Tasodifiy hikoya: Dilnozkadan《Endi Bexruz akamnikiman》
BU HIKOYAM ÒZIMGA UNCHALI YOQMADIYU LEKIN QIYNALIB YOZDIM ANCHA VAQT KETTI...davomi

ketishgan ekan. Yo'limiz ancha davom etdi, ikkalasiham yo'l bo'yi butun hayotini gapirib berdi. Oilasidan tortib, qanday qilib Raxima degan ayolga aldanib qolganlarigacha. Kun issiq pechenni kavshab ketardik. Charosga ishonib adashib ham qoldik. To yo'limizni topib olgunimizgacha qosh qoraydi. Ular ikkoviham balant poshna payavzalda edi. Shuni uchun hatto yura olmay qolishdi...

- Endi qayoqqa boramiz? -dedi Gulhayo yig'lab yuborguday bo'lib. Yonimizda judayam katta dala bug'doy o'rilgan, somoni to'p to'p turardi.
- Dalani o'rtasiga boramiz, shu yerda yotamiz! -dedim.
- Man qo'rqaman, bo'ri bo'lsachi! -dedi Gulhayo.
- Bo'ri bo'lsa bo'riga go'sht bo'lamiz, bundan boshqa yo'li bormi! -dedi Charos Gulhayoga jaxil qilib va hammamizdan oldim dala ichiga yurib ketdi. Bizham Charosni ortidan yurdik. Maniku shimim, oyog'imda tufligim bor. Ularni ikkioviniham yupkasi tizzdan tepada, buni ustiga poshnasi balant. To 200 m ichkariga kirgunizgacha ikkovini ham kapron paypoqlari sirtilib ilma teshik bo'lib ketdi. Ko'p to'plangan somon ustiga yotib oldik. Ichadigan suvimiz tugagan, sumkamdan pechena olib tiqilib-tiqilib yedik...

Shundan so'ng tungi shom tushib, havo biroz sovidi. Charos chap tarafimda, Gulhayo o'ng tarafimda yotardi. Charos oyoqlarini yeg'ib olgan edi.
- Oyoqlaring sovqatyabdimi? -dedi.
- Ha!
- Sumkamda eski kiyimlarim bor, olib oyog'ingga tashlab ol! -dedim. Charos sumkani ochib kiyimlarimni oldi, erinmay ish kiyimlarimni ustiga kiyib teskari qarab oldi. O'zim Gulhayo tarafga suruldim.
- San sovuqqotmaybsanmi?
- Yo'q! -dedi ammo u ham oyoqlarini yig'ib etagi ostiga yashirishga urunardi. Lekin yupkasi kaltaligi uchun oyog'larini berkita olmasdi. Bir quchoq somondan olib oyog'i ustiga tashladim.
- Qo'rqma somon ichida chaqadigan hechnima yo'q. Keyin shom tushganda oyog'ni shal qilishi mumkun! -dedim.
- Rahmat sizga Sardor aka!
- Arzimaydi... Aytaganday Gulhayo qayerdansan, so'rash yodimdan chiqibdi!
- Gulistondan! Sizchi Sardor aka?
- Qo'qondan!
- Rostdana-a Charos ham Qo'qonlik!
- Yo'g'ey... Charos Charos...! -dedim indamadi. Gulhayo boshini ko'tarib Charos tarafga qaradi:
- Uxlab qolibdi shekili! -dedi.
- Mayli uxlayversin bizam uxlaylik! -dedim...

Ko'zimi yumib yotibman, lekin uyqu qayoqda. Faqat o'zim uxlay olmayabman desam Gulhayoham uxlagan yo'q ekan. Faqat Charos mazza qilib uxlardi. Shomdan keyin yer yuziga shayton chiqadi degani rostmikin?
Maniyam ko'nglimga shayton oraladi. Ko'nglim Gulhayoni istay boshladi. Halitdan yuragim tez urib qo'llarim titrar edi. Chuqur nafas olidimda o'zimni ruhan tayyorlab, so'ng Gulhayoni yelkasidan asta siladim. Ko'zlarini ochdi, ammo qorong'u bo'lgani uchun ko'zidagi ifodani ko'ra olmadim.
- Uhlaganing yo'qmi? -dedim unga yaqinroq surulib, shivirlab.
- Yo'q! -dedi titroq ohangda.
- Erga teyganman deganding!
- Himm!
- Demak qizbola emassan? -dedim.
-...! - Gulhayo bir yutundiyu ammo indamadi. Sukunat rozilik alomati. Qo'limi ko'kragiga qo'ydim va ohista g'ijimladim. So'ng barmoqlarimni sochlari orasiga tiqdim va asta yuziga tushurdim. Bosh barmog'im bilan labini asta siladim. Lablaridagi titroqni his qildim. So'ng uch amalni bajardim.

Peshonasidan - Senga ishonaman!
Yuzlaridan - Sen yoqimlisan!
So'ngida labidan o'pdim - Menga yoqasan!

