Tasodifiy hikoya: Baxtli kunlar 5 qism
U honaga kirdi va tamomila o'zini yuqatib qo'yayozdi, holsizlangancha devorga suyanib qoldi, divanda...davomi

Shayton qizning muxabbati 1-fasl qismlari (yangi ijodkordan!)

Добавил:	Smaylik (14.08.2015 / 06:04)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	30582
Комментарии:	1

3- para darsni yakulab chiqqan hikoyamiz qahramoni institut darvozasidan chiqarkan, xayolida o'tilgan darslarni takrorlab borardi. Instutning baland binosi yaqinida avtobus bekati bo'lib, shu yoq tomonga qadamini tezlashtirdi.
-Ismail , - degan ovozdan sergaklandi ( xa hikoya bosh qahramonidan birining ismi shunday) va ortiga o'girildi. Institut darvozasidan endi chiqib kelayotgan do'sti uni kutib turishini istagandi.
-Namuncha dars tugashi bilanoq g'oyib bo'lasan? Seni ichkarida qidirib yuribman.
-Ha, uyga tezroq borishim kerak. Ishlarim ko'p. Bilasanu Kamron - deya yana o'zi ketayotga tarafga bir- ikki qadam qo'ydi.
-Ha mayli, - deya uni maqullagan do'sti - seni kuzatib qo'yaman, - deb qo'li bilan do'stini yelkasidan tutgancha bekat tomonga yurishdi. (Jamshid Ismailni eng yaqin do'sti edi)
Bekatda turisharkan Ismail ko'zini bir nuqtadan uzmas, onda-sonda avtobus keladigan tarafga qarab qo'yardi. Kamron esa yonidagi qizlarga xam gap otgan, xatto bittasi bilan astoydil tanishishga xam ulgurgandi. Nihoyat ularning avtobusi kelgach Ismail do'stiga "ketamizmi?" degandek bir qarab qo'ydi.
-o'zing ketaver, men keyingisida ketarman - deya hozirgina tanishgan qiziga bir nimalarni tushuntira ketdi. Avtobusdan bo'sh joyni egallagan Ismail yonida o'tirgan qizga uncha e'tibor bermadi. Faqat avtobus ozroq yo'l yurgandan keyingina qizning yig'layotganini payqadi. Bunday holga avval duch kelmagani uchun nima qilishni bilmadi, va indamay cho'ntagidan dastro'mol olib qizga uzatdi. Qiz xam yigitga birinchi bor razm solayotgan edi. Romolcha bilan ko'zidagi yoshni qisman artarkan, yigitga minnatdorchilik bildirdi. Ismail esa
-Arzimidi, - deya oldi halos. Hayajonlandimi bu holatni unchalik tushunmadi. G'alati tuyg'uni his qildi. Lekin boshqa indamadi. Hayol bilan bo'lib bekatidan o'tib ketishiga oz qoldi. Shoshilib avtobusdan tushish chog'ida qizga yana bir qarab qo'ydi. Qiz esa xamon boshini quyi qilib homush o'tirardi...
O'z kvartirasiga kirib borarkan, xali xamon xayolida o'sha maxzun chexrani o'ylardi. "Nima sababdan yig'ladi? Kim edi u? Men nega hol so'ramadim" degan fikrlar qiynardi.
U kvartirada yolg'iz turardi. Sababi avvalgi oylarda birga turadigan hamhonalardan yolchimagandi. Ularni ba'zilari ichardi, deyarli hamnasi chekardi. Bunday narsalarni esa Ismail umuman yoqtirmasdi. O'qishiga bu narsalar jiddiy xalaqit berishini bilardi. Va pul ketsa ketsin deya bir o'zi turishga qaror qildi. U hozirgi joyidan mamnun edi. Uy egalari ochiq ko'ngil, hush momila edi. Ismailni ko'rinishi xam, o'zini tutishi xam samimiy bo'lgani uchun ko'pchilik unga ochiqlik bilan momila qilardi..
1996- yillarda qishloqlarida kuchli zilzila tufayli ota onasidan erta ayrilgan Ismail aqlini taniy boshlagan paytlaridan to shu kungacha buvisining qaramog'ida katta bo'ldi. Yoshligidan o'qishga juda qiziqardi. Shu sababli xam maktabga 6 yoshidan borgandi. Maktabni a'lo ba'xolarga tamomlagan bu yigitcha arhitektura yo'nalishida o'qishga qaror qildi. Instutni shu yonalishida Imtihonlarni o'z bilimi bilan yechgan Ismail, grand asosida imtiyozli o'qishga qa'bul qilindi. Hozirda u o'qishning endigina 6- oyini yakunlayotgan edi. uyidan ancha uzoqligi uchun shu yerdan kvartira ijaraga olishga majbur bo'ldi...
Ismail qizlar bilan umuman gaplashmas, har kun darsdan so'ng o'z kvartiarasiga borar, va yana darslarni takrorlash, qandaydir chizmalar ustida ishlardi.
