Tasodifiy hikoya: 101 qungiroq (07)
Tеngdoshligiz mayli, ikkovingiz xam buzoq burjida. Qaysarlarning qaysarlari ))) - Xmm, shunaqa dеng....davomi

CHAROS. (davomi.)

Добавил:	BOLAKAY! (16.08.2015 / 11:31)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11213
Комментарии:	Комментарии закрыты

Anhor yoqalab, qishloqning orqa tomoniga o‘tdimu sevinib ketdim. Uzumzor, o‘sha qadim uzumzor, avvalgiday yashnab turardi. Devor ham o‘sha devor, faqat tekis qilib suvab qo‘yilibdi. Tagida uch-to‘rtta bola yong‘oq o‘ynab o‘tiribdi. Boqqa qaradim. Yuz xil rangdagi uzumlar oppoq tol poyalariga atayin terib qo‘yilgandek g‘uj-g‘uj edi.
— Oshna, — dedim, bolalardan bittasini chaqirib. — Menga qara, bu uzumchi ota shu yerdamikanlar hozir, bilmaysanmi?
Bola g‘alati nazar bilan qaradi-da, do‘q aralash so‘radi:
— Siz kimlari bo‘lasiz?
— Hech kimlari. O’zim shunday ko‘ray deb keldim.
— Uzumchi buvam yo‘qlar. Bultur o‘lganlar. Seskanib ketdim. Butun vujudimni titroq bosdi. Menga hayron bo‘lib tikilib qolgan bolalarga e’tibor bermay, sekin orqamga qayta boshladim. Lekin yurolmadim, to‘xtab koldim. Qancha turdim, bilmayman, bir mahal orqamdan:
— Qani, hoy bolalar! Bolalar-ov! — degan ovoz eshitildi.
Shartta uzumzor tomonga o‘girildim. Devorning orqasida oppoq yaktagining etagiga to‘latib uzum solib olgan bir yigit jilmayib turardi. Men to o‘zimni o‘nglab olgunimcha bolalar etakni bo‘shatishdi, yigit uzumzor ichida g‘oyib bo‘ldi.
— Kim bu? — so‘radim haligi boladan boqqa ishora qilib.
— Uzumchi buvamning o‘g‘illari.
Yuragim o‘ynab ketdi. Bog‘ tomonga yugurdim. Devorga yetganimda chaqirmoqchi bo‘lib og‘iz juftladimu, lekin darrov aynadim. Oyog‘iga qizil etik, yaktak ustidan ko‘k qiyiq bog‘lab olgan baland bo‘y yigit ishkomlar orasidan bitta-bitta qadam tashlab borardi. Unga tikilar ekanman, yoshli-gimning shirin xotirasi — uzumchi boboni ko‘rgandek bo‘lib ketdim.