Tasodifiy hikoya: copy2
Вақт ўтар ва у барибир ўша ўз уйига кетади. Бирга қўша қаришни хам унут. Ундан орттирган (мабодо) б...davomi

Qasos... (TuNGi_HaMRoX dan uzun va extirosli hikoya)

Добавил:	TuNGi_HaMRoX (05.10.2015 / 04:33)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	59822
Комментарии:	Комментарии закрыты

Bu voqea hayotda bo'lganmi yo'qmi anig'ini bilmayman, lekin bu voqeani so'zlab bergan yigit, bu hodisa o'z boshidan o'tganini aytdi. Keling biz siz bilan bu voqeani shunchaki fantaziya deb tasavvur qila qolamiz. Zero hikoya davomida o'zim ham voqealarni batafsil yoritish maqsadida anchagina fantaziya qilishimga to'g'ri keldi.



Salom mening ismim Bekzod (boshqa ism egalari so'kish eshitmasin deya o'z ismimdan foydalandim) yoshim 26 da magistraturada o'qib ham ishlayman. Qishloqda o'sib katta bo'lganman oilam unchalik badavlat bo'lmaganligi sabab ularga og'irligim tushmasligi uchun tinimsiz mehnat qilaman. Boshida hammasi yaxshi ketayotgandi, o'qishim, ishlarim odam havas qilsa arzigulik hisobi edi. O'zim bolaligimdan sport bilan shug'ullanishni yoqtiraman. Tog'li qishloqda voyaga yetganim uchun ham ko'rinishim, yani jismoniy holatimdan ko'nglim to'q edi. Hullas ko'z tegdimi nimadir bo'lib birdaniga ishlarim orqaga keta boshladi. Qaysi ishga qo'l ursam nimadir muammo bo'lib turardi. Orada ancha muncha qarzga botib qoldim. O'qishim ham jar yoqasida turgandek edi. Qarzlarimdan qutilish uchun ko'p dars qoldirardim. Uydagilardan hech qanday yordam so'rolmasdim. Qari ota-onamni mensiz ham tashvishlari o'zlariga yetardi. Hayot har narsaga majbur qilarkan insonni, o'sha kuni men ilk marta mardikorlik qilishga chiqdim. Yigitlik or nomus, g'ururimni yengib shaxarni narigi chetidagi mardikorlar turadigan joyga bordim. Kiyinishimni kurib bir zumda atrofimni 5-6 ta o'zim tengi va yoshi kattaroq odam o'rab olishdi.
-Aka ishchi kerakmi?
-Aka nima ish qilish kerak?
-Aka nechta odam kerak?...
Biri qo'yib biri savol bera boshladi, ularga jimgina qarab sekin o'zimni chetga oldim. Bir chetda ancha vaqt ularni kuzatdim, eh odamzot tirikchilik uchun nimalar qilmaydiya. Har bir kelgan moshinani o'rab olib savdolashayotgan yigitlarga qarab xo'rligim keldi. Axir bundan roppa rosa bir oy avval meni ham shu holga tushasan desa hechkim ishonmasdi. Hozir esa turibman menga ham birov bir sum pul berarmikan deya. Shu alfozda kun qorayguncha turdim, odam ham ancha kamayib qoldi, endi men ham o'rtaroqga borib keladigan moshinalarga yaqinlashib ish so'ray boshlagandim. To'g'risi qornim juda ochiqqandi hech bo'lmasa ovqat puli ishlash uchun, lekin kech bo'lgan sari keladiganlar ham kamayib ketdi. Baxtimga oylik yo'l chiptam bor va ishlarim avjida vaqti kvartiramga 6 oylik oldindan to'lab qo'yganman pulini. Amallab uyga yetib kelib bir burda non bilan qorinni aldab uyquga ketdim. Ertasiga yana saxarlap mardikorlik qilish uchun otlandim. Bu safar eski kiyimlarimdan kiyib oldim, go'yo shunday qilsam odamlarni raxmi kelib menga ish beradigandek, lekin yana kechgacha, hechkim bilan til topisholmadim. Men qo'limdan nimalar kelishini tushintirgunimcha boshqalar chaqqonlik qilib kelgan moshinalarga o'tirib olardi. Kech tusha boshlagach bu ish menga to'g'ri kelmaskan yaxshisi ertaga boshqa ish qi,diraman deya uyga otlandim. Turgan joyimdan 20-30 metr yurgach orqadan bir moshina signal chala boshladi, avvaliga etibor qimadim, keyinchalik signal tinmagach ortimga o'girildim. Orqamda bir chet el rusumidagi moshina faralarini yoqib o'chirib ishora berardi. Bu ishora mengami yo'qmi deya atrofimga bir nazar tashlab olgach, sekin moshina tomon yaqinlashdim. Bu moshinaga kecha ham ko'zim tushgandi, tushdan keyin to kechgacha, bizdan nariroqda turgandi. Men shu yerdagi birorta korxonani raxbari moshinasini qo'yib ketgan bo'lsa kerak deb o'ylagandim. Moshinaga yaqinlasharkanman, uning old oynasi ochilib ichida bir sohibjamol menga gap qotdi.
