Tasodifiy hikoya: Armonli dunyo 4 qism
onam uyni sanga vasiyat qilib tashlab ketibdila bu uy endi saniki dedila yur uyinga tashab qòyaman k...davomi

ekansiz, 1 kurslar shunaqa zo'r bo'lib ketganini bilmagan ekanman.
-aka, gap zo'rlikda emas biz erkakmiz bizni xonaga begonalar kirib qizlarimizga gap otsa indamasdan qarab turadigan xezelalardan emasmiz.
-tiling uzun ekanmi? Bu yoqa yurchi, deb uning ko'ylagidan tortdi.
-ko'ylakni qo'yvoring, g'ijim qilasiz.
-o'zi shundoq ham g'ijim bo'p yotibdiku
-yoshiz kattaligi un xurmatizi qilib turibman qo'yvoring.
-yoshimi xurmatini qilme quyvur, yur tashqarida gaplashamiz.
Endi umidni toqati toq bo'lib jaxli chiqqanidan ko'zlari kottalashib ketdi.
-tort panshaxangni, xozir shu g'ijim qilgan joyingni yuzinga chiqarib quyaman. Keyin laqabing perashkachi emas G'ijim bo'ladi.
Bu gap Eldorni ko'ziga qizigan six tiqan bn barovar bo'ldi.
Umid bir siltab uning qo'lini ko'ylagidan olib tashladida tashqariga qarab intildi. "o'zing shuni xoladin, yur tashqariga"
ular koridorga chiqishdi, 3 qavat hamma tanafusda hech kim yo'q. Bir yigit umidni qo'liga yopishdi, boshqasi unga tashlanishga urindi, begzod ham urushga qo'shildi, garchand dastonni gavdasi kichkina bita yaxshigina mushtga yaramasa ham do'stlarini kaltaklanishiga qarab tura olmasdan "bitta musht ham harnada" degan maqsadda shartta bir bolani ustiga chiqib olib do'poslayotganni oldiga borib chunonan tepdiki og'riqni zarbidan belini ushlagancha dastonga qarab "Nimaga tepasan palakat, ko'rmisan? San atedan qilding ax belima" degancha sekin o'rnidan turdi bu begzod edi, daston shoshganicha "kechirasan men sen kaltak yeyapsan dipmanda, uzr bilmasdan"
umid deyarli bari "buqacha" larni shoxini qayirdi. Ularga bunaqa chala oliftalar cho't emasdi. Guruhda umidni xurmati oshib ketdi, shu janjaldan keyin guruh qizlari "talpaga" qo'shilmagan bollarga qarab, "xayriyatey, qizlar omadimiz bor ekan, guruhimizda qizlarni himoya qila oladigan mardlar bor ekan, bazilar faqat og'izda kar kar qiladikanu joyi kelganda sichqoning uyi ming tanga bo'lib ketadikan. Guruhimizda faqat 3 ta yigit bor ekan xolos. A? Esiz ularni o'qtuvchimiz 14 ta degan ediya" degan pichinglari nodirga og'ir botib ketdi.
-silar ko'z qismasalaring shular orqalaringdan kelmidi.
Bu gapdan yulduzni jaxli chiqib
-nodir, og'zingizga qarab gapiring, kim ko'z qisibdi? Ko'rdingizmi? Begonalar kelganda siz ko'z emas boshqa joyingizni qisib qoldingizku.
Bu gap nodirga og'irlik qildi shekil lol-lum demasdan pastga qarab tushib ketdi. Yulduz endi umid bn tanishib olish umidida yashay boshladi. Umidning aytgan gaplari quloqlari osti qo'ng'iroqday jaranglardi "bu guruhdagi kursdoshlarimga begonalar gap otishiga yo'l qo'ymiman" haqiqiy yigit shunday bo'ladida deb qo'ydi. Kunlar ketidan kunlar o'ta boshladi. Bu orada umidning oyisi Zaynab ayaning kasali xuruj qilib qoldi. Ularning yuraklari ozgina quvvatsiz. Salgina xayajonlansalar yoki ko'proq harakat qilsalar darov buklanib "gajjak" bo'lib, xolsizlanib, ko'zlari tinib o'zlarini yuqotib quyadilar. Duxtirlar ham ularni davolanishlari un bir vagon dori darmonlarni yozib bergan. Ularni har biri falon pul turadi.Zaynabxonimni yana kasalxonaga olib ketishdi. Umidni ishdan chaqirtirishdi. Bosh vrach unga zudlik bn ritsepdagi dorilarni olib kelishni buyurdi. "oyingizni axvolari og'ir, o'tgan safar ham ogohlantirgan edim, davolanishni kechiktirib bo'lmaydi." yigitcha nima qilishni bilmasdan boshi garang bo'p qoldi. Shoshganicha aptekaga yugurdi, aptekachiga qo'lidagi ritsepni berdi. Ritsepni unga uzatarkan, yuzlaridan yosh tomchilar, qo'rquv qo'llari titrab, tili gapga aylanmasdi. Aptekachi ritsepni o'qib bir bolaga bir ritsepga qarardi.
