Tasodifiy hikoya: Eng baxtli onlarim. Toyimizning birinchi kechasi. Muallif Babi.
Avvalo bu mani birinchi marta hikoya yoziwim wu sabab hato va kamciliklari ucun oldindan uzur soraym...davomi

bunday tabaqalanish to'sqinlik qila olmadi...
Tushlikka chiqamizmi? Qornim ochib ketdikuuuuuuuu! Degan habarni olishi bn Begzod shoshib Ziyodani xonasi tomon oshiqdi, uning xonasiga kirib kimdir halaqit bermasligi un eshikni ichkaridan qulfladi, kompyuterga berilib nimalarnidir xafsala bn yozayotgan Ziyoda xonaga odam kirgani-yu eshik qulflanganini ham sezmadi, faqatgina Begzodning "qaysarlar malikasi" ni qornlari ochqaptilarda! Hech to'ymas ekanda-a? Tuya to'ydi, Fil to'ydi sen to'ymading Ziyoda -ahahaha deb kulgusidan sergaklangan qiz bunday hazildan o'zini arazlaganga solib oldi.
-hmm, sizga hazl bo'lsa, ustimdan kulsangiz bas-a? Dedi qiz labini cho'chaytirib.
Begzod shunday sofdil qizga xiyonat qilganligi un o'zini juda ham yomon ko'rib ketdi, beixtiyor ko'zlari yoshlanib ketdi, sekin qizni yoniga bordi bilagidan ushlab oxista o'rnidan turgazdi va mahkam bag'riga bosdi, uning quloqlariga faqat bir gapni ayta oldi xolos, "meni kechir Ziyosh, meni kechir"
Ziyoda esa bunday xolatdan shokka tushub qolgandi, hatoki qo'lini ham ushlamagan, yigit bugun uni bag'riga bosib turibdi. U na yigitning bag'ridan yulqunib chiqishni, na yigitni quchoqlashni bilardi, Begzod esa qizni avvalgidan ham mahkamroq bag'riga bosib turardi.
-tinchlikmi Begzod aka, nima bo'ldi dedi Ziyoda yupqa lablari titrab.
-ha, tinchlik, dedida qizni bag'ridan bo'shatdi, va so'zida davom etdi, bilasanmi bugun bir narsaga amin bo'ldim, men sensiz yashay olmayman ekan, sensiz hayotimni bir soniyasini ham tasavvur qila olmayman, shuning un ertaga, ha, ha, ertaga, yo'q, bugun, eshityapsanmi shu bugunoq senga sovchi jo'nataman. Bugun, bugunoq sovchi jo'nataman!
Bunday gaplarni kutmagan Ziyoda butunlay shok xolatida edi, u nima deb javob qaytarishni bilmasdi, yuzi anor kabi duv qizarib ketdi, ko'zini yerdan uzolmasdan yer chizib turaverdi.
-nima deysan, jo'nataveraymi? Hmm, sukut alomati rizo, o'ziyam o'lib turgan ekansande-a? Yolg'ondakam bo'lsa ham to'xtab turing dimadin-a? Dedi Begzod yuziga kulgu yugurtirib.
Ziyoda esa qoshlarini chimirib, stoldan sumkachasini oldi-da yigitni ura ketdi! Yaramas, doim shunaqa qilas, mani ustimdan kulganiz kulgan, uyalmaydi ham demaysiz-a? Sovchi junaturemi dip so'radiz, man nima deb javob qaytarishim kerak yaramas! to'xten, mana, mana sizga deb ura boshladi. Begzod esa bunga javoban o'ng qo'lini qizning bo'ynidan, chap qo'lini esa oyoqlaridan o'tkazib Ziyodani dast ko'tarib oldi, qiz bechora esa jon xolatda qo'yvoring, ko'rib qolsa sharmanda bo'lmiz deya yigitning ko'kraklariga oxista mushtlardi...
Tushlikdan so'ng oyisiga telefon qilib sovchilik yangiligini aytdi, Zubaydaxonim xursandchilikdan terisiga sig'may qoldi!
Begzod ammasiga telefon qilib uyga kelishini va uni kutib turishini bir necha soatdan so'ng oyisi ikkovlari bir joyga borish keragligini tayinladi-da go'shakni qo'yib yana ishiga sho'ng'ib ketdi. Bugun ishidan biroz vaqtliroq javob olib uyiga keldi va ammasi hamda oyisini qizning uyiga olib bordi. O'zi esa ko'cha boshida taksis bn gaplashib kutib turdi. Hammasi yaxshi tugadi, kuyov bolani tanishtirgandan so'ng Ziyodani ayasi Mahfuzaxonim "voy Begzodbekni oyilarimisiz? Xo'jayin o'g'lingizni juda ham ko'p maqtashgan, yosh bo'lishiga qaramasdan ancha yutuqlarga erishgan, xali bu bolani kelajagi porloq" deb ko'p takidlashkan. Mayli biz dadasi bn yana bir masalahatlashaylikchi, agar yoshlar bir-biriga ma'qul kelgan bo'lsa biz nima ham derdik deb so'zini tugatdi Mahfuzaxonim. mehmonlar ovlari baroridan kelganliklaridan xursand bo'lib o'rinlaridan turib tashqariga chiqishdi, darvoza oldiga yetganda kutilmaganda eshikdan Ziyodaning dadasi kirib keldi, dastlab sovchilarga uncha e'tibor bermadi, Mahfuzahonim "Begzodbekning oyilari kelishibdi sovchilkka" deganidan so'ng kelgan ayollar bn salomlashdi.
