Tasodifiy hikoya: Хиёнатнинг қонли манзили ёҳуд янгаси ва унинг жазманини ўлдирган қайноға қисмати(1-к,исм)
Очиғи, бу машъум ҳодисанинг бош айбдори қонун доирасида ўз жазосини олган бўлса-да, инсонийлик нуқта...davomi

mani tel imni jiringlashini kutdi. Shu narsani qachondir ro'y berishini sezardim va shuning uchun tel imni xar doim ovozini o'chirib yurardim. Mani tel imdan sado chiqmagach xafsalasi pir bo'lib ketdi. Ketgach o'zimga o'zim so'z berdim:

-Ertaga xammasini aytaman.

Rostanam ertasiga tel qildim. Ko'tardi. Kecha nimaga tel ni ko'tarmaganimni va o'sha paytda qayerdaligimni so'radi. Man o'sha bolaman dedim.Tushunmadi. Keyin unga sevishimdan tashqari xammasini aytib berdim. Birdan mani kaltaklatmoqchi bo'gan qiz yuvosh tortib qoldi. Man sizni o'sha yerda ishlaydigan bolaligizga ishonmayman dedi. Qayerdaligini so'radim. Avtobusdaligini, avtobus bekatda to'xtab turganini aytdi. Bordim. Derazadan qarashini so'radim. Qaradi va birdan ikki beti qizarib ichkariga o'zini urdi. Qanchalik xayajonlanganini bilmayman lekin ichkarida yiqilib tushgani aniq , chunki g'ala g'ovur bo'lib uni turg'izib qo'yishganini ko'rdim. Tel qildim. Ko'tardi va shunaqa dedi:

-Sizdan iltimos manga tel qilmay turing. Man o'zimga kelib olishim kerak. Xaliyam xazm qila olmayapman buni,

dedi. O'zi so'raganiday tel qiganim yo'q. 3 kundan keyin SMS keldi. Mani ahvolimni so'rab keyin u bilan kim sifatida gaplashib yurganimni so'radi. Xozircha tanish sifatida dedim. "O'zizchi" deb yozvordim. javob keldi:

-O'zimam bilmayapman...

Shu onda mandan baxtli inson yo'q edi. Axir bu kunni qanchalar kutgandim. Keyin unga bor xaqiqatni aytdim. Shu paytgacha uni sevishimni va u uchun nimalar qiganimni. U mani kechirdi. Buni qarangki u xam manga befarqmasakan. Sevaman deb aytmasayam ko'zlaridan o'zim o'qib olardim. Keyin biz uchun baxtli kunlar boshlandi. Biz gap so'z bo'masin deb(uni o'ylab) ko'chada xuddi begonalardek bir birimizga befarq o'tib ketardik. Tel dayam o'zini ataylab mani sevmaydigan qilib ko'rsatardi va bu manga yoqardi. Yana ta'tilim tugay boshladi. Man undan uchrashishimizni so'radim. Atigi 15 daqiqa vaqt ajratishini aytdi. Man rozi bo'ldim. Xiyobonga odamladan chetroqqa bordik. Umrimda birinchi marta muhabbat ilohiy tuyg'uligiga ishondim. CHunki uni ko'zlarimmas yuragim tanidi. Man uni kutib turgandim. Birdan yuragim o'sha tanish zarbda ura boshladi. Avvaliga tushunmadim. Keyin ortimga o'girilib qarasam oppoq kiyimda Zarnigor turardi. Man o'zimni yo'qotib qo'ydim balki birinchi uchrashuv bo'lgani uchun shundaydir. Uyam yerdan ko'zini uzmasdi. Unga aytadiganlarimni aytdim. Oxirida ko'zimga tik qarashini so'radim. Qarolmasligini aytdi. Unga ertaga ketaman deb aytuvdim birdan ko'zlarimga qaradi. Uni ko'zlariga qarasam xamma narsani unutaman… Ketar chog'imiz qo'lidan tutdim. Qo'lini issiq va qaltirab turgani sezildi. Birdan qo'lini yulib oldi va "yomon o'rganib qolasiz" dedi. Shundan keyin biz ketdik. Ertasiga manam Toshkentga ketdim. Yetib borib tel qildim. Shuncha paytdan beri manga sevishini aytmagan qiz yig'lab sog'inganini aytdi(Axir endigina ko'rishmaganimizga bir kun bo'lgandi). Manam sog'inganimni aytdim.Sog'inchda kunlar o'tuvirdi. Bir kuni u tel dan ayasi man bilan gaplashayotkanini bilib qoganini va telefonini olib qo'yganini aytdi.Uyiga sovchilar kelayotganini aytish xam esidan chiqmadi. Man uyga borganimdan keyin xammasini xal qilaman dedim. U ko'nmadi, uydagilari uni bervormoqchiligini aytdi. Man birdan tel ni o'chirdim. Xayolimga birinchi kegan fikrga bo'ysundim. Taksiga o'tirib uyimga ketdim. Uydagilayam xayron. Xammasi yaxshi bir ikki kunga javob berishdi deb aldadim. U MED KOLLEJni bitirib kasalxonada TEZ TIBBIY YORDAM bo'limida ishlardi. 14-fevral sevishganlar kuni edi. Unga deb yangi telefon oluvdim.Soat ertalab olti bo'masdan kasalxonaga bordim.Unga uydaligimni aytmagandim.Qalin qor yoqqandi. U kegunicha ishlaydigan xonasini oldiga qorbobo yasab qo'ydim. Tagiga katta qilib archa shoxlaridan ZARNIGOR deb yozdim. O'zim yasagan qorboboni qo'lida xat qoldirdim. Bu sevgi izhori edi. Man paynetda ishlab yurgan paytimda u manga oxiri 9314 bo'lga nomer topib berishimni so'raganiydi(Tug’ilgan sanasi bilan bog’liq). O'sha kuni nomerni xam topib yangi telefonga qo'ygandim. O'zimni nomerimni SANI SEVAMAN deb сохранит qigandim. Birdan qalin kiyimlaga o'rangan man tomonga Zarnigor kela boshladi. Man boshimdagi shapkamni bostirib oldim va sharfimniyam ko'tardim.faqat ko'zlarim ko'rinib turardi. Unga "syurpriz" qimoqchiydim. Oldimdan o'tayotkanda salom berdim. Man tomonga qaradi va indamay o'tib ketdi. Eshikkacha bordi va birdan to'xtadi. Qayrilib qaradi va oldimga kelib:

