Tasodifiy hikoya: Sevgiga xiyonat (by romeo)
Baxt va baxtsizlik orasi bir qadam!...davomi

ichadi. Shu choqacha qizning qilmagan ogir mehnati qolmagan uncha muncha yigitlar ham udalay olmagan ishlarga ham rozi bölib qilib ketavergan.Goh u qo'shnining uyida goh bu qo'shnining uyida mardikorlik qilar, goh mardikor bozorga chiqar bu ham yetmaganidek 65 litsey da faroshlik ham qilar edi. Topganini uyiga tashir mehnatdan qochmasdi. Buning ustiga uyning ishlari, dala... Onasi tekinxo'r, bersang yeyman, ursang o'laman deydiganlardan, otasi tupa tuzuk duradgor lekin köp ichadi. Xullas qiz mana shunday og'ir ahvolda majburlikdan bu ishga rozi bo'lgan, qiz shu darajada g'amga botib, yeg'lab aytib berdiki tosh bo'lsa erib, ilon 3, 4 marta pöst tashlardi, iqbol "esiz" deb qöydi xolos. Qiz unga yana chiroyli bölib ko'rina boshladi va yana unga tashlandi. Negadir qizga hech to'ymasdi, mehri qonmasdi. O'lganing ustiga tepgandek qizning azolaridagi og'riq ikki hissa oshdi. Ahir birinchi marta begona yigit bn bölishi unga "nagruska" tushadi deb o'ylamasdi, faqat nafsini qondirishni o'ylardi. Tong otdi, qizning avzoyi badani og'riqdan qaqshardi, uzini ko'tara olmadi, iqbol esa u tomonga yana talpindi xayriyat bu safar yalab yulqab qo'yaqoldi chunki nafsini qondirgani toychog'i bosh ko'tara olmadi. Shu bn yana bir pokiza gulning xazon b/b to'kilishiga sababchi bo'ldi. Bir necha kundan keyin u sarvinozga xujum boshlashni rejalashtirdi, bir kun kolejdan uyga qaytgan iqbol kelinoyisining oshxonada kuymalanayotganini ko'rib qoldi, va bildirmasdan ortidan borib quchoqladi, baquvat qo'larning changalidan qutulushga urunib qiz chiranardi, yigit panshaxasi bn qizning kökraklarini gijimlar, qölini qizning lozimi ichiga tiqishga urinardi, qizning böyinlardan öpdi, orqalarini gijimlab lozimini pastga tushurishga urindi, bechora qizning sochlari tözib ketgan, özini u yoqdan bu yoqa urib goh yalinaq, goh iltimos qilardi. Oxiri oshxona pichoni qöliga oldi, bir nima bölmasin degan xayolda qizni quyib yubordi.
-nima? Pichoqdan qo'rqadi divosmi?
-agar, yaqinlashsez o'zimni o'ldiraman.
-yaxshi, bemalol, örnizga boshqasi keladi.
-sizda insof, diyonat, g'urur bormi? A? Uyalmismi? Akangizni xotiniga tegajog'lik qilgani?
-diyonat? G'urur? Nima ular? Manimcha unaqa narsalar faqat kitob va kinolarda bo'ladi. Manda ayb yo'... Ayb akam va amamda. Sizdaqa chiroyli qizni olib bermasliklari kere edi.
-manda nima ayb? Akez eshitsa nima buladi? Agar siz etmasez bilmidi, aytsangiz sizga ishonmidi chunki bu oilada chaqa pulchalik qadringiz yo'q.
Ha etgancha nargi xotinini xaydab yuborishdan avval akamning o'zi manga ishingni bitirib ol deb manga ruxsat bergan. Akam bita xotinga "stoyka" turmidi. Shunaqa mehribon ko'ngli bo'sh inson.
U shunday deya uydan chiqib ketdi, sarvinoz cho'kka tushgancha yeglab yubordi. Qani endi bu ko'z yoshlar, quvonch ko'z yoshlari bölganida, lekin...
Iya biz iqbol bilan bo'lib asosiy voqelikdan uzoqlashib ketibmizku. Ha mayli zarari yo'q. Iqbolni qanaqaligini ortiq gapirishni keragi yo'q, uning qanaqa ekanligini taxminan bilib oldingiz. Hikoyamizning asosiy qaxramonlaridan biri, iqbolning asosiy raqibi, Jamshid. U ham iqbol bn bir xil sinfda, bir xil kolejda öqiydi. U iqbolning mutlaqo teskarisi, nihoyatda istarasi issiq, nihoyatda dilkash yigit, shu qadar dilkashki uni ko'rgan kishi har faslning o'z husn-latofati bor degan iborani yil faslari to'g'risidagina emas "umr fasillar"i haqida aytsa bo'lar ekan deb qolardi. Uning endi yuziga sabza urgan soqol moylovi bölib, uning yuzida ola kula ko'rinar edi. Uni bunchalik go'zal qilgan narsa uning yuzi, chiroyli, baquvat qomati emas balki insofliligi, birovni haqidan xazar qilishi va o'ta chiroyli muomalasi edi. U hech kimni "Sen" deya olmas edi. Kotami kichikmi, yoshmi qarhmi hammani sizlardi. Yaxshi odamning yuzidagi zuluk ham xolga o'xshab ko'rinishi mana shu insonga qarata aytilgan bo'lsa kerak.