-Kechirasiz sizga ish bor edi qilasizmi?
-Qanaqa ish? - uning ko'zlariga tikilarkanman hursandchilikdan o'zimni tiyolmasdim.
-Hovlida mayda chuyda ishlar borganizda ko'rasiz rozimisiz? Bu gaplarni eshitgach narxini ham kelishmasdan hovliqib moshinaga o'tirib oldim. Biz moshinada ancha yo'l yurdik. Shaxarni turgan joyimizdan mutlaqo boshqa chetidagi mahallaga kirib, bir hashamatli hovli yonida to'xtadik. Ayol pultni bosgach darvoza ochilib biz ichkariga kirdik.
-Mana keldik tushing moshinadan. - U shunday deya menga jilmayib qo'ydi.
Uning mayin tabassumiga mahliyo bo'lib moshinadan tushayotganda boshimni eshik tepasiga urib oldim.
Bu hodisadan ikkimiz ham kulib yubordik. Moshinadan tushgach men indamay unga ergasha boshladim. U meni mehmonxonaga boshlab bordi.
-Siz yuqoriga chiqib chap tarafdagi 2-xonaga joylashib bemalol dam olavering. Ertalab qiladigan ishlarizni ko'rsataman. Oshxonaga kirsez muzlatgichda hamma narsa bor bemalol tortinmasdan uzizni o'z uyizdagidek his qilavering. Men ertalab kelaman.- Deya hayrlashib chiqib ketdi.
Hovliga chiqib uni kuzatib yuborgach. Bo'lib o'tgan ishlarni o'ylay boshladim.
-Nahotki shunday katta hovlini tanimagan, bilmagan kishisiga ishonib tashlab ketsa. Qiziq men nima ish qilarkanman bu yerda hammayoq saranjom sarishta bo'lsa.
Bir biridan murakkab savollar yog'ilib kela boshladi. Hovlida o'z hayollarimga o'zim chalkashib biroz turgach, juda ham ochiqqanim yodimga tushdi va oshxona tomon yo'l oldim. Muzlatkichdan tuxum bilan kolbasa olib qovurib maza qilib ovqatlanib olgach, ayol aytgan xonaga yo'l oldim. Honamga joylashib yumsgoq divanga cho'zilgach, ko'z oldimga meni olib kelgan ayol kela boshladi. Uning qaddu qomati go'zal chexrasi ertaklardagi malikalarni eslatardi. Hayajonda hatto ismini ham so'ramabman. Ko'rinishidan nari borsa mendan 3-4 yosh kattaga o'xshardi. Shirin hayollat bilan uxlab qolibman. Ikki kun deyarli tuz totmaganim va ovvotagarchiliklardan so'ng qattiq charchabman shekilli ertasiga tushga yaqin o'yg'ondim. Soatga qarab shosha pisha kiyimlarimni kiygancha hovliga chiqdim. Baxtimga ayol hali kelmagan ekan. Muzdek dushda mazza qilib cho'milib nonushta qildim. O'zim tushib qolgan xashamatli bu hayot menga juda yoqayotgan edi. Ovqatlanib ancha vaqt televizior qarshisida kino ko'rib o'tirdim. Nihoyat tushdan so'ng hovlida moshinani signali eshtildi. Shoshilib hovliga chiqdim, u meni qo'li bilan imlab chaqirib. Moshinani yukxonasini ochdi, u yerda 3-4 ta men hali ko'rmagan va nomini bilmaydigan daraxt nihollari turardi.
-Mana bu nihollarni yaxshilab ekish kerak. - deya u nihollarni qayerga o'rnatishim kerakligini ko'rsatdi.
-Buguncha shu ishni qiling yetadi, ertaga yana boshqa ishlarizni ko'rsataman.- U shunday deya moshina tomon yo'l oldi.
-Kechirasiz....
-Nilufar, ismimi so'ramoqchi ediz a?
-A... Ha... Haligi bu yerda yana qancha qolishim kerak?- Uning topqirligidan hayratlanib shu savolni berdim.
-Hali ancha ishlariz bor, agar boshqa ishlariz bo'lsa borib bemalol qilib kelishiz mumkin. - u shunday deya moshinadan menga bir dasta pul olib berdi.
Ehtimol boshqa payt bo'lganda men bu pullarni olmasdim, lekin hozirgi sharoitda bunday qilolmasligim aniq edi. Pulni bergach u yana chiqib ketdi, yana hayhotdek hovlida bir o'zim qoldim.
Nilufar ko'rsatgan joylarga nihollarni ekib, yana xonamga kirib o'rnimga cho'zildim.
Qiziq yana nima ishlar qilishim kerak ekan, nimaga menga bunchalik ko'p pul berdi,