdi.
-Oshxonaga kir, osh suzib beraman, qorningam ochqagandir a?
-Mubopa bilasizku meni, ovora bo'lmang, Akrom akam majlisga kirib ketganidan foydalanib kelgandim, "zarur ishingiz"ni deb.
-Yuraqol, hech bo'lmasa choy-poy ichib ketarsan?
-Yo'q, rahmat, -u shunday deb asta qadamlar bilan bog' maydoniga yaqinlashdi, - xormang ukam!
-Assalomu alaykum, aka, bor bo'ling, rahmat.
-Bizni bog' qinab qo'ymayaptimi?
-Yo'q, hecham qiyin emas.
-Bugun tugatib yuborasizmi endi, ukam?
-Menimcha yo'q, bog'ingiz anchagina katta ekan, bugun ulgurolmasman. . .
-Ha hech qisi yo'q, ukam, shoshilmay, bemalol qilavering ishni.
-Ho'p, rahmat, -dedi Qahramon, belkurakni yana yerga sanchib.
-Bo'pti, Mubopa, aka majlisdan chiqib meni topolmay qolsa gap eshitib yurmay.
-Ho'p, ehtiyot bo'linglar, -Dedi Muborak opa darvozadan xayrlasharkan, -hay, bugun kechki ovqatga qolasan sen ham, qozon kabob tayyorlayapman!
Qahramon hech nima demasa ham, Muborak opa o'zi gap boshladi:
-Xondamir, Akromjonni haydovchisi va o'ng qo'li. Taxminan sendek vaqtidan beri Akromjonni qo'lida ishlaydi. Erkalab "Xondam" deyman, ular esa "Mubopa" deyishadi, hatto Akromjon ham.
-Bu Akrom akamiz nima ish qiladi, xolajon?
-Biznesmenda, savdo-sotiq degandek, bir qancha korxonalari ham bor.
Darvoza ochilib, ertalabki parivash - Malika kirib keldi:
-Assalom!
Uning hozirgi ovozi ertalabkidek ma'yus emas, aksincha, sho'x-shaddod qizlarnikidek, o'zining ham negadir og'zi qulog'ida edi
-Kel, qizim, yaxshi keldingmi?
-Rahmat, yaxshi o'tiribsizmi, zerikmay? -shunday deya Mubopasining yuzidan "chulp" etib o'pib qo'ydi.
-Zerikish qayoqda deysan, bog'bon bolam bilan vaqt o'tganini ham sezmayapman.
Qahramon o'zi haqidagi gapni eshitib, qizarib ketdi, ularga qaramasa ham, Malika unga qarab qo'yganini yurakdan his etdi va negadir g'ayratlanib, qaysidir ma'noda o'zini ko'rsatib, qattiqroq ishlay boshladi.
-Kiyimlaringni alishtirib chiqaqol, qizim, ovqatlanib olasan.
-Ho'p, hozir.
Qahramon chopiqni tugatib, ariqcha olishni boshlagandi. Malika esa tushlik qilib bo'lgan, Muborak opa bilan oshxonada gaplashib o'tirishardi. Boylarni orasida ham shunday samimiy insonlar borligidan Qahramon hursand edi.
-Meni internetda ishlarim bor edi, -deya oshxonadan chiqdi Malika, va chopqillab uyning bu tarafidagi xonasiga kirib ketdi,
Besh daqiqa o'tar-o'tmas, yana ertalabki yig'i aralash ovoz bilan xonasidan chiqib keldi:
-Mubopa-a! -u shunday deya ma'yusli bilan oshxona tarafga yurdi.
Qahramon ularga qaramayotgan bo'lsa-da, negadir Malikaning gaplari, yosh bolalarcha beg'uborligi unga xush yoqib, zavqini keltirardi. Birozdan keyin oshxonadan Muborak opa va Malika birga chiqib kelishdi.
-Qahramonjon! -chaqirdi Muborak opa.
-Labbay, xolajon? -pshonasidagi terni kaftining orqasi bilan artarkan, ular tarafga yuzlandi.
-Bolam, Malika qizimning xonasidagi chiroq kuyib kuyib qolibdi, alishtirishni eplaysanmi?
-Ha, albatta, hozir.
Qahramon kiyimlarini qoqib, maydondan chiqdi. Qo'llarini yuvib oldi va Malikaning ortidan