-Shuhrat aka bu sizmi? Nima qilib yuribsiz ?

deb so'radi. Man unga telefonni berdim va qolganini tel da aytaman dedim. U xaliyam karaxt edi. Man uyga ketdim. O'zim olgan yangi nomerga tel qildim. U ko'tardi. Endi o'ziga kelganiydi.

-Man sizni ko'rganimni dugonamga aytdim u ishonmadi. Sog'inganingdan ko'zingga ko'ringan deb mani ishontirdi. Keyin qorboboni ko'rib uyam qotib qoldi.

U mani xatimni olganiydi. Ertasiga uydagilaga bildirmay ammamga aytib Zarnigorni uyiga sovchi qilib jo'natdim. Ota-onamga aytolmasdim. Uyda xar ikki kunni birida janjal. Dadam ko'p ichardila. Man umuman oiladagi janjallaga aralashmaganman. Bu bilan man oilamni yomon demoqchimasman. Nima bo’gan taqdirdayam oila birinchi o’rinda turishi kerak. Keyin ammamdan eshitdimki Zarnigorni uydagilari badavlat oilaga berishmoqchi ekan. Man o'zimni kambag'al demoqchimasman. Lekin uni ota-onasi istaganday badavlat xam emasman. Shundayam man ko'nglimni cho'ktirmadim. Ertasiga yana ko'rishdik. Bir birimizni ko'rib turamizu tel dan gaplashamiz. Faqat man gapirdim u eshitdi. Taksiga o'tirib ketadigan paytim yana yig'ladi. Bu safar o'zimniyam ko'zimdan yosh chiqib ketdi. Nihoyat bahor keldi. U bilan xar kuni gaplashsamam nimagadir g'amgin bo'lib qolgandi. Umuman gapirmasdi. Kunladan bir kun 17-mart(mani eng yomon ko'rgan kunim) kuni Zarnigor tel qilib qoldi. Ko'tardim. U ayasi yana telefonini olib qo'yganini va sumkasidan mani rasmlarimni topib olganini aytdi. Endi gaplasholmasligimizniyam aytib mani eshitmasdan tel ni o'chirdi. Ikki soatladan keyin yana tel keldi. Ko'tardim. Bu Zarnigorni ayasi edi. Man salom berdim. U kishi qizini tinch qo'yishimni unga mandan boshqa tel oberadigan kuyov topib qo'yganlarini aytdi. Man uni sevishimni aytdim lekin uyam mani sevishini aytmadim. Xar xolda qiz bola. Bir nechta xaqoratli so'zladan keyin telefon o'chdi. O'shandan keyin Zarnigor umuman yo'qolib ketdi. U bilan qanday gaplashishniyam bilmay qoldim. Undan ajralishimni sezib so'nggi maktub yozishga ahd qildim. Kechalari uxlamay 100 metrli xat yozdim. O'sha xatda mani butun xayotim tasvirlanganidi. Keyin yana uyga ketdim. Bir kuni dugonasi tel qilib Zarnigorda qanaqa gapim bo'lsa unga aytishimni so'radi. Man unga uchrashmoqchiligimni va xat bermoqchiligimni aytdim. U rozi bo'ldi. Ertasiga dugonasi bilan ko'rishdik. Unga "omonat" ni berdim. Zarnigor xaqida so'radim. Yaqinda to'yi bo'lishini aytdi. Birdan o'zim bilmagan xolda ko'zimdam yosh chiqib ketdi. Orqamga qarab yugurib ketdim. Dugonasi tel qilib mani xafa qilmoqchimasligini va siqilmasligimni aytib dalda berdi.Yana albatta