Tasodifiy hikoya: kenayimmi birinci marta
Salom mani ismim Timur yowim 20-da. hozir o'zimmi hayotimda bo'gan voqeani yozmoqciman.mani kenayim ...davomi

xontaxta turar ustida shaxam yonaib xonani yoritib turardi. Oyog'idagi etigini yechib paygada qoldirdi, qilichini burchakka tik qilib qo'ydi. Usti boshini yechib, yaxtakli bo'lib olgach kichikkina xontaxta yoniga o'tirdi. Hadichabonu paranjisini yechib qo'ygach ovdastada suv olib kelib Ahmadali qo'liga quydi. So'ng patnisda choy, bitta non, yana mayda chuda olib kelib xontaxtaga qo'ygach o'zi Ahmadali qarshisiga o'tirdi. Ahmadali mayda chudalardan og'ziga solib olar ekan nigohini Hadichabonudan uzmas edi. Hadichabonu pastga qarab jim o'tirar ekan, har harda kiprik ostidan qarab qo'yardi. Ular gaplashishmasdi ular o'rniga go'yo ko'zlar gaplashayotganday edi. Ahmadali taxminan qay vaqt bo'lgani chamaladi. Taxminicha tong otib qoladigandan, akis holda jo'nab ketishiga to'g'ri keladi. Ahmadali shu hayoldan cho'chiganday Hadichabonuning bilagidan oldi. Hadichabonu boyagiday, hurkovich
ohudek emas. Hozir allanechuk yuvosh bo'lib qolibdi. Uning xina qo'yilgan qo'llari gulday chiroyli. Yuzlari oftob nuriday jilvali, yanoqlari olmaday qizil, boshiga qo'ndirgan, taqinchoqlab bilan bezatilgan bosh kiyimi. Ahmadalini nazarida uning nozik bo'yniga og'irlik qilayotganday tuyuldi. Hadichabonu Ahmadali ko'nglini sezganday boshkiyini pastga tushurar ekan. Shunda yoqasining bitta bog'ichi yechilib ketdi-yu, oppoq marmarday silliq bo'ynining pasti korindi. Qizil nimchasi o'n yetti yoshlik qizlardagina bo'ladigan tolma belidan quchib, qattiq ko'kraklarini mahkam chirmab turar edi. Ahmadali nimchani tugmalarin yecha boshladi. Hadichabonu hayajonlanib ketganidan, ozini oldi. Ahmadali epchilik bilan Hadichabonuni o'ziga tortdi.
- Qo'qmang mendan, men bir oshig'ingiz. Sizg'a ozor bermasmen? -dedi. Bu gapdan keyin Hadichabonu ko'zlarini yumib oldi. Ahmadali uni birin-birin kiyimlarini yechar ekan, hayajonini yashirishga urunar erdi. Ahmadali, Hadichabonuni o'zi o'tirgan o'ringa olib boshiga bolish qo'ydi. Oyoqlarini ikki tarafga kerib ustiga yotti...

Hadichabonu uyg'onib ketti, xona zim ziyo baquvat qo'llar og'ushida huddi qapqonga tushganday yotibdi. Asta o'rnidan turdi, huddi birov ko'rib turganday ko'kraklarini kafti bilan to'shdi va egniga yengil ko'ylagini kiyib oldi. Keyin shag'amni yoqdi. Gilam uzra cho'kkalab, oldi. Uyg'tib yuborishdan cho'chib, vahimadan xiyol titrayotgan nafis qo'llarini Ahmadalining choyshab ustida yotgan baquvat bilagiga qo'ydi. Ahmadalidan sharob hidi kelmoqda edi - kecha sharob ichgan ekanlar deb hayolidan o'tqazdi. Hadichabonu Ahmadalining beyg'am yotganidan ajablanib, unga tikilib qaradi. U o'zgacha hechkimga o'xshamaydi. Na anavo qari eri To'ychi baqqolga, na o'ynash bo'lishni taklif qilgan homsemiz Mamadaliga. Haqiqiy er yigit, bu oqshom uni qo'ynida o'zimni haqiqiy ayolday his etdi. Shu yotishda u tunda kelgan, qo'rqinchli mirshabga emas, hali 25 yoshga to'lmagan va bahodirona uyquga cho'mgan mart bir yigit bo'lib ko'rindi. Hadichabonu alamdan bir nafasini ichiga yutdi. Bu yigit har damda uyg'onib, ketib qolishi mumkun. Qani edi, bu yigit manga ilgari duch kelganda edi. Majburlikdan qari, to'ng'izga tegmas edim. Endi afsus, bu yigitniki bo'lolmayman, Hozir hech bir yigit juvonga uylana olmaydi. Hadichabonu kelajagini o'ylab yuragi yomon bir uvushdi. U to'satdan egilib, Ahmadalining yuzidan, ko'zlaridan o'pa boshladi. Ahmadalining kipriklari titradi. U ko'zini ochib, tepasida turgan parivashga karaxt yuz bilan bir lahza tikilib turdi. Hadichabonuning katta-katta ko'zlari xavotirlik to'yg'usidan yana ham ulkanlashib ketdi. U Ahmadalini uyg'otib yuborganidan, afsuslandi bir vaqtning o'zida uyalib yuzini burib oldi...

- Hadichabonu hozir vaqt qanday?
- Bobdod... Yaqindag'ina bong chalindi!
- Kech qoldim, jazolanishim mukun! -dedida tezda kiyina boshladi. Qilichini kamariga bog'lar ekan, hamyonini olib Hadichabonuga uzatdi.
- Bu nima?
- Kecha qiynaldim degan erdingiz. Olim endi o'zim sizg'a yordam berib tururman! -dedida Hadichabonuni qo'llariga berdi. Hadichabonu qo'lidagi hamyoni ushlagancha bosh egib turardi. Ahmadali uni chaqmoqday ko'zlariga bir qaradida, yuzidan bir o'pib tashqariga chiqdi. Darvozaga yaqinlashganda ortidan yalang oyoq Hadichabonu yugurib keldi va taqqa to'xtadi. Ahmadali savalomus unga termuldi.
- Yana kelasizmu... Mullaka? - dedi.
- Kutsangiz kelurman... -dedida chiqib otini yeldirib ketti. Hadichabonu eshikni qiyalatib qarab turar ekan, Ahmadali tong qorong'usida tezda g'oyib bo'ldi. Hadichabonu qo'lidagi hamyonni bir hidlab oldida, hayolan Ahmdalini isini tuydi. So'ng ko'kragini o'rtasiga ohista bosib...
''Ular albatta kelurlar, men kuturman'' deb jilmaydi...



Muallif: -MAJNUN-

Hikoyam yoqqan bo'lsa, yana talablar bo'lsa shunga o'xshash hikoyalar yozaman...