Tasodifiy hikoya: Qariya doktor 2-qism 18
Shundan so'ng Nurbek aka qizning yoniga yaqinlawmoqchi bo'ldiyu lekini o'zini olatiga qaradi. Negadi...davomi

SENSIZ... | muallif:Feya

Добавил:	Feya (10.09.2015 / 10:28)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	12080
Комментарии:	Комментарии закрыты

Meni ismim Sardor ota onasiz o'skanman! Bolalar uyida katta bòlganman! O'z kuchim bilan Insitutga kirganman! So'ngi bosqish talabasiman. Hamma narsaga òz kuchim bilan erishkanman! Ota onamni kimligini ham bilmeyman aniqrog'i bilishni ham hoqlamayman! Ahir meni keragim bòmaganidan sòng, tashab ketishkan ku! Nima uchun ular haqida qiziqishim bilishim kerak, aslo kerakmas!
Hayotda hech qanaqa yaqinim yo'q, faxat bolalar uyida katta bògan Doniyor dòstim bor edi. Ammo u ham òz yòlini topib ketgan, qayerlarda yurganini ham bilmeyman! Hayotni manosi yo'qday tuyulardi. Hech kimim yòq bògani uchunmi! Faxat óqish bilan ovora bòlib, òzimni òzim chalg'itardim! Har kunim shunday òtgan! Bitta qizni uchratim u...., hayotim butunlay òzgarib ketdi. Hayotim shunchalik òzgarib ketdi ki, u siz yasholmaydigan bòb qolgandim! Man òqivotgan insitutni 1 chi bosqich talabasi edi, ismi Madina. Shu vaqtgacha qizlarga parvo qimasdim, chunki mani yetimligim uchunmi yoki òzimga shunaqa tuyularmidi, mandan òzini kòp qizlar olib qochardi. Ammo bu qiz bir qarashda mani sehirlab olgandi. Bir amalab u qizni tel no'merini topdim. 3 4 marta tel qildim ammo kòtarmadi. Keyinchalik vaqt bòmadi tel qilishga. Kundiz òqisam kechasi cafeda apetsantki bòb ishlardim. Chunki kvartera pulini shu yòl bilan tòlardim. 2 3 kun òqish ish bilan bòlib tel qilish ham yodimdan chiqandi. Yarim kechasi uyga qaytib charchab uqlab qolardim. Bir kuni man ishlavotgan cafega Madina ham keldi, bitta òzimas yonida bitta yigit bilan! Juda chiroyli kiyinib olgan. Uni kòrib lol bòlib qoldim! Lekin bir taraflama u yigitni kimligiga qiziqdim! Yigiti bòsachi derdim! Ich ichimdan qiynala boshladim! Ularga boshqa apetsantka qizmat kòrsatdi. Man bir chekada ularni kuzatardim! Ular bir birlariga jilmayib kulishib gaplashishardi. Ovqatlanib ular ketishdi. Meni qòlim ishga ham bormay qoldi. Ming hayolar meni tinch qòymasdi. Madina haqida òylamaslikga harakat qilsam ham, foydasi yòq edi. Hayolimdan umuman ketmasdi. Shu kuni tonggacha uqlolmay chiqdim! Ammo umidimni uzmadim, kechki payt yana tel qildim. Va nihoyat u...
M-alo?
S-.... Alo... Madina sizmisiz?
M-Ha men... Kimsiz?
S-Salom yaxshimisiz?
M-Yaxshi rahmat! Tanimayroq turibman kimsiz...?
S-haligi men... Siz bilan tanishmoqchi edim.. ismim Sardor.
M-kechirasiz men sizni tanimeyman! Dedi yu... Telni o'chirib tashladi.
Yana men g'amga cho'ka boshladim, òsha kòrganim, yigiti deb òylab umidimni uza boshladim.
Yana kunlarim oldingisidan battar bòla boshladi. Cafedan bòshab, magazinga ishga kirdim! Faxat kunduz kuni ishlay boshladim! Magazinda har xil narsalar sotilardi. Kunlik maosh tòlanardi. Bir kuni Magazinga Madina keldi yonida bitta dugonasi bilan, dugonasi sovg'a sifatida tuzukroq narsa harid qila boshladi. Bir amalab gapga solib, yaxshi sovg'adan tanlashib yubordim. Fikru hayolim Madinada edi. Qanaqib gapirib qanaqib sovg'a tanlashib yuborganimni òzim ham bilmay qoldim. Madina goh menga, goh dugonasiga jilmayib gapirib turardi. Òzimda kuch topib, Madinadan ismini sòradim(ismini bilsam ham)
u jilmayib Madina dedi. Men qòlimni chòzib, ismim Sardor tanishganimdan hursandman dedim! Menga qòlini uzatdi. Tel nòmerini bilsam ham, undan tel nòmerini sóradim. Boshida bergisi kemadi, holi joniga qòymay ohiri tel nòmerini oldim. Ich ichimdan quvonib ketdim. Ahir u bilan yaqinroq tanishishni istagandimda! Dugonasiga yaxshi sovg'adan tanlab berib, ular bilan hayirlashdim. Qachon ishim tugashini kuta boshladim, uyga bordim u, endi tel qilmoqchi edim! Shu Nòmerimni bilishi hayolimdan chiqandi. Agar tel qisam men haqimda nima deb òylaydi, endi bir amalab u bilan tanishganimda, men bilan gaplashmay qolishidan qo'riqdim va tel qilmadim. Shu kuni kechasi bilan uqlolmay tong otishini kutim! Erta tongdan boshqa nòmer olib, òqishdan chiqanimdan sòng unga tel qildim! Uni chiqishini kutib gaplasha boshladim. U bilan yaxshiroq tanishdim! Insitut oldida uni kuta boshladim. U ham men bilan gaplashib, men tamonga kelardi. Meni kòrib telni òchirdi. Men tomonga yaqinlashdi, va nimagadir yuragim tez ura boshladi.
M-siz bu yerda nima qilib yurubsiz?
S-men ham shu insitutda òqiyman ohirgi kurs talabasiman!
M-shunaqami? Oldinlari hech kòrmagan ekanman!
S-kòrgansiz ammo e'tibor bermasdiz!
M-xm bilmasam!
Shu tariqa u bilan suxbatimiz chòzildi. Mahalasigacha uni kuzatib qòydim! Kechasi esa u bilan gaplashib chiqardim! Keyin bilsam "Boy" oilani yolg'iz qiz ekan! Mendan ota onam haqida sòraganida, yuragim tòqtab qolganday bòldi. Ahir òzim haqimda hech narsa aytmagandim! Meni kimligimni bilsa nima bòladi deb hayolda òylay boshladim!
Ertaga Madinani uchrashuvga taklif qildim, va òzim haqimda gapirib berishimni aytdim! Sevishimni ham aytishga qaror qildim! Lekin undan butunlay ayrilishdan qo'rqib, tuni bilan yig'lab chiqdim! Yigit kishiga yig'lash yarashmaydi bilaman! Ammo shunday kun keladi, azob alab g'am qayg'ug'a ko'milganingda yoshlar kòzingga quyilib kelaveradi.


Davomi bor...