-iya shundaymi yaxshi keldilar! Zubayda deb Zubaydaxonimga tikildi! Sen! Sen! Begzodni oyisimisan? Onasi mehmonlarni izzatini joyiga qo'yib kuzatib yubor, kegin aytib qo'y bu honadonga qaytib qadam qo'yishmasin, meni bularga beradigan qizim yo'q!
Eridan bunday gaplarni kutmagan Mahfuzahonim nima deyishni ham bilmay qoldi, kim u Zubayda! Nega mehmonlarga bunday munosabatda bo'lyapti! Hamma hammasi unga mavhum edi!Ha juda achinarli xolat hamma narsa bitay deb turganda, o'tmishdagi xatolar ikki yoshning yo'liga to'g'anoq bo'ldi. Mehmonlarga Mahfuzahonim o'z uzrini aytdi, eri ishdan charchab kelganini, o'zi obdon gaplashib vaziyatni aniqlashtirishini aytib kuzatib yubordi. Xonaga qaytib kirganda esa Mahmudboy g'azabda tinmasdan so'kinardi,
-iplos, bilib turib sovchilikka kelibdi-ya, kechagi kunni unitibdi shekili, yo'q! Agar u unutgan bo'lsa ham men hech qachon unuta olmayman! Uyalmasdan sovchilikka kelganinichi.
-nima bo'ldi tinchlikmi? Bu qanday muomala? Ahir o'zingiz kuyovingiz bo'lsa Begzodbekdaqa bo'lsinda der edingizku? Nega endi dap-durustdan bunday qarorga keldingiz? Dedi Mahfuzahonim bir havotirli ohangda.
-gap tamom, u oila bn quda bo'lmaymiz! Qaytib ostonamga qadam qo'ymasin! Deb gapni cho'rt kesdi-da, ichida so'kina-so'kina xonadan chiqib ketdi.
Bu yoqda ne-ne umidlar bn oyisi va ammasini kutib turgan Begzod ularning xomush kelayotganini ko'rib ko'ngli biroz xira tortdi. Hech bir so'z demasdan mashinaga chiqdilar, uylariga yetib kelgincha Begzodning na oyisi na Ammasi bir so'z aytishdi. Uylariga yetib kelganda esa Zubaydaxonim bexolgina divanga yiqildi, bu xolatdan hamma qo'rqib ketib tez yordam mashinasini chaqirdi. Ular Zubaydaxonimga tinchlantiruvchi ukol qilib ketishdi. Ammajon esa bor gapni Yigitchaga oqizmay tomizmay aytib berdi.
-nahotki, Mahmud Azizovich shunaqa degan bo'lsa dedi Begzod ammasining gaplariga ishonmasdan!
Yo'q adashyapsilar, qandaydir anglashmovchilik bo'lgan bu yerda dedi-yu xonasiga kirib ketdi. Bir qancha vaqt o'tgandan so'ng kechki ovqatga chiqqan Begzod oyisiga najot umidi-da boqardi, buni sezgan Zubaydaxonim o'g'lini ortiqcha umidvor qilishni istamadi va qalin lablari qaltirab:
-o'g'lim, jon bolam, shu qizni unut, baribir u qizni bizga berishmaydi, bilaman u qizni yaxshi ko'rasan biroq u oila bn quda bo'lolmaymiz!
-nega quda bo'lolmaysiz? Sababi bormi ahir?-dedi Begzod qo'lidagi piyolani kafti bn aylantirarkan.
-chunki, chunki dedi-yu u yog'ini ayta olmasdan yig'lab yubordi! Begzod ham oyisini qiynashni istamadi va ortiqcha savol bermasdan jimgina xonasiga kirib ketdi.
-alo!
-alo, assalomalekum
-voalekumassalom, nimalar bo'lyapti Ziyosh.
-men ham xayronman, dadam xonalaridan chiqqani yo'q.
-nega, nega unaqa bo'lyapti-a? Dedi Begzod xavotir aralash qo'rquv bn.
Ular uzoq suhbatlashishdi ikkovlari ham vaziyatga oydinlik kiritishni kelishib oldi. Tong otdi! Begzod nonushta qildi-yu ishga shoshildi, bugun u boshliq bn gaplashib ularning munosabatiga qarshilik qilmasligini so'rayman deb boshqacha ishtiyoq bn yo'lga otlandi.
Ishga yetib kelganda esa qorovul unga tepada Mahmud Azizovich uni kutib turganini aytdi, ishi o'ngidan kelayotganidan xursand bo'lgan Begzod yuqoriga ko'tarildi.