Tasodifiy hikoya: yordam
xotnimi siksam qo'tag'im amni icida turme qolyapti amga tiqaman disam turmayapti qana dori icsam bo'...davomi

xato davomi...

Добавил:	London (01.11.2015 / 16:42)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	26612
Комментарии:	Комментарии закрыты

Kechki payt mehmonlar kelishdi. Kenayimga qarashib dasturxon tuzatdim, ovqat tashidim, ammo bir-birimizning ko’zimizga qaray olmas edik. Ertasiga amakimga “Og’aynilarimkvartira topishibdi ” dedim-da rahmat aytib, chiqib ketdim. Su-shu qaytib ularning uyiga qadam bosmadim, aniqrog’i bosolmadim.
Faqat onda – sonda boshqa qarindoshlarimiznikida turli ziyofatlarda ko’rishib qolardik. O’shanda ham men imtixonim bor edi, tayyorlanishim kerak deb tezdaketib qolardim.
Mana oradan 4 yil o’tdi. O’tgan haftada kutilmaganda appenditsit bo’lib, kasalxonaga tushib qoldim. Amakim har kuni ishdan qaytayotganida ko’rgani kelar, bechora kenayim esa har kuni ikki martadan ovqat qilib kelib turdi. Ammo shunda ham ko’zimga qarolmasdan, ovqatni qo’yib, “tuzalib keting” deb chiqib ketardi. Oxirgi kelganida ketishi oldidan tilga kirdi:
-Bahrom, o’shanda o’z vaqtida to’xtaganingiz uchun rahmat. Menga nima jin urdi, o’zim ham tushunolmagandim o’shanda.
-Kenayi, men u kunni allaqachon unutganman – gapini shartta kesdim. O’zimni aybdor qilishni ham, qilmaslikni ham bilmayman. Balki vaqt o’tib hammasi o’z iziga tushib qolar. Yana bilmadim.

Shunaqa gaplar…