Tasodifiy hikoya: Sevgi higohlarda!
Bir donishmand avliyo kitob yozibdi. Ikkita kitob. Birinchisi o’nta tomdan iborat bo’lib “Ayol psi...davomi

Javohir Alyordan. Dramatik hikoya. TOPDIM Deganimda...

Добавил:	javohir-aliyor- (19.06.2015 / 06:35)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	12270
Комментарии:	Комментарии закрыты

Hammaga ulug' kunlar muborak. Hamma joyda erotik hikoyalar, to'g'ri erotika uchun tashkil topgan bu sayt, lekin boshqa mavzularga ham qiziquvchilar bor-ku. Hikoyam bir necha qismlardan iborat, chunki mobilam atiga 5000 ta harf kiritoladi. Kimga yoqish yoqmasligidan qatiy nazar, hikoya davom etadi.


Samodagi kulrang bulutlar va oppoq yer oralig'ida parvoz qilayotgan qorlarga qarab ketayotgan Ulug'bekni ko'zi yoshlandi. Axir u xozirgina birinchi muhabbati va do'stini to'yidan qaytmoqda. Yo'l ham muzlagan edi. Mashina shinalari bazi-bazida shisha kabi yaltirab turgan "asfalt"da sirpanib ketardi.

Ulug'bek iloji boricha tezlikni oshirib borardi. "JARQISHLOQ" yozuviga e'tibor bermadi, yana bir ikkita yo'l chetidagi belgilarga ham beparvo o'tdi. Burilishda jar bor edi, taxminan, 15-20 metr. Ammo Ulug'bek seknlashmadi. Kutilmaganda boshqaruv izdan chiqdi, avtomobil g'ildiraklari sirpanib ketdi va mashina jarga quladi. Bir necha soniya havodagi Parvoz Ulug'bekni yodida qoldi. U nima qilishni bilmasdi. Avtomobil toshga yon qismi bilan tushdi, Ulug'bekni boshi eshik qismiga urildi, juda qattiq o'g'riq sezdi va ko'zlari yumilib hushidan ketdi. Atrof qop-qorong'u. Zulmat. Uzoqda mitti yorug'lik ko'rinardi. Ulug'bek unga intilardi ammo oyoqlari kishanlangandi. Kishan oyoqlarini qisardi, qattiq og'riq sezdi. Bu og'riq shu qadar kuchaydiki hatto Ulug'bek dod solib yubordi.

Toshkent markaziy adabiyot birlashmasi.
Direktor Komiljon Safarov.
Kotibaga yuzlanadi.
- Ulug'bekni kotibi keldimi?
-Ulug'bek Zafarnimi?. Keldi, xonanggizda.

Safarov shoshib xonasini eshigini ochdi.
O'rindiqda Quyosh Zokirov o'tirardi.

Safarov asabiylashdi.
-Qani maqtagan shoiring!. Meni sharmanda qildi-ku. Biz jaxonga Uni ko'rsatamiz degandik. Ammo yo'q.-
Zokir o'zini dadil tutdi.
- Nima avtohalokatga atayin uchrabtimi?. Bilib qo'ying, u zamon shoiri. Unga teng keladigani yo'q, hatto Priziden e'tiboriga tushgan. Deputat bo'lishi ham mumkun. Sizlar uni vaqtiga qarab ish qiling. U sog'lom. Hozir hushsiz. Bir-ikki kunda o'ziga keladi. Agar istasanggiz boshqasini toping, ko'zi uchib turgani yo'q Respublika sharafini himoya qilaman deb. Siz bilan ishlamaymiz.- Safarov sharaqlab kulib yubordi. Ko'zlari olayib gapirardi.
-Menga qara, adabiyot olamini biz boshqaramiz. Aytganimiz aytgan, deganim degan. Bitta shoiring nima bo'pti, kerak bo'lsa mingta shoiringni bu maydondan chiqarib yuboraman, meni kimligimni bilmabsan xali - Zokirov g'azab bilan diplomatdagi shartnomani oldida, yirtib tashladi, Safarovni yuziga otib eshikni jaxl bilan ochib chiqib ketdi...

Gazetalarda ham, Telvidinyada ham, radioda ham, internetda ham, Ulug'bekni vafoti haqida xabar berildi. Ammo bu yolg'on edi. Zokirov aytgan gaplar ham yolg'on edi, Ulug'bek kasalxonada emas edi.

Hamma uni qidirardi.

U ko'zlarini ochdi. Boshi qattiq og'rirdi. Hammasini esladi. To'yni esladi-yu, g'azabi qo'ziy boshladi. Sapchib o'rnidan turdi. Unga pand bergan insonlarni birin ketin ko'z oldiga keltirdi.
Safarov, Zokirov, Hamda do'sti Dilxush.

O'zicha reja tuzaboshladi. Toshken dilleri, Sarvarboyning gaplari yodiga tushdi.

"Kimdur yo'linga to'g'onoq bo'lsa menga ayt, Onam uchun sher yozganing uchun rahmat."

Ammo Ulug'bek qayerda. Deraza tirqichlaridan g'uvillab sovuq havo kirib tanasini muzlatardi. Eshik ochilib, Nuroniy chol kirib keldi.
-Uyg'ondingmi bolam, rosa uyqichi ekansan.
- Raxmat bobo. Siz meni hayotimni qutqarib qoldinggiz, ammo men qayerdaman?
- Jarqishloqdasan. Hayotingni menmas, nevaraginam qutqarib qoldi. Seni tanir ekan, aytishicha mashxur shoir ekansan.
- Mashxur ammo omadsiz shoirman.
- Unday dema bolam, omadsiz bo'lsang, tirik qolarmiding, meni o'g'limam shu jarga qulab halok bo'lgan.

Ulug'bek Fozil boboni so'zlarini tinglarkan, bu hammasi taqdir ekanligini anglab yetdi. Lekin yuragida qasos o'ti alanga olib turardi. Shu payt Fozil boboni nevarasi Nodira kirib keldi. U Ulug'bekni savollarga ko'mib tashladi, ammo bir savoli yuragini nozik torlarini chertdi.

- hiyonat deganda nimani tushunasiz?
- Katta amalparastlar amaldan foydalanib, eng yaqin do'stingni hayotiga zomin bo'lsa. Ustozing otangni o'ldirsa, Chin do'sting sevganingni o'ziga og'dirib olib, uylansa, bu hiyonat, uch marta hiyonatga uchradim, yuragim yonyapti.

Uch kun o'tib Ulug'bek oyoqqa turdi. Nodiraga shu uch kun ichida o'rganib qoldi. So'ngra shaxarga ketishidan avval Fozil boboga rahmat aytdi, va Nodiraga qaytishini takidladi.

Bu yerda faqat avtobus qatnardi. Uni hech kim tanimadi. Avtobusda ketarkan, o'tmish lavhalari bir- bir ko'z oldidan o'tardi, bazida jilmayib, bazida asabiylashardi. Toshkentga yaqin uch soatda yetib keldi. Ammo iloji boricha o'zini tanitmaslikka harakat qildi, o'zini o'lgani haqida habarni eshitib, ishi osonlashganini sezdi, kepkani bostirib olib, ko'zoynak taqib oldi. Endi u rejasini amalga oshirish uchun, Sarvarboy huzuriga otlandi...

Davomida:
Sarvarboy Ulug'bekni Plastik operatsiya uchun Berlinga jo'natadi, Safarovga Astanada suyiqasd. Markaziy birlashmadagi jinoyat...