Tasodifiy hikoya: Йиртиқ
Баҳодир ўн ёшда. Унинг уч опаси ва битта акаси бор. Опалари турмушга чиқиб, бола-чақали бўлиб кетишган, акаси уйланганига бир йил ҳали бир йил ҳам тўлмаган.Акасининг исми Равшан, келинойисиники эса Санобар. Ота-онаси юборган пулларга акаси Нексия ва бир нечта қора мол сотиб олган. У ҳар куни барвақт туриб кира қилишга кетади. Келинойиси эса молларга қарайди ва уй ишлари билан банд бўлади. У эрталаб эртароқ туриб ўнтача сигирни соғади. Шунда Баҳодирнинг ёрдами керак бўлади: у бузоқлар сигирларни ...davomi

- Kerakda!
- Uni tinch qo'y sanga yaxshi maslaxat. O'zi o'sha kuni yaxshi ish qilmading!
- Nima qilibman?
- O'zing bilmaysanmi nima qilganingni?
- O'lay aga hech nima qilganim yo'q... Gulchira 3 yil bir kursda o'qidik-aaa?
- Ha!
- Deyarli kanda qilmay kollejga borganman bilasanmi?
- Bilaman!
- Biror marta birorta qizga tegajog'lik, shilqimlik qilganimni ko'rganmisan?
- Yo'q-ku, lekin o'sha kuni...
- Manam avvaliga hechnima tushunmadim, to'satdan shapaloq urdi, keyin suv sepdi... O'shanda qo'li ko'zimga kirib ketdi, ishonasanmi ko'zimi oq joyi qolmadi qip qizil, haliham tarqagan yo'q qizili!
- Hozir tuzukmisan Alisher?
- Uncha mas, shunisi alam qilyabdi... Man Nafisadan izoh talab qilishim kerak, no'meri bo'lsa ber?
- Xozir sms da jo'natvoraman, xayer Alisher!
- Mayli omon bo'l, raxmat oldindan Gulchira! -deb xayirlashdim. Sal o'tib sms orqali Nafisani tel. no'meri keldi. Sirazi Nafisaga telifon qildim.
- Alo'... -dedi. Nima deyishni bilmay qoldim.
- Nafisa...
- Kim bu? -dedi. Telifonga kattaroq ayolning ''kim ekan'' degan ovozi eshitildi. Manim qaynonasi bo'lsa kerak.
- Uzur adashibman! -deb qo'yaqoldim. Ammo ikki soat o'tib yana telifon qildim.
- Alo' kim bu?
- Man Alisher!
- Nega manga telifon qilyabsan...
- Manga izoh ber nega manga tarsaki urding?
- O'zing...
- Man nima qildim, bilib bilmay, yovvoyi mushukday tashlanaverasanmi?
- Sani o'zing, iflossan...
- Og'zinga qarab gapir, ifloslar boshqacha bo'ladi, man ifloslik qilsam bilasanmi nima qilardim?
- Bo'pti adashibman deylik, mandan nima istaysan?
- Nima... Keyingi safar xammani oldida kechrim so'raysan!
- Hech qachon, man hech kimga bosh egmayman!
- Mani hammani oldida sharmanda qilding, nega endi kechrim so'ramaysan...?
- So'rmasamchi, qo'lingdan nim keladi...
- Shunaqami?
- Bor yo'qol... -dedida telifonni o'chirdi. Qayta qayta telifon qilaverdim. Olmadi, keyingi kuniham tinmay telifon qildim. Asabim rosa buzilgan edi, telifonni ko'tardi.
- Hoy, man bilan o'ynashma!
- Mani tinch qo'y Alish ovora bo'lma qo'lingdan hech nima kelmaydi, yana teifon qilsen erimga aytaman ketinga tepvoradi...
- Hoy qanjiq, eringdan ajratib qo'yaman! -dedim. Shu topda yuqorida aytgan voqeam esimga tushdi, va shu orqali pupisa qildim.
- Bor yo'qol, qo'lingdan kelmaydi...
- Eringa aytaman, xoting Nafisa man bilan bo'lgan deyman! O'shanda ko'ramiz so'tak eringni qo'lidan nima kelarkin!
- Erim mani sevadi, ishonmidilar!
- Tiz cho'kib oyog'imi quchoqlab kechirim so'raysan! O'shanda ayibingdan o'taman...!
- Voy...
- Keyin voy deysan xozir shoshilma. Eringa ko'kraging tagidagi ikkita xolingni aytsam, sanga ishonadimi yo manga! -dedim.
-...! - u jim bo'lib qoldi.
- Ha, diming chiqmay qoldi sanga muxlat ikki kun uyimni bilasan. Hamma kusdoshlarni yig'ib kelib kechirim so'raysan. Bo'lmasa eringa telifon qilan..! -deb telni o'chirdim. Biroz o'tib o'zi qo'ng'iroq qildi olmadim. Kun bo'yi kamida 40 marta telifon qildi. Boshida bir adabini beray degandim keyin shu pupisam orqali bir qantarib qo'ysam bo'lar ekan degan fikr keldi. Ohir kechasi 21:00 telifon qildi.
- Mani shuchalik yoqtirasanmi muncha telifon qilding? -dedim.
- Mandan nima istaysiz Alisher?
- Iya sizlab qolibdilarmi?
- Mani kechring bilmabman...
- Yaxshiq qiz bu kechirimiz o'tmaydi!
- Kechiraqoling? -huddi yig'laganday ovozi po'kkilardi.
- Yig'lashniham bilar ekanlarmi, yonizda eriz bormilar bir salom aytib qo'yay? -dedim gapni aylantirib.
- Isminda edilar!
- Iya ikki oyli xotinchalarini tashlab, ismenda yuribtilarmi erchez?
- Ha... Kechiring!
- Iloji yo'q kechirmayman, ko'zimi o'yib olmay deding?
- Qanday kechrim so'rayman. Hammani oldi tiz cho'kamanmi, qo'limdan kelmaydi?
- Sharmanda qilish keldi-kuuu!... Bo'lmasa shart o'zgaradi!
- Qanday bo'ladi?
- Rostakamiga birmarta yotamiz, bo'ldi xammasi unut, erga teygansan sanda muomo yo'q?
- Yo'q... Yo'q...! -yig'i ovozi eshitilib ketti.
- Bo'ladigan gap shun ertagacha shu paytda qaroringni ayt, ering o'zingda qoladimi, yo'qmi sani javobingga bog'liq. Ja ishonmasa PHOTOSHOPPA yalang'och rasmini tayorlatib eringa ko'rsataman. Maktabda kollejda tushgan rasmlaring albomda turibdi. O'ylab ko'r xayer! -deb telifonni o'chirdim. Ko'nmasligi aniq, hammani oldida kechim so'rashga g'uruni yo'l qo'ymaydi. Mayli bir qiynab alamimdan chiqvolay dedim. Ko'ramiz ertaga qanday boxana toparkin...