-bilasmi uka! Bu dori va ukollar juda ham qimmat. Dastlabki 3 ta dorini o'zi har bir donasi 10.000 dan. Bu yerda 3 pochka ekan 300.000 ming sum buladi. Keyingisi...
Hammasi qancha bo'ladi aka, deb so'radi ko'zidagi yoshini yengi bilan artib.
-2 milonga yaqinlashib qoladi, ukollari bn xisoblaganda.
Umidni tok urgandek qotib qoldi, nima qilishini bilmay qoldi. Qayga borishini kimdan yordam so'rashini bilasdi.
U begzodga telefon qilib unda pul bor yoki yo'qligini aytdi. Aksiga olib unda ham pul yo'q edi. Agar puli bo'lganda ayamasdi. Chunki o'tgan safar ham kompyuterga deb yeg'ayotgan 250.000 ming pulini dori darmon olish un bergandi. Bu uchovlon un pul hech qanaqa ro'l o'ynamasdi. Umidni ilojsizlik qiynardi, sherdek kuchi bor lekin...
Begzod ham qanday bo'lmasin pul topishga kirishib ketdi. Birdan bir yo'l yulduzga iltimos qilish. Lekin umid bunga qanday qaraydi ekan. Axir qiz boladan pul so'rash... Lekin pul bo'lmasa dori-darmon ham yo'q. Dori-darmon bo'lmasa...
Nima bo'lsa bo'lar deb qizning raqamini tera boshladi. Bir zum o'tmasdan qo'ng'roqdek ovoz eshitildi.
-alo, asalomalekum
-voalekum assalom, yulduz qales?
-yaxshi raxmat, uzr taniyolmay turibman.
-man, begzodman.
-iii, begzod tanimabman. A? Kechirasiz!
-hech qisi yo'q. Sizga bir iltimos bn qo'ng'iroq qilyotudim.
-iltimos? Qanaqa iltimos?
-bilasmi? Haligi... Odam ozgina xijolat buvotida.
-ne xijolat bo'las? Begona emasmizku.
-ozgina pul kere bup qoldi! Uff, buni sizdan so'rash juda noqulay.
-pul dismi?
-ha
-nega? Tinchlikmi?...
-ha tinchlik. Bilasmi umidni oyisi kasalxonaga tushib qoldi, shunga pul kerak.
-umidbekni oyisiya? Telefonni yorib yuborgudek bo'lib so'radi qiz.
-ha
-qachon? Qaysi kasalxonada?
-markaziy shifoxonada.
-sizchi? Siz qayerdasiz?
-qayerda bo'lardim uydaman.
-unda siz ko'changizni boshiga chiqib turing man xoz boraman.
20 daqiqaga qolmasdan qiz aytilgan joyga yetib
keldi. Begzod mashinaga o'tirdi. Ular birgalashib kasalxonaga borishdi. Balnitsaga yetib kelganda qiz begzodga bir dasta $ berdi.
-bu yerda 1000 agar yetmay qolsa yana opkelaman. Men bersam noqulay shuning un siz berganingiz maqul.
-biroq, bu yerda juda ham ko'pku.
-ko'p emas, siz aval olib kiraveringchi.
-xo'p, rahmat sizga, umidga katta yordam berdingiz. U bu pullarni albatta qaytaradi.
Ular birgalashib kasalxona ichkarisiga kirishdi. Navbatchi ayoldan zaynabxonim qaysi palatada yotganini aniqlashdi. Palataga kirganlarida umid onasini qo'llarini maxkam siqib yig'lab o'tirardi. Ex yo'qchilik yomonda. Shoir ham bekorga aytmaganda "yo'qchilik yiqitar yigit zo'rini" deb. Begzodni tomoq qoqishidan so'ng umid darxol ko'z yoshini artib yuziga soxta tabassum yugurtirib u bn ko'rishdi. Qizni ko'rib xayron bo'ldi. U bu yerda nima qilyabdi? Degan nigoh bn begzodga qaradi.
-assalomalekum, oyiz yaxshimilar?
-voalekum asalom, rahmat ancha yaxshilar.
O'rtoq bir minutga bu yoqa qarab yubor deb begzod tashqariga intildi, yulduzdan olgan pullarini umidga berdi.
-qattan oldin shuncha pulni?
-yulduzdan so'rashga majbur bo'ldim.
-sani ham ancha qiynab qo'ydima o'rto?
-yo'q, nega unaqa disan. U begzodni maxkam bag'riga bosib rahmat aytganicha dorixonaga yugurdi. Barcha kerakli dori-darmonlarni olib ortiga qaytdi. Uch kun o'tar o'tmas zaynabxonim ancha quvatga kirib qoldi. Bu orada yulduz ham har kuni uni ko'rgani kelar u bn soatlab