Ammo, jamshid odamni so'z bn sehrlab olish sanatini chuqur egallagan edi. U bn bir marta gaplashgan odam yana gaplashsam derdi. Uning xushfelligi, toporiligi... Mahalladagi hamma bn katta- kichik bn bir xil salomlashar, yosh bn yosh, qari bn qari bo'lib, xursand bn chaqchaqlashib, xafa bn dardlashib gaplashadi.
U mana shunday ajoyib bola. Juda ko'pchilik unga havas bn qarardi. Hatto mahalladagi chaqaloqlarning bir nechtasiga "Jamshid" deb ism qo'yilgani bejiz emas albatta. U oddiy oila farzandi, dadasi va oyisi qo'qonda (optom)da savdo qiladi. Oyisi kiyim kechak sotsa, dadasi magazinda savdo qiladi. Baxtga qarshi jamshid yolg'iz o'g'il. Ota onasining o'n ikki yil deganda topgan yolg'iz arzandasi. Lekin yolg'izman deb taltaymagan. U ham zeboni yaxshi ko'rardi, lekin oshkora emas pinhona. Nima ham bo'ldiyu bir kun iqbol maktabda (bir necha yil ortga qaytamiz) zeboga har xil gaplarni gapira boshladi. Sinfdoshlardan hech biri zeboni yonini ololmadi. Chunki iqbol o'rtaga tushgan odamni tinch qo'ymasdiShuning un hech kim boshini g'alvaga qo'yishni istamasdi. Jamshidni oxiri toqat toq bo'ldi va zeboni qölidan ushlab tashqariga olib chiqib ketdi. Sinfda qiy chuv ko'tarildi. "malades, og'il bola... Baribir boshqachade dedi bir qiz uyalibroq" tashqariga chiqib jamshida jaxldan titrayotgan lablarini bilintirmaslikka harakat qilib.
-nega, indamay turibsiz? Sharta, sharta gapirib tashlamismi? Nimasidan qurqas uni? Bita adasini erkatoyida, chumchuq pir etsa, yuragi shuv etadiyu uni.
-men nima ham qila olardim? Qiz bola bo'lsam. Unga kuchim yetarmidi?
Jamshid aytgan gaplaridan hijolat böldi shekil indamadi, haqiqatan u bechora nima ham qilsin? Bir ojizada. Zeboning közidan munchoqday, bölib yosh toma boshladi, piqirlab yeg'lay boshladi. Yigit uning yoshlarini bosh barmoqlari bn artdi va rumolcha berdi.
-bo'ldi yeglamang ko'z yoshingiz u yoqda tursin xarom tukingizga ham arzimidi u maraz deb, qizni qanday bag'riga bosganini o'zi ham bilmay qoldi. Ular bir oz shu xolatda turishdi, na qiz, na yigit bir-birini bag'ridan chiqishga urinardi. Qo'yib bersa butun umr shu xolatda turishga tayor, lekin qiz xijolat tortib quyib yuboring darsga kiraylik degan gapidan so'ng uzi ham hijolat bo'lib qizni qo'yib yubordi. Qiz qanchalik, shaddod, mag'rur, tannoz va xusnda tengi yo'q bo'lmasin uning jamshidda ko'ngli bor edi. Uni har doim kuzatib yurar, darsda ham unga sezdirmasdan tikilib o'tirardi. Jamshid ham buni bilsada lek atedan unga e'tibor bermaslikka harakat qilardi, uni uBazilarga öxshab falonchi xojini nevarasi ekan diyishmidi. Bu gaplardan keyin, iqbol bir zambar lol böldi, qoldi. Keyin qizni haqoratlashga ötdi. Har hil bemani gaplarni gapira boshladi. Bu orada sinfdoshlardan bitasi jamshidni chaqirdi. Zeboni xaqoratlashayotganini eshitib qanaqaqib maktabga kelib qolganini özi ham bilmay qolgan jamshid sinfxonasi tomon otildi. Sinfda öqtuvchi yöq, lekin hamma jimgina iqbolni gapini tinglab o'tirardi.
-he, sen kim bupsan? A? Osmondagi oymisan?
Oy bo'lsa sanga nima? Bu ovozdan butun