Tasodifiy hikoya: domlacham bilan !
Saytdakilani bilmadimi bu voqea tochni bugan man kolejda 1 kursman buyim 178-80 la ismim timur.2014....davomi

o'zining bir sherida,
Suzulma oy osmonda,
Sendan tiniq yuzlar bor.
Qo'qon degan tomonda,
Oydan oydin qizlar bor.
Degan misralar aynan zeboga atalgan deb fikr qilardi. Karnavalda hamma yayradi, nihoyatda ajoyib fayzli o'tdi, hamma so'zga chiqib bir-birlarini tabrikladi. Vipsnoy tugagach zeboni kuzatib qo'yish un uning yoniga iqbol keldi.
-yuring, zeboxon tashlab quyaman.
-raxmat, ovora bumang, sekin keturing uzim yetib olaman.
-noz qimen endi, har xolda sinfdoshmiz! U shunday deya qizga suqlana boshlaganda qizning oldiga jamshid yugurib keldi. U iqbolga shunday vajohat bn qaradiki, iqbol qanday qilib mashinasini yurgazganiyu bu yerdan qanday qilib ketib qolganini o'zi ham sezmay qoldi. Yana ikki yosh qolishdi, torgina baland-baland chinorlar orasidagi ko'chadan keta boshlashdi. Hech kim yo'q hatto oy ham bularga halaqit bermaslik un goh bulutlar orasiga berkinar goh shunday manzaraga qaramaslikni ayb bilib o'z yog'dusini sochardi. Jamshid, qizni yo'l yo'lakay zeriktirib quymadi. Gapdonligi tutib ketib har xil qiziq qiziq narsalarni ayta boshladi...
Ular ayrilish chegarasiga ham yetib keldilar, lekin hech kim xayr deya olmas edi. Qo'yib berishsa dunyoning nargi chekkasiga piyoda ketishga tayyor.
Zebo xayrlashgani qo'l berdi. Jamshid uning qo'lidan mahkam ushlab sekin o'ziga tortdi. Zebo besaramjon bo'lib
- I-i-i, xafa bo'laman... Dedi, men sizning bunaqa qilishingizni bilganimda birga kelmas edim.
Jamshid uning qo'lini darov qo'yib yubordi.
-kechirasiz... Men yuzingizdan bita o'pmoqchi edim... To'g'rilikcha....
Zebo, bu sodda, beg'ubor, ichi-tashi bir, yigitga havas bn qaradi. Agar uyalmasa hozir o'pgani bir emas, ikki yuzini tutar, balki o'zi ham o'par edi. Uning jilmayib turganini ko'rib yana sekin bag'riga tortdi, qizning qitig'i kelganday qiqirlab kuldida "jinivoy" deb quchog'idan chiqib ketdi. U yigit bn xayrlashib uyi tomon oshiqdi. Uyiga keldi yotoqxonasiga kirib o'zini o'zi malomat qila boshladi, "noz qilme o'l, bita o'psa nima bo'lardi? Biror joying kamayib qolarmidi, eh axmoq qiz" deya o'ziga o'zi gapirib turgan mahal telefoniga sms keldi,
-boyagi beadabligim un kechiring o'zimni boshqaraolmay qoldim.
Qiz ming hayajon bn nima yozishni bilmay so'z qidirardi. Unga dunyodagi eng chiroyli so'zlardan tuzilgan gap yozishni o'ylab uzoq xayol surdi biroq topa olmadi. Qizning yuragi shunaqa tez urardiki, go'yo yorib tashqariga chiqib ketgudek.
-agar men sizning o'rningizda bo'lganimda qizning qarshiligiga qarab o'tirmasdan, yoki undan izn so'ramasdan shartta o'pib olgan bo'lardim deb yozib junatib yubordi. U smsni junatdiyu lekin uyatdan kulcha misol oydek yuzi qizil tusga kira boshladi.Kunlar shu zaylda o'ta berdi, qiz va yigitning orzulari osmonlarda parvoz etardi. Tundan kunga qadar cho'ziladigan telefon suhbatlar, goh "hudoyorhon" bog'ida goh yangi ochilgan "gipermarketda" uchrashib yuradigan bo'lishdi. Ularni ko'rgan odamlar ko'z tegmasin, ajoyib juftlik qara, uzukka ko'z qo'ygandek yarashibdiya baxtli bo'lsin, ayriliq ko'rmasin deb duo ham qilib qolishardi. Vaqt shu qadar tez o'tib keta berdiki qanday qilib 3 kursga yetib qolishganini sezmay qoldi. Bu davrga kelib zebo shu qadar go'zal bölib yetishdiki tariflashga til ojizdek. Iqbol esa unga yetishish payida bo'ldi, ne ne xurliqolarni ko'rmadi, lekin hech qaysisini zeboga o'xshata olmadi. Qizning sovchilari ham ko'payib qoldi, zeboning oyisi ertayu kech sovchi kutishdan bo'shamay qoldi...
