Tasodifiy hikoya: Yordam berilar
Men Sirdaryolikman qizlarga o'chman juda bir vaqtning uzida 3ta qiz bilan gaplashib 2tasini qizligin...davomi

kechiraberdi. U qizdan shu qadar shiddat bn nafsini qondirar ediki qizning rohati azobga aylana boshladi, qizni ayamasdi, goh orqasiga goh yuziga shapatilab qoyardi, nargiza esa aval uni hech bunaqa axvolda ko'rmagandi, yana bir ozdan keyin qiz chidolmadi, iqbolni itarib yuborib mehmonxona tomonga yugurib chiqib ketdi.Iqbol uni orqasidan mehmonxonaga yurib chiqdi, qizning qarshiligiga qarmasdan yana uni ustiga o'zini otdi, qashilik befoydaligini tushungan nargiza unga spalniga kirishni taklif qilib usha yerga boshladi, iqbol yana ijodni boshladi. Pornoda ko'rgan stillarni har birini sinab ko'rmoqchi ham bo'ldi lekin ko'pchiligini eplay olmadi, nargiza og'riqdan ingray boshladi, bu esa iqbolni yana shiddatlashishiga olib keldi, goh qizning ko'kraklarini emar, goh sonlarni, orqalarini g'ijimlab o'ziga qattiq qattiq tortardi, lablarini tishlab tortaverganidan qizning lablari shilinib ketdi. O'zi yeg'lagudek bo'lib, bo'ldi, qiynalib ketdim deb yigitni itarib yuborar, lekin kuchi yetmasdi. Iqbol, xoli qolmasdan yerga cho'kka tushib qolmagunicha nafsini qondiraverdi. Qiz ham xushidan ketib qole-qole deb zo'rg'a chidadi. Agar yigit yana 5 daqiqa to'xtamaganda xushidan ketardi ham. Ular dong qotib uxlashdi, nargizani azoyi badani ko'karib ketgandi, iqbol nargizadan vaqtliroq uyg'ondi va u tomon talpindi, uning yuz ko'zlaridan o'pib erkalatmoqchi bo'ldi, biroq qizning qimirlasha ham xoli qolmadi. Uning ko'zlaridan, lablaridan, o'par ko'kraklaridan xuddi chaqaloq misol emardi. Sochlarini yozib uxlab yotgan qiz, iqbolga boshqacha bo'lib ko'rinib ketdi, u ortiq chidab tura olmadi, va olotini to'g'rilab bir zarbada tiqib yubordi. Qizning ko'zidan o't chiqib ketgandek o'rnidan sakrab turib ketdi. Iqbol, yana rohat ola boshladi lekin 5 daqiqada tugatdi ishini. Hammomga kirib ketganini ko'rib hayriyate, deb qo'ydi ichida - nargiza.
U hammomdan chiqandan so'ng, o'zini zo'rg'a ko'tarib kuzatib qo'yish un chiqdi. Ustiga bita tungi qora xalatini ilib oldi.
-mayli, yaxshi boring iqboljon
-xo'p, yaxshi qoling dedida, cho'ntagidan 100 $ olib xalati ichiga, ko'kraklari ajragan joyga tiqib qo'ydi.
Qiz minatdorchilik evaziga uning yuzidan o'pib quymoqchi bo'ldiyu, yana yopishib ketmasin degan xayolda o'pmadi.
Iqbol madorsizlanib uyiga bordi, uyida hech kim yo'q, xonasiga borib uxlaganicha allamaxalda turdi. Qornini to'qlab yana dong qotib uxladi. U bir kunni uxlash bn utqazib yuborgan edi. Xuddi og'ir mehnat qilgan odamday. Qanaqa og'ir mehnat qilganini tepada yozdim.
Iqbolning ammasi va ayasi zebolarnikiga sovchilika borib deyarli ishni pishitishdi. Na zeboning onasi, na otasi bunday sovchilarni rad eta olishardi. Aksincha ko'pchilik bunday oila bn quda bo'lishni o'zlari un sharaf deb bilardi. Uchinchi marta borishganda qiz tomondan "oqliq" olib kelib to'y kunini belgilab kelishdi. Ana endi iqboldan baxtliroq odam yo'q edi. Jamshid bir kunmas bir kun, baribir shunday bo'lishini bilardi, ammo,lekin, biroq bu kun kelishini xoxlamasdi. Ikki yoshning beg'ubor pok orzular xazonga aylandiyu bu xazonga iqbol benzin sepib o't yoqib yuborgandek edi. Jamshid iqboldan nariroq yurishga, uni ko'rib turib ko'rmaslikka olib o'tib ketishga urinardi. Agar ko'rishib gaplashib qolsa, gap zeboga taqalardi, baribir unga men erishdim, yugurganiki emas buyurganiki deganday iqbol, jamshidning oldidan o'tardi. Nima ham bo'ldiyu mahallada osh chiqib qoldi, dadasi safarga chiqib ketgani un jamshid oshga kirishga majbur bo'ldi. Kirmayin desa qo'ni-qo'shni, mahalla kuy, degan narsalar bor. Naxorgi osh xamma o'zi bn o'zi ovora, xizmatchilar mehmonlarga goh cioy toshiydi, goh non, osh tortadi stol yeg'ishtiradi. Jamshid o'tirgan stolga, iqbol ham kelib o'tirdi, uning tashrifi stolgadilarga yoqmaganligini ifodalash un stolda o'tirganlardan biri zaharhandalik va kalaka ohangida "iya, boylar bn bir dasturxonda osh yiymiz ekanda. A? " deb qo'ydi. Osh tortildi lekin qoshiq yo'q. Hamma qo'lda olishga rozi bo'lib boshlamoqchi bo'lib turganda iqbol:
-heh, bular na odobni, na gigena qoidalariga amal qiladi ekanku. A? Oshni qo'lda emas qoshiqda yeyishadi.
