Tasodifiy hikoya: кариники каймок
Salom. Bu voqea aniq bulgan. Man bitta ayol bn taniwib qoldim. U 34 yow edi eri ham bolasi ham yoq. ...davomi
Salom. Bu voqea aniq bulgan. Man bitta ayol bn taniwib qoldim. U 34 yow edi eri ham bolasi ham yoq. ...davomi
Библиотека | Birinchi marta... | O, Dilbar... ( T - T tanlovi uchun.)
- Dilbar, shunday yigitni qadirga yetmasang hor bo'lasan? -dedi Madina ortiga o'grilib Dilbarga qarab.
- O'ziz sevasiz-ku! Nega doyim mani... -Dilbar hafa bo'lganini yashirib o'tirmadi.
- Bo'pti, Dilbar kechqurin ko'rishamiz! Madina hayer! -dedida Manzura yo'lni u yuziga o'tib ketti. Madina Manzuraga nafratini yashirmay ortidan qarab qoldi va:
- Dilbar man Ahror akani yoqdiraman. Ammo u sani sevadi... Yana bilib qo'y Manzuradan uzoqroq yur u yaxshi ayol emas... Singlim sanga opalarcha maslahatim! -dedi Dilbarni ortida qoldirib tez-tez yurib ketti. Dilbar sekin ketar ekan Ahrorni o'ylardi. U kelishgan har tomonlami munosib hamma qizlarga yoqadi, ammo bir kamchiligi o'rtaxol ekani. Lekin Zafar boshqa 3 kun avval Manzura bilan bir tug'ulgan kunga borganda ularni Manzura tanishtirib qo'ygangan edi. O'shanda Manzura:
- Agar shu yigitni o'zingga rom qilib, xotinidan ajratib olsang bir umir malikalarday yashaysan! Bu go'zalliging bilan haq qanday erkakni esdan og'dirasan! -degandi...
Hozir Dilbar orqa o'rindiqda o'tirib, shularni o'ylab ketayotgan edi.
- Qizim qayoqqa, yuray? -dedi taksist. Dilbar biroz o'ylani, hammasi aybdor Manzura iflos mani yo'ldan urgan o'sh...
Shu payt taksist yana bir bor so'radi.
- Amaki muyilishdan o'nga qayrilib to'xtang! -dedi. Birozdan keyin manziliga yetti. Uyog'iga piyoda ketti. Manzurani uyiga borgach chaqirdi.
- San mani aldading, Zafarni asil maqsadi boshqa ekan nega manga aytmading? -deb Manzurga yoqasidan oldi.
- Man sanga uni to'shagida yot demaganman. Ayib o'zingda man faqat og'dirib ol degandim. Endi manga nimaga davo qilasan? -deb baqirib yubordi va Dilbarni siltab tashladi. Ko'chada sharmanda bo'lishdan cho'chigan Dilbar ortiga qaytdi...
Bekatda ancha o'tirdi, buyog'i nima bo'ladi. Endi odamlar nima deydi. Birdan telifoni titkilay boshladi. So'ng Madinaga qo'ng'iroq qildi. Ohirgi marta gaplashganigaham bir yarim yildan oshgan o'shanda Madina to'yga taklif qilgandi. Ahrorga tegayotgani bilgach to'yga bormagan edi.
Go'shak ko'tarildi...
- A'lo a'lo gapring kim bu? -Dilbar nima deyishni bilmay jim turardi.
- Opajon man Dilbar...
- Voy Dilbar qalaysan?
- O'ziz yaxshimisiz, o'g'liz, Ahror akam yaxshimilar! -dedi.
- Nima bo'ldi Dilbar tinchlikmi? -Madina Dilbarni ovozidagi titroqni sezdi.
- Opa faqat aytgandimku demang... O'shanda gapizga quloqsolsam bo'larekan! -deb yig'lab yubordi.
- O, Dilbar singlim!
Dilbar telifonni o'chirib qo'ydi...
Muallif: -MAJNUN-
- O'ziz sevasiz-ku! Nega doyim mani... -Dilbar hafa bo'lganini yashirib o'tirmadi.
- Bo'pti, Dilbar kechqurin ko'rishamiz! Madina hayer! -dedida Manzura yo'lni u yuziga o'tib ketti. Madina Manzuraga nafratini yashirmay ortidan qarab qoldi va:
- Dilbar man Ahror akani yoqdiraman. Ammo u sani sevadi... Yana bilib qo'y Manzuradan uzoqroq yur u yaxshi ayol emas... Singlim sanga opalarcha maslahatim! -dedi Dilbarni ortida qoldirib tez-tez yurib ketti. Dilbar sekin ketar ekan Ahrorni o'ylardi. U kelishgan har tomonlami munosib hamma qizlarga yoqadi, ammo bir kamchiligi o'rtaxol ekani. Lekin Zafar boshqa 3 kun avval Manzura bilan bir tug'ulgan kunga borganda ularni Manzura tanishtirib qo'ygangan edi. O'shanda Manzura:
- Agar shu yigitni o'zingga rom qilib, xotinidan ajratib olsang bir umir malikalarday yashaysan! Bu go'zalliging bilan haq qanday erkakni esdan og'dirasan! -degandi...
Hozir Dilbar orqa o'rindiqda o'tirib, shularni o'ylab ketayotgan edi.
- Qizim qayoqqa, yuray? -dedi taksist. Dilbar biroz o'ylani, hammasi aybdor Manzura iflos mani yo'ldan urgan o'sh...
Shu payt taksist yana bir bor so'radi.
- Amaki muyilishdan o'nga qayrilib to'xtang! -dedi. Birozdan keyin manziliga yetti. Uyog'iga piyoda ketti. Manzurani uyiga borgach chaqirdi.
- San mani aldading, Zafarni asil maqsadi boshqa ekan nega manga aytmading? -deb Manzurga yoqasidan oldi.
- Man sanga uni to'shagida yot demaganman. Ayib o'zingda man faqat og'dirib ol degandim. Endi manga nimaga davo qilasan? -deb baqirib yubordi va Dilbarni siltab tashladi. Ko'chada sharmanda bo'lishdan cho'chigan Dilbar ortiga qaytdi...
Bekatda ancha o'tirdi, buyog'i nima bo'ladi. Endi odamlar nima deydi. Birdan telifoni titkilay boshladi. So'ng Madinaga qo'ng'iroq qildi. Ohirgi marta gaplashganigaham bir yarim yildan oshgan o'shanda Madina to'yga taklif qilgandi. Ahrorga tegayotgani bilgach to'yga bormagan edi.
Go'shak ko'tarildi...
- A'lo a'lo gapring kim bu? -Dilbar nima deyishni bilmay jim turardi.
- Opajon man Dilbar...
- Voy Dilbar qalaysan?
- O'ziz yaxshimisiz, o'g'liz, Ahror akam yaxshimilar! -dedi.
- Nima bo'ldi Dilbar tinchlikmi? -Madina Dilbarni ovozidagi titroqni sezdi.
- Opa faqat aytgandimku demang... O'shanda gapizga quloqsolsam bo'larekan! -deb yig'lab yubordi.
- O, Dilbar singlim!
Dilbar telifonni o'chirib qo'ydi...
Muallif: -MAJNUN-