Tasodifiy hikoya: анекдот. Ярим метр.
бир йигитни асбоб и ярим метракан. Унга теккан хотин лар кочиб кетарк ан. Шу сабаб хеч ким унга тегм...davomi

қилди. Нилуфар
тиббий текширувдан ўтказилди.
Боши берк кўчага кириб қолган
Улуғбек қизга тухмат қилганини тан олиб, ҳамма воқеани ипидан-игнасигача айтиб берди. Ҳамма унга лаънат айтди.

Нилуфарни номи, шаъни оқланди. Куёвнинг ота-онаси, қариндошлари келиннинг оиласидан кечирим сўради.
- Мени кечиринглар, имкон
беринглар. Нилуфарни бахтли
қиламан, - деди Улугбек ҳаммадан кечирим сўраб.
- Сендай пасткаш, номардга
берадиган қизим йук! Аллоҳ бизни бир балодан асради. Ҳакикат қарор топди. Сени Аллоҳга солдим, - деди Комил ака Улугбекка нафрат билан
қараб.- Йигит деган номга доғ
туширдинг. Лаънат сенга!

Улугбек тухматига яраша қонуний жазо олди. Бундан ҳам ёмони отаси уни оқ қилди. Уйидан қувиб солди.
Улуғбек бироз вақтдан кейин ўша севган қизига уйланди, фарзандли ҳам бўлди. Лекин хотини унга вафо қилмади. Хотинини ҳиёнат устида ушлаган Улуғбек қотилликка қўл урди. Хотини ва унинг уйнашини
пичоқлаб ўлдирди.
Суд ҳукми билан узок йилга озодликдан маҳрум этилди.
- Гулдай қизнинг номини булғагани, тухмат қилгани учун Аллоҳ уни шу жазога маҳкум этди, - дейишди одамлар.

Бир неча йиллардан кейин Нилуфарнинг бахти очилди. У бир хонадоннинг бахтли бекаси, бир йигитнинг ёри вафодори бўлди. Бундан хам қувончлиси, яқиндагина улар ўғил фарзанд кўришди. Бешик тўйлар қилишди. Ҳамма нохуш хотиралар ортда қолди. Лекин Нилуфар ўзи ҳоҳламаган ҳолда Улуғбекнинг қора қилмишини эслаб, чукур "ух" тортади. Кўзлари ёшланади. Бугунги
бахти учун Аллоҳга шукроналар
айтади...

Азиз одамлар! Ҳаммамиз умид
билан ўғил-қиз ўстиряпмиз.
Уларнинг хузур-ҳаловатини
кўрайлик. Одоб-ахлоқига эътибор берайлик. Улуғбек каби ўз мақсади йўлида ҳеч қандай разилликдан қайтмайдиган айрим йигитларга Аллоҳдан инсоф сўрайлик...