Bu davrga kelib jamshid va zebo bir-birisiz tura olmaydigan bölib qoldi. Bir kun bir birini ovozini eshitmasa katta falokatga duch kelgan odamlardek xomush yurardi. Deyarli har kuni uchrashuv. Uchrashuv joyi hudayorxon bog'i. Xaqiqatan ham shaxarlik yoshlar bitta danak topsa ham shu bog'ga kelib chaqib yer edi. Bularning ichida chiroyligi bor, sho'xi bor, boyvachchasi bor, bevoshi bor...
Bizning qaxramonlarimiz sho'x shaddod bo'lishiga qaramay bebosh emas...
Iqbol ortiq chidab tura olmadi va qizga sovchi qo'yish payiga tushib qoldi. Uyida akasini qayta uylantirish masalasi ko'tarildi (iqbolni qilmishidan keyin sarvinoz ketib qolgan edi, bunga biroz keyinroq to'xtalamiz)
-akamni necha marta uylamoqchisilar? Menchi? Endi yosh bola emasman! Akam uje 2 marta uylandiku.
Bu gap uydagilariga ham maqul tushdi shekil indamadi,
to'g'ri dedi jahongir ham, aslida yana uylansa yelkasiga yuk tushishidan, kech kelsa xotinning tergovidan cho'chib turgan edi.
-iqbolni ham bo'yi cho'zilib ovozi do'rillab, burni ishib, uylanadigan bo'lib qolibdi.
Bu gaplardan iqbol uyalib yerga qarab boshini ham qilib o'tiraverdi.
-ko'z ostinga olib qo'yganing bormi? Yoki o'zimiz topelikmi?
-bor, dedi qatiyatlilik bn
-kim?
-zebo
-qaysi zebo? Anu muxtor akani qizimi?
-ha,
-ha u jamshid bn yurganini butun dunyo biladiku
-yursa yurar, menga farqi yo'q
gapga iqbolning oyisi saboxat opa aralashdi.
-sen bola esingni yeb qo'yganmisan? Birovdan qolgan qizga uylanurasanmi?
-kimdan qolibdi?
-ana, akang aytyabdiku jamshid bn yuradi deb, nima endi shu paypoqfurushdan qolgan qizni xotin qilib yuraverasanmi?
-yurgan bo'lsa yurgandir, to'shakka tortmaganku uni.
-heh, orsiz, beti yuq eshshak.
-yashaydigan menmi? Yoki sizlar? Menga o'sha qiz yoqadi tamom vassalom.
-qolaversa ularning oilasi ham bizga to'g'ri kelmaydi nodon bola.
-nima qilibdi, menga puli emas o'zi kerak.
Iqbolni shashtidan hech kim qaytara olmadi, noiloj sovchilikka borishga majbur bo'lishdi.
Iqbol o'zida yo'q xursand edi, bu xursandchiligini kim bndir baham ko'rgisi keldi. "koppon" dan (bozor nomi) quyuq bozorlik qilib nargizani oldiga borishni rejalashtirdi. Yana o'sha baland- baland chinor bog'lar orasidagi domlar ichiga ravona bo'ldi. Eshik qo'ng'irog'ini bosgani hamonoq nargiza eshikni ochdi, yigitni qo'lidagi narsalarni olib ichkariga yo'l boshladi. Dasturxonni bezatib birga ovqatlanishdi. Biroz ichkilik ham ichib oldi iqbol. Endi qiz uning ko'ziga xurliqo bo'lib ko'rina boshladi, nargizani bag'riga tortdi, u biroz sergaklanib shartmikan? Kayfingiz ham bor deyishiga qaramasdan uni ko'tarib spalniga tomonga yo'l oldi. U qarshisida nargiza emas Zeboni ko'rardi. Unga yopisha ketdi, lablaridan bo'salar ola boshladi, lablarini tishlab tishlab tortardi, undan taralayotgan nafis atir hidi uni yanayam ruhlantirib yubordi. Qizni futbolkasini yechib ko'kraklarini eza boshladi. Anchagina kotta ko'kraklar yigitning panjalari orasida uvoqqa o'xshab ezilardi.
-sekinroq, og'rityapsiz,
-chidang, apa, chiden
u shu qadar qizga azob berib badanlarini tortib tishlar ediki qiz og'riqdan ingray boshladi. Qizni kiyimlardan ozod qilgandan so'ng toshdek qotgan olotini qizning azosiga surkay boshladi. O'z navbatida qizning boyagi azoblari endi rohatga aylanib borayotgan edi. Qiz endi yigitning boshini silar, ko'zlarini yumgancha mayin tovushda turli xil ovozlar chiqarib yigitni erkalatardi. Iqbol 10 daqiqada ham hali bo'shanmadi kayfi borligi unga rohatlanish xisini