Ertasi kuni o'sha paytda qo'ng'iroq qildi.
- Tinch qo'ying bo'lmasa o'zim o'ldiraman! -dedi.
- O'ldiraver manga nima? Baribir so'zimdan qaytmayman! -dedim ammo shu gapni bekor aytdim deb afsuslandim.
- Sizga inson xayoti o'yinchoqmi?
- Ha... O'sha kunni esla mani o'lganni kunidan battar xolatga turib qo'ygansan, o'sha yerdagi 200 dan oshiq oda, kursdoshlar man haqimda nima o'ylagan ekan o'ylab o'zini mani o'rnimga qo'yib ko'r? -dedim. Bir daqiqacha indamay yig'lab turdi, manam indamay turaverdim javobini kutib.
- Ho'p!
- Nima ho'p? Shartga rozimisan?
- Him! -dedi. Undan kutmagan edim. O'zim shoshib qoldim.
- Ho'p bo'lmasa, qachon qaytda o'zim aytaman qo'rqma hechkim bilmaydi! -deb telifonni o'chirdi.

Shu orada 3 kun o'tti. Akami domiga borgandim. Akam ishga ketti, kennayim bollarni olib oyisini ko'rgani ketti. Man kamida ikki kun kennayim kelguncha qorovulman. Abet payti edi. Nafisa bilan uchrashishga imkon ham vaqt ham bor. Unga telifon qildim.
- Qattasan!
- Uydaman?
- Shaxarda akami kvartirasi bor, xozir imkun kel. Manzin (manzilni aytdim)?
- Voqtim yo'q!
- Bilmayman er kerak bo'lsa kelasan!
- Ho'p xozir boraman! -dedi. Halittan xayajondadan kelsa qanday bo'larkin. Yarim soatdan beri derazaga qarab o'tiribman. Nafisa paydo bo'ldi, ammo eshik tagida turib qoldi. Derazadan qarab unga qo'ng'iroq qildim. Sumkachasidan telifonini olib qulog'iga qo'ydi.
- Eshik tagida turma, zinada 2 qavatga ko'taril, o'ng tarafdagi eshik, tez chiqsang tey ketasan! -deb telifonni o'chhrib o'zin uni kutib eshik tagiga bordim.
- Keldingmi kir ichkariga? -dedim. U indamay kirdida atrofda qo'rqibgiman bir qarab oldi. Uyni o'rtasida unga qarab turibmanu oyog'im qaltiraydi, xayajonlanaman. Xayajonimi bosish uchun o'zimi qo'pol ko'rsatishga urundim.
- Qara nima qilganingni! -qo'lim bilan qizili ketmaga ko'zimni unga ko'rsatdim.
- Mani ko'r qilib qo'yishing mumkun edi! -dedim.
U birdan yig'lab yubordida, va sharta oyoqlarim ortiga tiz cho'kib oyog'imi quchoqlab oldi. Boshini tepaga ko'targancha multillab yig'lab gapirardi.
- Mani kechring, boshqasi ekam man bilmay qolibman! Mani qiynaman, man istamayman, raxim qiling bo'yimda bor...!!! -deb yig'lardi. Shaxlo ko'zlari surilgan tush rangidan qorib, ko'z yoshiga qo'shilib yuzilaridan oqa boshlagan edi. U bechora yalinganicha yig'lashda davom etardim...
Nahot manam erkayman deb yurgan bo'lsan. Bechora nomusi kuchli ekan, ahir bu ham kimningdur qizi, kimningdur kelini, kimningdur suyukli xotini.

O'z