Tasodifiy hikoya: 7700 mani 070 diywadi bögan voqeya
Salom man 070 krakawman towkenga qatnayman bir kuni farg'onani sentrida abed qlib ötirsam ikkta katt...davomi

biroz boshini qashlagan bo'ldida- ho'sh aybimni nima bilan yuvay?
-men ayb qildiz dimadimku- qiz birdan kulib yubordi.
-hop, unda nima qilamiz? Yur biror joyda ovqatlanamiz. Qorning ochgandir? - aslida o'zini xam qorni ancha ochqagandi.
-hoo, siz taklif qilasizu man yo dimanmi, qornim to'q bo'lsayam birga boraman...
Bugungi uchrashuvni rejalashtirmagan bo'lsa xam yaxshi o'tdi. Uyga piyoda qaytishni taklif qilgan yigitga qarshilik bildirolmadi, aslida xavo juda salqin, shabboda erta baxor xavosi edi. Bunday xavoda piyoda yurish yoqimli edi. Piyoda, suxbatlashib borisharkan Ismail asta qizning qo'lidan tutib oldi, qiz xam bunga norozi emasdi. Suxbatlari yana birinchi uchrashuvga borib taqaldi. Yigit o'shandagi ko'z yoshni sababini so'raganda bu haqida gapirishni istamadi, yigit xam u haqida boshqa so'ramadi. Kun bota boshlagach xavo soviy boshladi. Dilnura sezdirmasada ammo sovqotgani bilinib turardi. Pidjagini yechib qizni yelkasidan tashladi, o'zi esa qizni belidan quchib oldi. Yonma yon ketisharkan, yigit hayoti mazmuni bo'lmish "do'sti" yonida ekanligidan hursand edi...