-nozlanmasdan, yeyavermisanmi? Ko'rmayapsanmi xizmatdagilar ulgishmayapti!
-yo'q, deb turib oldi men qoshiqda yiyman gigenaga rioaya qilish kere.
Unga qoshiq olib kelib berishdi, qoshiqni shunday jaxl bn stolgam qo'yishdiki ularning bu xolatidan "ma, tiqilib o'l" degan ma'noni anglash qiyin emasdi. Oshni yeb bo'lgach ko'pchilikni oldida jamshidni muzlam, mot qilish maqsadida:
- döst, yaxshi bolasanu shu ozgina befarosatsanda, yo'q, yo'q befarorat emas ozgina notavonsan.
Butun stoldagilar goh iqbolga, goh jamshidga qarardi. Bazilar iqbolni ta'zirini ham bermoqchi bo'ldi lekin to'yni buzgilari kelmadi. Jamshid g'azabdan tutayotgan bo'lsada, sir boy bermasdan
-iya, nega bunaqa disan?
-yoshing, 20 ga qarab ketyabdiku, lekin haliham ovqatni qoshiqda yeyishga urganmabsan
-qo'lim tozza, qolaversa kimga qoshiq olib kelib ber deb yalinaman?
-heh, detskisanda, og'ayni detski, gigena degan narsa bor.
Jamshid biroz hijolat bo'lib atrofdagilarga qarab olib, sir boy bergisi kelmasdan.
-heh, gigenachi do'stim, qo'lingdagi qoshiq yuvilganmi? Yuvilmaganmi bilmadim? Yana u qoshiq nechta odamni og'ziga kirib chiqqanini bilmadim-u? Lekin meni qo'lim o'zimning og'zimdan boshqa og'izga kirmagan. Sen gigena, gigena disan.Eh gigenach do'stima, sen bo'sen gigena, gigena disan! Agar gigena shunaqa bo'lsa menga bunaqa gigena kere emas!
U shunday deb stoldan turib ketdi. Iqbol bir paqir loy bo'lib, o'zi muzlam bo'lib qoldi. Atrofdagilar shunaqa mirqib kulishdiki askiyachi latifa aytib ham bunchalik kuldurolmasa kere.
Jamshid bu yog'iga nima qilishni o'ylardi, uylanay desa sharoit yo'q. Aslida sharoit bor lekin uydagilari hali yoshsan deb uylantirishmidi, buning ustiga uylanaman deb ota onasiga aytolmidi ham. Endi oldingidaqa telefon suxbatlari yo'q, yurak yutib yigit telefon qilgan taqdirda ham nima deyishni bilmasdan salom alikdan nariga o'ta olishmasdi. Bir kuni tunda zeboni uchrashuvga chaqirdi. Unashtirilgandan beri ko'rgani yo'q edi o'ziyam. Jamshid zeboni taniyolmay qoldi, kimdir unin o'tli, quvonchdan chaqnab turuvchi ko'zlarni sug'urib olib, uning o'rniga mayus, g'amgin ko'zlarni qo'yib qo'ygandek edi.
Zebo, uyat ish qilib qo'ygandek boshini yerdan ko'tarmasdan
- Endi nima nima qilamiz deya ko'zlari jiqqa yoshga to'ldi. Zebo shunday deb ko'ziga yosh olmasdan burun, jamshidning ham xo'rligi kelib, tomog'iga bir nima tiqildi, yig'i xuruj qildi, buni bildirmaslik yuzini teskari o'girib yoxud ko'zini berkitish noqulay bo'lgani sabablimi, zeboni quchoqlab, yelkasiga boshini qo'ydi, tez-tez kiprik qoqib yoshini yutdi. Zeboning yeg'layotganini payqab baralla yig'lab yubordi. Ikkovi bir-birini yupatmoqchi bo'lgan sayin yig'i xuruj qilib kelaverdi. Ikkovi xo'p yig'ladi. Shoir topib gapirgan ekan.
Ishq balodir, balodir