Asta kamarimni yechib asbobimni chiqardim. So'ng Gulhayoni ko'ylagi etagini kindigigacha ko'tardim. Tursigi bor ekan birchetga surib amiga tiqdim. Gulhayo ovoz chiqarmaslig uchun o'z kaftini og'ziga qo'yib oldi. Somon shitirlab ketmasligi uchun juda astalik bilan sekin harakat qilardim. Ikki ko'zim Charosda u bizga orqa qilgancha uxlardi. Gulhayo manga tik qaragancha jim yotardi. Chamasi 7, 8 daqiqada o'z mayilimni qondrib tugatdim...

Shundan so'ng ko'nglim hijir bo'lib qoldi. Gulhayoni roziligisiz, u bilan xirsimni qondirdim. To'g'ri u inday turib berdi, balki bunga sabab ularga yordam berayotganim uchun inday olmagandur. Shularni o'ylab o'zimdan hafa bo'lib ketdim. Gulhayoni ojizligidan foydalanganim uchun juda afsuslandim...

Nihoyat tong yorishganda ko'nglimdagi g'ashlik aridi. Yana gaplashib yo'lda davom etdik. Endi Gulhayo bilan u qadar gaplasha olmasdim. Ochig'i ko'ziga qaray olmasdim. Soat chamasi 8:00, 9:00 atrofida edi. Qandaydur qishloq ko'rindi, ammo qishloqqa o'tish uchun chuqur zovurdan o'tish kerak ekan. O'tgani ko'prik yo'q, tushib o'taylik desam ikkoviham ilon bor deb tushushni istamadi. Zovur qirg'og'ida kattakon jiyda daraxti bor ekan. O'sha yer sayozroq ko'ringandi. Yechinib ularni opichlab olib o'tayotgan edim. Tagida jiydani sinib tushgan shoxi bor ekan. Oyog'imga tikani kirib ketdi. Oyog'imi qancha siqib qon chiqarmay, og'rig' qolmasdi. Oddiy tikan ammo achishib og'rirdi. Charos ham, Gulhayo ham hijolat edi. Ammo man ulardan hafa emasdim. Mani ko'nglimga boshqa narsa kelgandi, bu bir jazo deb bildim Gulhayoga qilgan ishim uchun. Bu hechnarsa emas qishloqqa kiraverishimizda to'rtta qo'shmiltiq ko'targan yigitlar yo'limizi to'sdi. To'g'risi ich-ichimdan qo'rqardim, qizlarku rangida rang qolmagan. Bittasi miltig'ini qo'ndag'ini ko'kragimga tirab, ikkinchisi sumkami oldi. Qozog'chada narkotib olib ketyabsanlarmi deb so'radi. Yo'q deganimizga ishonmay sumkami titib tashladi. Ko'rinishidan ovchilarga o'xshaydi, ovchi itlariham bor. Xullas bizni 20 daqiqcha ushlab turdi...

Bir naqil bor!
Har yerda yaxshi ham yomon ham bo'ladi!

Nihoyat bizni baxtimizga yaxshi odam uchradi. Biz tarafga peshonasida qashqasi bor qop qora ot minga bir chol yaqinlashib kelardi. Yoshi 60 oshgan, basavlat, iyagida oppoq cho'qqi soqoli bor, boshiga Qazag'larni milliy qalpog'idan kiyib olgan. Bizga 10 metrcha yaqin kelganda otidan tushdi. Yigitlar cholga hurmat ko'rsatib turardi. Bizham sof O'zbek tilida salom berdik. Qozoq tili O'zbek tiliga yaqin bo'lgani uchun bir birimizni yaxshi tushunardik. Chol mehmon deb iliq tabassum bilan uyiga taklif qildi. Uyiham yaqin o'rtada ekan. Uyida judayam mehribon istarali kampiri bor ekan. Yaxshi kutib olib mehmonlik hurmatimizni joyiga qo'ydi. Hovlisida xom g'ishtdan urib, loy-suvoq qilingan, ustiga kiygiz solingan joyga chiqib o'tirdik. Uchalamizgaham 3 ta kosada ayron quyib berdi. Shundan so'ng yonimizga o'tirib, nima qilib yurganizni so'radi. Adashdik dedim, uyog'ini Charos bilan Gulhayo aytib berdi. Aldanganidan tortib, taksist pichoq tiragani, hullas Gulhayo bilan tunda bo'lgan ishdan bo'lak hammasini oqizmay-tomizmay aytishdi. Har gapni o'rtasida goh chol, gohi kampiri yelkamni qoqib ''ataman'' deb maqtab qo'yishardi...

Chol manga Qozoqcha qalpoq sovg'a qildi. Eshitgandim Qazaqlar kimnidur hurmat qilsa bosh kiyim sovg'a qiladi deb. Manam Gulhayo bilan Charosni tashlab ketmaganim uchun tasirlangandur. Keyin bugun mehmoni bo'lib uyida qolishimizni, ertaga yurtimizga o'tqazib yuborishini aytdi. Abet payti bo'lgan ekan. Dasturxonga kichik tog'arachada to'la qo'y go'shi va lachira non qo'ydi. Yana har birimizni qo'limizga pichoq berdi, go'shni xoxlagan