Bugun esa boshqacha bo'ldi. Hozir u qo'liga qalam ushlagisi kelmasdi, xayolida xamon avtibusdagi qizda, huddi xayoli u bilan o'sha avtovusda ketib qolgandek. Endi u hayollar og'ushida ertangi kunni kuta boshladi..
Ertasi kun ketayotganda xam, bekatda xam, o'qishda xam uni uchratmadi. U qayerda o'qishini xam bilmasdi. Xatto ismi, yoshi xaqida ma'lumoti bo'lmay turib xam qayta uchrashishdan umidvor edi.
Soy bo'yida, sevimli joyida xayol surib o'tirardi. Kamron do'stini o'zgarib qolganini sezib, "Yoril do'stim, menga dardingni ayt" deya yoniga o'tirdi. Yelkasidan qo'lini o'tkazib biroz do'stini qimirlatgan bo'ldi. "Aytasanmi? U qiz kim?"
-e qo'ysangchi, qanaqa qiz?- etiroz bildirdi.
-seni bilmasam ekan, mendan berkityapsanmi? - yana qayta so'radi, va do'stini ko'zlariga tikildi. Soyning mayin shabbodasi yuzlariga urilib tanani rohatlantirardi.
-bilasanmi, - gapini nimadan boshlashni bilmay axiri bor gapni aytiahga qaror qildi.
-avtobusda bir qizni uchratdim, kimdir uni xafa qilganmi yig'layotgandi. Hayolim o'sha qizda.
-obbo sen do'stimey, ahunday darding bor ekan aytmaysanmi? Hosh ismi nima ekan? Biz bilan birga o'qiydimi?
-bilmaymanda. Umuman olganda u bilan gaplashmadim. Faqat yoshlarni artish uchun ro'molchamni berdim xalos.
Biroz voqeaga tushunmay qolgan Kamron, - yer dumaloq do'stim, xali yana uchratasan. O'shanda bemalol so'rayverasan, ismi nima, yoshi nechada, otasi kimz hammasini so'rab bilvolasan.
-ee, muammo shundada, uni ko'rsam yana tilim aylanmay, gapirolmay qolsam kerak deb o'ylayapman, - do'stidan maslahat so'raganday qildi.
-haa, gap buyoda degin. Bu muammomasku. -savol nazari bilan tikilib qolgan do'stiga qarab, - Demoqchiman bu muammoni xal qilsa bo'ladi. Men senga xozir... -deya bir nimalarni tushuntirayotgan payt soy o'z shamoli bilan birga qandaydir tanish hidni dimog'iga urdi. Birdan sergaklandi va o'rnidan turib soyning narigi tarafida mashina kutib turgan tanish ko'ylakli qizga ko'zi tushdi. U tomon borish uchun endi qadam tashlayotgan ediki, sap-sariq taxi uni olib ketib qoldi. Kamron esa do'stini tushunmay, savol nazari bilan qarab qoldi.
-u o'sha qiz edi- dostini aytilmagan savoliga javoban...
Oradan bir necha kun o'tgach avtobusda orindiqda ketayotgan Ismailning yoniga kimdir o'tirdi, avvaliga e'tibor bermadi, ammo yana o'sha tanish ifor. Yalt etib yoniga qaradi. Yonida esa tanish chexra unga tabassum bilan qarab turardi.
-siz? -deganini o'zi xam bilmay qoldi.
-ha men, kutmaganmidiz?
-rostini aytsam xa - bazir javob berdi yigit.
-siz meni qidirayotgan bo'lsangiz kerak deb o'ylagandim- qizning savoli Usmailni esankiratib qo'ydi. "Qayoqdan bila qoldiykan" xayollar o'tdi.
-nega unday deyapsiz?- so'radi qizdan.
-axir ro'molchangiz menda qolgandiyuu. Ro'molchaga ismingiz yozilgan ekan. Sizga qadrli bo'lsa kerak deb o'ylagandim. -haya, - ro'molchasi endi esiga tushgandi. O'zi uchun aziz bolgan buyumini xatto esidan chiqarib qo'ygandi.
-Imron, ismingiz shundaymi? - qizning gapidan o'ziga keldi.
-yo'q, bu otamniki edi ro'molcha. -u bu ro'molchani yonidan qo'ymas, xar gal kayfiyatsiz paytlari shu romolchani qo'liga olib bolaligini, ota- onasi bag'rida bo'lgan paytlarini eslardi. Lekin uni anchadan buyon o'zida emasligini payqamaqandi. Bunga sabab esa, xayoting yangi sahifasi, bir bo'lagi bo'lmish mana shu sohibjamol edi!
"Dilnur" bu ism uni yuragiga shu qadar qattiq o'rnashdiki, hayolidan ketmay qoldi. Shirin xayollar bilan qadrli ro'molchasini qo'liga olib hidladi. Undan sevgilisini iforini tuygach, ro'molchaning qadri yanada ortdi. "Essiz uni tel raqamini xam so'ramabman" xayolidan o'tkazdi.